Συνέντευξη στη Γεωργία Λινάρδου 

Δυσκολεύομαι να γράψω πρόλογο γι' αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά αν ο Μάνος δηλώνει cartoon, με βγάζει από τη δύσκολη θέση ν' αρχίσω να περιγράφω για τον ίδιον ότι είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, σχεδιαστής, σκιτσογράφος, εμπνευστής, άνθρωπος της επικοινωνίας κτλ. Έκανα συνέντευξη με ένα cartoon που' χει ψυχή ανθρώπου. Με ένα cartoon που αγαπά τους ανθρώπους...

-Μάνο πώς αυτοπροσδιορίζεσαι; Δηλαδή, ποιος είσαι; 

«Είμαι ένας άνθρωπος που βασικά πάσχω από μία τρομερή ασθένεια που λέγεται: παντελής άγνοια κινδύνου. Με άλλα λόγια: είναι ένα cartoon». 

-Γνωριστήκαμε την εποχή που έκανες πολύ προχωρημένες κινήσεις στο διαδίκτυο. Μετά χαθήκαμε. Έτσι είναι η ζωή και οι άνθρωποι ή έτσι μας συμβουλεύει αρνητικά η βλακεία μας; Οι άνθρωποι να χάνονται. Το ότι ξαναβρίσκονται μετά να το πω αναλαμπή ή μπλοκάρισμα της βλακείας; 

«Η πορεία στα (συ είπας) προχωρημένα πράγματα είναι μια μοναχική πορεία. Δε χαθηκαμε…το αποδεικνυει αυτή εδώ η κουβέντα μας». 

 -Δεν συνεργαστήκαμε ποτέ, δεν κάναμε παρέα ποτέ, αλλά ανταλλάξαμε μηνύματα που ο ένας μιλούσε στον άλλον για «εκτίμηση» δίχως κατά βάθος να τον ξέρει. Είναι συνδυασμός ανθρώπινου ενστίκτου - διαίσθησης με τεχνολογία ή λέω ανοησίες; 

«Μα ήξερα τη δουλειά σου... μ' άρεσε ο τρόπος που έβαζες τη μία λέξη δίπλα στην άλλα στα μηνύματά μας. Με εμπιστεύτηκες και σε εμπιστεύθηκα... τι περισσότερο να θέλω;» 

-«Γουστάρετε να είστε τρόπαιο», έγραψες και συνέχισες: «Να βλέπω γυναίκες που αγαπώ ως φίλες μου να τρέχουν πίσω από έναν άνδρα που φανερά δεν τους δίνει καμία σημασία». Αν δεν υπήρχε αυτό που δεν ισχύει μόνον για τις γυναίκες, αλλά και για εσάς τους άντρες, ο έρωτας ευνουχισμένος δεν θα ήταν; Των άκρων δεν είναι ο έρωτας; Τρόπαιο και η νίκη, τρόπαιο και η ήττα (αν υπάρχει ήττα στον έρωτα). 

«Χμ…. νομίζω ότι μπερδεύεις την καψούρα με τον έρωτα. Ο έρωτας είναι αμοιβαίος και αξίζει να κάνεις οποιαδήποτε βλακεία... η καψούρα είναι μοναχικό σπορ με πάντα λάθος επιλογές. Αγαπώ πολύ τις γυναίκες για να μ' αρέσει να τις βλέπω να γίνονται χανουμάκια... οι άντρες γίνονται απλώς δεδομένοι... δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο». 

-Οι φίλοι τι δουλειά έχουν στη ζωή μας; 

«Ακριβώς την ίδια που έχει ένα λιμάνι για τα καράβια». 

-Κι όταν ανακαλύψουμε ότι ψεύδονται τι κάνουμε; 

«Τους κάνουμε τόπι στο ξύλο». 

-Τι αγαπούν τα παιδιά σου από σένα και τι ελπίζεις να αγαπούν και να θυμούνται στο μέλλον; 

«Νομίζω ότι αγαπούν τους κώδικες μας... έχουμε και μάλιστα πολύ ισχυρούς... δεν φαντάζομαι να φαντάζεσαι ότι θα στους πω... θα' μαι ευτυχής αν τους θυμούνται κι όταν έχω φύγει απ' αυτόν τον μάταιο κόσμο. Κατά τα άλλα είμαι ο μπαμπάς τους... τι ρωτάς;» 

-Τα συναισθήματα κάθε φορά ξανα γεννιούνται. Εμείς γιατί επιμένουμε να μένουμε στο πριν; Ή έτσι νομίζουμε; Ή έτσι μας βολεύει να νομίζουμε; 

«Αυτοί που επιμένουν στο πριν, προφανώς δεν γεννούν καινούργια συναισθήματα. Στην αργκό ονομάζονται "κολλημένοι"». 

-Το μόνο πράγμα που φοβάσαι ποιο είναι;

«Μην κάποιος αρπάξει (απαγάγει) τα παιδιά μου». 

-Όταν σηκώνεσαι το πρωί και φτιάχνεις τον καφέ σου τι σκέφτεσαι; 

«Σκέφτομαι πάντα έναν άνθρωπο και καθώς τον ανακατεύω (τον καφέ) μουρμουρίζω: "φτου σου καργιόλα!"» 

-Καπνίζεις; 

«Δυστυχώς ναι... και ακόμα πιο δυστυχώς, από παιδί... το' χα κόψει για μεγάλο χρονικό διάστημα και το ξανάρχισα ένα βράδυ μπλέκοντας με κάτι φίλους... Τον τελευταίο καιρό καπνίζω υβριδικό ηλεκτρονικό τσιγάρο. Νομίζω ότι με βοηθά». 

-Τι θυμάσαι από τον Αρχέλαο και τι σε διδάσκει ο Αρχέλαος junior; 

«Από τον πατέρα μου τον Αρχέλαο θυμάμαι την απίστευτη δημιουργικότητά του... δεν σταματούσε ΠΟΤΕ... όταν σταμάτησε, πέθανε... από τον μικρό Αρχέλαο μαθαίνω ότι τα παιδιά τα παρατηρούν και τα θυμούνται ΟΛΑ». 

-Με τις ενοχές τι κάνεις; Αντιμετωπίζονται ποτέ;

«Δεν είναι παρέα μου Σκέφτομαι αυτό που ρώτησες... όχι, δεν είχα συχνά τύψεις στη ζωή μου... θυμάμαι μόνο ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ επί μερικά χρόνια επειδή είχα αδικήσει τη δεύτερη γυναίκα μου που με αγαπούσε άδολα και πολύ... τις έδιωξα όταν έμαθα ότι είχε ξαναβρεί τον δρόμο της...» 

-Το πιο κακό πράγμα που έχεις εκστομίσει σε άνθρωπο ποιο είναι; 

«Δεν θέλω να σου πω». 

-Τελικά τι λυγάει έναν άνθρωπο;

«Εμένα με λυγάει η προδοσία». 

 -Πόσες φορές χαμογελάς τη μέρα, δίχως να κλαις από μέσα; 

«Οταν χαμογελάω, χαμογελάω και όταν κλαίω, κλαίω». 

-Μετανιώνεις;

«Πολύ εύκολα... χωρίς να μετανιώνω που μετάνιωσα... και ζητάω εξίσου εύκολα συγνώμη». 

-Κι ο έρωτας τι είναι; 

«Ένας ελεύθερος σκοπευτής καλά κρυμμένος (αόρατος) σε μια ταράτσα. 

-Πώς πάει η ζωή μπροστά; 

«Η ζωή είναι ένα ποτάμι... άστο να σε πάει. Αν αντισταθείς ανάποδα στο ρεύμα του, πρώτα θα κουραστείς και μετά θα πνιγείς». 

-Είναι η οικειότητα των social media ψευδαίσθηση; 

«Α, με βάζεις σε δύσκολα μονοπάτια τώρα στο τέλος. Μα η ίδια η ζωή είναι μια ψευδαίσθηση».