ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1944: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ - ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΤΕΙ Η ΖΩΗ
Με ένα συγκλονιστικό ιστορικό για την Πρωτομαγιά του 1944 ξεκίνησε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, καθώς φέτος κλείνουν 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή.
Το ιστορικό έχει ως εξής:
Και ήτανε μουντή, λένε, εκείνη η Πρωτομαγιά...
Σαν να θρηνούσε ο ουρανός τον θάνατο των 200 παλικαριών...
Ο δρόμος από το Χαϊδάρι μέχρι την Καισαριανή γέμισε ρούχα, σημειώματα, περηφάνια και πατριωτισμό.
Κανείς δεν λύγισε.
Κανείς δεν ζήτησε να του χαριστεί η ζωή.
Μόνο εκδίκηση ζητούσαν και αγώνα για τη λευτεριά.
Άλλωστε, η ζωή κατακτάται, δεν χαρίζεται...
Στην πρώτη γραμμή ο Ναπολέων Σουκατζίδης, ο κομμουνιστής, ο οποίος μπορούσε να ζήσει και να πάει άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του, απέδειξε το μεγαλείο του, λέγοντας ένα μεγάλο ΟΧΙ...
Τα σημειώματα γράφτηκαν με αίμα, πάνω σε κομμάτια από ύφασμα και ρίχτηκαν στον δρόμο.
Παράκληση στους περαστικούς, να γίνουν αγγελιοφόροι θανάτου στις οικογένειες των ηρώων...
Σημειώματα, ελπίδα για το μέλλον. Δεσμευτικά για τη συνέχιση του αγώνα μέχρι τη λευτεριά...
Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν να μεταφέρουν τους διακόσιους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Η είδηση για την εκτέλεση διαδόθηκε σαν αστραπή.
Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε κι έψαχνε αν είναι κάποιος δικός του στα καμιόνια του θανάτου.
Και έφτασαν στον τόπο της θυσίας.
Ανά εικοσάδες γίνονταν οι εκτελέσεις.
Δέκα φορές.
Κι ο τοίχος της Καισαριανής κόκκινος.
Το αίμα ζεστό κι υπάλληλοι του δήμου να προσπαθούν να το μαζέψουν.
Οι μελλοθάνατοι 'βαζαν τους νεκρούς στα φορτηγά.
Πολλοί δεν πέθαναν αμέσως. Ξεψύχησαν στο δρόμο.
Ηρωικές και οι τελευταίες τους λέξεις, «Ζήτω η λευτεριά. Εκδίκηση. Πεθαίνουμε για τη λευτεριά και τη λαοκρατία. Ζήτω το ΕΑΜ».
Κατάρες κι αναθέματα αντηχούσαν στην Καισαριανή.
Θρήνος και οδυρμός ζωγράφιζαν εκείνη τη μέρα με τα πιο σκοτεινά χρώματα κι έγραφαν με το αίμα των 200 κομμουνιστών τις πιο περήφανες σελίδες της νεότερης ιστορίας.
Απομεσήμερο Δευτέρας με τον ήλιο ψηλά, τέλειωσαν οι εκτελέσεις. Και οι 200!
Μέχρι το βράδυ, λένε, τους είχαν θάψει όλους.
Διακόσιοι τάφοι άνοιξαν, δεν μπόρεσαν όμως να θάψουν το κουράγιο, τη λεβεντιά και την αυταπάρνηση των αγωνιστών της Καισαριανής.
Διακόσιοι θάνατοι, που ανάστησαν τη φλόγα για τη λευτεριά, φωτεινός φάρος στους αγώνες του λαού μας!
0 comments
Το μήνυμα σας