Τηλεοπτικές άδειες: Φθηνός ο θωπευτής...
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις τηλεοπτικές άδειες. Δικαίως σε μία κοινωνία που οδεύει και καθορίζεται από εγωκεντρικό απομονωτισμό;
Γράφει η Γεωργία Λινάρδου
Η τηλεόραση είναι ο μέγας διαμορφωτής, ο ψυχαγωγός, ο διασκεδαστής, ο θωπευτής, της κοινής γνώμης.
Της μεγάλης μάζας που δεν μπορεί να δώσει εδώ και καιρό ούτε ένα ευρώ για να αγοράζει καθημερινά εφημερίδα και που δεν έχει την παιδεία ή τον χρόνο να ενημερώνεται από το διαδίκτυο, αφού προηγουμένως ξεκαθαρίζει τι είναι «αλήθεια» και τι «ψέμα» απ' όσα του προσφέρονται.
Της ισχυρής ομάδας του πληθυσμού που εδώ και χρόνια διώκεται από τα Μνημόνια, τα ψεύδη, την φτώχεια και την οικονομική ανέχεια που έχει φυτέψει για τα καλά τον σπόρο ενός πολιτιστικού και πολιτισμικού αδιεξόδου το οποίο ακόμη δεν έχει εκδηλωθεί, καθώς εξελίσσεται η εγγραφή του στο κοινωνικό DNA.
H ενημέρωση έχει καταστεί ιδιαιτέρως ακριβό και αμφιλεγόμενο -εδώ και καιρό - προϊόν.
Όσα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» έχουν απομείνει δουλεύουν σε συνθήκες ομερτά. Αρκετά από αυτά, βασίζουν το προϊόν της ενημέρωσης σε απελπισμένους ή δήθεν δημοσιογράφους οι οποίοι εκτός όλων των άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν και το τσουνάμι της οργής από την κοινή γνώμη καθώς χρεώνονται αδίκως τα «κερατιάτικα» μιας μικρής ομάδας «συναδέλφων» που ο κόσμος γνωρίζει εξαιτίας της προβολής τους ή που ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ως «πρόσωπα», αλλά ως αποτέλεσμα.
Όσα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» έχουν απομείνει -με ελάχιστες εξαιρέσεις - ζητούμενο δεν έχουν την ενημέρωση, αλλά την επιβίωση.
Δεν εκλείπουν παραδείγματα «συναδέλφων» οι οποίοι ξεπήδησαν την εποχή των Μνημονίων, πότε ως Μνημονιακοί και πότε ως Αντι-Μνημονιακοί -κατά πως ο εργοδότης επέβαλλε κάθε φορά που συμφωνούσε ή διαφωνούσε με κυβερνητικές συμμαχίες - και μεταμορφώθηκαν σε «χουντίσκους» με ότι αυτό συνεπάγεται για το τελικό προϊόν της ενημέρωσης.
Ένα προϊόν το οποίο με ελάχιστες -δυστυχώς- εξαιρέσεις, δεν είναι καθαρό και θα αργήσει πολύ να καθαρίσει. Αν καθαρίσει.
Η επικοινωνία μέσω social media, η ανταλλαγή πληροφοριών, ειδήσεων, φωτογραφιών, λειτουργεί ως «μαξιλαράκι».
Το youtube έχει καταστεί πύλη ενημέρωσης - διασκέδασης για κάθε καρυδιάς καρύδι. Μόνιμη εφαρμογή στην καθημερινότητά μας.
Αλλά η τηλεόραση λειτουργεί ως «άλλο», με ισχυρότερο «άλλοθι» και με παντοδύναμο κοινό. Εύθραυστο κοινό ίσως. Για τους ειδικούς.
Τα Μνημόνια και οι χειρισμοί τους από τις κυβερνήσεις που τα προϋπάντησαν στη χώρα, οι κομματικοί σχηματισμοί και η στάση των βουλευτών ανεξαρτήτως ιδεολογίας, είναι ένα χαλασμένο κουμπί στο τηλεχειριστήριο ενός τύπου τηλεόρασης η οποία παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία την έχει αντικαταστήσει, εκείνη αρνείται να τσουβαλιαστεί στη χωματερή της λήθης.
Δεν είναι εύκολη εποχή. Τουναντίον εξαιρετικά δύσκολη.
Θα μπορούσε να ήταν μία μεταβατική εποχή εάν τελούσαμε υπό καθεστώς ξεκαθαρίσματος.
Το θέμα δεν είναι οι τηλεοπτικές άδειες και σε πόσους δόθηκαν. Ούτε τα 246 εκατομμύρια ευρώ, ούτε οι υποσχέσεις ότι αυτά τα χρήματα θα μοιραστούν στους κοινωνικά αδύναμους.
Το θέμα είναι πως η χώρα μας ως κουκκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, συμπεριφέρεται με σαφή επηρεασμό κοινωνικής ψυχασθένειας.
Κατανοεί το πρόβλημα, εξυμνεί την ιστορία και τον πολιτισμό της, αλλά δεν κάνει τίποτα εδώ και χρόνια για να γράψει την εξέλιξη της ιστορίας.
Δεμένοι πισθάγκωνα σε παλαιοκομματικές λογικές, πρακτικές και τοπικιστικές μ@λ@κίες.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Διότι το προσωπικό συμφέρον κάνει ισχυρότερο κουμάντο από το κοινωνικό,
Η αλληλεγγύη πέρασε απλά και μόνον ως «φάση» ενός κομματικά καθοδηγούμενου από διάφορες πλευρές (όχι μόνον του ΣΥΡΙΖΑ) και για διαφορετικούς λόγους - και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις - one night stand.
Αυτό που επικρατεί στην καθημερινότητα είναι το πώς θα βγει το μεροκάματο και πώς δεν θα σταματήσει αυτό.
Πώς θα βγει η ζωή;
Με ρεφενέ, με χρωστούμενα, χρεωστικά, με ταλαιπώρια και λύγισμα της πλάτης. Κάποιος θα πεθάνει πάλι και κάποιος θα αυτοκτονήσει ξανά.
Και;
Η ζωή προχωράει.
Πώς;
Η ισχυρή μάζα της κοινωνίας ενδιαφέρεται για το ποιος είναι ο Αλαφούζος ο Μαρινάκης, ο Καλογρίτσας ή ο Κυριακού.
«Αυτός ο Καλογρίτσας που πήρε άδεια είχε και παλιά κανάλι;»
-Που το ξέρεις;
«Το άκουσα το πρωί στην τηλεόραση»
Ας είναι καλά ο αποκωδικοποιητής.
Πιστεύετε ότι η ισχυρή μάζα της κοινωνίας θα πει «απεταξάμην» στο φαινόμενο Φουρθιώτης και σε αυτόν που είναι το αφεντικό του;
\
Τίποτε απ' όλα αυτά.
Ο Φουρθιώτης είχε πέραση στην εκπομπή του. Ο Αλαφούζος και όλοι οι υπόλοιποι στις επιχειρήσεις τους.
Το ίδιο κοινό.
Και;
Η ενημέρωση είναι ένα πολύ ακριβό προϊόν.
Τα 246 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν είναι πολύ λίγα.
Απλά ήταν βολικά.
Αυτά.
Ραντεβού στο Ταμείο Ανεργίας.
1 comments
Aυτά που περνάμε τώρα είναι η φυσική εξέλιξη όσων πέρασαν χθές, αλλά ενός μακρυνού χθες, που η μάζα, η κοντομνήμων, που κι εμείς, τις πιο πολλές φορές της ανήκομε, και μόνον εξαιρετικώς επιφαίνεται ο καλύτερος εαυτός μας,η μάζα της ανθρωπιάς ξεχνάει ή απωθεί. Ημουν μαθητής του Γυμνασίου όταν κηρύχθηκε η δικτατορία, και είχα αλαφιαστή ότι μπορεί να έκαναν έλεγχο στις βιβλιοθήκες μας, να βρούν ''απαγορευμένα'' βιβλία. Το θυμάμαι ενίοτε, όπως και την ταινία του Μπερτολούτσι 'ο κομφορμιστής', με αυτοέλεγχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε εποχή ελευθερίας, και πολύ άτυχοι που ξεχνάμε, που αδιαφοριύμε, που ακόμη και την ανθρωπιά την κάνουμε σύμβολο διχοστασίας, ξεβυζιάσματος και ξεμαλλιασμού, όλοι.
Δεν θα είχαμε προβλήματα αν δεν ήμαστε ένας υπεράγαν ξύπνιος λαός, και βάζαμε λίγο πιο κάτω από την κοινή προκοπή το αίτημα μιας ελευθερίας που πραγματικά δεν ξέρει τι θέλει. Το γράφω γιατί το έμαθα από τον εαυτό μου.
Το μήνυμα σας