Γράφει η Γεωργία Λινάρδου

Επί της ουσίας περιγράφει το κοινωνικό υπόβαθρο που έχτισε ένα αντίστοιχο πολιτικό και κομματικό στερέωμα τα οποία από κοινού έφτασαν την Ελλάδα εδώ που είναι. Και σήμερα, δυστυχώς, οι ειλικρινείς αντιστάσεις αποτελούν μειοψηφία και δεν ακούγονται. Όπως η φωνή του Μάμαλου και τόσων άλλων ανθρώπων οι οποίοι στα εξαιρετικά δύσκολα, δυσμενή και δυσθεώρητα, συνεχίζουν να φωνάζουν και να υποδεικνύουν το που βρίσκεται η έξοδος στο αδιέξοδο. Αντιθέτως, οι ψεύτικες κραυγές, η υποκρισία, η ανειλικρίνεια και το δήθεν για το συμφέρον εξακολουθούν να κρατάνε στη χώρα αυτή περισσότερο από τρεις ημέρες. Τρεις μέρες δε λένε ότι κρατούν επικοινωνιακά τα πάντα; Θαύματα και μη;


(σ.σ., παρατηρήστε τα άδεια καθίσματα στην Απονομή. Γαμώτο, αυτό πρέπει να αλλάξει!).

Ο Δήμος Μπουλούκος από το gazzeta.gr έγραψε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ - κείμενο στις 15 Σεπτεμβρίου για τον «Γίγαντα Παραολυμπιονίκη που παραδίδει μαθήματα ζωής».



Ένα μικρό απόσπασμα:

«Τα παιδιά με κοροϊδεύανε, με λέγανε ανάπηρο, κούτσαβο και τέτοια πράγματα. Εγώ καθόμουν σε μια γωνιά και έκλαιγα, όταν χτύπαγε το κουδούνι και ανέβαιναν τα παιδιά πάνω, εγώ καθόμουν από κάτω και έκλαιγα. Μου πετούσαν τις τσάντες από το παράθυρο και μου ερχόντουσαν στο κεφάλι και με κορόιδευαν. Δεν με παίρνανε σε εκδρομές, δεν με παίρνανε σε πενταήμερες, καθόμουν μόνος στο σχολείο μέχρι να γυρίσουν τα άλλα παιδιά και έτσι κάποτε, όταν έφτασα στην έκτη δημοτικού, τα παράτησα το σχολείο τελείως και δεν πήγα γυμνάσιο». 

Η έκκληση του Μάμαλου! 

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2015 έγραφε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook: «Παγκόσμια Μέρα για τα ΑΜεΑ η 3η του Δεκέμβρη αλλά επιτρέψτε μου να αποτελέσω την παραφωνία στο ανάλαφρο κλίμα της ημέρας. Κάνω έκκληση να σταματήσει επιτέλους η κυβερνητική υποκρισία και ο φαρισαϊσμός που από την μία βραβεύει τους διακεκριμένους Έλληνες αθλητές ΑΜεα και φωτογραφίζεται μαζί τους, ενώ την ίδια ώρα δεν διστάζει να περικόψει το αναπηρικό επίδομα,τους μισθούς και τις συντάξεις. Ειδικά σχολεία και τμήματα ένταξης κλείνουν ή υποχρηματοδοτούνται, οι δημόσιες κλινικές αποκατάστασης αδυνατούν να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες οδηγώντας τα ΑΜεα και τις οικογένειές τους σε οικονομική αφαίμαξη,στο περιθώριο και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Άτομα με μόνιμες αναπηρίες ταλαιπωρούνται καθημερινά στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας. Η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ! Εγώ σας αθλητής θα συνεχίσω να δίνω τον αγώνα μου εκπροσωπώντας τα εθνικά χρώματα και προσπαθώντας να υψώσω την Ελληνική Σημαία στον ψηλότερο ιστό!»