Η Αγγελική Πλούμα γράφει στο Press Workers για τα παιδιά με τα κλειδιά στο λαιμό, τα latchkey children...
Γράφει η Αγγελική Πλουμά
Μεγάλωσαν μόνα γιατί δεν περίσσευε χρόνος και
φροντίδα για αυτά.
Γεννήθηκαν σε οικογένειες ανάγκης, μεταναστών, κουτσουρεμένες,
απασχολημένες, πολυτραυματισμένες, γεννήθηκαν αθέλητα, στο περιθώριο, με την
άρνηση περασμένη στο κύτταρό τους. Δεν ήταν η πρόθεση, συχνά, να παραμεληθούν.
Ήταν η ανάγκη, η στέρηση, η απομόνωση, η ορφάνια που κυριαρχούσαν στις
οικογένειες.
Στις σύγχρονες, πολυάσχολες κοινωνίες, τα παιδιά με τα κλειδιά στο λαιμό
από εξαίρεση έγιναν ο κανόνας.
Τους δίνουν λοιπόν κλειδιά του σπιτιού γιατί κυριολεκτικά και μεταφορικά μεγαλώνουν
μόνα τους. Όταν γυρίζουν σπίτι δεν υπάρχει κανένας να τα περιμένει. Μόνο δουλειές.
Και τηλεόραση. Και internet. Και φόβος να μείνουν μόνα. Στο λαιμό τα κλειδιά κι όχι
στην τσέπη γιατί εκεί περασμένα είναι δυσκολότερο να τα χάσουν. Περασμένα με
κλωστή, με σπάγκο, με ασημένια καδένα δεν έχει σημασία.
Τα κλειδιά στο λαιμό ενός
παιδιού γίνονται θηλιά. Του λένε πως δεν υπάρχει εκεί που θα πάει μετά το σχολείο
κανείς να τα περιμένει. Θα πρέπει μόνα να φτιάξουν το φαγητό, να διαβάσουν, να
καθαρίσουν ή απλώς να σκοτώσουν τον χρόνο. Αυτό «το μεγάλωσα μόνος» παραπαίει,
στην υπόλοιπη ζωή τους, μεταξύ παρασήμου και τραύματος, μεταξύ φόβου
απομόνωσης / αποκλεισμού και αυτονομίας.
Καθώς μεγαλώνουν κρύβουν τη ζήλια τους για τα ομήλικα παιδιά που δε χρειάζεται να
κουβαλήσουν κλειδιά. Για τα παιδιά που φορούν σιδερωμένα ρούχα κι είναι πάντα
διαβασμένα στο σχολείο. Κι όσο πλησιάζουν την ενηλικίωση μαθαίνουν να κρύβουν
αυτή την ιδιαιτερότητα γιατί ντρέπονται.
Δεν υπάρχει πιο ύπουλο συναίσθημα από τη
ντροπή. Πιστεύω πως η ντροπή αλλάζει το dna σου γιατί σε κάνει να φέρεσαι σαν
κάποιος άλλος και αυτό σου τρώει τα σωθικά.
Στα δικά τους παιδιά μπορεί να είναι υπερπροστατευτικοί, να τρέχουν να προλάβουν τα
θέλω τους, να ανοίγουν την πόρτες του σποτιού ώρες ολόκληρες πριν φτάσουν λες κι η
ντροπή είναι κληρονομική και θέλουν να ανατρέψουν τη ροή της.
Και μετά...μετά ενηλικιώνεσαι πραγματικά.
Καταλαβαίνεις πως είναι η πληγή σου, αλλά
όλοι έχουν τις δικές τους.
Δεν είσαι ένας άτυχος σε έναν κόσμο τυχερών.
Είσαι ένας
διαφορετικά πληγωμένος από τους άλλους πληγωμένους κι όλοι μπορούν να κάνουν
κάτι για να φροντίσουν αυτές τις πληγές. ΑΝ το επιλέξουν.
Ότι κάποιους τους περίμεναν
μεν στο σπίτι αλλά τους περίμενε και τιμωρία, υποτίμηση, κακοποίηση.
Για χρόνια μου λεγε η μάνα μου «εσύ είσαι η μόνη από όλα τα παιδιά μου που σ
αφήσαμε και μεγάλωσες μόνη σου "αυτόματα"». Διέκρινα ένα καμάρι στη φωνή της και
νευρίαζα.
Γιατί εγώ;
Χρόνια που φάνηκαν αιώνες πήρε να καταλάβω γιατί έτσι ήταν. Η
επιλογή, ο δρόμος μου ήταν αυτή η πληγή. Η ολόδική μου που έπρεπε να φροντίσω.
Οι πληγές μας είναι όπως τα παιδιά. Έννοια μας αλλά και προοπτική μας. Με θυμάμαι
πολλά παιδικά μου χρόνια, μια να χάνω τα κλειδιά και μια να μη μπορώ να ανοίξω τη
πόρτα. Αρνιόμουν το ρόλο και μπορεί να κανα καλά. Αλλά αυτά τα κλειδιά με
μεγάλωσαν. Αυτά με βοήθησαν να καταλάβω «τη φυλή μου.»
Τα άλλα παιδιά που
μεγάλωσαν με τα κλειδιά στο λαιμό. Να σεβαστώ την αυτονομία στην οποία έμαθα. Και
ίσως να βοηθήσω κι άλλους.
Η Αγγελική Πλουμά είναι Certified Engagement Coach, Mentor, Εκπαιδεύτρια
Ενηλίκων, Συγγραφέας. Η προσωπική της αποστολή είναι να
υποστηρίζει μέσω της εκπαίδευσης και του mentoring, τα άτομα που είναι έτοιμα και πρόθυμα να
βρίσκουν και να αξιοποιούν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους, δημιουργώντας μια ζωή
με νόημα. Διαθέτει πάνω από 20.000 ώρες διδακτικής εμπειρίας αλλά και σχεδιασμού
εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ακαδημαϊκούς φορείς και σε
επιχειρήσεις. Επίσης, επί 28 χρόνια εργάστηκε σε επιτελικές θέσεις σχετικές με την Ανάπτυξη του
Ανθρώπινου Δυναμικού και τώρα έχει τη δική της επιχείρηση που ασχολείται με θέματα
Εκπαίδευσης, Coaching και
Προσωπικής Ανάπτυξης. Έχει μεταπτυχιακό σε Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ)
από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διαθέτει τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού
επιπέδου από το Πανεπιστήμιο του San Diego, California, USA, στο αντικείμενο της Συμβουλευτικής
και τίτλο Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών από το Πανεπιστήμιο του Nottingham, UK.
Έχει ολοκληρώσει και λάβει επαγγελματική πιστοποίηση σε προγράμματα Gestalt, Life Purpose,
Συμβούλου, Διαμεσολαβητή Συγκρούσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπήρξε από τους πρώτους
επαγγελματίες στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με τη βιωματική εκπαίδευση ατόμων και oργανισμών. Έχει συγγράψει 3 βραβευμένα βιβλία σχετικά με
τα παραπάνω αντικείμενα. Είναι
τακτική αρθρογράφος σε επιχειρηματικά περιοδικά σε θέματα coaching, ηγεσίας, προσωπικής
ανάπτυξης και management και
έχει γράψει 3 βραβευμένα βιβλία.
