Έγραψε ο Άκης Τσελέντης:

«Και τα αδέσποτα έχουν ψυχή» Πριν 10 μέρες καθώς πήγαινα σπίτι μου στα Αραχωβίτικα Πατρών, 5 Χμ πριν φτάσω, βλέπω στη μέση του δρόμου ένα μαύρο σκυλάκι σε άθλια κατάσταση, λασπωμένο, με ένα ποδαράκι ματωμένο, και να κουτσαίνει. Σταματώ, του δίνω το υπόλοιπο από ένα σάντουιτς που είχα, του βάζω κόβοντας ένα μπουκάλι στη μέση νερό, του χαϊδεύω το κεφαλάκι και σκουπίζω βιαστικά το ματωμένο ποδαράκι του με ένα αντισηπτικό μαντιλάκι. 

Την άλλη μέρα βγαίνοντας από το σπίτι βλέπω τα όμορφα ματάκια του να με κοιτούν όλο ευγνωμοσύνη και να μου κουνά την ουρίτσα του. 5 ολόκληρα χιλιόμετρα! Όχι ευθεία στην Εθνική αλλά σε ένα παραθαλάσσιο δρόμο! 

Πως με βρήκε;;; 

Φυσικά έκανα αυτό πού έπρεπε, τηλεφώνησα σε μια κυρία από μια τοπική φιλοζωική εταιρεία που γνωρίζω, το παρέλαβε, το πλύνανε το πήγαν στο κτηνίατρο, το εμβολίασαν και μου είπαν ότι ψάχνουν ανάδοχη οικογένεια. 

Δεν δίστασα και τους είπα φέρτε το σε εμάς και έτσι τώρα έχω ένα γλυκό αληθινό φιλαράκο να με ξεπροβοδίζει και να με προϋπαντά. Το ονόμασα Σεισμίκο και του φόρεσα ένα μπλε λουράκι (συμβολίζει Ελλάδα και όχι ΝΔ, αν ήταν το δεύτερο θα του φόραγα ένα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και θα το ονόμαζα «το σεισμίκο» 😉. Επειδή τα σκυλιά μπορούν και διαισθάνονται λίγες ώρες πριν τους σεισμούς θα το τσεκάρω και θα σας ενημερώσω. (**) Η φωτογραφία μου είναι από την βασική μου εκπαίδευση στο στρατόπεδο Ναυπλίου όπου υπήρχε ένα ΒΑΝ και ένα σκύλο (τον είχα ονομάσει Βαρώτσο, αν το μάθει ο Καθηγητής με σκότωσε ..). Μετά βέβαια σύνορα, Λέσβο - το ακούτε κ. πατριώτη Κασσελάκη του star system;