Από την πολιτική μέχρι τον έρωτα, η προπαγάνδα ήταν και είναι μέρος του παιχνιδιού.

Γράφει ο Λευτέρης Κουν

Πώς είναι να λες ψευδώς στον εραστή ή την ερωμένη σου και να την πείθεις ότι: «Άσε έχω σαπίσει» και να σε πιστεύει; 

Κάνε προσομοίωση και απόλαυσε την πτήση. 

Τώρα, αν η πτήση σε προσγειώσει στο κρεβάτι της Μαρί Λεπέν είναι ένα θέμα. 

Αν σε προσγειώσει στο κρεβάτι του Εμμαουέλ Μακρόν, δεν υπάρχει περιθώριο. Η ανεκτικότητα του, φαντάζομαι ότι θα έχει εξαντληθεί από τη διεθνή εισβολή στην κρεβατοκάμαρά του. 

Μέχρι τώρα - για την ιστορία το αναφέρω - ο Κεντρώος (ποια είναι η σύγχρονη ερμηνεία του όρου αδυνατώ να πω) Εμμανουέλ Μακρόν κερδίζει το 23,9%. Η Μαρί Λεπέν η οποία δεν χρειάζεται συστάσεις λαμβάνει το 21,4%. Οι άλλοι: Φρανσουά Φιγιόν και Ζαν Λικ Μελανσόν πήγαν για ευρωπαϊκό κατούρημ@ με ποσοστά 19,9% και 19,6% αντίστοιχα. 

Αυτό που με αηδιάζει, πάντως, είναι το γεγονός ότι μέρος της ελληνικής κοινωνίας -μεγάλο θα έλεγα- αντιμετωπίζει τις Γαλλικές εκλογές σα να ήταν Ελληνικές. 

Προσομοιάζει πρόσωπα και καταστάσεις. Όχι αδίκως. Αλλά λιγότερο επί δικαίων. 

Όσο οι Ευρωπαίοι επιμένουν να νιώθουν την Ευρώπη ως κονδύλια και ζεστό «άφραγκο» χρήμα στην τσέπη τους, τόσο οι Έλληνες θα ασχολούνται με την γυναίκα του Μακρόν ή με τις ερωμένες του. 

Από την άλλη, είναι ένα βολικό άλλοθι να ασχολούμαστε με τις Γαλλικές εκλογές ενώ μας κατάσχουν τον μισθό. Αυτόν που έχουμε σταματήσει εδώ και καιρό να παίρνουμε. 

Μια αηδία τη νιώθω...

σ.σ., άσε που σκέφτομαι ότι ο Σταύρος του ξεραμένου ποταμιού του ψάχνει τρόπο να ταυτιστεί και να αναγεννηθεί επ' ευκαιρίας του Μακρόν.