Για να εκδικηθεί ο μορφωμένος και να εντυπωσιάσει τον αρχισυντάκτη του, άρχισε με την συγκλονιστική ερώτηση. 

-Όταν η λήγουσα είναι μακρά, η προπαραλήγουσα τι κάνει; 

Αυτή που μια ζωή μέσα στις νύχτες, με παρανόμους και αλήτες και τύπους σαν τον λεγάμενο θα τον είχε για τσιγάρα στα περίπτερα, τον έστειλε αδιάβαστο: «Αγόρι μου, όταν η λήγουσα είναι μακριά, που να ξέρω εγώ που πάγαινε;» 

Εγώ απ'τα δέκα είμαι στο δρόμο για το μεροκάματο. Αν ήμουν διευθυντής αυτό τον τύπο θα τον απέλυα γιατί ήταν χυδαίος. 

Ο τραγουδιστής είναι να τραγουδάει, ο ηθοποιός να παίζει, ο υδραυλικός να φτιάχνει καζανάκια, η Βίκυ Φλέσσα να υποδύεται την Βίκυ Μιχαλονάκου και ο διανοούμενος να μην είναι ο Στράτος Τζώρτζογλου. 

Αν η Αντριάνα Σκλεναρίκοβα βγάλει τα εφτά θαύματα του κόσμου τρία, θα την απορρίψετε από γκόμενα; 

Η Ελένη Βιτάλη απ'τις ωραιότερες φωνές μετά τη Φλέρυ και τη Χαρούλα, στην προσπάθειά της να αποποιηθεί τις τσιγγάνικες ρίζες της, παριστάνει τη μορφωμένη και το αποτέλεσμα είναι λυπηρό και καθόλου αντάξιο του δικού της βεληνεκούς.

Αυτή η σχολή που προέκυψε τα τελευταία χρόνια, να δείχνουμε όλο και πιο διαβαστεροί γιατί δίνει στο άτιμο προφίλ το κατιτίς του, επηρέασε δυστυχώς και την ευπαθή τάξη των μοντέλων-παρουσιαστριών, οι οποίες μετά το σούσι και τον ψυχοθεραπευτή ανακάλυψαν και τα βιβλία. 

«Τις ελεύθερες ώρες μ'αρέσει να ταξιδεύω με τον ''Αλχημιστή'' του Κοέλιο» και αγαπημένος ποιητής για όλες πάντα η Κική Δημουλά. 

Πες, κορίτσι μου, να μάθει η συμπεθέρα απ'το Κιλκίς για τους πέντε γκόμενους. Βγες και διαφήμισε την αμαρτία σου. Αυτό, πίστεψέ με,είναι που θα την συναρπάσει και άσε τον Πάολο για τη Φλέσσα. 

Μίλα μωρή, για το τελευταίο δώρο μονόπετρο-cabrio-μεζονέτα από τον μεσήλικα παραγωγό, να τ' ακούσει η Κιλκισιανή και να χαρεί απ' το κακό της. Δεν φτάνει που διαβάζεις αλλοδαπούς, τώρα τελευταία μου έμαθες και Κική Δημουλά. Από ποιον κακό άνθρωπο άκουσες αυτές τις καλές λέξεις; Θέλω να μάθω ποια λούγκρα σ' έβαλε και μου στήνεσαι κάθε μέρα μπροστά στην Βίκυ Φλέσσα. Ασ'τα, παιδάκι μου τα λογοτεχνικά στη συγκεκριμένη διανοούμενη, που είναι και σπουδαγμένη. Δεν τη βλέπεις τι παθαίνει στην ΕΡΤ όταν ακούει για ποίηση; Παθαίνει μια μέθεξη και εξανεμίζεται γενικώς. 

Να το προσέξετε,κορίτσια μου,γιατί αυτό είναι εθισμός. 

Αυτοί οι αδίστακτοι μπορεί κάποτε να σας οδηγήσουν - ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη - να ακούτε μέχρι και Βασίλη Καζούλη. 

Γιατί όμως, κυρίες μου, θέλετε να παριστάνετε τις μορφωμένες; Με το συμπάθιο, ξέρω μορφωμένους που, αφού εκστασιαστούν με τον Πουτσίνι στο Μέγαρο σου στήνονται στον καθρέφτη με τη βούρτσα στο χέρι και ρίχνουν μια Άντζελα που το φχαριστιέται η ψυχούλα της. 

Βέβαια, δεν λέω εσείς τα νέα κορίτσια που μας διαβάζετε να κλείσετε τα βιβλία και να τρέξετε να τον αρπάξετε, αλλά όχι ότι τα βιβλία σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, αλλά ούτε και τα κατηχητικά. 

Δημοσιογραφάκια που δεν ξέρουν απ' έξω ούτε ένα ποίημα του Σεφέρη και κυρίες με δικές τους εκπομπές ελέω ευκαιριών καλούν πτώματα και ασελγούν πάνω τους, αναδεικνύοντας τη δικιά τους χυδαιότητα και αποδεικνύοντας πόσο πολύ χαμερπή όντα είναι. 

Κάποτε οι καλλιτέχνες, προτού μπουν στον χορό οι πολυεθνικές, λειτουργούσαν κατά μόνας και ήταν απόλαυση να τους διαβάζεις. 

Έβγαινε ο Ζαμπέτας, ο Διονυσίου, η Σακελλαρίου, μιλούσαν τη γλώσσα τους και,τι να σας πω, άνοιγε η καρδούλα μας. 

Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι των δισκογραφικών προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα «προϊόντα» τους διάγουν την ερωτική ζωή της κυρίας Λουκά με πνευματική διαύγεια που προσεγγίζει τη Γλύκατζη και Αρβελέρ μαζί. 

Παλιότερα μεγάλοι ερμηνευτές υιοθετήθηκαν από την κουλτούρα και το αποτέλεσμα ήταν γραφικό. 

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μπορεί να αποθεώθηκε από τη διανόηση, αφού είχε την τύχη να τραγουδήσει το Χρυσοπράσινο φύλλο, ο ίδιος όμως έπαθε μεγάλο κακό, σε σημείο να θέλει να σημειολογήσει τον Ελύτη «'Είναι μερικοί άνθρωποι αγράμματοι που δεν ξέρουν γιατί βγαίνει ο ήλιος», έλεγε σε συνέντευξή του ο Μπιθικώτσης. «'Εσεις ξέρετε γιατί βγαίνει;» τον ρώτησε ο δημοσιογράφος και ο Γρηγόρης απάντησε: «Εγώ το' χω φιλοσοφήσει. Κάτι κάνει που βγαίνει, δεν βγαίνει τζάμπα». 

Μέσα σε αυτή τη σύγχυση ο Μανόλης Αγγελόπουλος και η υπόλοιπη ομάδα κράτησαν τον λούμπεν δρόμο τους. Ο Μανόλης ήταν τυχερός που δεν τον προσέγγισαν οι έντεχνοι, γιατί αυτοί σε υιοθετούν για να σε καταστρέψουν, επειδή στην ουσία θέλουν να αυτουιοθετηθούν. Ευτυχώς ο ίδιος δεν είχε τέτοια πετριά. Είχε την πετριά να βγαίνει με τον ναργιλέ και τη γούνα του, που ήταν το καλύτερο γιατί ήταν και πιο συμβατό με τη φύση του. «'Εγώ αδελφέ, είμαι γύφτος» έλεγε συνεχώς στις συνεντεύξεις του. «Και να σου πω την αλήθεια, δεν με κακοφαίνεται που με λένε γύφτο. Εγώ γεννήθηκα έξω στο χώμα και μεγάλωσα στα τσαντίρια. Η οικογένειά μου είχε δικό της κάρο δύο ίππων. Το χειμώνα έκανε κρύο φοβερό και, ενώ η βροχή έμπαινε από το τρύπιο τσαρδί, ο πατέρας μου έπαιζε μπουζούκι. Σχολείο δεν πέρασα ούτε απ'έξω και δεν ξέρω να μιλάω καθαρευουσιάνικα. Τα τελευταία που βγαίνουν δεν τα καταλαβαίνω,ρε αδελφέ Τα κουλτουρέίκα εννοώ, γιατί εμένα μ'αρέσει το τραγούδι να'ναι κεφτατλίδικο, για να περνάει στο λαό». 

Ας πάρουν μαθήματα οι νεόκοποι σταρ και ας αφήσουν τους Φουκό και τους Κούντερα στο φυσικό τους περιβάλλον. 

Τώρα, πάλι, άμα θέλουν να κάνουν την υπέρβαση στη ζωή τους, ας περιοριστούν στις βιογραφίες του αγαπημένου μας Δελαπόρτα. Θα αφαιρούσε άραγε κάτι από τη συγκίνηση που μας προσφέρει η μεγαλύτερη σοπράνο όλων των εποχών, αν σας έλεγα πως η ντίβα της Όπερας δεν ήταν και τόσο πολύ του διαβάσματος; 

Ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης στο βιβλίο του: Η άγνωστη Κάλλας γράφει: «Η Μαρία διέθετε λίγη καλλιέργεια (αυτό που σήμερα ονομάζουμε κουλτούρα) και οι γενικές της γνώσεις, εκτός φυσικά των μουσικών, ήταν πολύ περιορισμένες». 

Ο Γιάννης Τσαρούχης διηγούνταν ότι κάποτε της είχε δείξει ένα βιβλίο με τοιχογραφίες της Πομπηίας και ενθουσιασμένη εκείνη του είχε πει: «Τι ωραία χρώματα. Τι ωραία ζωγραφική Μα τι σπουδαία ζωγράφος αυτή η Πομπηία. Πότε έζησε;» 

Η Μαρία μεγάλωσε σ'ένα ακαλλιέργητο μικρο-μεσοαστικό περιβάλλον και ομολογούσε πως δεν ήταν διανοούμενη.«Καταδικάζω τον διανοουμενισμό, που καταστρέφει πολύ κόσμο» έλεγε πάντα, «Υπάρχει πολύ κουλτούρα σήμερα και όχι αρκετό ένστικτο».

Η Άντζελα Δημητρίου δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που στην ουσία είναι και από αυτό που οφείλει να είναι. Στο κάτω κάτω τα ελληνικά της δεν είναι χειρότερα από τα ελληνικά ερμηνευτών της έντεχνης σκηνής. Η Άντζελα και όλες οι Άντζελες της νύχτας έχουν ζήσει μια ζωή,αν όχι ιδανική, στα σίγουρα όμως συναρπαστική,που είναι απόλαυση να την ακούς. Μια ζωή που δεν θα ζήσει η νοικοκυρά,η γιατρός,η δικηγόρος και η κάθε διανοούμενη. Επομένως είναι γελοίο να αντιτάξεις το απολυτήριο λυκείου και δυο κουτσοαγγλικά σ'αυτά τα πρόσωπα. Κάνε τουμπεκί και απόλαυσε διηγήσεις από τις ευλογημένες τους εμπειρίες. Δεν έχει σημασία, αν η Δημητρίου αγνοεί τι έγραψε ο Καζαντζάκης. 

Όταν η κοπέλα έκαιγε μαγαζιά, εσείς μου πηγαίνατε σε δημοσιογραφικές σχολές, όπου αντί να συζητήσετε λίγο για Καβάφη, σας στήνανε μπροστά στις κάμερες και μαθαίνατε σαν τη Δανάη Στρατηγάκη να ανοιγοκλείνετε τα βλέφαρα όταν ζουμάρει ο φακός. 

Την Άντζελα δεν την καλείς για την υπόθεση «Ντρέιφους» ούτε για το πως αναπαράγεται το χέλι. 

Είναι μια γυναίκα με πάθος, φωνάρα αν δεν σας πειράζει, μια ιέρεια της πίστας, από αυτό το σπάνιο είδος που εκλείπει, και τις σημειολογικές αναλύσεις περί τέχνης αφήστε τες στους διαβασμένους. 

Τι να σου κάνει μετά η δόλια δημοσιογράφος με το δανεικό κασετοφωνάκι που κάθεται σαν τον αλιγάτορα μπας και πέσει κάτω το μαργαριτάρι για να ετοιμάσουμε το μότο; 

Όταν η Μαλβίνα Κάραλη έφερε στην εκπομπή της την Πάολα και μιλήσανε για πεομετρήσεις, ο σοβαρός τύπος εξεμάνη, γιατί αντί να την ευτελίσει, παρουσίασε μια τρανς σαν ευτυχισμένη πόρνη. 

«Τους ανθρώπους που έρχονται απλήρωτοι στην εκπομπή μου, οφείλω να τους σεβαστώ. Δεν έχω κανένα λόγο να τους νουθετήσω, να τους επιπλήξω και να τους βάλω στη θέση τους. Οφείλω να τους διασκεδάσω και να τους ευχαριστήσω που ήρθανε. Ο πανεπιστημιακός θα φερθεί σαν πανεπιστημιακός, η Αρσακειάς σαν Αρσακειάς και ο αρκουδιάρης σαν αρκουδιάρης».

Θα ήθελα να τελειώσω αυτό το μικρό μου κείμενο από Athens Voice (2004) με κάτι από Χατζιδάκι το οποίο βέβαια σας το έχω ξαναπεί.......

Κάποτε μια θαυμάστρια εξέφρασε στο μεγάλο μας συνθέτη την αγωνία της ότι οι άνθρωποι δεν διαβάζουν πλέον και αντί να πηγαίνουν στο Μέγαρο, διασκεδάζουν στα Μπουζούκια. «Αγαπητή μου», απάντησε ο Μάνος, «έχεις δει τις κυρίες που πηγαίνουν στο Μέγαρο; Σε τι πράγμα είναι καλύτερες από τις κυρίες που πηγαίνουν στα σκυλάδικα;»

Έχει το Ήπαρ γενική; Ευχαριστούμε τον Θάνο Αλεξανδρή που μας έδωσε την άδεια να δημοσιεύσουμε το εξαιρετικό αυτό κείμενο, Έχει το Ήπαρ γενική;