Press Workers

«Αυτό που κάνει αυτόν τον κόσμο δύσκολο να κατανοηθεί, δεν είναι το ότι είναι ξένος, αλλά...

«Το νου σου», είπα σε κάποιον που έμεινε πίσω.

... χωρίς να λέτε στα παιδιά σας ότι τα αγαπάτε!

Τα άφησαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

Είναι αυτές οι Άγιες Μέρες που θέλουν όλους να δίνουν το φιλί της Αγάπης να συγχωρούν όσους τους πλήγωσαν και να νηστεύουν για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. 

Το bullying των πρέπει.

Δεν αγρίεψε η ζωή και οι άνθρωποι. Έτσι ήταν πάντα.

Ως Αριστοτελικός δεν αντιλαμβάνομαι τις πλατωνικές θεωρίες περί αρίστων (βλέπε ανώτατα σοβιέτ, πατερούληδες, ημι ή σκέτο παράφρονες ηγέτες ή την χθεσινή πρόταση των 1.000).

Το άρθρο του δημοσιογράφου Δημήτρη Κουμάνταρου ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ώρες, είχε δημοσιευθεί στην Ελευθεροτυπία (Μάϊος 2009).

Μετρό Συντάγματος. Τρίτη 21 Φεβρουαριου. Ώρα 5.30 μ.μ.

Μια φορά κι έναν καιρό, δημοσιογράφος σοβαρού εντύπου, απ'αυτούς που νομίζουν πως το «ήπαρ» δεν έχει γενική γιατί οι ξένες λέξεις δεν κλείνονται, ύστερα από αλλεπάλληλες εκκλήσεις σε λαϊκή σταρ εκείνη αποφάσισε να τον δεχτεί. 

Ο έρωτας δεν είναι αγάπη κι η αγάπη δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας μπορεί να μετουσιωθεί σε αγάπη με την πάροδο του χρόνου. Το αντίθετο, δύσκολα.

Ο χρόνος δεν σταματά κι ας μην γυρίζει η ρόδα. Ας φυτέψουμε δέντρα στη σκιά των οποίων ξέρουμε πως δεν θα καθίσουμε ποτέ και Καλή μας Χρονιά!

Η σκηνή στο ταχυδρομείο όπου ένα αγοράκι με σκουφάκι συμπλήρωνε τον παραλήπτη στον φάκελο και με παιδικά γράμματα έγραφε «Άγιος Βασίλης - Βόρειος Πόλος» ...

Πόσες φορές σου είπαν «παράτα τα»! (και τους παράκουσες).

Αυτό το άρθρο το είχα γράψει και δημοσιεύσει πριν χρόνια με την ευκαιρία και πάλι μιας δικής σας εκπομπής και δυστυχώς σήμερα δεν παίρνω λέξη πίσω, κύριε Θεοφάνους.

Πριν από λίγες ημέρες οι Εκδόσεις «ΑΛΦΑ ΠΙ» στη Χίο γιόρτασαν τα πρώτα τους 25 χρόνια.

Ο διορθωτικός μηχανισμός του ταλέντου μας σαν παλιό ελληνικό σινεμά. Το ταλέντο μας είναι ο υποστηρικτής μας. Το «συκώτι» που μας αποτοξινώνει.