Όταν η Λίνα Νικολακοπούλου έγραφε «κι αν μας αντέξει στο σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα» δεν ξέρω αν θα μπορούσε να φανταστεί το χθεσινό χειροκρότημα που χάρισε η πτέρυγα της ΝΔ στον πρώην υπουργό της Κώστα Καραμανλή.
Το έντονο και αρκετών δευτερολέπτων χειροκρότημα που δέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής στο τέλος της χθεσινής ομιλίας του στη Βουλή, δεν μπορώ
να καταλάβω πως μπορεί να ερμηνευθεί.
Αποκάλυψε κάτι;
Όχι.
Εξήγησε γιατί έκλεινε μάτια και αυτιά στα εξώδικα και τις καταγγελίες για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων;
Όχι.
Ήταν ένας λόγος που έγραψε ο ίδιος συναισθανόμενος την τραγωδία και το δράμα όσων έμειναν πίσω και αναζητούν την αλήθεια;
Δεν φάνηκε κάτι τέτοιο.
Τότε γιατί;
Μήπως θεωρήθηκε απλά μία κομματική συγκέντρωση στελεχών της ΝΔ που στο τέλος χειροκροτείται ο ομιλητής;
Πως είναι δυνατόν;
Τότε γιατί;
Παραιτήθηκε από βουλευτής;
Όχι.
Κρύφτηκε πίσω από την ασυλία του;
Η ιστορία θα δείξει.
Άρα πρώιμο, βιαστικό, περιττό και τραγικό το χειροκρότημα...
Μεταξύ άλλων, είπε ο Κώστας Καραμανλής στη χθεσινή του ομιλία: «Απόλυτος σεβασμός σημαίνει και τη συνειδητή αποχή από
την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου».
Όμως, από την αποκάλυψη της αλήθειας μέχρι την «εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου» απέχει ένας «δρόμος Τέμπη».
Και άραγε τι εννοούσε με την «συνειδητή αποχή»;
Είπε: «Δεν υπάρχει κανείς άλλος σε αυτήν την αίθουσα που να επιθυμεί να λάμψει η αλήθεια περισσότερο από εμένα».
Γιατί δεν έκανε πράξη αυτό που είπε;
Γιατί δεν μίλησε για την αλήθεια;
Αν δεν την ξέρει έχει ευθύνη.
Αν την ξέρει και δεν την λέει, πάλι έχει ευθύνη.
Άρα προς τι το χειροκρότημα;
Είναι τόσο μεγάλο και τόσο τραγικό το γεγονός των Τεμπών. Τι σημασία έχει ότι ο Καραμανλής θέλει να τοποθετείται μόνον θεσμικά; Αφού ούτε αυτό κάνει. «Τοποθέτηση» σημαίνει «άρνηση» ή «παραδοχή». Η τοποθέτηση εμπεριέχει «ταυτότητα» και σίγουρα όχι υπεκφυγή...
Είπε κι άλλα πολλά ο Κώστας Καραμανλής που δυστυχώς, όμως, δεν κατάφεραν να αλλάξουν το ρου της ιστορίας προς την αλήθεια αλλά αντιθέτως
να ενισχύσουν ένα προσωποκεντρικό αφήγημα του «Εγώ» και του «Εμένα».
Είναι αλήθεια πως η θέση του είναι δύσκολη.
Όχι, όμως, πιο δύσκολη και πιο τραγική από την θέση όσων έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη και όσων έμειναν πίσω και άλλων
τόσων που αναζητούν την αλήθεια...
Απόλυτος σεβασμός σημαίνει «δουλεύω για την αλήθεια».
Απόλυτος σεβασμός σημαίνει «είμαι μαζί με τους ανθρώπους που πονάνε και όσους αναζητούν την αλήθεια».
Απόλυτος σεβασμό σημαίνει «θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να νιώθετε ασφαλείς...»
Αλλά...
Δυστυχώς...
Κυριάρχησε η προσωποκεντρική προσέγγιση (καλά δεν είπε κάποιος στον Καραμανλή πως δεν είναι αυτός το θύμα της Τραγωδίας των Τεμπών;)
Ύβρις ..
σ.σ., Και τώρα χειροκροτάμε; Τι και ποιον; Και για ποιον λόγο...
Υ.Γ όσοι από εμάς ακόμη ζούμε -από τύχη ίσως;-ας απολαύσουμε το χειροκρότημα. Όχι του Καραμανλή, αλλά της Νικολακοπούλου, της Γαλάνη και της Πρωτοψάλτη...
Γ.Λιν
