ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ... ΤΡΕΝΑ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝ;
Ποια ανάγκη οδήγησε τον πρώην υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή να σπεύσει να κάνει δήλωση για τον έναν χρόνο από την Τραγωδία των Τεμπών και, μάλιστα, μία δήλωση «ψιλή βροχή» για την ανείπωτη τραγωδία, για τον πόνο που σφαδάζει στα σωθικά των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά τους, τους δικούς τους ανθρώπους, για την ανέκφραστη κραυγή αλλά και την εκφρασμένη οργή όχι μόνον για τις πολιτικές αλλά και τις ποινικές ευθύνες του τότε και του.. πριν «τότε».
Σαφώς και είναι «άβολο» και «θλιβερό» να είσαι ο υπουργός Μεταφορών των... Τεμπών. Το αν είναι και «εγκληματικό» θα το αποδείξει η δικαιοσύνη που έχει και τον τελικό λόγο.
Αλλά...
Αλλά δεν γίνεται.
Πολλά κομμάτια του τραγικού παζλ ευθυνών δεν κολλάνε.
Κι επειδή δεν κολλάνε, άσε υπουργέ τις δηλώσεις και σκύψε το κεφάλι. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Ο σεβασμός δεν θέλει λόγια, αλλά πράξεις.
Κι επειδή οι πράξεις και σε αυτήν την περίπτωση είναι απέναντι από τα λόγια, ο καλύτερος δρόμος είναι η σιωπή.
Δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος που επέλεξε να μιλήσει σε ώρα που δεν έπρεπε...
Άκουγα πριν λίγο στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ την Μιλένα Αποστολάκη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Έλεγε, έλεγε, έλεγε... μέχρι που είπε: «Επιστρέφω από τα Τέμπη. Είμαι συγκλονισμένη. Εδώ και τρεις μήνες είμαι συγκλονισμένη». Είπα να κλείσω το ραδιόφωνο, αλλά δεν το έκανα. Όπως δεν το έκανα ακούγοντας και άλλους πολιτικούς.
Ποια ανάγκη την οδήγησε να πει «επιστρέφω από τα Τέμπη»; Μπορεί αυτή η διαδρομή να αποτελεί... κάποιου είδους πολιτικό «άλλοθι»; Γιατί μας ενδιαφέρει από που επιστρέφει;
Αντιλαμβάνομαι την «κομματική συνήθεια», τον «πολιτικό ναρκισσισμό» και άλλες «ασθένειες» τέτοιου τύπου..
Όμως, το ζητούμενο εδώ δεν είναι που θα κάτσουν τα... κομματικά ζάρια.
Η Ευθύνη
Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων έχουν ΕΥΘΥΝΗ να πάψουν να μιλούν με λόγια και να ξεκινήσουν τις πράξεις. Όταν επίσης μιλούν για «συγκάλυψη» πρέπει να το αποδεικνύουν κιόλας. Αλλιώς μας κοροϊδεύουν όλους! Έχουν μερίδιο της ευθύνης όταν η ασφάλεια των πολιτών καταλήγει σε μία τραγωδία.
Δεν καταλαβαίνω, επίσης, γιατί σε μία μεγαλειώδη συγκέντρωση θέμα να γίνεται η άφιξη Κασσελάκη.
Έχει ταξιδέψει ποτέ του με τρένο; Είχε ο ίδιος ή άλλος πολιτικός αρχηγός κουβαλήσει ποτέ του σε ένα από αυτά τα δρομολόγια: Αθήνα-Θεσσαλονίκη, καθαρή πετσέτα για να την βάλει ώστε να μην ακουμπήσει αυτός ή το παιδί του στα βρώμικα καθίσματα; Είχε πάει τουαλέτα πριν μπει στο τρένο, ώστε να αποφύγει να το κάνει την ώρα του ταξιδιού;
Μικρά στιγμιότυπα μιας... αποσύνθεσης που πρέπει να σταματήσει.
Ο κατάλογος είναι μεγάλος και μακάρι η δικαιοσύνη -δίχως βιασύνη-να αποδώσει τις ευθύνες σε εκείνους που τους πρέπει.
Οι μόνοι αθώοι σε αυτήν την ιστορία είναι οι άνθρωποι που εκείνη την ημέρα έζησαν την ζωή τους να φλέγεται...
Σε ότι αφορά στους άλλους. Ας σωπάσουν. Ίσως έτσι δώσουν και στην Πολιτική μία ευκαιρία να ανασάνει και να επιτελέσει τον ρόλο της. Ίσως έτσι δώσουν και στην Δημοκρατία μία νέα ευκαιρία να αποβάλλει τα σαπρόφυτα που βρίσκουν την ευκαιρία να «γεννηθούν» στην καταστροφή μολύνοντας με το μεγάλωμά τους ό,τι υγιές υπάρχει...
Ή όπως γράφανε οι στιχουργοί: «Τα τρένα που φύγαν αγάπες μου πήρανε. Αγάπες και κλαίνε,
ποια μοίρα τις μοίρανε;»Ή όπως έγραψε ο σπουδαίος ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης:
«Κάποιο τρένο, τὴ νύχτα, σφυρίζοντας,
ἢ ἕνα πλοῖο, μακρινὸ κι ἀπροσδόκητο
θὰ σὲ φέρει μαζὶ μὲ τὴ νιότη μας
καὶ τὰ ὄνειρά μας»
ἢ ἕνα πλοῖο, μακρινὸ κι ἀπροσδόκητο
θὰ σὲ φέρει μαζὶ μὲ τὴ νιότη μας
καὶ τὰ ὄνειρά μας»
0 comments
Το μήνυμα σας