Τώρα που έφυγε ο σπουδαίος αυτός ζωγράφος, πολλοί θα σπεύσουν να απλώσουν δάφνες στο έργο του. Όμως, εμείς θυμηθήκαμε μια ιστορία όχι και τόσο παλιά...

Στις 28 Φεβρουαρίου του 2013, η Νινέττα Κοντράρου Ρασσιά έγραφε στην Ελευθεροτυπία:

Η περίπτωση του ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά είναι μοναδική στα χρονικά της Ακαδημίας Αθηνών, γιατί ενώ εξελέγη τακτικό μέλος της παμψηφεί, σήμερα δεν αναφέρεται στον κατάλογο των μελών της. 

Τον διέγραψαν γιατί αρρώστησε. 

Τόσο απλά και τόσο οδυνηρά για τον καλλιτέχνη. Τη διαπίστωση αυτή κάναμε όταν με την ευκαιρία της εγκατάστασης του σκηνοθέτη Σπύρου Ευαγγελάτου στη θέση του νέου προέδρου του Ιδρύματος, ψάξαμε να δούμε πόσοι είναι σήμερα οι ακαδημαϊκοί από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. 

Τότε, διαπιστώσαμε πως έλειπε ο Δ. Μυταράς και ρωτήσαμε τι ακριβώς συμβαίνει. Η απάντηση ήταν πως «ο καλλιτέχνης δεν εμφανίστηκε ποτέ μετά την εκλογή του» (Μάρτιος του 2008). 

«Δεν έδωσε σημεία ζωής, ούτε έδωσε καμία εξήγηση για την απουσία του. Γι' αυτό δεν έγινε και η καθιερωμένη τελετή επίσημης υποδοχής του». 

Η εικόνα όμως που μας έδωσε ο ζωγράφος είναι ελαφρώς διαφορετική. Μας είπε ότι συνέπεσε τις ημέρες της εκλογής του να επιδεινωθεί το πρόβλημα που είχε στην όρασή του. 

Έπρεπε να αντιμετωπίσει το θέμα της υγείας του και χρειάστηκε να ταξιδέψει στη Σουηδία, όπου διεγνώσθη οπτική νευροπάθεια, μια ασθένεια που χρειάζεται χρόνο, περίπου 3-4 έτη, για να ιαθεί. 

«Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως ενώ τους είπα ότι έχω πρόβλημα υγείας, ενώ τους έστειλα και τα αποδεικτικά στοιχεία, τις ιατρικές γνωματεύσεις από τη Σουηδία, με διαγράψανε λες και ήμουν ένας εγκληματίας. Δηλαδή, αν κάποιος αρρωσταίνει, τον πετάτε έξω; - τους ρώτησα. Εχω πρόβλημα, δεν βλέπω, δεν μπορώ να βγω έξω, κι αν βγω με συνοδεύει ο γιος μου. Αντί απάντησης μου ζήτησαν πίσω την αποζημίωση που μου είχαν δώσει 2.304,17 ευρώ, πράγμα που έκανα, φυσικά». 

Από την Ακαδημία Αθηνών μας επεσήμαναν πως ο εσωτερικός κανονισμός της ορίζει πως αν κάποιο τακτικό μέλος της απουσιάσει συνεχώς πλέον του έτους άνευ αδείας ή ειδικής εντολής της κυβερνήσεως, «διατηρεί μεν τον τίτλο του τακτικού μέλους της, αλλά θεωρείται ως παραιτηθέν αυτής, της έδρας αυτού λογιζομένης ως κενής». 

Ο κ. Μυταράς παραδέχεται ότι απουσίασε ένα έτος, αλλά έστειλε τέσσερις φορές στοιχεία της κατάστασής του. Σε επιστολή μάλιστα που απέστειλε προς όλα τα μέλη, το 2011, εξηγούσε πλήρως τους λόγους: «Δυστυχώς, ταυτόχρονα με την εκλογή μου διαπιστώθηκε μείωση της όρασής μου κατά 90%. Το φρικτό αυτό γεγονός μου δημιούργησε τρομακτικό άγχος και κατάθλιψη. Ενημέρωσα αμέσως την Ακαδημία για το γεγονός και αφού ταλαιπωρήθηκα στην Ελλάδα με διαφόρους γιατρούς, κατέληξα σε μεγάλο οφθαλμολογικό κέντρο στο Lude της Σουηδίας. Σας επισυνάπτω τη γνωμάτευση των γιατρών του κέντρου. Η κατάστασή μου είναι ιάσιμη, αλλά δυστυχώς με αργή πορεία. Φυσικά, σταμάτησα να ζωγραφίζω και γράφω μόνο με τη βοήθεια της συζύγου μου και της γραμματέως μου. Η ταλαιπωρία μου είναι αφάνταστη». 

Ο κανονισμός της Ακαδημίας προβλέπει απουσία ακαδημαϊκού «λόγω εξαιρετικού κωλύματος». 

Οφείλει όμως ο ακαδημαϊκός «να ειδοποιήσει περί τούτου εγκαίρως δι' επιστολής του τον Πρόεδρο». 

Στην παραπάνω επιστολή του ο κ. Μυταράς ισχυρίζεται πως απέστειλε δύο γράμματα, αλλά δεν είχε καμία απάντηση «έστω, συμπαράστασης για την κατάστασή μου!». 

Σε μεταγενέστερη επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ακαδημίας, κ. Κοντόπουλο (23/8/2012), ζητούσε να μάθει αν παραμένει μέλος «ανενεργό, επίκουρο, τακτικό, ισόβιο· μπορώ να υπογράφω σαν μέλος της Ακαδημίας;», γιατί «στην έκδοση της επετηρίδας είμαι ανύπαρκτος». 

Του έλεγε: «Εχω εκλεγεί νομίμως και για ένα διάστημα έπαιρνα την αποζημίωση που εδικαιούμην. Δεν παραιτήθηκα ποτέ, απλώς ήμουν ασθενής». 

Η απάντησή τους σε αυτό ήταν πως ο τίτλος διατηρείται, μπορεί κάποιος να υπογράφει ως ακαδημαϊκός, αλλά για να ξαναπάρει τη θέση του ως τακτικού και εν ενεργεία μέλους πρέπει να το ζητήσει εγγράφως και να συζητηθεί η περίπτωσή του στην Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών και στην ολομέλεια. «Το θέμα αυτό με εξουθένωσε ηθικά» μας είπε, και πρόσθεσε: «Η απορία μου είναι, όταν κάποιος αρρωσταίνει, τον πετάνε έξω; Τόσους ακαδημαϊκούς μεγάλης ηλικίας που δεν ήταν σε θέση να παραστούν στις συνεδριάσεις της Ακαδημίας λόγω ασθενείας, τους συμπεριφέρθηκαν όπως σε εμένα;».