Press Workers

Το βιβλίο του παιδαγωγού και αθλητή Νίκου Μιχαλόπουλου μας προσκαλεί να ανοίξουμε τα μάτια. Αρκεί να θέλουμε...

Ένα Σαββατιάτικο απόγευμα κάπου στο κέντρο της Αθήνας, είχα την τιμή να συναντήσω από κοντά την κα Χρύσα, Νοσηλεύτρια και μαμά παιδιού με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ).

Κοινό τους χαρακτηριστικό; Τους λείπουν οι ρίζες τους. Ο μεν μετανάστης αποκόβεται και σταδιακά αποκτά διαφορετικές, ο δε τσιγγάνος, παραμένει άριζος και αναλοίωτος. Γι' αυτούς τους δυο αντίθετους ανθρωπολογικούς τύπους έγραψε ο Ε.Π. Παπανούτσος...

Έχουμε ακούσει να γίνεται λόγος για εκλαΐκευση της Ψυχολογίας, όμως αυτό παραπάει, ε; Ή μήπως και γίνεται; 

Οι μαθητές του 7ου Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου, «υιοθετούν» εδώ και χρόνια το διπλανό ρέμα της Πικροδάφνης, υλοποιώντας δράσεις στην παραρεμάτια περιοχή και στην κοίτη και όχι μόνον...

Πώς είναι να φτιάχνεις χελιδονοφωλιές; 

Δημοτικό Σχολείο στους Αρκιούς. Μαθητές: δύο. Ο δάσκαλος του Σχολείου μιλά στο Press Workers.

«Ο δάσκαλος-εμψυχωτής είναι φορέας αγάπης, διαλόγου και αλλαγής...» 

Έπειτα από 51 ολόκληρα χρόνια το μειονοτικό Ελληνορθόδοξο Γυμνάσιο-Λύκειο των Αγριδίων στην Ίμβρο επαναλειτουργεί.

Η ερευνητική ομάδα Pandora του ΑΠΘ τερμάτισε δεύτερη με μόλις 2.5 βαθμούς λιγότερους από την ομάδα Hector του TU Darmstadt στον Παγκόσμιο διαγωνισμό Robocup Rescue 2015 στην κατηγορία της Αυτονομίας...

Οδυσσέας Τσαγκαράκης, Τουρλωτή Κρήτης, 15 Οκτωβρίου 1936... ... 

Ο καλός δάσκαλος δεν λειτουργεί ως δάσκαλος αλλά ως ένας άνθρωπος ο οποίος εξακολουθεί να μαθαίνει μαζί με τους μαθητές του.» Σίμουρ Πέιπερτ

Τι απάντησε ο Νομπελίστας οικονομολόγος Daniel McFadden στα παιδιά που κάνουν πάντα τις πιο σοβαρές ερωτήσεις με τον πιο ανέμελο τρόπο; 

Με θέμα: «Τέχνη και Πολιτισμός στο Σχολείο του 21ου αιώνα», θα πραγματοποιηθεί Επιστημονική Ημερίδα την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015, στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στη Νέα Χηλή, Αλεξανδρούπολη.

Το κείμενο της μαθήτριας της Α΄Λυκείου του ΓΕΛ Μελισσίων, Ελευθερίας Λασκαρίδου, βραβεύτηκε στον 19ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε κατά τη σχολική χρονιά 2013-2014. 

Το Vittra είναι ένας σχολικός οργανισμός στην Σουηδία, ένας είδος «εκπαιδευτικής κοινοπραξίας».

Τα σχολεία Vittra δεν πιστεύουν στις τάξεις. Έτσι  λοιπόν αντί οι μαθητές να κάθονται σε μία σειρά από θρανία, κάθονται σε μικρά νησάκια τα «sitting islands». 

Μαθητές και δάσκαλοι συναντιούνται σε τραπεζάκια για πικ νικ.

Οι άνθρωποι του Vittra δεν πιστεύουν στην «αίθουσα μελέτης», αλλά στο «Club Lunch», ένας χώρος που μοιάζει με καφετέρια, με πάτωμα σκακιέρα στο οποίο άλλοτε οι μαθητές διδάσκονται και άλλοτε τρώνε! 

«Θέλουμε τα παιδιά να εκπαιδεύονται, να μαθαίνουν, να δημιουργούν και να επιλύουν προβλήματα. Για μας είναι πολύ σημαντικό να προσαρμόζουμε τις "διεθνείς" δεξιότητες στο επίπεδο του κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από την ηλικία του και να επικοινωνούμε μαζί του σε αυτήν την βάση. Αυτό για μας είναι εφικτό από την άποψη ότι "χρησιμοποιούμε" την πραγματική ζωή και τα πραγματικά προβλήματα και όχι τα "παραδείγματα" που έχουν καμία έως ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα», περιγράφουν Σουηδοί δάσκαλοι.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της σουηδικής εκπαιδευτικής ευφυίας του συγκεκριμένου συστήματος είναι πως ποντάρει στη δημιουργία ενός διεθνούς περιβάλλοντος μέσα στο σχολείο για τους μαθητές που έτσι κι αλλιώς είναι πολίτες όλου του κόσμου:

«Οι ξένες γλώσσες λειτουργούν ως μέσο και όχι ως αυτοσκοπός, για τη δημιουργία ενός διεθνούς περιβάλλοντος στο σχολείο ακόμη και από την προσχολική ηλικία. Με την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας και την εκπαίδευση σε μία σειρά εκπαιδευτικών δεξιοτήτων, πιστεύουμε ότι μπορούμε να φροντίσουμε κάθε παιδί με επιπλέον εργαλεία ώστε να εξερευνήσει τον κόσμο κι έτσι να αποκτήσει μια αυξημένη πολυ-πολιτισμική συνείδηση».

«Τα δίκτυα δεν είναι μόνον για τους ενήλικες. Ακόμη και για τα μικρά παιδιά, η δημιουργία δικτύων είναι σημαντική ώστε να κατανοήσουν το πως ζουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο! Ολα τα παιδιά, και οι μαθητές στα σχολεία Vittra έχουν περιέργεια να μάθουν τον κόσμο. Θα πρέπει να το κάνουν αφού έχουν συνειδητοποιηθεί συνολικά, με αίσθημα σιγουριάς, εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης για τα οποία έχουν γαλουχηθεί εντός αλλά κι εκτός σχολείου».

Στα 30 σχολεία  Vittra, οι τάξεις έχουν ονόματα «the wateringhole», «the show-off», «the cave», «the campfire» and «the laboratory». Τίτλοι που παραπέμπουν σε διαφορετικούς τρόπους διδασκαλίας. Το θέμα είναι η δημιουργία μιας καθημερινότητας για τους μαθητές που βασίζεται στην ατομική ανάπτυξη, στον πολιτισμό, στο περιβάλλον, στον πραγματικό κόσμο! 

Εμπνεόμενοι από το εκπαιδευτικό αυτό μοντέλο, οι αρχιτέκτονες της Rosan Bosch Ltd, δημιούργησαν ένα σχολείο δίχως τοίχους, αλλά με χωρικές διαιρέσεις.

Για παράδειγμα στο σχολείο Telefonplan μπορείς αντί για μία συνηθισμένη τάξη, να δεις ένα τεράστιο παγόβουνο το οποίο λειτουργεί ως κινηματογράφος, τμήμα χαλάρωσης και σίγουρα θέτει το πλαίσιο στους μαθητές για έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης και εκπαίδευσης.

Η ομάδα της Rosan Bosch Ltd, εξηγεί πάντως πως δεν είναι όλα τα τμήματα χωρίς την προστασία ενός τοίχου. Όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο Dance Hall, την αίθουσα της μουσικής και του χορού ή στο Εργαστήριο Πολυμέσων. Εδώ οι τοίχοι είναι απαραίτητοι. Για να καταλήξει σε αυτό το σχολείο που βλέπετε η Bosch δεν πήρε την γνώμη μόνο των καθηγητών, αλλά και των μαθητών!

Για όποιον μεταναστεύει και ενδιαφέρεται, ας ρίξει μια ματιά στην διεύθυνση: http://vittra.se. Εδώ θα βρει πολλές χρήσιμες αλλά και χρηστικές πληροφορίες!

Η Α ήθελε απλά να τελειώσει το σχολείο. Παρ' ολίγον να την κάψουν επειδή είναι... «διαφορετική»!

Η ιστορία που θα διαβάσετε έχει καταγγελθεί στις αρχές και από την Α, αλλά και από το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών.

Όπως κατήγγειλε 25χρονη τρανς γυναίκα που αναγνωρίζεται με το όνομα Α.: 

Στην αρχή του σχολικού έτους 2011-12 κατά την εγγραφή της σε εσπερινό σχολείο της Αττικής με σκοπό να ολοκληρώσει τις σχολικές σπουδές της, αντιμετώπισε προβλήματα με τη νέα διεύθυνση του σχολείου. Προσκόμισε έγγραφο στο οποίο (λόγω του ότι δεν έχει κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού) αναγράφονται τα αντρικά της στοιχεία, τα οποία δε συμφωνούν με την εμφάνιση / κοινωνικό της φύλο.

Η πρώτη αντίδραση του διευθυντή ήταν: «Για τον αδερφό σου πρόκειται;» και όταν η τρανς κοπέλα του απάντησε ότι πρόκειται για την ίδια, εκείνος προσπάθησε να μην την εγγράψει χρησιμοποιώντας διάφορες αιτιολογίες. Συγκεκριμένα, ο διευθυντής του σχολείου τής δήλωσε ότι έχει πρόβλημα με την εμφάνιση της, ότι είναι αγόρι αφού γεννήθηκε αγόρι, ότι στο «δικό» του σχολείο δε δέχεται τέτοιες καταστάσεις, ότι «θα ενοχληθούν οι υπόλοιποι μαθητές» και ότι σε περίπτωση πειράγματος «εγώ θα τιμωρήσω και εσένα και αυτούς».

Αργότερα, για να απαλλαγεί από την παρουσία της την πίεζε να αλλάξει σχολικό περιβάλλον, προτείνοντάς της αρχικά να πάει σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Αφού η Α. δεν το δέχτηκε, της είπε να μην προσέρχεται στο χώρο του σχολείου και να προσέλθει μόνο κατά στη διεξαγωγή των εξετάσεων του Ιουνίου. 

Ο διευθυντής του σχολείου σε κάθε ευκαιρία δημιουργούσε κλίμα εκφοβισμού και αποκλεισμού, χρησιμοποιούσε μειωτικές εκφράσεις, εξαπέλυε έμμεσες απειλές, της έδινε αποβολές, έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει σωματική βία εναντίον της, με αποτέλεσμα να καλλιεργηθεί έντονο κλίμα σύγκρουσης στη σχολική κοινότητα. Συγκεκριμένα της είπε ότι: «Αν επιθυμώ να το τραβήξω, έχω τη δυνατότητα να σε κάνω να μην μπορείς να σταθείς σε κανένα άλλο σχολείο».

Έτσι εξαναγκάστηκε η Α. να πηγαίνει στο σχολείο ντυμένη ως αγόρι, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα παιδιά να την χλευάζουν λέγοντας: «Η Ά. ξαναέγινε αγόρι».

Όλα αυτά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε ομάδα παιδιών να προβαίνει σε πράξεις χλευασμού, ύβρεων, απειλών αλλά και ακραίων βιαιοπραγιών, απειλώντας σοβαρά ακόμη και τη σωματική ακεραιότητά της (σωματική βία και πέταγμα αντικειμένων όπως πέτρες, μπουκάλια, την περιέλουσαν με εύφλεκτο υλικό προσπαθώντας να την κάψουν κ.α). Αυτά γίνονταν εντός κι εκτός σχολείου, με παρουσία ή απουσία καθηγητών.

Επίσης καταγγέλθηκε ότι στους χώρους εφημεριών του σχολείου (είσοδος, χώρος διαλειμμάτων και διάδρομοι) συνήθως δεν βρίσκονται καθηγητές. Η αντιμετώπιση των παραπάνω περιστατικών από πλευράς διεύθυνσης του σχολείου, μείωνε το βάρος των επιθετικών πράξεών. Τις μετέφραζε ως προσωπικές διαφορές και «πειράγματα» και απέδιδε την ευθύνη στην Α. με τον ισχυρισμό ότι αυτή προκαλεί με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της. Το θέμα δεν τοποθετήθηκε ως σοβαρή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Όπως επίσης δηλώνει η Α., αισθανόταν ότι στους καθηγητές είχε καλλιεργηθεί ένα κλίμα φόβου από πλευράς της διεύθυνσης, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να βρίσκει συμπαράσταση από αυτούς. Η μοναδική καθηγήτρια που ανταποκρίθηκε και υποστήριξε το αυτονόητο δικαίωμά της στην εκπαίδευση, το σεβασμό στην ταυτότητα φύλου της και την αξιοπρεπή αντιμετώπιση χωρίς διακρίσεις, ήταν η φιλόλογος Ε.Α. Με της προσπάθειές της η Α. κατάφερε να πάρει βραβείο μαθητείας. Επίσης έχει εκλεχθεί στο πενταμελές της τάξης και στο δεκαπενταμελές του σχολείου.

Είναι χαρακτηριστική μία φράση από την καταγγελία της Α: «Η απαξιωτική συμπεριφορά του διευθυντή μου είχε κλονίσει την ψυχολογία μου και σκεφτόμουν ως λύση την αυτοκτονία». Όπως επίσης αναφέρει η Α.: «Αν δεν είχα την ψυχική στήριξη της φιλολόγου του σχολείου μας, κυρίας Ε.Α., ενδεχομένως να είχα αυτοκτονήσει».

Η καθηγήτρια Ε.Α. όλο αυτό το διάστημα κατά το οποίο στήριξε ηθικά την τρανς μαθήτρια Α. και αντιμετώπισε από τη διεύθυνση μια σειρά προβλημάτων με διάφορες αιτιάσεις. Αυτή την περίοδο βρίσκεται αντιμέτωπη με Ε.Δ.Ε, στην οποία την παρέπεμψε ο διευθυντής του σχολείου.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Α., παρά τα περιστατικά διάκρισης και εκφοβισμού που αντιμετώπισε, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της, και προχώρησε σε σχετικές έγγραφες αναφορές-καταγγελίες στον Συνήγορο του Πολίτη και στην Αστυνομία. 

Απευθύνθηκε επίσης στο Διευθυντή του Γραφείου Εκπαίδευσης και στο γραφείο Υφ. Παιδείας. Η κατάσταση όμως δε βελτιώθηκε. Η βία, ο φόβος και ο εκφοβισμός, οι απειλές, οι διώξεις, οι διακρίσεις, η ανικανότητα διαχείρισης τέτοιων προβλημάτων από το διευθυντή του σχολείου και η ένοχη σιωπή των άλλων εκπαιδευτικών, διευθυντών γραφείου κ.α κάνει το σχολείο απειλητικό χώρο για την Α. 

Ζητούμενο με πολύ απλά λόγια είναι το δικαίωμα σε εκπαίδευση, ίσες ευκαιρίες, σεβασμό και αποδοχή, όπως περιγράφεται από την Α.: «Ζητώ να με βοηθήσετε στα προβλήματα που αντιμετωπίζω στο χώρο του σχολείου λόγω της ταυτότητας φύλου μου, ώστε να καταφέρω να ολοκληρώσω ομαλά τις σπουδές μου, τίποτε παραπάνω».

Η γη στην Αίπεια της Μεσσηνίας είναι εύφορη. Η γη παράγει καρπούς και οι άνθρωποι ιδέες…
















Γράφει η Γεωργία Λινάρδου

Την Αίπεια δεν τη γνώριζα. Απέχει 38 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και παράγει εκπληκτικά προϊόντα. 

Εγώ, όμως, την έμαθα από τις ιδέες της. Την έμαθα από τους μαθητές και τον καθηγητή τους. Αυτός ο τόπος εμπνέει τα παιδιά ώστε να συμμετέχουν σ’ αυτό που λέγεται κοινωνία, ζωή, τόπος, παρόν, μέλλον και μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία να μάθουν την ιστορία. 

Το υλικό υπάρχει και είναι καλό. Χρειάζεται, όμως, και ένας καθηγητής. Κι αυτός υπάρχει. Είναι ο Γιάννης Λάσκαρης με την καθοδήγηση του οποίου οι μαθητές των Τμημάτων Πληροφορικής του Πολιτιστικού Συλλόγου της Δημοτικής Ενότητας Αίπειας δημιούργησαν ένα τηλεοπτικό σποτ και μία ιστοσελίδα με σκοπό την προώθηση των προϊόντων της περιοχής τους. 

Παρατηρώ τον καθηγητή αγκαλιά με τους μαθητές του που χαμογελούν με περηφάνια και σκέφτομαι… πόσο πολύ όμορφη μπορεί να γίνει η εκπαίδευση, η δημόσια εκπαίδευση εννοώ… 

Ανάμεσα στο αγνό βαλσαμέλαιο δίχως τα συντηρητικά ενός ξενόφερτου marketing, στο αγνό παραδοσιακό σαπούνι, το ελαιόλαδο, το κρασί, τα χειροποίητα ζυμαρικά… ξεφυτρώνουν κάτι πανέμορφα ξεπεταριούδια όλο περηφάνια για τον τόπο τους και χαμογελούν δίπλα στον καθηγητή τους.

Όχι, δεν πρόκειται για ενσταντανέ ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είναι απλά μαθητές. Είναι απλά καθηγητής. 

Διδάσκει, εκπαιδεύει, μαθαίνει. Εμπνέει τους μαθητές του να αγαπήσουν τη ζωή, τον τόπο τους… να γίνουν ενεργά μέλη μιας κοινωνίας που βαριανασαίνει εξαιτίας μιας παλιάς (;) οκνηρίας σε όλα τα… μεγέθη. 

«Προκαλεί εντύπωση, αλλά σε απομακρυσμένα χωριά υλοποιούνται σημαντικές δράσεις άσχετα αν υποστηρίζονται από το Κέντρο. Σε πολλές περιπτώσεις το πάθος των παιδιών που ζουν στην ύπαιθρο βοηθά στο να ξεπερνιούνται ακόμη και γραφειοκρατικές δυσκολίες», περιγράφει  o καθηγητής Γιάννης Λάσκαρης. 

Η ιστοσελίδα που έχει φτιάξει η ομάδα του Γ. Λάσκαρη από την Αίπεια είναι: http://proionta-aipeias-messinias.webnode.gr. Έχουν και blog: http://www.aipeiafoods.blogspot.gr 

Είναι ωραίο να διδάσκεσαι από έναν δάσκαλο, έναν καθηγητή που δεν του περισσεύει όρεξη να γκρινιάξει (κι αν το έκανε, δίκιο θα είχε), αλλά ως παιδί σε σέβεται και σ’ αγαπά και παράλληλα σέβεται και την δική του αποστολή: να σε διδάσκει και να σε μαθαίνει.

Καμώνονται στίχοι για τα παιδιά που βλέπουμε, που υπάρχουν μαζί μας ή δεν τα ζούμε πλάι μας αλλά η δυστυχία τους εκλιπαρεί για ανθρωπιά και δικαιοσύνη.