Αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα, ο 26χρονος αλβανικής καταγωγής Mario Banushi, δημιουργός μιας ολότελα δικής του σκηνικής γλώσσας, στο ΜΑΜΙ, που κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις 6 Φεβρουαρίου στη Στέγη προτού ξεκινήσει το διεθνές ταξίδι του, μας χαρίζει μια αξιομνημόνευτη περιπλάνηση στην πηγή της ζωής. Γιατί στην προσωπική μυθολογία του Banushi, οι σχεδόν ομόηχες λέξεις «μάμι» και «μαμ» γίνονται ταυτόσημες. Μάμι, όπως μητέρα. Μαμ, όπως φαΐ.
Κάποιος βγάζει την καρδιά του και την προσφέρει στον άλλο σαν ένα καρβέλι αχνιστό ψωμί.
Στην παράσταση, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης. Οικείο και, συνάμα, απόκοσμο.
Οι ερμηνευτές, βυθισμένοι στη σιωπή, πλάθουν συμβάντα βαθιάς συγκίνησης και μας παρακινούν να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας σχέσεις και τη συναισθηματική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Ο Mario Banushi περιοδεύει ήδη ανά τον κόσμο με τα πρώτα έργα του, Goodbye, Lindita (2023) και Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia (2023), και χαιρετίζεται διεθνώς ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού θεάτρου.
Κι ενώ το θέμα στις προηγούμενες παραστάσεις του ήταν το πένθος, στο MAMI στήνει ένα ανίερο ιερό στη σχέση μητέρας και παιδιού.
Για να την υμνήσει.
Να την ξορκίσει.
Να τη γεμίσει τάματα και αναθέματα.
Να την ερωτευτεί.
Γιατί, όπως σημειώνει ο ίδιος: «Πάντα έλεγα ότι η γέννα είναι ένας ανάποδος έρωτας».
Ο Mario Banushi εξομολογείται για την παράσταση: «Όταν ήμουν περίπου ενός έτους, η μητέρα μου αναγκάστηκε να με αφήσει στη γιαγιά μου, στην Αλβανία, και να φύγει. Μέχρι τα δεκατρία μου, “μάμι” φώναζα τη γιαγιά μου. Όταν πια η μητέρα μου με πήρε μαζί της στην Αθήνα, μεγάλωσα στο διαμέρισμα πάνω από τον φούρνο όπου εργαζόταν, με τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού. Μεγάλωσα με πολλές γυναίκες. Μεγάλωσα με νέες και ηλικιωμένες γυναίκες. Μεγάλωσα με περισσότερες από μία μητέρες. Αυτή η παράσταση είναι για εκείνες: μια ευχή, μια προσευχή στο βάρος που κουβαλάει η λέξη “μαμά” τόσο για εκείνη που το ακούει όσο και για εκείνον που το λέει. Ποιος φροντίζει ποιον – δεν κατάλαβα ποτέ αυτήν την περίπλοκη σχέση. Κι ούτε θα την καταλάβω. Αλλά προσπαθώ να την ξετυλίξω σαν έναν ομφάλιο λώρο, σαν το σπλάχνο που συνδέει τη ζωή με τις ρίζες της».
Η νέα δημιουργία από τον σκηνοθέτη-αποκάλυψη είναι ένα οπτικό ποίημα για τη σχέση μητέρας και παιδιού. Μια παράσταση-αντίδωρο στις γυναίκες που μας έθρεψαν.
Ο Mario Banushi είναι σκηνοθέτης και περφόρμερ. Γεννήθηκε το 1998 και μέχρι την ηλικία των έξι ετών έζησε στην Αλβανία, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα.
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Αποφοίτησε το 2020 και έφτιαξε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους με τίτλο PRANVERA, με την οποία συμμετείχε το φθινόπωρο του 2021 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τιράνων.
Το 2017 εργάστηκε ως βοηθός του Ευριπίδη Λασκαρίδη στην περφόρμανς THIRIO, που έλαβε μέρος στην Μπιενάλε της Αθήνας. Από το 2020 που αποφοίτησε, είναι ενεργός στον χώρο των παραστατικών τεχνών και η τελευταία του συνεργασία ήταν με τους Nova Melancholia στο έργο Marcel Duchamp (2022).
Η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά ήταν η περφόρμανς Ragada, ένα τμήμα της οποίας παρουσίασε στο φεστιβάλ ROOMS2022, σε διοργάνωση του Γεράσιμου Καππάτου, η οποία ύστερα παρουσιάστηκε στο θέατρο Στη Σάλα.
Η επόμενη δουλειά του ήταν το Goodbye, Lindita που παρουσιάστηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ η τρίτη του δουλειά, Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia, που είναι και το τελευταίο μέρος της τριλογίας, παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2023 στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
O Mario Banushi ήταν Onassis AiR Fellow για τη σεζόν 2023-24 μέσω της Dramaturgy Fellowship.
O Mario Banushi έχει κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο θέατρο τα τελευταία δύο χρόνια που δραστηριοποιείται στον χώρο. Μετά την πρώτη του παράσταση, Ragada (2022), συνεργάστηκε με σημαντικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και συνέθεσε δύο παραστάσεις που εκτόξευσαν τη φήμη του διεθνώς: Goodbye, Lindita (Εθνικό Θέατρο, 2023) και Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, 2023).
Από το 2023 έως σήμερα, οι παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από δέκα χώρες, από τη Γερμανία έως την Αυστραλία και από την Ιταλία έως τη Σουηδία, σε σημαντικά φεστιβάλ, όπως τα Festival de Otoño (Μαδρίτη, Ισπανία), Zürcher Theaterspektakel (Ζυρίχη, Ελβετία), Teszt Festival (Τιμισοάρα, Ρουμανία), Adelaide Festival (Αδελαΐδα, Αυστραλία), Brandhaarden Festival στο International Theatre Amsterdam (Άμστερνταμ, Ολλανδία), Fast Forward Festival (Δρέσδη, Γερμανία), BITEF (Βελιγράδι, Σερβία) κ.ά.
0 comments
Το μήνυμα σας