«Το να γεννηθεί κανείς σ’ αυτή τη ζωή, είναι ευλογία. Το να γεννηθεί σ’ αυτό τον τόπο είναι διπλή ευλογία. Αλλά διπλό και το χρέος.»
Νοεμβρίου 25, 2015
No comments
Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος, επαγγελματίας ψυχαναλυτής. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα…
Οκτωβρίου 13, 2015
No comments
Τι απάντησε ο Νομπελίστας οικονομολόγος Daniel McFadden στα παιδιά που κάνουν πάντα τις πιο σοβαρές ερωτήσεις με τον πιο ανέμελο τρόπο;
Ιουνίου 19, 2015
No comments
«Η αλήθεια της μουσικής βρίσκεται στη δόνηση εκείνη που παραμένει στο αυτί, όταν ο τραγουδιστής έχει τελειώσει το τραγούδι και ο οργανοπαίχτης δεν αγγίζει πια τις χορδές» έχει αναφέρει ο ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης Κahlil Gibran.
Απριλίου 22, 2015
No comments
..εκείνος που διέθετε τη μοναδική καλλιτεχνική ικανότητα, πιστά να μεταφέρει στον καμβά, την βαθιά αίσθηση της υπαρξιακής αγωνίας του σύγχρονου ανθρώπου.
Απριλίου 18, 2015
No comments
Εικαστική απεικόνιση αιωρουμένων διαμερισμάτων, τροχόσπιτων και άλλων παριζιάνικων κατοικιών από τον φωτογράφο Laurent Chéhère.
Απριλίου 06, 2015
No comments
Ένας πρώην μοναχός κατασκευάζει μόνος του και αποκλειστικά από ανακυκλώσιμα υλικά έναν ολόκληρο καθεδρικό ναό.
Γράφει η Μάρα Ρηγοπούλου
Ο Justo Gallego Martinez (γνωστός ως Don Justo) δεν είναι ένας επαγγελματίας αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός, μα ένας φτωχός Ισπανός αγρότης και πρώην μοναχός, που σε ηλικία 90 χρόνων κατόρ9ωσε με ίδια μέσα να κατασκευάσει έναν μεγάλης κλίμακας καθεδρικό ναό. Από το 1959 Ο Gallego εργάζεται σκληρά για την οικοδόμηση αυτού του ναού, στη περιοχή Mejorada del Campo, ένα προάστιο της Μαδρίτης, χωρίς να διαθέτει την παραμικρή αρχιτεκτονική εμπειρία κατασκευής ή προηγούμενη επαφή με τις οικοδομικές εργασίες.
Ο Don Justo το 1961, βαριά άρρωστος από φυματίωση αναγκάζεται να απαρνη9εί την μοναστική ζωή. Αποχωρεί από το μοναστήρι, υποσχόμενος στον εαυτό του πως εάν καταφέρει να επιζήσει αυτής της σοβαρής ασ9ένειας τότε θα αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στην κατασκευή ενός ναού προς τιμήν της Παναγίας. Το 1963, πιστός στον όρκο του, αφού κατόρ9ωσε να ξεπεράσει μια τόσο 9ανατηφόρα νόσο, ξεκινά τις εργασίες ανέγερσης του φιλόδοξου αυτού κατασκευαστικού έργου, αναλαμβάνοντας προσωπικά την διαχείριση και την επίβλεψη της κατασκευής του.
Κάπως έτσι το αξιοθαύμαστο εγχείρημα, αρχίζει να αποκτά σάρκα και οστά, κυρίως με τη συμβολή στις εργασίες κάποιον περιστασιακών ε9ελοντών κα9ώς και την αξιοποίηση ως επί το πλείστον ανακυκλώσιμων υλικών. Ο Don Justo εξακολου9εί να εργάζεται ακατάπαυστα μέχρι και σήμερα στην οικοδόμηση του ναού παρόλο που δεν έχει καμία επιστημονική εξιδίκευση ή προηγούμενη εργοταξιακή εμπειρία σχετική με το χώρο της κατασκευής. Η κατασκευαστική περίοδος δεν έχει ακόμα ολοκληρω9εί και ήδη το ατέρμονο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του έργου διαρκεί περισσότερα από πενήντα χρόνια. Πως όμως θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού η εκπόνηση της μελέτης δεν έχει πραγματοποιη9εί από εξειδικευμένους επιστήμονες (αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς ή λοιπό επιστημονικά τεχνικό προσωπικό). Στην δε υλοποίηση του έργου δεν έχει συμμετάσχει κατάλληλο εργατικό δυναμικό με τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Όπως ο ίδιος ο Don Justo αφοπλιστικά ομολογεί «κατόψεις του ναού δεν υπήρ3αν ποτέ πάνω σε χαρτί, παρά μονάχα μέσα στο μυαλό μου». Την «ανύπαρκτη», μη εκπονημένη μάλιστα αρχιτεκτονική μελέτη του ναού την ανα9εωρούσε, φορά με τη φορά, αναλόγως με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε αλλά και την έμπνευση της στιγμής. Φυσικά, ποτέ δεν εκδό9ηκε οικοδομική άδεια για το ναό και ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε καμία διαδικασία ελέγχου δόμησης ή επίβλεψης από τους αρμόδιους φορείς. Η δε κα9ολική εκκλησία κράτησε αποστάσεις από την ιστορία αυτή, αφού δεν 9έλησε ποτέ να αναγνωρίσει το έργο ζωής του πρώην μοναχού, αποφεύγοντας συστηματικά να υποστήριξει με όποιο τρόπο την προσπά9εια του.
Στο σύνολό της κατασκευής έχουν χρησιμοποιη9εί φυσικά ανακυκλώσιμα πρωτογενή υλικά (όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη, άχυρο, χώμα) ή παλιά άχρηστα κά9ε είδους υλικά και σκουπίδια (όπως λάστιχα, τζάμια αυτοκινήτων, λαμαρίνες, εφημερίδες, χαρτόνια, κ.λ.π.). Επιπλέον, χρησιμοποίησε υλικά που προμηθεύτηκε με πολύ χαμηλό κόστος ή και εντελώς δωρεάν, όπως ρετάλια και φύρες κατασκευαστικών υλικών, από εργοτάξια ή περισσεύματα από μάντρες οικοδομών.
Η πρόοδος των εργασιών και η τελική μορφολογία του ναού εξαρτή9ηκαν άμεσα από την ποιότητα και την ποσότητα των υλικών που κά9ε φόρα εξασφάλιζε ο Don Justo, προκειμένου να συνεχίσει τις εργασίες ανέγερσης του. Η δυσκολία ωστόσο αυτή, της α3ιοποιησης απροσδιόριστης ποσότητας και αμφιβόλου ποιότητας και τεχνικών προδιαγραφών υλικών, αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα τεράστια πρόκληση για τον πρώην μοναχό, ο οποίος με επι9ετικά ευφάνταστο και δυναμικό τρόπο χρησιμοποίησε «άχρηστα» υλικά μετασχηματίζοντας τα σε οικοδομικά. Ξεπερνώντας με επιτυχία την συνη9ισμένη ερμηνεία και χρήση των ταπεινών trash αντικειμένων και ευτελών υλικών, κατόρ9ωσε να τα αξιοποιήσει στο έπακρο, ανακαλύπτοντας και δημιουργώντας ενστικτωδώς καινούριες και ευφυείς με9όδους εφαρμογής και τεχνοτροπίες, κα9ιστώντας τα πολύτιμα στις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.
..Κάπως έτσι λοιπόν, το καλούπωμα των κολονών πραγματοποιή9ηκε χρησιμοποιώντας παλιά βαρέλια πετρελαίου, τα τοξοτά σενάζ των παρα9ύρων διαμορφώ9ηκαν από ελαστικά φορτηγών των οποίων το αποτύπωμα ακόμη διακρίνεται στην τελική τους επιφάνεια, ενώ αντί τροχαλιών επιστρατεύτηκαν ρόδες ποδηλάτων για την επίτευξη της μεταφοράς των υλικών. Η στα9ερότητα του οικοδομήματος εξασφαλίζεται με την επιπλέον χρήση απαραίτητης ποσότητας τσιμέντου κατά τόπους, ειδικά όπου οι απαιτήσεις αντοχής παρουσιάζονται ιδιαίτερα αυξημένες.
Οι αρχιτεκτονικές αναφορές που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για το Don Justo προέρχονται κυρίως από την σχετική με τη ναοδομία βιβλιογραφία και από φωτογραφικό υλικό άλλων κα9εδρικών ναών, εκκλησιών και μεσαιωνικών κάστρων της Μαδρίτης.
165.000 εργατοώρες έχουν μέχρι σήμερα δαπανη9εί για να ολοκληρω9εί το 75% του συνόλου του έργου. Μάλιστα ο τρούλος του ναού (εντυπωσιακών διαστάσεων, αφού έχει 40 μέτρα ύψος και 12 μέτρα διάμετρο) είναι εμπνευσμένος από το τρούλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Για την τοπο9έτηση μάλιστα, των χαλύβδινων δοκών του 9ολωτού σκελετού ο Don Justo χρειάστηκε την βοή9εια των έξι εγγονιών του και ενός δανεικού οικοδομικού γερανού για την ανέγερσή του. Τα καλοκαίρια συνή9ως είναι αρκετοί οι ε9ελοντές που συμμετέχουν στο «ιερό» project του, ενώ για τις εξειδικευμένες οικοδομικές επεμβάσεις απευ9ύνεται σε έναν τοπικό μάστορα τον οποίο και πληρώνει προκειμένου να εκτελεί πιο σύν9ετες και απαιτητικές εργασίες.
Ο ναός βέβαια δεν έχει δαπεδοστρω9εί ακόμη ενώ παράλληλα εκκρεμεί η εφαρμογή αρκετών αρχιτεκτονικών τελειωμάτων και κατασκευαστικών λεπτομερειών. Παρ’ όλα αυτά, η πρόοδος των εργασιών κάτω από τις παρούσες συν9ήκες είναι εντυπωσιακή, όπως εύκολα διακρίνεται και στις φωτογραφίες. Η κάτοψη του κα9εδρικού ναού είναι ίση με το εμβαδόν μισού γηπέδου ποδοσφαίρου, ενώ ο εσωτερικός χώρος διαιρείται από διαφόρων διαστάσεων καμάρες, κάποιες από τις οποίες είναι ήδη διακοσμημένες από αγιογραφίες.
Ειδικοί εκτιμούν πως για την ολοκλήρωση του κα9εδρικού ναού θα χρειαστούν τουλάχιστον δεκαπέντε με είκοσι χρόνια ακόμα. Μα αυτή είναι μία πληροφορία, που καμία α3ία δεν έχει για τον 90χρονο άντρα, κα9ώς συνειδητά επιλέγει να μην μιλά για το μέλλον, αφού προτιμά να αγωνίζεται στιγμή με τη στιγμή προκειμένου πραγματικότητα να κάνει το όνειρο του.
Ο κα9εδρικός ναός του Don Justo μπορεί αμφιβόλου αισ9ητικής και στατικής επάρκειας κατασκευή να είναι, μα δεν παύει να αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο που καταμαρτυρά τη δύναμη της 9έλησης του αν9ρώπινου πνεύματος. Φόρος τιμής για όλες εκείνες τις ανήσυχες ψυχές που διακρίνει η ικανότητα υπέρβασης κά9ε εμποδίου, ακόμη και αν ανυπέρβλητο φαντάζει. Οραματιστής ή πεισματάρης, όπως και να ‘χει, ο Don Justo υποστηρίζει έμπρακτα τη πίστη του στο 9εό που αγαπά και συγκινεί αλλά και εμπνέει η στοχοπροσήλωση και η με πά9ος αγωνιστικότητα του..
..υπευ9υμίζοντας μας εξάλλου πως, χωρίς πίστη (σε 9εό ή μη) δεν πας που9ενά.-
*Η Μάρα Ρηγοπούλου (mara.rigopoulou@gmail.com) είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός
Μαρτίου 28, 2015
No comments
Ποιο να'ναι άραγε το αληθινό πρόσωπο αυτής της σπουδαίας φυσιογνωμίας της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα?!
Μαρτίου 25, 2015
No comments
Η φήμη του Slava Polunin ήρθε ασυνήθιστα νωρίς και από τότε δεν έχει σταματήσει. Τον ονομάζουν, «ο Καλύτερος Κλόουν στον Κόσμο», ενώ η παράστασή του χαρακτηρίστηκε από την εφημερίδα, The Times, ως το «Κλασικό Θέατρο του 20ου αιώνα».
Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Πάντα στη ζωή του ο Slava Polunin ακολουθούσε τα δικά του όνειρα κι όχι των άλλων. Έφυγε από τη γενέτειρά του, Novosil, για να ταξιδέψει στην ομορφότερη πόλη του κόσμου, όπως φανταζόταν το Λένιγκραντ μετά από τις διηγήσεις του δασκάλου γεωγραφίας, ενώ αργότερα ανεξάρτητα από τα όνειρα της μαμάς του να τον δει μηχανικό άφησε τις σπουδές του στο Μηχανικόοικονομικό Ινστιτούτο και αφοσιώθηκε ψυχή και σώμα στην παντομίμα.
Δεν άργησε να γεννηθεί η χιουμοριστική και συγκινητική φιγούρα του Asisyai, ενός κλόουν με κίτρινο κουστούμι και κόκκινες τεράστιες παντόφλες, ο οποίος συνδυάζει την ποιητική μελαγχολία με την εκλεπτυσμένη φιλοσοφία της παντομίμας και τη δριμύτητα της κωμικής ματιάς ενάντια στα προβλήματα της ανθρωπότητας.Ο διάλογος του για την αγάπη, την μοναξιά, την ανθρώπινη κατανόηση, την ευδαιμονία της ανακάλυψης και την πίκρα της απώλειας εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα ακροατήριο εκατομμυρίων τηλεθεατών στην πρωτοχρονιάτικη παράσταση Light Blue Flame το 1980- 81.
Ο μεγαλύτερος μίμος εν ζωή βγήκε στους δρόμους της κομουνιστικής ΕΣΣΔ με τη μιμητική του παρέλαση, οργάνωσε το καρναβάλι της ειρήνης και το όνομά του χαράχτηκε για πάντα στα χείλη όλων των Ρώσων. Τα χρόνια πέρασαν και οι ονειρικές περιπλανήσεις του πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες χώρες. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του βραβεύτηκε με πληθώρα σημαντικών βραβείων, (Gold Angle - Σκωτία, Gold Nose - Ισπανία, Laurence Olivier Award for Best Entertainment το 1998), έχοντας νιώσει τεράστια λαϊκή λατρεία και αποδοχή από τους κρητικούς.
Τι είναι όμως για τον ευφάνταστο δημιουργό Slava Polunin το θέατρο που υπηρετεί και αγαπά;
«Πρόκειται για ένα θέατρο όπου η τελετουργική του μαγεία και η εορταστική του φαντασμαγορία δημιουργήθηκε με βάση τις εικόνες και τις κινήσεις, τα παιχνίδια και τις φαντασιώσεις.»
«Το θέατρό μου συνομιλεί με ελπίδες και όνειρα.»
«Αναπόφευκτα αναπτύσσεται από τα παραμύθια.»
«Πάντα αλλάζει αναπνοές από τους αυθόρμητους αυτοσχεδιασμούς στη σκηνή.»
«Λειτουργεί με οικειότητα ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία, τον παραλογισμό και την φυσικότητα, τη σκληρότητα και την ευγένεια.»
Μεταξύ των παραστάσεων που οργάνωσε ήταν η πολύ επιτυχημένη Slava's Snowshow και Diabolo αφιερωμένη στη ζωή, το θάνατο και την ομορφιά του σύμπαντος, με κωμικό στοχασμό.
Μια καναδή κυρία μετά την παράσταση τού έστειλε ένα μικρό σημείωμα: «Η χιονοθύελα κράτησε ζεστές τις καρδιές μας. Ευχαριστούμε για την τρυφερότητα του χιονιού σας»
Μαρτίου 22, 2015
No comments
Ο Αργεντινός καλλιτέχνης Raul Lemesoff δημιούργησε ένα νέο «όπλο μαζικής φιλαναγνωσίας»
Μαρτίου 21, 2015
No comments
«Ο δάσκαλος διακατέχεται πάντα από την αγωνία της διδασκαλίας, όπως ο καλλιτέχνης έχει την αγωνία της τελευταίας του δημιουργίας, Μοίρα ατομική του δασκάλου η διδασκαλία.» έλεγε ο Δάσκαλος, Χρίστος Τσολάκης.
Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Στη σχολική εφημερίδα «Μαθητικές αναζητήσεις» που έκαναν οι μαθητές της Πιερίας – αναφέρουν όσοι τον γνώρισαν:
«Ο Χρίστος Τσολάκης γεννήθηκε το 1935 στο χωριό Μόρνα (Σκοτεινά) της ορεινής Πιερίας. Τον πατέρα του τον έλεγαν Λουκά, τη μητέρα του Σοφία και έχει άλλα δύο αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στη Μόρνα και η μητέρα του ασχολούνταν με τα οικιακά. Πολλοί από μας περάσαμε μαζί τα παιδικά μας χρόνια και ήμασταν αγαπημένοι φίλοι. Ο Χρίστος ήταν ένα έξυπνο και καλό παιδί, με πολλές γνώσεις και ανησυχίες.
Είμαστε περήφανοι που ήταν φίλος και συμμαθητής μας ένας από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους, από τους πιο γνωστούς καθηγητές στην Ελλάδα. Ο Χρίστος Τσολάκης είναι ο αγαπημένος μας συντοπίτης, ο δικός μας άνθρωπος, πάντα απλός και καταδεκτικός».
Ο ίδιος σε μια εισήγησή του με θέμα «Η γλώσσα & η διδασκαλία της» που παρουσιάστηκε σε ημερίδα της ΔΟΕ στη ΔΡΑΜΑ στις 30.03.2009 με θέμα «Γλώσσα & γλωσική διδασκαλία στην εποχή της παγκοσμιοπίησης» αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Δεν γίνεται κανείς δάσκαλος απομνημονεύοντας θεωρίες περί διδασκαλίας. Όπως δεν γίνεται χειρούργος αποστηθίζοντας θεωρίες περί χειρουργικής. Ο χειρούργος γίνεται στο νοσοκομείο με τη χειρουργική πρακτική. Κι ο δάσκαλος στο σχολείο με τη διδακτική πρακτική. Οι μεθοδολογικές και διδακτικολογικές και παιδολογικές θεωρίες στρέφονται γύρω από τη διδασκαλία. Δάσκαλο σε κάνει η διδακτική πράξη, φτάνει να τη θελήσεις και να της δοθείς ψυχή τε και σώματι. Αν δεν της παραδοθείς άνευ όρων, δάσκαλος δεν γίνεσαι, κι ας διδάσκεις εκατό χρόνια.»
«Θεμελιακός συντελεστής, λοιπόν, της διδασκαλίας η παιδεία του δασκάλου. Όταν
μηδενίζεται ή μειώνεται αυτός ο συντελεστής, μηδενίζεται ή μειώνεται αντίστοιχα και η
διδασκαλία.»
Ποιος ο στόχος της εκπαίδευσης;
«Σκοπός της διδασκαλίας δεν είναι να καταστήσει τον μαθητή μικρόν επιστήμονα, αλλά να τον συνδράμει να γίνει ελεύθερος άνθρωπος.»
Η φύση και τα πλάσματά της αποτελούν πηγές διδασκαλίας...
«Όμως ο ελέφαντας δεν θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει την προβοσκίδα του στην
έρημο ούτε η μέλισσα εκεί θα κάνει το μέλι ούτε η μηλιά θα δώσει μήλα ούτε η
τριανταφυλλιά τριαντάφυλλα. Είναι ανάγκη να βρεθούν στον φυσικό τους χώρο, όπου θα
αφθονούν τα δέντρα, τα νερά, τα λουλούδια με το νέκταρ και τη γύρη, το καρπερό χώμα.
Έτσι και με τη γλώσσα και τη γλωσσική διδασκαλία δεν ανθίζουν και δεν προσφέρουν
καρπούς, αν σχολείο και δάσκαλος δεν δημιουργήσουν τις επικοινωνιακές συνθήκες, οι
οποίες τρέφουν / τροφοδοτούν τον λόγο και ευοδώνεται η διδασκαλία του.»
Κι ο δάσκαλος πετά χωρίς αλεξίπτωτο;
«Ο δάσκαλος διακατέχεται πάντα από την αγωνία της διδασκαλίας, όπως ο καλλιτέχνης έχει την αγωνία της τελευταίας του δημιουργίας, έστω και αν την έχει επαναλάβει κατά το παρελθόν και μάλιστα με επιτυχία. Μοίρα ατομική του δασκάλου η διδασκαλία.
Δεν έχει, λοιπόν, καμιά ασφάλεια ο δάσκαλος; Όχι, απόλυτη ασφάλεια δεν έχει όπως
δεν έχει απόλυτη ασφάλεια ο πολεμιστής την ώρα της μάχης ή και ο καλλιτέχνης την ώρα
της δημιουργίας. Και τούτο διότι δεν υπάρχει σταθερό, στη διδασκαλία υπάρχει
μεταβαλλόμενο γίγνεσθαι, όπου η κάθε στιγμή μπορεί να προκύψει διαφορετική από την
άλλη, οι νέες καταστάσεις δημιουργίας υπαγορεύουν νέες απρόβλεπτες συμπεριφορές
δασκάλου και μαθητών.»
Tελειώνει την εισήγησή του με το «γλωσσικής διδασκαλίας επιμύθιο»:
«Θα ήταν πολύ ευεργετικό για τα παιδιά των χαμηλότερων ιδιαίτερα κοινωνικών
τάξεων να βρίσκονται από τα δυόμισι και τα τρία χρόνια τους κάποιες ώρες της ημέρας σε
Κέντρα του Παιδιού, όπου θα γεύονται τα αγαθά του πολιτισμού και θα δέχονται μαζί με την
πολιτιστική και τη γλωσσική αγωγή από εκπαιδευμένες δασκάλες και νηπιαγωγούς.
Έτσι, χωρίς ανάγνωση και γραφή, χωρίς δηλαδή τον γνωστό σχολικό τρόπο που έχει καταντήσει απωθητικός, παρά με τραγούδι, παραμύθι και παιχνίδι, μέσα σε περιβάλλον που θα
αντανακλά και θα πλουτίζει τις συνθήκες του σπιτιού, τα παιδιά θα δέχονται γλωσσική
παιδεία. Το ιδεώδες, βέβαια, θα ήταν να τη δέχονται αυτήν την παιδεία και οι γονείς των
παιδιών στα ίδια κέντρα.
Με τον τρόπο αυτό θα άρουμε, από τη μια μεριά, τις κοινωνικές ανισότητες, που
αρχίζουν από την ώρα της γέννησης του ανθρώπου, και θα ετοιμάσουμε, από την άλλη, ένα
καλύτερο σχολείο και μια δικαιότερη κοινωνία.
Ακούει κανείς;»
Το κενό που άφησε με τον θάνατό του ο Χρίστος Τσολάκης (2012) δυσαπλήρωτο. Ο ήρεμος και μεστός λόγος του συμπορεύονται με την καθάρια ψυχή του. Εμπνέουν ακόμη...
Μαρτίου 13, 2015
No comments
ΑνταρτώνΑρχιτεκτονική (Rebel Architecture)
Μαρτίου 11, 2015
No comments
Η γυναίκα ως έμπνευση για 19+1 καλλιτέχνες απ’ όλη την Αττική. Ένας εικαστικός διάλογος με βάση τη βυζαντινή ζωγραφική.
Οι καλλιτέχνες εκφράζονται και εκθέτουν τα έργα τους στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου. Βασική τους επιθυμία ο ρυθμός στο σχέδιο και στο χρώμα ενώ η κυρίαρχη τεχνική που έχει χρησιμοποιηθεί αναδύει τον γοητευτικό κόσμο της αυγοτέμπερας.
Ευφάνταστοι πειραματισμοί στις εικαστικές συνθέσεις των ζωγράφων αποτελούν ένα ακόμη λόγο για να επισκεφτεί κανείς την έκθεση, τα εγκαίνια της οποίας θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο, 3 Μαΐου (19.30 μ.μ.). Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 6 Μαΐου.
Και η γυναικεία φιγούρα αφήνεται να παρελάσει στις πλατιές οδούς της ζωγραφικής...
«Η γυναίκα σαν σύμβολο και σαν εικόνα, σαν μάνα και αγωνίστρια, στην καθημερινότητα και σε ξεχωριστές στιγμές της, η γυναίκα στην ιστορία και στη μυθολογία, η γυναίκα στα παραμύθια και στα όνειρα. Η κοινή αγάπη των καλλιτεχνών για την ελληνική ζωγραφική και η κοινή μαθητεία τους δίπλα σε μεγάλους δασκάλους δημιούργησαν δεσμούς εικαστικούς. Ο κοινός προβληματισμός τους για τη σύγχρονη έκφραση της καθ’ ημάς ζωγραφικής και την εξέλιξη της λεγόμενης βυζαντινής τέχνης τούς οδήγησαν σε ένα διάλογο και με άλλους εικαστικούς τρόπους», αναφέρει η Αλεξάνδρα Τσίγκου, η οποία σε συνεργασία με τον Κωστή Παντελάκη επιμελούνται τη συγκεκριμένη καλλιτεχνική συνύπαρξη.
Η έκθεση θα είναι ανοικτή για μαθητικές ομάδες αφού ο εικαστικός διάλογος δρα και ως παιδαγωγικό μέσο για την καλλιέργεια αξιών στους νέους ανθρώπους.
Συμμετέχουν:
Ειρήνη Αποστολίδου
Ειρήνη Βασιλακοπούλου
Έφη Βεργίδη
Δέσποινα Κεχαγιά
Αποστολία Κιοκμένογλου
Αγγελική Κωνσταντουλάκη
Jolanta Kuderska
Μαρία Μηλιώνη-Ντούρου
Καίτη Μωραΐτη
Ελένη Νάζου
Σοφία Ξανθάκου
Αιμιλία Πανταζή
Κωστής Παντελάκης
Βάσω Πάντου-Σπυρίδωνος
Πωλίνα Παπαδοπούλου
Σοφία Πετρόγιαννου
Αντωνίνα Σίντνεβα
Αλεξάνδρα Τσίγκου
Παναγιώτης Χατζησταματίου
Τιμητική συμμετοχή: Γιώργος Κόρδης
Απριλίου 28, 2014
No comments
Σχεδόν 350 φωτογραφίες «αλλιευμένες» από πέντε ξεχωριστές ιστορικές εποχές και το ελληνικό θαλασσινό τοπίο να φιλοξενείται στο μουσείο Μπενάκη...
Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Σκηνές αρχιπελάγους από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, τον Μεσοπόλεμο, τη μεταπολεμική περίοδο έως και σήμερα, αποτυπώνονται οι περισσότερες σε ασπρόμαυρο τοπίο, ενώ θυμίζουν την αναγκαία θεραπευτική συνύπαρξη της επαφής του θαλασσινού νερού με τον ανθρώπινο καημό, τη χαρά, το ταξίδι, την παρηγοριά.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της Διεθνούς Συνάντησης των Επιμελητών Φωτογραφικών Συλλογών και Μουσείων, γνωστή ως Oracle και θα διαρκέσει από τις 4 Οκτωβρίου έως τις 5 Ιανουαρίου 2014.
Η Φανή Κωνσταντίνου με την Αλίκη Τσίργιαλου (επιμελήτριες του Φωτογραφικού Αρχείου Μουσείου Μπενάκη), καθώς και ο Κωστής Αντωνιάδης (καθηγητής φωτογραφίας στο Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών του T.E.I. Aθήνας) κλήθηκαν να επιλέξουν τις πιο αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες για τη συγκεκριμένη έκθεση με την ακατανίκητη αρμυρή αίσθηση στις ζωές των ανθρώπων.
«Η θεραπεία για όλα είναι αρμυρό νερό: ιδρώτας, δάκρυα, ή η θάλασσα.», αν θυμηθούμε τα λόγια της δανέζας συγγραφέως Karen Blixen.
Σεπτεμβρίου 30, 2013
No comments
Απριλίου 23, 2013
No comments
_high.jpg)
Η αρμονική συνύπαρξη μουσικής, χορού, συναισθημάτων και ειδικών ικανοτήτων ανθρώπων σε αμαξίδια ή όχι, ενέπνευσε τον Γιώργο Χρηστάκη. Στην χορευτική ομάδα του ΔΑ.ΓΙ.ΠΟ.ΛΗ., κάθε ιδέα και ψυχική διάθεση μετουσιώνεται σε κίνηση. Αποκτάει νέα δυναμική...
Απριλίου 05, 2013
No comments
