Χάρης Τομπούλογλου: Δεν είμαι άγιος, αλλά και ποιος είναι;
Για μένα ήταν μία ιδιαιτέρως χρήσιμη συνέντευξη καθώς -αν και γνωρίζω αρκετά καλά το πώς λειτουργούν oι μηχανισμοί σε θεσμικό και κομματικό επίπεδο- έμαθα επιπλέον λεπτομέρειες για το πώς κινούνταν τα νήματα - και δυστυχώς κινούνται ακόμη - σε μία Ελλάδα που οδηγήθηκε ασθενική στις βίαιες ορέξεις των Μνημονίων, δίχως ίχνος αντισωμάτων.
Είδε τις προσωπικές του επιλογές στα «μανταλάκια». Τα χέρια του με χειροπέδες για υπόθεση χρηματισμού. Την ψυχή του να την αντιμετωπίζουν με χλεύη ακόμη και όσοι γνωρίζουν καλύτερα από εκείνον να κρατούν «μυστικά». Είδε τη ζωή του με κολλημένη «ρετσινιά» ακόμη και για όσα δεν οφείλει να δώσει λόγο.
Πώς είναι να είσαι ο Χάρης Τομπούλογλου;
Εάν η ζωή κυλούσε αποκλειστικά και μόνον κατά πώς επέβαλλαν οι σκληροί κομματικοί μηχανισμοί -στους οποίους υπήρξε και είναι ακόμη στέλεχος, αν και διαγραμμένο – θα ήμασταν τελειωμένοι.
Εάν η ζωή κυλούσε με βάση τους πομπώδεις και συνήθως παραπλανητικούς τίτλους των Media - το αγαπημένο του Σιχ Τσου, ο μακρύτριχος Le Roi (Λε Ρουά, στα Γαλλικά σημαίνει Βασιλιάς) θα κοιμόταν δίπλα στο καταθλιπτικό του σώμα στον πρώτο όροφο μιας οικογενειακής πολυκατοικίας στη Φιλαδέλφεια.
Εάν η ζωή κυλούσε με την σιγουριά πως από ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα 3 εκατομμυρίων ευρώ, η big μίζα θα περιοριζόταν στα 25.000 για τα οποία καταδικάστηκε, κάτι θα είχε αλλάξει στην Ελλάδα!!!
Λέγεται Χάρης Τομπούλογλου - Λεωνιδόπουλος, ζει στη Νέα Φιλαδέλφεια και μας ξεναγεί στον «αγγελικά» πλασμένο κόσμο της κομματοκρατούμενης Ελλάδας που μοιράζει θέσεις στους «πειθήνιους» και «αρεστούς» εξοβελίζοντας παράλληλα όσους δεν θεωρεί διαχειρίσιμους.
Ζει σ' ένα σπίτι με βαριά επίπλωση Σμυρναίικης καταγωγής και φιλοσοφίας. Φωτογραφίες παντού.
Δεν καπνίζει, αλλά όταν ξεκινήσαμε τη συνέντευξη ένα τσιγάρο το ζήτησε.
Έκλεισε τον Λε Ρουά στο μπαλκόνι λίγο πριν πατήσω το «rec» της ηχογράφησης με την σύμφωνη γνώμη του.
«Η οικογένειά μου είναι στη Νέα Φιλαδέλφεια 90 χρόνια»
Οι γονείς του ζουν από πάνω, στους άλλους ορόφους, καθώς επίσης και η οικογένεια του ενός από τα αδέλφια του. Η οικογένεια του πατέρα του ήρθε το 1924 ως ανταλλάξιμοι από ένα χωριό έξω από την Άγκυρα. Η μητέρα του έχει καταγωγή από την Σμύρνη και ήρθαν το 1922 με την καταστροφή. Στην αρχή έμειναν στους Αμπελόκηπους και μετά την μεγάλη πυρκαγιά στις παράγκες των προσφύγων το 1927, τους μετέφεραν ως πυροπαθείς στη Νέα Φιλαδέλφεια.
«Ο πατέρας μου ήταν από μία οικογένεια "τουρκόφωνη". Πριν από τρεις με τέσσερις αιώνες, επέβαλλαν στους Έλληνες της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας να επιλέξουν ή θρησκεία ή γλώσσα. Αυτοί, λοιπόν, επέλεξαν να κρατήσουν την θρησκεία. Έτσι, δεν τους επέτρεψαν να μάθουν να μιλούν ή να γράφουν Ελληνικά. Όταν ο πατέρας μου ήρθε εδώ στη Νέα Φιλαδέλφεια και πήγε στο δημοτικό σχολείο, τον ρωτούσανε: παιδάκι μου τι γλώσσα μιλάτε στο σπίτι σας; Ο πατέρας μου απαντούσε πολύ φυσικά: "τουρκικά"».
-Πώς αντιμετώπιζαν τότε τους Έλληνες πρόσφυγες;
«Πάρα πολύ αρνητικά. Θεωρούσαν τις γυναίκες, επειδή ήταν καλοφτιαγμένες και καθαρές, ως ελευθέρων ηθών. Εδώ, όμως, στη Νέα Φιλαδέλφεια που ήταν ένα καθαρά αμιγώς προσφυγικό προάστιο, όπως και η Νέα Ιωνία, ήταν λίγο διαφορετικά. Άρχισαν να αποδέχονται τους πρόσφυγες, όταν αυτοί οι άνθρωποι εντάχθηκαν σιγά-σιγά στην κοινωνία και την οικονομία. Τα πρώτα χρόνια, όμως, ήταν εχθρικά».
-Γιατί σε υιοθέτησε η νονά σου;
«Ήταν αδελφικές φίλες με την γιαγιά μου από την Σμύρνη. Η μία πέθανε στα 91 και η άλλη στα 92 και είχαν ζητήσει να τις βάλω στο ίδιο μνήμα. Έτσι και έγινε. Όταν γεννήθηκε η μάνα μου, ήθελε η νονά μου - η οποία δεν είχε παιδιά - να την υιοθετήσει. Η γιαγιά μου όμως - με τα τότε μυαλά - δεν ήθελε. Όμως, την μάνα μου την μεγάλωσε και την προίκισε η νονά μου. Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος. Σήμερα η μάνα μου είναι 83 ετών. Της έλεγε της γιαγιάς μου η νονά, άσε να υιοθετήσω την Φωφώ, την μάνα μου δηλαδή. Εν τέλει την πάντρεψε. Βάφτισε εμένα και τον δεύτερο αδελφό μου. Το 1981 πέθανε ο νονός και η νονά μου ζήτησε από την μάνα μου να με υιοθετήσει. Κι ενώ είχε 62 βαφτιστήρια - εγώ είμαι το νούμερο 57!- τελικά, με υιοθέτησε. Ως μάρτυρας στο δικαστήριο ήρθε η φυσική μου μάνα. Έμεινα μαζί της 15 χρόνια στο σπίτι της στα Εξάρχεια. Εγώ της έκλεισα τα μάτια. Μου είχε ζητήσει ένα πράγμα: "Δεν θέλω να πεθάνω στο νοσοκομείο, θέλω να πεθάνω στο σπίτι μου". Πέθανε εκεί που ήθελε. Ήταν ένας άνθρωπος του κόσμου με ευρύτατο πνεύμα, πολύ καλή μόρφωση. Χώρια από το ότι είχε τελειώσει Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, ζωγράφος, δασκάλα, με σπουδές και στην ιατρική ακόμα, ήταν και… φοβερή νοικοκυρά.
Ήταν συμμαθήτρια με τον Ωνάση. Μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό: όταν ήταν στη Σμύρνη και ο Ωνάσης ήταν πιτσιρικάς, έπιασε φωτιά ένα βιβλιοπωλείο στη Σμύρνη και θυμόταν τον Ωνάση να ψάχνει στα αποκαΐδια του βιβλιοπωλείου, να παίρνει μολύβια και να τα ξύνει για να τα πουλήσει.
Επίσης, ήταν συμμαθήτρια και φίλη με την Ιωάννα Σεφέρη -Τσάτσου. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν μία ποιότητα ακόμη και στη φτώχεια τους, στη μιζέρια τους. Είχαν πολιτισμό. Δεν έβλεπες σπίτι -καμαρούλες είχαν- που να μην ήταν περιποιημένο. Αυτόν τον πολιτισμό τον μετέφεραν εδώ».
-Έχεις πάει στη Σμύρνη;
«Όταν πήγα, ζούσε ακόμη η γιαγιά. Βρήκαμε το σπίτι της στην Σμύρνη, αλλά δεν έχω αξιωθεί να πάω στο σπίτι του πατέρα μου. Το έχω βρει στον χάρτη. Είναι έξω από την Άγκυρα».
-Μεγάλωσες στη Νέα Φιλαδέλφεια...
«Εδώ γεννήθηκα και πήγα στο δημοτικό. Γυμνάσιο πήγα στη Λεόντειο».
Η εποχή της ΟΝΝΕΔ...
-Η εμπλοκή με την ΟΝΝΕΔ πότε ξεκίνησε;
«Η εμπλοκή, όπως την είπες (γελάει), κοίταξε εμείς ήμασταν μία οικογένεια Βενιζελικών, κεντρώων, ο πατέρας μου ήταν μάλιστα και στέλεχος της ΕΔΗΚ. Εγώ έμπλεξα με την ΟΝΝΕΔ, όπως είπες - ενεπλάκην με την ΟΝΝΕΔ - βασικά από την πέμπτη γυμνασίου, το 1976».
-Σπούδασες;
«Ήμουν αριστούχος μαθητής στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων, κυριολεκτικά πρώτος στην βαθμολογία…και από την Τρίτη δημοτικού έως την 6η Γυμνασίου (δεν είχαμε Λύκειο τότε) συνεχώς με εξέλεγαν Πρόεδρο της τάξης μου οι συμμαθητές μου…Μπήκα με την πρώτη στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1977, λοιπόν, αφού μπαίνω στη Νομική, τον Δεκέμβρη γίνεται διαγωνισμός στην Εθνική Τράπεζα. Επιμονή η μάνα μου να μπω στην τράπεζα. Εγώ έλεγα, άσε με να γίνω δικηγόρος. Όχι, θα πας στην Τράπεζα (βέβαια, τώρα την ευγνωμονώ). Συμμετέχω στον διαγωνισμό. Τότε έδιναν 9.000 και πήραν 250. Μπήκα, λοιπόν, μεταξύ των πρώτων και τον Μάρτη του 1978 με προσλαμβάνουν στην Εθνική Τράπεζα. Βάζω, όμως, στους γονείς μου τους δικούς μου όρους: για να πάω στην τράπεζα, θα φροντίσετε να είμαι κοντά στο σπίτι μου γιατί εγώ βαριέμαι να πηγαίνω με τα λεωφορεία. Και πράγματι, τα πρώτα εννέα χρόνια στην τράπεζα ήμουν στο κατάστημα της Νέας Φιλαδέλφειας. Στα δυόμιση χρόνια έγινα προϊστάμενος στην υπηρεσία Εισαγωγών-Εξαγωγών και Συναλλάγματος με δικαίωμα μάλιστα υπογραφής. Θα μπορούσα να κάνω μία πολύ καλή καριέρα στην τράπεζα».
-Αλλά σε ρούφηξε η ΟΝΝΕΔ;
«Στα 20 με 21 γίνομαι γραμματέας εδώ, του τοπικού γραφείου. Με κατεβάζουν στην Κεντρική Διοίκηση και μου αναθέτουν τον τομέα των Δυτικών Προαστίων (Περιστέρι, Ίλιον, Καματερό, Αγίους Αναργύρους κλπ) της Νεολαίας. Θυμάμαι τις εκλογές του '81 με τον Γεώργιο Ράλλη… Απίστευτη η ένταση που ζούσαμε. Κάναμε ένα team που οργανώναμε παιδιά για να πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις του Ράλλη σε Ηράκλειο, Πάτρα, Πύργο, Θεσσαλονίκη...»
-Και μπλέκεσαι για τα καλά με την πολιτική
«Μπλέκομαι ουσιαστικά με την πολιτική. Στα 26 μου -το1985 - γίνομαι μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΟΝΝΕΔ με πρόεδρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αντιπρόεδρο τον Γιώργο Βουλγαράκη. Αναλαμβάνω το τμήμα Διαφώτισης και Τύπου. Παράλληλα είμαι εκδότης της εφημερίδας της ΟΝΝΕΔ, της Δημοκρατικής Πρωτοπορίας».
-Σκληρά (sic) χρόνια τότε. Ε;
«Σκληρά χρόνια, αλλά εγώ είχα φάει μία διαγραφή το 1983 από την ΟΝΝΕΔ, διότι θεώρησαν ότι είχα αριστερή απόκλιση».
-Γιατί, έδερνες λιγότερο από τους άλλους;
«Εγώ δεν ήμουν με τους "Κενταύρους και τους Ρέιντζερς". Στη νεολαία με θεωρούσαν πάντα μετριοπαθή, φιλελεύθερο. Και ως κεντρογενής... ποτέ μου δεν ήμουν ακραίος. Όταν, λοιπόν, ήρθε η πλευρά Μιχαλολιάκου-Μανωλάκου, περνάει ένα διάστημα δύο ετών που τουλάχιστον στην αρχή ξεκινάω καλά. Το 1982 όταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ γίνεται αρχηγός, με παίρνει μαζί του στο Παρίσι για το πρώτο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο συμμετείχε η ΝΔ. Γνωρίζω πολύ καλά Γαλλικά και συνοδεύω τον Αβέρωφ ως εκπρόσωπος της ΟΝΝΕΔ. Τότε πηγαίνουμε τέσσερις άνθρωποι: ο Αβέρωφ, ο διευθυντής του ο Γιανναράκος, ο Θανάσης ο Κανελλόπουλος και εγώ.
Στη συνέχεια, όμως, το 1982 έχουμε δημοτικές εκλογές και το κόμμα υποστηρίζει έναν χουντικό υποψήφιο. Εγώ δεν μπορούσα να το ανεχτώ αυτό και διαφοροποιούμαι απόλυτα. Αιτία διαγραφής αυτό…
Το 1984 που γίνεται αρχηγός ο Μητσοτάκης, εγώ είμαι απ' έξω. Βάζει πρόεδρο τον Μεϊμαράκη. Γίνονται τα γνωστά επεισόδια – εναντίον της διοίκησης που όρισε υπό τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης - από τα ακραία στοιχεία της ΟΝΝΕΔ που πρόσκεινται στους Μιχαλολιάκο-Μανωλάκο, εμείς φυσικά συμμετέχουμε υποστηρίζοντας την πλευρά αυτών που διορίστηκαν (Μεϊμαράκη – Βουλγαράκη). Το 1985 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με διορίζει μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ. Το 1987 διοργανώνουμε το πρώτο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στο Κάραβελ. Τα συνθήματα, οι αφίσες του Συνεδρίου, οι θέσεις της ΟΝΝΕΔ, ήταν δικές μου ιδέες, ως καθ΄ύλην αρμόδιος και υπεύθυνος του Τμήματος Ιδεολογίας και Διαφώτισης που ήμουν. Και τότε κάνω, θεωρώ το μεγάλο μου πολιτικό σφάλμα, εκπροσωπώ την καραμανλική πλευρά στο Συνέδριο. Συνομιλώ με τον Μιλτιάδη Έβερτ και τον Μιχάλη Λιάπη. Εμφανίζομαι ως η Καραμανλική τάση στην ΟΝΝΕΔ, με τον Μητσοτάκη να έχει σαφέστατα μεγάλη ένταση και κακές σχέσεις με την Καραμανλική πλευρά τότε.
Το αποτέλεσμα, γίνεται το συνέδριο τον Μάρτιο του 1987, οπότε εμείς κατεβαίνουμε αυτόνομα ως τάση στο συνέδριο, η πλευρά των σκληρών Μιχαλολιάκος και ΣΙΑ ξεχωριστή ομάδα και η τρίτη πλευρά η αμιγώς Μητσοτακική υπό τον Γιώργο Βουλγαράκη. Τότε ο Βουλγαράκης - οφείλω να το πω - μου είχε πει: "Kάτσε ήσυχος, θα είσαι ο διάδοχός μου στη νεολαία". Εγώ, όμως, δεν τον άκουσα! Ο Γιώργος εκτιμούσε - απ' ότι τουλάχιστον έλεγε προς τα έξω - το μυαλό και την πολιτική μου παρουσία. Αν τον άκουγα, θα μπορούσα να έχω μία εντελώς διαφορετική πορεία».
-Στο Συνέδριο τι γίνεται;
«Αρκετές παρατυπίες. Πέφτει ξύλο. Το καταγγέλλουμε. Δεύτερη διαγραφή τότε για μένα, από τον Μητσοτάκη αυτή τη φορά. Τότε διαγραφήκαμε 4 εγώ μαζί με τον Μιχαλολιάκο, τον Μιχάλη Παπαδόπουλο, τον Απόστολο Σιαμπάνη. Δηλαδή, τους 3 "σκληρούς" και εμένα».
-Πώς επανήλθες;
«Ένα χρόνο μετά, με παρέμβαση του Βουδούρη του Ελεύθερου Τύπου - κι ενώ δεν έχουν επανέλθει οι άλλοι - με επαναφέρουν στην ΟΝΝΕΔ. Το 1989 γίνεται η κυβέρνηση Τζαννετάκη. Εγώ τότε έχω βοηθήσει πολύ τον Μιχάλη Λιάπη στις εκλογές. Είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνει υποψήφιος. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα ο Μιλτιάδης Έβερτ γίνεται υπουργός Υγείας. Με παίρνει τηλέφωνο ο γαμπρός του ο Ιάκωβος Φίλιππας - είχε παντρευτεί την αδελφή του - και μου λέει: "Χάρη, στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, που είμαι ισόβιο μέλος του Δ.Σ., ορίζεται και κάποιος ανώτερος υπάλληλος από την Εθνική Τράπεζα". Το "Αγλαΐα Κυριακού" διοικείται από ένα Διοικητικό Συμβούλιο που ορίζεται στη διαθήκη της Αγλαΐας Κυριακού. Είναι πενταμελές και αποτελείται από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου που τον ορίζει το Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγκεκριμένα η Ιατρική Σχολή, από έναν ανώτερο υπάλληλο που τον ορίζει ο εκάστοτε πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από έναν ανώτερο υπάλληλο της Εθνικής Τράπεζας που τον ορίζει ο εκάστοτε Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και από δύο ισόβια μέλη. Ο Ιάκωβας Φίλιππας ήταν τότε ισόβιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Του λέω ότι δεν έχω καμία αντίρρηση. "Να πω", μου λέει, "τότε στον Μίλτο να ζητήσει από την Εθνική Τράπεζα να στείλουν εσένα". Έτσι πρωτοπάω στο Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού.
Και παράλληλα, ο Έβερτ την εποχή εκείνη με ορίζει και Πρόεδρο του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης των Ασφαλιστικών Υπαλλήλων. Οι υπάλληλοι των Ασφαλιστικών Εταιρειών είχαν ένα πάρα πολύ καλό και πλούσιο ταμείο, με διευθύντρια την γυναίκα του Τάσου Μαντέλλη, διοικητική υπάλληλος βέβαια εκείνη. Δηλαδή, το 1989 παίρνω δύο θέσεις.
Πηγαίνοντας στο Νοσοκομείο έχουν αλλάξει την σύνθεση του Δ.Σ και από πενταμελές, το έχουν κάνει δεκατριαμελές, δηλαδή έχουν προσθέσει στους πέντε, δύο εκπροσώπους εργαζομένων και έξι –αυθαίρετα - ο υπουργός, με έναν αντισυνταγματικό νόμο του κ.Φλώρου…»
-Πώς το έκαναν αυτό;
«Παράνομα και αντισυνταγματικά!!! Και οι 13 με εκλέγουν ως αντιπρόεδρο. Ο πρόεδρος που ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου, ο Κωνσταντίνος Παπαδάτος παίρνει 11 ψήφους. Εγώ παίρνω και τους 13. Δεν κάθομαι, όμως, ήσυχα… Κάνω προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της αποφάσεως του τότε υπουργού Μιλτιάδη Έβερτ που όρισε τους 6, και την κερδίζω!!!»
-Έκανες προσφυγή κατά του υπουργού που σε όρισε;
«Φυσικά! Το 1989! Σε ηλικία 30 ετών. Εγώ, όχι με τον γαμπρό του Έβερτ τον Ιάκωβο Φίλιππα, αλλά με την σημερινή Πρόεδρο του Νοσοκομείου, την Μαριόγκα Φραγκάκη (ισόβιο μέλος από τότε) κάνουμε προσφυγή και κερδίζουμε. Δηλαδή, η ιστορία μου ξεκινά με ομόφωνη μεν εκλογή μου, αλλά με την πρώτη κόντρα, που είναι ότι δεν δέχομαι να αλλάξει η σύνθεση που συνταγματικά προστατεύεται. Ο τότε Πρόεδρος του Δ.Σ., ο καθηγητής της Παιδιατρικής Κωνσταντίνος Παπαδάτος είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικός και ως επιστήμονας και ως προσωπικότητα, αλλά επειδή, όμως, την εποχή εκείνη συνταξιοδοτείται από το Πανεπιστήμιο, δεν έχει δικαίωμα να παραμείνει στο συμβούλιο. Πρόεδρος δια εκλογής γίνεται ο Ιάκωβας Φίλιππας με τον οποίον παραμένω Αντιπρόεδρος του Δ.Σ.. Την περίοδο 1989-1994 που είμαι Αντιπρόεδρος και με έχει ορίσει διαδοχικά η Τράπεζα δύο ή τρεις φορές, είμαι ουσιαστικά ο Πρόεδρος του Νοσοκομείου, διότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν εξαιρετικοί και σαν ποιότητα και σαν συγκρότηση, αλλά δεν είχαν την δυνατότητα να ασχολούνται με θέματα οικονομικά και διοικητικά. Στα ιατρικά έδιναν πολύτιμες συμβουλές -εγώ δεν ήμουν γιατρός - οπότε στην ουσία, το Νοσοκομείο, χωρίς αυτό να είναι αλαζονικό, επί τέσσερα χρόνια το διοικώ εγώ».
-Και πότε λήγει αυτό;
«Το 1993 έχουμε εκλογές. Παραιτούμαι. Θεώρησα πως επειδή με έχει ορίσει η Εθνική Τράπεζα, πρέπει να διευκολύνω τη νέα κατάσταση. Βγαίνει το ΠΑΣΟΚ. Από την ώρα που με έχει ορίσει η Εθνική Τράπεζα -και ο Ιάκωβος Φίλιππας παραιτήθηκε - εγώ δεν μπορώ να παραμείνω στο Δ.Σ, αν και μου έκαναν πρόταση να παραμείνω... Παραιτούμαι».
-Τι κάνεις μετά;
«Παραμένω στην Εθνική Τράπεζα. Τον Νοέμβριο του 1993 γίνεται αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ο Μιλτιάδης Έβερτ. Πρωτοστατώ στην εκλογή του, όχι γιατί έχω προσωπική υποχρέωση, αλλά γιατί ιδεολογικά είμαι στην πλευρά των Καραμανλικών. Τότε με είχαν εκλέξει οι κομματικές οργανώσεις της Β' Αθηνών ως εκπρόσωπο για να ψηφίσω αρχηγό. Με τον Βαρβιτσιώτη δημιουργείται μία πολύ μεγάλη κόντρα καθώς ήταν ο άνθρωπος από την εκλογική μας περιφέρεια. Όταν με είδε, μετά την εκλογή του Έβερτ, μου είπε: "Αυτό που έκανες δεν θα το ξεχάσω ποτέ, δεν θα έχεις ούτε καν την ευμενή μου ουδετερότητα!"»
Μετά την εκλογή Έβερτ ξεκινάει ένα νέο κομματικό ταξίδι.
Είναι ήδη δύο φορές εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος (πρώτος σε σταυρούς προτίμησης μεταξύ όλων των δημοτικών συνδυασμών στη Νέα Χαλκηδόνα, όπως αναφέρει) και το 1994 αποφασίζει να κατέβει για Δήμαρχος. Τότε αντίπαλός του είναι ο Νίκος Παπαμικρούλης που είχε την στήριξη του ΠΑΣΟΚ, του τότε Συνασπισμού και της Πολιτικής Άνοιξης. Χάνει με 49%.
«Παραμένω δημοτικός σύμβουλος, αλλά κάτω το δεύτερο σφάλμα μου. Θέλω να κατέβω για βουλευτής».
Το επιχειρεί στις εκλογές του 1996. Παίρνει 27.000 σταυρούς και έρχεται δεύτερος επιλαχών. Η ΝΔ χάνει τις εκλογές και εκείνος δεν εκλέγεται. Έχει μεγάλο ρεύμα από τις κομματικές οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα. Το 1994, το 1997 και το 2000 εκλέγονταν στα κομματικά Συνέδρια, στην πρώτη τριάδα της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ.
Μετά την αποτυχία Έβερτ, τίθεται θέμα αλλαγής αρχηγού.
«Πρωτοστατώ με τον Καραμανλή και καταλαβαίνεις ότι αυτό δημιουργεί μία ιδιαίτερη δυναμική. Είμαι από τους ανθρώπους που ο Καραμανλής μιλάει προς τα έξω πολύ θετικά. Αυτό, βεβαίως, εσωκομματικά δημιουργεί μία φοβερή ένταση εναντίον μου».
Ο Καραμανλής του υπόσχεται ότι θα τον κάνει Γραμματέα Οργανωτικού.
Όμως: «Με παρέμβαση Βαρβιτσιώτη και άλλων βουλευτών της Β' Αθηνών, δεν με κάνει τίποτα. Παραμένω μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και ετοιμάζομαι για να είμαι ξανά υποψήφιος βουλευτής. Ο Καρατζαφέρης, ο Παναγιωτόπουλος που θέλει να πολιτευθεί την εποχή εκείνη, ο Λευτέρης Ζαγορίτης, η Παπακώστα, ο Μπρατάκος. Όλοι σχεδόν οι ενεργεία βουλευτές εναντίον μου. Και λογικό, εντάξει; Πάω να τους φάω μία θέση».
-Στις εκλογές του 2000 τι γίνεται;
«Γίνονται εσωκομματικές εκλογές στη Β' Αθηνών για να υποδειχθούν οι υποψήφιοι βουλευτές. Άλλο σφάλμα μου. Έρχομαι πρώτος στην σχετική διαδικασία! Ο Βαρβιτσιώτης τρίτος, η Παπακώστα δεύτερη. Και φέρνω εγώ δεύτερη την Παπακώστα για να πάω κόντρα στον Βαρβιτσιώτη…Λάθος μου! Παναγιωτόπουλος, Ζαγορίτης δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία… Με φωνάζει τότε ο Καραμανλής και μου λέει: "Εσύ ρε φίλε ξέρεις να κάνεις εκλογές…". Με έχουν ψηφίσει όλα τα κομματικά, αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά στελέχη της Β' Αθηνών και με έχουν αναδείξει πρώτο! Οι δημοσκοπήσεις με φέρνουν στην πρώτη πεντάδα μεταξύ των συνυποψηφίων μου βουλευτών. Προκηρύσσονται οι εκλογές. Αν θυμάσαι είχαμε μία μακρά προεκλογική περίοδο τότε, 65 μέρες ως τις εκλογές. Και σε επτά με οκτώ ημέρες από την προκήρυξή τους, δέχομαι την επίθεση Τριανταφυλλόπουλου. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Το δικό μου το ρεπορτάζ λέει ότι ο Τριανταφυλλόπουλος κινήθηκε μετά από την οργανωμένη επίθεση που μου έστησαν τότε οι εσωκομματικοί μου αντίπαλοι. Όταν έρχομαι πρώτος στην εσωκομματική διαδικασία, βλέπει κάποιος από τους μεγαλοσχήμονες - τέλος πάντων - της Β' Αθηνών, φίλος μου βουλευτή -εν ενεργεία είναι ακόμη σήμερα - και του λέει: "Αυτός δεν θα είναι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές". Αποτέλεσμα; Σκάνε την ιστορία...»
-Είχε επικοινωνήσει μαζί σου τότε ο Τριανταφυλλόπουλος;
«Ναι και μου είχε ζητήσει να συναντηθούμε. Φυσικά πήγα. Όταν πήγα, λοιπόν, κατάλαβα ότι είναι μία ιστορία εντελώς στημένη και γι' αυτά που έλεγε δεν υπάρχει υλικό, δεν υπάρχουν παράνομες πράξεις ... Αυτοί προσπαθούσαν να ποινικοποιήσουν την ιδιωτική μου ζωή. Αυτό ήταν το ζήτημα. Δεν μπορούσαν να πουν ότι αυτός έχει και αυτήν την ιδιαιτερότητα. Ήθελαν να δώσουν σε αυτό, έναν ποινικό μανδύα. Ο Τριανταφυλλόπουλος αφού δημιουργεί όλο αυτό το μπέρδεμα, πηγαίνει τα στοιχεία στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, τότε προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών. Δημιουργούν ένα κλίμα ότι ο Τομπούλογλου έχει μπλέξει με παιδεραστία, με μαύρο χρήμα, με ναρκωτικά και φυσικά πιέζουν τα πράγματα -δεν λένε το όνομά μου- δημιουργούν αυτό το πράγμα -κατά την γνώμη μου με τελικό στόχο να πλήξουν τον Καραμανλή - που τότε θυμάσαι τι λεγόταν αδίκως για το πρόσωπο αυτό και με καλεί ο Παπαγγελόπουλος. Δεν θα το ξεχάσω, με καλεί 10 η ώρα το βράδυ στην εισαγγελία να δώσω μία κατάθεση, στο πλαίσιο προκαταρκτικής έρευνας που έκανε για να δει, αν υπάρχει κάποιο ποινικό αδίκημα. Δεν κάνει να σου πω ότι η σύστασή του είναι να μην μείνω άπραγος, δηλαδή να στραφώ εναντίον αυτών που με συκοφαντούν. Εγώ, όμως, σκέφτηκα το εξής, ότι ο δημοσιογράφος έχει την δυνατότητα να βγαίνει στην τηλεόραση, να κάνει δηλώσεις, να με διασύρει συνέχεια…. Εγώ τι θα έκανα σε αυτήν την περίπτωση; Αποτέλεσμα; Με εισαγγελική διάταξη μπαίνει τότε η υπόθεση στο αρχείο, γιατί δεν υπάρχει κανένα γεγονός που να είναι ποινικά αξιόλογο και αξιοποιήσιμο, με απόφαση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου πρωτογενώς και του Εισαγγελέα Εφετών δευτερογενώς. Αλλά αυτό βγαίνει όταν έχουν κλείσει οι συνδυασμοί της Β' Αθηνών.
Έκανα, μάλιστα, δήλωση που την υποστήριξε και ο Καραμανλής, ο Βενιζέλος αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό της εποχής εκείνης, που λέει ότι ο καθένας δικαιούται να έχεις τις προτιμήσεις του και οι πολιτικοί το ίδιο. Αυτοί προσπαθούσαν να δώσουν ποινικό μανδύα, δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Αναγκάζομαι να κάνω αυτήν την δήλωση, πάντα σε συνεννόηση με το κόμμα. Τότε ο Καραμανλής και η Ντόρα αλλά και οι άλλες πολιτικές παρατάξεις, φέρθηκαν με πάρα πολύ σωστό τρόπο απέναντι σε εκείνη την υπόθεση. Ήταν μία καθαρά στημένη υπόθεση».
-Εντάξει με τα κομματικά, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο τι σου συνέβη τότε;
«Να σου πω ότι είχα την στήριξη της οικογένειας και των φίλων μου. Κατέβαινε ο πατέρας μου και η μάνα μου κάτω και ήμουν κουκουλωμένος στο κρεβάτι μου, γιατί δεν ήθελα να δω άνθρωπο.
Να σου πω ότι δεν μπορούσα να αγγίξω τροφή για μέρες και ότι κάποιες στιγμές είχα σκεφτεί να αυτοκτονήσω; Ό,τι σου λέω είναι έτσι. Εάν με κράτησε κάτι, ήταν η υποστήριξη της οικογένειας μου, του πατέρα μου, της μάνας μου και των δυο αδελφών μου καθώς και των φίλων μου. Καταλαβαίνεις ότι έρχεται αυτό, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή να μου κόψουν την πορεία, για κάτι που το πάλευα μόνος μου επί χρόνια».
-Τότε είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς πόσο βρώμικη μπορεί να γίνει η πολιτική;
«Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι τόσο βρώμικη. Άκουγα ότι η πολιτική είναι βρώμικη, δεν μπορούσα όμως να διανοηθώ... Δεν το παίζω άγιος, αλλά δεν έχω πειράξει άνθρωπο ποτέ μου. Και πήγαν να βρουν κάποια διαδικασία τέτοια για να με σταματήσουν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Γιατί δεν το έκαναν ένα χρόνο πριν ή ένα χρόνο μετά; Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που έχω έρθει πρώτος στην εσωκομματική διαδικασία, που οι δημοσκοπήσεις με φέρνουν στην πρώτη πεντάδα, υπάρχει η αντίδραση και οργανώνεται αυτό το σχέδιο. Προσπαθούν να το ποινικοποιήσουν! Δεν λένε: "ξέρετε αυτός είναι έτσι". Προσπαθούν να το περιβάλλουν με «ποινικό» μανδύα για να δώσουν υπόσταση στην παλιανθρωπιά που έκαναν».
«Ναι! Είμαι αυτός!»
«Ναι! Είμαι αυτός!»
-Μόλις τελειώνει η ιστορία, είχες επικοινωνία με τον Τριανταφυλλόπουλο;
«Αρκετές φορές προσπάθησε, είτε μέσω του Γκιόλα που ήταν συνεργάτης του, είτε ο ίδιος, να ξαναέλθουμε σε επαφή. Μία φορά μόνο τον συνάντησα αρχικά, όπως σου είπα πριν. Θεωρώ ότι με έγραφε. Δεν είχα να πω κάτι μαζί του. Ουσιαστικά με είχε καταστρέψει. Η δήλωσή μου περί αποδοχής της ιδαιτερότητάς μου βέβαια, προκάλεσε έντονη συμπάθεια στην κοινή γνώμη, γιατί ήμουν ο πρώτος που είπα: "Ναι είμαι αυτός!". Αυτό το εισέπραξα θετικά τότε. Αποχωρώ από υποψήφιος βουλευτής με δική μου απόφαση για να διευκολύνω το κόμμα την εποχή εκείνη. Δυστυχώς η απόφαση του κ. Παπαγγελόπολου και των Εφετών βγαίνει αφού έκλεισαν οι συνδυασμοί και χάνω μία σίγουρη εκλογή ως βουλευτής».
Μαλβίνα: «Είσαι και πάρσιμος...»
-Με την Μαλβίνα τότε γνωρίστηκες;
«Η Μαλβίνα άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Βραδυνή", υπέρ μου. Δεν την ήξερα καν. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: "Θέλω να σε δω". Μου λέει: "Ξέρεις τι μου λένε οι φίλοι μου;" Τι σου λένε οι φίλοι σου; "Ό,τι είσαι και πάρσιμος!" (γέλια) Ήταν τόσο πνευματώδης!… Τέτοια υποστήριξη που μου έκανε στα ΜΜΕ, που έπαθα πλάκα! Ήρθε στο σπίτι μου, τα είπαμε και ξεκίνησε μία φιλική σχέση μέχρι που "έφυγε" το 2002. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Και άλλοι όμως, δημοσιογράφοι της εποχής εκείνης, με στήριξαν. Αν εξαιρέσεις κάποιους συγκεκριμένους, όπως τον αδελφό Καρατζαφέρη που λειτουργούσε σε διατεταγμένη αποστολή (αλλά είχε το θάρρος να μου ζητήσει συγνώμη δημόσια "οn camera" το 2004), από το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου δεν έχω κανένα παράπονο. Για το συγκεκριμένο γεγονός είχα μία απίστευτη στήριξη».
-Και μετά τι γίνεται;
«Δεν το βάζω κάτω. Χάνει τις εκλογές ο Καραμανλής και πάω και τον βρίσκω. Του λέω: Έχεις τα κότσια να με βάλεις στο ψηφοδέλτιο όταν γίνουν εκλογές; Εάν μου πεις ναι, δεν θα το πάρεις πίσω. Για το 2004. Μου λέει, θα μπεις. Μαγκιά του. Του λέω θέλω να ξεκινήσω από την αρχή. Οφείλω να σου πω ότι ορισμένοι άνθρωποι τότε, ξεχώρισαν σε ότι αφορά στην συμπεριφορά τους απέναντί μου, μέσα στο κόμμα. Πέραν του Καραμανλή που θεωρώ αυτό που έκανε γενναιότητα -γιατί έχω κάνει δήλωση πλέον και δεν είναι 2016, αλλά 2000 - η Ντόρα την επισκέπτομαι και μου λέει: εγώ δεν κάνω έκπτωση στις αρχές μου. Με την Ντόρα έχουμε υπάρξει - από το 1987 ως τότε - σοβαροί εσωκομματικοί αντίπαλοι...»
-Τι εννοούσε;
«Ότι δεν μπορεί να δεχθεί πώς ένας άνθρωπος είναι εξοβελιστέος από την πολιτική επειδή έχει προτιμήσεις και ιδιαιτερότητα. Με την Ντόρα είχαμε "πολεμικές σχέσεις" από το 1987 που με είχε διαγράψει ο πατέρας της. Επί 13 χρόνια δεν ήμουν απλά απέναντί τους πολιτικά, ήμουν διώκτης τους για τις επικίνδυνες αποστολές κατά των Μητσοτακικών. Την εκτίμησα πάρα πολύ, μου φέρθηκε ντόμπρα. Της λέω: Μπορεί να μην είσαι άντρας αλλά έχεις αντρική συμπεριφορά με ότι αυτό εννοεί και υπονοεί. Δεν μπορώ να πω για την στάση του Έβερτ ο οποίος ζούσε τότε και είπε το ίδιο. Και δεν μπορώ να πω για την στάση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη που με έπαιρνε από το χέρι, όταν εγώ ήμουν φοβισμένος μετά το τράκο που έφαγα, και ξεκίνησα πια τη νέα προσπάθεια και με έσερνε μαζί του στις κομματικές εκδηλώσεις. Όπως επίσης τότε και οι συνυποψήφιοί μου της Β' Αθηνών βλέποντας αυτό που μου έχουν κάνει, άλλαξαν συμπεριφορά. Ο Πάνος Καμμένος που ήταν απέναντί μου, γύρισε. Ο Απόστολος Ανδρεουλάκος, γύρισε. Άνθρωποι που ήταν απέναντί μου κάθετα. Θα έλεγα και ο Μιλτιάδης ο Βαρβιτσιώτης, που από τότε και μετά αναπτύξαμε μία πολύ καλή σχέση, έβλεπε το άδικο. Επιπλέον, θα προτιμούσε να είχε εμένα στην Β' Αθηνών από το να έχει κάποιους άλλους, γιατί ήξερε ποιος είμαι. Κι αυτό Γεωργία που λέω δεν είναι αλαζονικό».
Ακολουθεί νέα κομματική περιπέτεια
Στις εκλογές του 2004 πάλι δεν καταφέρνει να εκλεγεί.
«Έρχομαι πρώτος επιλαχών, πάλι 27.000 σταυρούς έχοντας υποστεί όλη αυτήν την διαδικασία και δεν εκλέγομαι».
Τότε του γίνεται πρόταση από τον Νικήτα Κακλαμάνη να αναλάβει Διοικητής στο Τζάνειο Νοσοκομείο.
«Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: "Θα πας εκεί". Του απαντώ: Όχι, εγώ αγαπάω το Αγλαΐα Κυριακού. Αν θέλετε να με κάνετε κάτι, θα με ορίσετε ξανά μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου μέσω της Εθνικής Τράπεζας. Πράγματι ο Κακλαμάνης παρεμβαίνει στην Τράπεζα και η Εθνική με ξαναστέλνει. Δεν δέχομαι να πάρω καμία θέση ευθύνης. Απλό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.
Είναι η τέταρτη φορά που με ορίζει η τράπεζα εκεί και παραμένω έως το 2008 μέλος του ΔΣ. Από δική μου επιλογή δεν παίρνω καμία άλλη κρατική θέση. Ο Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός και θα μπορούσα να πάω σε έναν Οργανισμό, να πάω κάπου. Παραμένω στην Εθνική Τράπεζα και στο Νοσοκομείο, ως μέλος του ΔΣ».
Το 2010 οι Δήμοι Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Χαλκηδόνας συνενώνονται. Δεν είναι πλέον Δημοτικός Σύμβουλος. Είναι, όμως, ο αδελφός του… ο Γιάννης στη Νέα Φιλαδέλφεια.
«Για να καταλάβεις το πως μας εκτιμά ο κόσμος στην περιοχή, ο αδελφός μου εκλέγεται για πρώτη φορά το 1998, 26 χρονών, Δημοτικός Σύμβουλος στη Νέα Φιλαδέλφεια. Από τότε έχουν γίνει πέντε εκλογές και τις πέντε φορές έχει έρθει πρώτος απ' όλους τους συνδυασμούς! Δεν σου λέω για μένα που αν και στις εκλογές του 2004 δεν εκλέγομαι, παίρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης 150.000 σταυρούς στη Β’Αθηνών και στις μόνες 2 περιοχές που δεν ήρθε πρώτος, είναι η Νέα Φιλαδέλφεια και η Νέα Χαλκηδόνα. Δηλαδή, π.χ. ο Γιακουμάτος έχει εντοπιότητα στο Χαλάνδρι και στην Αγία Βαρβάρα, ο Πολύδωρας στον Χολαργό, η Παπακώστα στην Αγία Βαρβάρα. Παντού ήρθε πρώτος τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τους "έφαγε" τους τοπικούς υποψήφιους που πάντα έχουν ένα ιδιαίτερο έρεισμα λόγω της εντοπιότητας. Μόνο εδώ, στην περιοχή μου, ήρθε δεύτερος. Γιατί εδώ μας ξέρουν, εδώ βγαίνουμε έξω και μας χαιρετάει ο κόσμος. Είμαστε σε επαφή με τον κόσμο καθημερινά. Μας βλέπουν, μας κρίνουν… Έχουμε μεν τους αντιπάλους μας, αλλά δε μπορούν να μας κατηγορήσουν για κάτι, γιατί μας ξέρουν».
Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, ο Καραμανλής χάνει. Ξεκινά η κόντρα Μπακογιάννη - Σαμαρά
«Έχω ταυτιστεί με την Ντόρα κατ' απόλυτο τρόπο. Με τον Σαμαρά δεν είχα ποτέ μου σχέση, ούτε φιλική, ούτε εχθρική. Φυσικά με ενοχλούσε το γεγονός ότι εγώ που είχα διαγραφεί δύο φορές ως τότε, δεν είχα φύγει ποτέ από την παράταξη, ενώ εκείνος είχε κάνει εκείνο που είχε κάνει. Δεν το είχα σχολιάσει ποτέ δημόσια. Θεωρώ ότι μετά τον Καραμανλή, η Ντόρα ήταν το ενδεδειγμένο πρόσωπο για την αρχηγία. Τότε δεν παίρνω απλά θέση υπέρ της Ντόρας αλλά μάχομαι υπέρ της, στέλνω 50.000 sms και λέω ότι, όπως είχα υποστηρίξει τον Έβερτ το 1993 και τον Καραμανλή το 1997, τώρα υποστηρίζω την Ντόρα. Και ο Έβερτ τότε υποστήριξε την Ντόρα, παρά την κόντρα που είχε από το παρελθόν με τον Μητσοτάκη. Και το Καραμανλικό στοιχείο της εποχής εκείνης, Ντόρα στήριξε. Άλλο αν ο Καραμανλής αυτά που κάνει, ξέρεις, να μην παίρνει θέση δημόσια κτλ., είναι μία τακτική που εκείνος ξέρει γιατί την ακολουθεί, υποστήριξε έμμεσα την Ντόρα».
Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας εκλέγεται ο Αντώνης Σαμαράς. Το 2010 γίνονται δημοτικές εκλογές.
«Δεν υπάρχει υποψήφιος του συντηρητικού χώρου που να διεκδικεί, ούτε στη Χαλκηδόνα ούτε στη Φιλαδέλφεια να εκπροσωπήσει την παράταξή μας, διότι απλά δεν υπάρχει δημοτική παράταξη, έχει διαλυθεί. Έρχονται, λοιπόν, κάποιοι φίλοι και μου λένε: "Να κατέβεις υποψήφιος δήμαρχος". Από το 2004 που έχω χάσει τις εκλογές ως το 2010 δεν ασχολούμαι με την πολιτική καθόλου, πέραν του ότι στήριζα την Ντόρα ως ένα απλό μέλος του κόμματος, χωρίς να έχω καμία άλλη κομματική δραστηριότητα. Το 2004 είχα επιλέξει να μείνω και εκτός της Κεντρικής Επιτροπής. Δεν θα το έκανα το βήμα για τον Δήμο εάν δεν είχα στήριξη από τον κόσμο. Αποδέχομαι και ξεκινάω πάλι από το μηδέν για τον Δήμο, σε μία περιοχή που η Νέα Δημοκρατία είναι μειοψηφία. Το 2010 έχω αντιπάλους τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Φιλαδέλφειας, τον Σταύρο Κόντο. Ένα πολύ καλό παιδί, είχε βγει με 60%, καθώς και τον Γιώργο Αποστολάκη από την Νέα Χαλκηδόνα - που εγώ τον είχα υποστηρίξει όταν είχε κατέβει ως ανεξάρτητος - και είχε κερδίσει τις εκλογές το 2006. Ο Αποστολάκης είχε μία εξαιρετική απήχηση στον κόσμο. Υπάρχει ο συνδυασμός του ΚΚΕ και ο συνδυασμός του ΣΥΡΙΖΑ με υποψήφιο δήμαρχο τότε τον Θανάση Μάλλιο και υποψήφιο δημοτικό του σύμβουλο τον νυν Δήμαρχο Άρη Βασιλόπουλο. Πρώτη Κυριακή αποτελέσματα: Αποστολάκης-Τομπούλογλου. Ο Κόντος έρχεται τρίτος. Δευτέρα πεθαίνει ο Γιώργος Αποστολάκης. Έχουμε 7 Νοεμβρίου εκλογές και 8 Νοεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, 46 χρονών ο Γιώργος πεθαίνει από καρδιά. Τετάρτη γίνεται η κηδεία. Περιφέρουν το φέρετρο σε όλη την πόλη. Αυτό που σου λέω είναι κυριολεκτικό. Το ξεκινάνε από την Αγία Ευφημία και το περιφέρουν ως την κεντρική Πλατεία Πατριάρχου και γίνεται ο κακός χαμός. Με τον Αποστολάκη είχαμε πολύ καλή σχέση, ως παιδικοί φίλοι. Με τον Κόντο το ίδιο. Την Πέμπτη ο πρώην δήμαρχος που επί χρόνια στήριζε το ΠΑΣΟΚ εδώ, ο Παντελής Γρετζελιάς που είναι στον συνδυασμό του Αποστολάκη, επιλέγει την γυναίκα του Αποστολάκη να την βάλει υποψήφια Δήμαρχο, αν και δεν ήταν καν υποψήφια στον συνδυασμό, ούτε έχει ποτέ της ασχοληθεί με τα κοινά. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα από τον νόμο, δηλαδή η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων να ορίζει νέο υποψήφιο Δήμαρχο, εφ' όσων παραιτηθεί ή πεθάνει ο αρχικά υποψήφιος Δήμαρχος. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Να κάνω συγκέντρωση; Πέμπτη βάζουν την γυναίκα του Αποστολάκη ως νέα υποψήφια Δήμαρχο, Τετάρτη είναι η κηδεία, Κυριακή έχω τις εκλογές. Πάω εντελώς - αν θέλεις - ήπια και είμαι σε δεινή θέση. Τι να κάνω, τι να πω; Να αντιπαρατεθώ με την χήρα; Που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με την περιοχή και καμία σχέση με την πολιτική αυτή η γυναίκα αυτή. Γίνονται οι εκλογές. Στην Φιλαδέλφεια που είναι ο μεγάλος δήμος με την κεντροαριστερή έντονη τοποθέτηση, παίρνω 54% και στην Χαλκηδόνα παίρνω μόλις το 38%. Έχουν βγάλει την χήρα την ημέρα των εκλογών με πλερέζα σε καρέκλα, είναι δίπλα κόσμος με περιοβραχιόνια μαύρα και να λένε: "Ψηφίστε την για το συγχώριο του μακαρίτη". Σε αυτό το κλίμα γίνονται εκλογές. Τις χάνω με 49% συνολικό ποσοστό...»
Η αντίστροφη μέτρηση με το Αγλαΐα Κυριακού
«Το 2012 πεθαίνει ο Ιάκωβας Φίλλιπας. Δέχομαι κάποιο τηλέφωνο από την διεύθυνση κληροδοτημάτων του υπουργείου Οικονομικών και μου λένε ότι έχει πεθάνει το ένα ισόβιο μέλος της διοίκησης. Έχω πάει στην κηδεία, δεν ασχολούμαι με την διαδοχή του στο Δ.Σ., ξέρω πως γίνεται η διαδοχή: με πρόταση της Διεύθυνσης Κληροδοτημάτων στο δικαστήριο (Πρωτοδικείο) και ορίζεται το νέο ισόβιο μέλος. Πάω στην κηδεία. Η σχέση μου με την οικογένεια Έβερτ είναι πολύ καλή. Έχει πεθάνει ο Μιλτιάδης, αλλά εγώ με την αδελφή του (την σύζυγο του Ιάκωβου Φίλιππα) έχω μία πολύ καλή σχέση, που την διατηρώ ακόμη. Μου γίνεται μία πρόταση να ξαναπάω στο Νοσοκομείο, αλλά πια ως ισόβιο μέλος. Παίρνω την Φραγκάκη της λέω για την πρόταση που μου έγινε… Πανηγύρια. Με ξέρανε καλά στο Νοσοκομείο και με εκτιμούσαν. "Μακάρι", λέει, "να έρθεις εσύ".
Κάνω επιστολή αποδοχής. Τότε ήταν υπουργός Οικονομικών ο Σαχινίδης. Όχι δεξιός, έτσι; Γίνεται, λοιπόν, η πρόταση προς το δικαστήριο, στο Πρωτοδικείο Αθηνών -αυτήν την διαδικασία είχε επιλέξει στην διαθήκη της η Αγλαϊα Κυριακού . Υπήρχε και η επιθυμία του Ιάκωβα Φίλλιπα να είμαι εγώ. Οπότε αποφάσισε το δικαστήριο και με όρισε ως νέο ισόβιο μέλος του Δ.Σ.
Αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 2012. Τον Σεπτέμβριο εμφανίζομαι στο Διοικητικό Συμβούλιο. Μου λέει η Φραγκάκη: "Θα γίνεις πρόεδρος". Εγώ έχω τα δημοτικά μου, σε δύο χρόνια έχω δημοτικές εκλογές και δεν θέλω να μπλέξω. "Όχι, αγαπάς το νοσοκομείο, θα γίνεις Πρόεδρος", επιμένει η Φραγκάκη. Τότε το ΔΣ., αποτελείται από πέντε μέλη, τα εκ τη διαθήκης προβλεπόμενα, δύο εκπροσώπους εργαζομένων, πράγμα το οποίο ουδέποτε το είχαν εφεσιβάλλει, δηλαδή ένας εκπρόσωπος γιατρός και ένας ακόμη του υπόλοιπου προσωπικού. Είχε επίσης ορίσει ο υπουργός Υγείας ως πρόσθετα μέλη, τον Διοικητή του Αγία Σοφία ως κοινό Διοικητή των δύο Νοσοκομείων και την Υποδιοικήτρια του δικού μας Νοσοκομείου. Ο Σύλλογος Εργαζομένων εργαζόμενων και η κ. Φραγκάκη είχαν καταθέσει προσφυγή κατά των αρμοδιοτήτων του κοινού Διοικητή, ισχυριζόμενοι πως δεν πρέπει να υπάρχει κοινός Διοικητής (λόγω του ειδικού καθεστώτος του κληροδοτήματος), όμως στο ΔΣ τον είχαν αποδεχθεί να συμμετέχει. Υπήρξαν επίσης – εν τω μεταξύ - ακόμη δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας του 2009 και του 2011, που έλεγαν ότι το ΔΣ θα είναι αποκλειστικά επταμελές και η άλλη απόφαση του 2011 (μετά από προσφυγή του Ιάκωβου Φίλιππα) που έλεγε ότι Πρόεδρος του Δ.Σ. δεν μπορεί να εκλεγεί παρά μόνον εκ των 5 προβλεπόμενων μελών της διαθήκης. Πάω στο Δ.Σ. και και η Φραγκάκη λέει: εγώ παραιτούμαι θέλω να γίνει Πρόεδρος ο Τομπούλογλου. Το αποδέχομαι και γίνεται εκείνη Αντιπρόεδρος. Ομόφωνα και εγώ και εκείνη».
Είναι Οκτώβριος του 2012
«Πρώτη μου ενέργεια όταν πηγαίνω, της λέω: Το 2013 είναι ακριβώς 80 χρόνια από τον θάνατο της Αγλαΐας Κυριακού. Το Νοσοκομείο δεν έχει κάνει για την Αγλαΐα Κυριακού το παραμικρό. Ούτε ένα μνημόσυνο, ούτε μία τελετή μνήμης της". Λέω στην κ.Φραγκάκη: "Στην περίοδο που ζούμε και από την ώρα που μου λες ότι υπάρχει επιδρομή για να "φάνε" το Νοσοκομείο και να το εντάξουν στο Αγία Σοφία, πρέπει να τονίσουμε τον ιδιαίτερο ιδρυματικό χαρακτήρα αυτού του νοσοκομείου". Είναι το μοναδικό Ίδρυμα στην Ελλάδα που έγινε σε συνεργασία ιδιώτη δωρητή, κράτους και εκκλησίας. Όταν η Αγλαΐα άφησε την περιουσία της, Πρόεδρος της ερανικής επιτροπής για να γίνει το Νοσοκομείο ορίστηκε τότε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος και επειδή τα χρήματα δεν επαρκούσαν, ο τότε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως της κυβέρνησης Μεταξά, ο Αλέξανδρος Κορυζής (και για 80 ημέρες Πρωθυπουργός μετά τον θάνατο Μεταξά), έδωσε και ενάμιση εκατομμύριο πέραν των 5 εκατομμυρίων της Αγλαΐας, για να κτισθεί το Νοσοκομείο. Και το Νοσοκομείο αυτό μπόρεσε και λειτούργησε ως το 1982, ως ιδιωτικού δικαίου.
Μπαίνει στο ΕΣΥ και παράλληλα υπάρχει άριστη υποδομή και οργάνωση. Μικρότερο Νοσοκομείο μεν, πολύ πιο λειτουργικό και αποδοτικό δε. Έχει - εδώ και χρόνια - τις ίδιες εφημερίες με το Αγία Σοφία, ημέρα παρά ημέρα, αλλά με μισό προσωπικό και το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού. Δεν ήταν εμμονική η δική μου διάθεση να παραμείνει το νοσοκομείο αυτόνομο, παρ' ότι προσπαθούσαν να το πάρουν με διάφορους τρόπους.
Πρώτον να πάρουν την ογκολογική κλινική: Η ογκολογική κλινική ιδρύθηκε το 1979 από την Ελένη Κοσμίδη. Ο σύζυγός είναι της είναι ο πρόεδρος των Ελλήνων Ογκολόγων. Δεν είχε αρχικά ογκολογική κλινική το Αγία Σοφία. Η κ. Κοσμίδη, λοιπόν, αναγκάζεται την περίοδο, που εγώ δεν είμαι στο Διοικητικό Συμβούλιο, να πάει χωροταξικά μεν δίπλα στο Βαρδινογιάννειο - που δεν είναι αυτοτελές Νοσοκομείο - για να προσφέρει τις υπηρεσίες της εκεί, αλλά αρνείται πεισματικά να φύγει διοικητικά από το Αγλαϊα Κυριακού. Προσπαθούσαν, λοιπόν, να πάρουν από το Αγλαϊα Κυριακού την Ογκολογική Κλινική, να πάρουν την Αιμοδοσία και άλλα καίρια τμήματα.... Δηλαδή, αφού δεν μπορούσαν να πάρουν το Νοσοκομείο ολόκληρο, το έκαναν "σαλαμοποιώντας το", παίρνοντας βασικά τμήματά του.Φυσικά κατά της σχετικής υπουργικής απόφασης, που δεν είχε υλοποιηθεί ακόμη, δηλαδή να αποσπασθεί και να μεταφερθεί και διοικητικά η Ογκολογική Κλινική μας, έχει γίνει προσφυγή πάλι από την κ.Φραγκάκη και από το Σύλλογο Εργαζομένων του Νοσοκομείου. Δεν έχει εκδικαστεί ακόμη…»
-Από πότε;
«Εδώ και δέκα χρόνια. Απόφαση Ξενογιαννακοπούλου και Αβραμόπουλου «εν κρυπτώ», χωρίς την άδεια του Νοσοκομείου και χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Δ.Σ του Νοσοκομείου. Παίρνουνε την κλινική αυθαίρετα και την πάνε εκεί. Έχει μεν υλοποιηθεί η απόφαση κατά ένα μέρος, έχει δηλαδή μεταφερθεί χωροταξικά δίπλα αλλά ακόμα η Ογκολογική κλινική παραμένει διοικητικά στο Αγλαΐα Κυριακού! Τρελά πράγματα… Φαντάζεσαι; Την μία κλινική την πάω χωροταξικά αλλού, δίχως να ρωτήσω κανέναν, αλλά διοικητικά δεν εφαρμόζω το νόμο που έχουν φτιάξει και ο Αβραμόπουλος και η Ξενογιαννακοπούλου. Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η πολεμική, όπως υπάρχει και η πολεμική για το τι αρμοδιότητες έχει ο κοινός Διοικητής των δύο παιδιατρικών μας Νοσοκομείων (Αγία Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού). Του έχουν κάνει προσφυγή. Ούτε αυτή έχει εκδικαστεί ακόμα. Ο κοινός Διοικητής είχε οριστεί από Υπουργό τον Λοβέρδο.
Με εκλέγουν πρόεδρο και το Δ.Σ εκχωρεί όλες τις αρμοδιότητες σε μένα αντί για τον Παπασάββα, τον κοινό Διοικητή. Εγώ της είπα της Φραγκάκη: Θα γίνω Πρόεδρος, αλλά μόνον αν δεν θα είμαι Πρόεδρος - μαριονέτα. "Μα γι' αυτό σε θέλουμε", μου λέει. Ωραία, αν με θέλετε έτσι , θα αρχίσω να ασκώ τις αρμοδιότητές μου. Αρχίζει, λοιπόν, η κόντρα με τον κ. Παπασάββα για μία γιατρίνα, για το ποιος έχει τις πειθαρχικές αρμοδιότητες και έντονη αλληλογραφία μεταξύ μας... Ο Παπασάββας δεν εμφανίζεται έκτοτε στο ΔΣ και για όσο είμαι εγώ ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου. Ήρθε στην πρώτη συνεδρίαση και σε μία ακόμα. Μετά εξαφανίζεται και διαδίδει ότι δεν έρχεται στις συνεδριάσεις, διότι δεν αναγνωρίζει το ειδικό καθεστώς διοίκησης του Αγλαΐα Κυριακού, ως κληροδοτήματος!!! Και αρχίζει μία αλληλογραφία, όχι εσύ είσαι ίδρυμα, όχι εγώ είμαι το κράτος και πρέπει εγώ να έχω τις αρμοδιότητες κτλ. Αλλά ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Το Αγλαΐα Κυριακού να χάσει την αυτοτέλειά του, τον ιδρυματικό του χαρακτήρα - που συνταγματικά προστατεύεται - και να γίνει ένα παράρτημα ή να ενοποιηθεί με το Αγία Σοφία, πράγμα το οποίο είχε επιχειρήσει ο Γεννηματάς όταν έκανε το ΕΣΥ. Αλλά τότε τι είχε επιχειρήσει; Να "εντάξει" το Αγία Σοφία στο Αγλαΐα Κυριακού, επειδή είναι κληροδότημα. Δεν το ήθελαν οι εργαζόμενοι στο Αγία Σοφία και δεν έγινε. Δεν θα μπορούσαν να καταστρατηγήσουν την συνταγματική διάταξη που τρεις φορές με αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας είχαν γνωμοδοτήσει για το θέμα και προσπαθούσαν να το σαλαμοποιήσουν ή να φέρουν καπέλο τον κοινό Διοικητή.
Το πόρισμα που έχεις στα χέρια σου (αναφέρεται στο Πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης) στη σελίδα 172-173 λέει ότι: όταν έφυγε ο Τομπούλογλου, οι σχέσεις των δύο Νοσοκομείων ομαλοποιήθηκαν…. Σημειωτέον, είχα αποποιηθεί, όπως και η κ. Φραγκάκη, οποιαδήποτε αμοιβή. Η διαθήκη της Αγλαΐας Κυριακού λέει ότι τα μέλη του ΔΣ δικαιούνται αμοιβής που την ορίζει το Εθνικό Συμβούλιο Κληροδοτημάτων. Δεν πήραμε ούτε ένα ευρώ! Είμαστε άμισθοι…Αυτό επίσης "χάλαγε την σούπα"… Έχουμε, λοιπόν, τον πόλεμο τι θα γίνει με την Ογκολογική Κλινική και με την Αιμοδοσία. Προκύπτουν και οι Μεταμοσχεύσεις. Για τις Μεταμοσχεύσεις έχει ξεκινήσει το Νοσοκομείο μία διαδικασία επαφής με το Λαϊκό Νοσοκομείο. Είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Έχουμε αποφασίσει να κάνουμε μεταμοσχεύσεις νεφρών με την επιστημονική εποπτεία του Λαϊκού Νοσοκομείου, που δεν μπορούν να γίνουν στο Αγία Σοφία για έναν απλό λόγο: δεν έχει την υποστήριξη του τεχνητού νεφρού, δεν έχει τεχνητό νεφρό. Εμείς στο Αγλαΐα Κυριακού έχουμε τμήμα τεχνητού νεφρού, που ιδρύθηκε κατ’ αρχήν ως Πανεπιστημιακό τμήμα και μετά μπήκε στο ΕΣΥ. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και μεταμόσχευση νεφρού σε παιδιά. Ανακοινώνουν ότι το Αγία Σοφία θα προχωρήσει σε μεταμόσχευση μυελού των οστών στα παιδιά και ουσιαστικά θέλουν να πάρουν και το κομμάτι των μεταμοσχεύσεων του νεφρού. Ξεσπά κι άλλη κόντρα. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εγώ ορίζω το 2013 ως " Έτος Αγλαΐας Κυριακού". Στις 18 Δεκεμβρίου του 2012 κάνουμε το πρώτο -μετά από 80 χρόνια -μνημόσυνο για την Αγλαΐα Κυριακού στο Νοσοκομείο, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου και του αρμόδιου αναπληρωτή Υπουργού Υγείας κ.Μάριου Σαλμά. Τότε ανακοινώνουμε, ότι το 2013 θα ονομαστεί "Έτος Αγλαΐας Κυριακού" και θα υπάρξει και ένα λεύκωμα που θα αναφέρεται στα 80 χρόνια ιστορίας του Νοσοκομείου».
-Εσύ γιατί επιμένεις σε αυτό;
«Για να προσελκύσω δωρητές, να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο και να αναδείξω την αυτοτέλεια αυτού του Νοσοκομείου. Αναθέτει το Δ.Σ του Νοσοκομείου επίσημα σε επιτροπή και σε συγγραφέα να συγγράψει το λεύκωμα. Έχουμε όλα τα πρακτικά των Δ.Σ από το 1933 έως το 2013 και ξεκινά η διαδικασία συγγραφής του λευκώματος. Αλλά δεν μένω σ' αυτό. Δίπλα υπάρχει η κυρία Βαρδινογιάννη που τους βοηθάει, αλλά και άλλοι άνθρωποι που είναι εύποροι και τους ενισχύουν. Πάω λοιπόν στο Ίδρυμα Λάτση. Δε με ξέρουν, δεν τους ξέρω. Όπως και στο Ίδρυμα Νιάρχος, που είχε ανοίξει την πόρτα ο Γιάννης Παπαδάτος, Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας. Το "Νιάρχος" είχε ήδη κάνει μία - δύο χορηγίες στο Νοσοκομείο μας. Πάω, λοιπόν, στο Ίδρυμα Λάτση και τους λέω ότι υπάρχει ένας αναξιοποίητος χώρος του Νοσοκομείου στο ισόγειο που είναι τα πρώην μαγειρεία, 400 τετραγωνικά. Τους ζητώ να μας βοηθήσουν, ώστε σ’ αυτόν τον χώρο να γίνει επέκταση των εξωτερικών μας ιατρείων και έτσι να διπλασιαστεί η έκταση των ήδη υπαρχόντων !!!
Σκέψου ότι σε ένα παιδιατρικό Νοσοκομείο, όπου ο μισός παιδιατρικός πληθυσμός της χώρας έρχεται εκεί τις μισές μέρες του μήνα, αντί να πηγαίνει σε χώρο 400 τ.μ, θα πήγαινε σε χώρο 800 τ.μ! Πολλές επικοινωνίες, πολλές επαφές, επιστολές και για το Λεύκωμα σε όλες τις τράπεζες, στην Alpha, στην Εθνική, στην Πειραιώς, στον ΣΕΒ, στο Ίδρυμα Λάτση και αλλού».
Μεσότιτλος: Η προσφορά του Ιδρύματος Λάτση
«Το Ίδρυμα Λάτση μπαίνει στη λογική και κάνει μία εξαιρετική μελέτη για την αξιοποίηση του χώρου. Προϋπολογίζουν το κόστος του έργου γύρω στα 750.000 ευρώ. Πέντε ημέρες πριν γίνει το επεισόδιο, μου φέρνουν τη μελέτη αξίας 50.000 ευρώ στο γραφείο μου, ώστε να περάσει και να εγκριθεί από το Δ.Σ και παράλληλα έχω την διαβεβαίωση ότι θα πραγματοποιήσουν το έργο - δίχως ένα ευρώ - από την δική μας πλευρά και του δημοσίου. Δυστυχώς δεν έχει γίνεται τίποτε ακόμη».
-Πες μου λίγο για την ιστορία της ξεχασμένης διαθήκης.
«Ερχόταν ένας δικηγόρος στο Νοσοκομείο και μας έλεγε ότι υπάρχει μία διαθήκη με ένα πολύ σημαντικό ποσό, το οποίο η πελάτισσά του άφηνε στο Νοσοκομείο μας. Ψάχνουμε την ιστορία και βρίσκουμε ότι η Λυδία Παπαγεωργακοπούλου άφηνε 750.000 μετρητά, 400 τόσες χρυσές λίρες και τρία ακίνητα στο Αγλαΐα Κυριακού. Δηλαδή, βρίσκουμε ένα ποσό αρκετά σημαντικό ώστε, όσες κλινικές παιδιών δεν είχαν δικούς τους χώρους υγιεινής, δηλαδή τουαλέτες στα δωμάτια, με τα λεφτά αυτά και χωρίς ένα ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, θα μπορούσαμε να κάνουμε την ανακαίνιση και αποκατάσταση των χώρων αυτών.
Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και αυτό. Παράλληλα το Ίδρυμα Νιάρχος θέλει να δημιουργήσει το ειδικό Τμήμα Μεταμοσχεύσεων δίπλα στη ΜΕΘ.
Να σου πως επίσης ότι, στο Νοσοκομείο έχει γίνει μία νέα πτέρυγα. Ξεκίνησε ως μελέτη επί εποχής μου, ολοκληρώθηκε και επί δέκα χρόνια παραμένουν τα 11 υπερσύγχρονα χειρουργεία του Νοσοκομείου ανενεργά. Έντεκα καινούργια χειρουργεία! Προσπαθώ να προχωρήσω την διαδικασία, να μετακομίσουμε τα χειρουργεία που έχουμε τώρα - που είναι μόνον έξι χειρουργικά τραπέζια – στα νέα 11 υπερσύγχρονα. Και εκεί που ήταν τα παλιά χειρουργεία να μεταφέρουμε το Τμήμα Νεογεννήτων. Το Νοσοκομείο ήδη έχει προσπαθήσει και έχει καταφέρει να εντάξει το έργο στο ΕΣΠΑ και να γίνει εκεί το Τμήμα Νεογνών ( 40 με 45 θερμοκοιτίδες), που σήμερα ασφυκτιά σ' έναν απελπιστικά μικρό χώρο. Κι αυτό βρισκόταν σε ένα πολύ καλό δρόμο. Το Νοσοκομείο μας έτσι, σε ένα με ενάμιση χρόνο, θα είχε αλλάξει κυριολεκτικά μορφή. Και πως; Με έναν προϋπολογισμό 12,5 εκατομμύρια, ενώ οι άλλοι δίπλα στο Αγία Σοφία, έχουν αντίστοιχα προϋπολογισμό 45 εκατομμύρια. Με χίλια άτομα προσωπικό εμείς, με δύο χιλιάδες οι άλλοι. Εκτός αυτού, βρίσκω την πρώην Κλινική Δαβάκη στη Λεωφόρο Συγγρού, που την είχε διαμορφώσει το Ίδρυμα Νιάρχος, στη μνήμη της αδελφής του Σταύρου Νιάρχου, σε ένα υπερσύγχρονο κέντρο - μοναδικό για το δημόσιο - Αποκατάστασης Κινητικών προβλημάτων των παιδιών και δεν λειτουργούσε, επειδή δεν διόριζαν μία γιατρό! Είχαν προσλάβει όλο το υπόλοιπο προσωπικό, είχε τελειώσει το έργο και δεν προσλαμβάνανε την φυσίατρο, που θα ήταν και η επικεφαλής του Κέντρου. Πάω τότε στον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Υγείας και λέω, συγνώμη, επιτρέπεται να έχουμε προσλάβει προσωπικό 18 άτομα, να τα πληρώνει το ελληνικό δημόσιο, να τα έχουμε διασκορπισμένα στο Νοσοκομείο σε άλλες άσχετες θέσεις και να μην προσλαμβάνετε έναν γιατρό για να γίνουν τα εγκαίνια του Κέντρου και να λειτουργήσει επιτέλους; Τρεισήμισι χρόνια κλειστό κι’αυτό… Προσλαμβάνουμε λοιπόν την γιατρό, τα εγκαίνια γίνονται τον Απρίλιο του 2013 παρουσία του τότε Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και κατορθώνουμε να αποκτήσουν τα άρρωστα παιδιά έναν χώρο απίστευτα χρήσιμο, που ήταν πριν ανενεργός στο παράρτημα του Αγλαΐα Κυριακού, στην πρώην Κλινική Δαβάκη, επί της λεωφ. Συγγρού. Έναν χώρο που γίνεται αποκατάσταση σήμερα, των παιδιών που έχουν κινητικά προβλήματα, κυρίως από εγκεφαλικά ατυχήματα.
Προχωράει στο μεταξύ η συγγραφή του λευκώματος.
Βρίσκω με παρακάλια από δω κι από εκεί(φαρμακευτικές εταιρίες), τα 20 με 25.000 ευρώ, πέντε ο ένας, τρία ο άλλος κτλ. Μαζεύω επιτέλους το ποσόν, το οποίο θα το έπαιρνε ο συγγραφέας του λευκώματος. Έμενε λοιπόν το υπόλοιπο ποσό των 25.000 για την εκτύπωση 2.000 αντιτύπων. Κάνω επανειλλημμένες επισκέψεις στην Εθνική Τράπεζα, στην Alpha για να δοθεί κάποια χορηγία για την έκδοση του λευκώματος. Μάλιστα με την ALPHA είχαν προχωρήσει αρκετά οι συζητήσεις για την χορηγία και είχε έλθει αντιπροσωπία της Τράπεζας στο Νοσοκομείο. Σημειωτέον δε ότι την Alpha Bank την είχα καλέσει να αναλάβει και το έργο που ανέλαβε τελικά ο Λάτσης, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον».
-Και γίνεται η ιστορία με τον Τάσο Γκιάτη, πρόεδρο του Συλλόγου Προσωπικού της Alpha Bank...
«Αρχικά ο Γκιάτης, είχε έρθει στο γραφείο μου, πριν από μερικούς μήνες, από τον Δεκέμβριο του 2013 και σε ανύποπτο χρόνο, για να μου ζητήσει καταρχήν συνεργασία του Συλλόγου των Εργαζομένων με το Νοσοκομείο σε επίπεδο λογοθεραπευτών. Δηλαδή, ήθελε να κάνουμε μία σύμβαση με το Νοσοκομείο, ώστε τα παιδιά των εργαζομένων της τράπεζας που είχαν προβλήματα να έχουν κάλυψη λογοθεραπευτική από το νοσοκομείο. Δεν προχωράει αυτό».
-Τον γνώριζες από πριν;
«Τον γνώριζα συνδικαλιστικά. Κι εγώ ήμουν συνδικαλιστής στην Εθνική Τράπεζα, όπως κι αυτός στην ALPHA. Είχαμε μία τυπική και πολύ περιορισμένη επικοινωνία, περισσότερο κοινωνική. Όταν, λοιπόν, γίνεται το θέμα με αυτήν την εταιρεία που με κατηγορούν, από το πουθενά εμφανίζεται ο Γκιάτης. Το βασικό είναι να καταλάβεις το στήσιμο. Χωρίς να υπάρχει καμία σχέση του Γκιάτη με την εταιρεία εμφανίζεται να ξέρει την κυρία Μπακάλη (αναφέρεται στην Δέσποινα Μπακάλη) την οποία την είχε συνεργάτιδα από... παλιά στο τμήμα επικοινωνίας της ALPHA BANK».
-Η κυρία Μπακάλη τι ήταν στην διαφημιστική εταιρεία από την οποίαν εσύ, όπως σε κατηγορούν και καταδικάστηκες σε πρώτο βαθμό γι' αυτό, ζητούσες εκβιαστικά χρήματα;
«Είναι συνεργάτης της εταιρείας και παράλληλα ήταν συνεργάτης του Γκιάτη στον σύλλογο των εργαζομένων και παλαιότερα της ALPHA BANK στο επικοινωνιακό κομμάτι, όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα. Επίσης είχε ακολουθήσει τον Αντώνη Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη και όταν ο Σαμαράς έγινε αρχηγός της Ν.Δ. εντάχθηκε - επίσημα αυτά - στο επικοινωνιακό team υπό τον κύριο Μουρούτη στο γραφείο του τότε Πρωθυπουργού. Αυτή, λοιπόν, δεν με παίρνει τηλέφωνο η ίδια».
-Εσύ είχες μέχρι τότε απευθείας επαφές με την εταιρεία;
«Καμία επαφή, καμία επικοινωνία. Μέχρι την ανάληψη εκ μέρους τους του προγράμματος και συγκεκριμένα της διαφημιστικής προώθησης αυτού, αλλά και μετά, δεν ήξερα καν την ύπαρξή τους. Ούτε και είχα λόγο να έχω επικοινωνία. Μάλιστα, ο διαγωνισμός είχε αναβληθεί, αρχικά, γιατί δεν είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και επειδή ήταν μεγάλος διαγωνισμός, κατέληξε στα 190.000 ευρώ -ήταν μεγαλύτερο το προβλεπόμενο ποσό και έπεσε με την έκπτωση στα 190- από το ΕΣΠΑ για το Πρόγραμμα Παιδικής παχυσαρκίας, έπρεπε να ήταν όλα απόλυτα νόμιμα και διαυγή, γι΄ αυτό και επαναλήφθηκε και κατοχυρώθηκε τελικά στην συγκεκριμένη εταιρεία. Όταν, όμως μου έκανε παράπονα ο κ. Μιχαλάκος (ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος - γιατρός στο Αγλαΐα Κυριακού) και η Βλαχοπαπαδοπούλου (γιατρός στο Αγλαΐα Κυριακού, ασχολούμενη κι αυτή με το πρόγραμμα) ότι η διαφημιστική εταιρεία δεν εκτελεί σωστά, αλλά εντελώς πλημμελώς, την σύμβαση, την οποία εγώ είχα υπογράψει, μετά από διεθνή δημόσιο διαγωνισμό, έπρεπε να κάνω κάτι, για να διαφημιστεί επαρκώς και να εκτελεστεί όπως έπρεπε το πρόγραμμα».
-Και τι έκανες γι΄ αυτό;
«Κάλεσα, λοιπόν, στο γραφείο μου στο Νοσοκομείο την διαφημιστική εταιρεία, παρουσία και της κυρίας Βλαχοπαπαδοπούλου και τους εκφράσαμε τα παράπονα για τις μέχρι τότε ενέργειές τους. Τους είπα, λοιπόν, ότι δεν είναι δυνατό να προχωράτε έτσι. Έχουμε κάνει δύο εκδηλώσεις, δύο ημερίδες στις οποίες δεν έχει εμφανιστεί κανείς δημοσιογράφος και δεν έχει γράψει κανείς τίποτα. Λέω: βρε παιδιά συγνώμη, εδώ μου παραπονείται ο Μιχαλάκος και η Βλαχοπαπαδοπούλου... ότι δεν έχει πάρει είδηση κανένας, για το τι γίνεται! Θα μας αναγκάσετε να σας κηρύξουμε έκπτωτους, αν συνεχίσετε έτσι. Οι εκπρόσωποι της διαφημιστικής εταιρείας παραδέχθηκαν ότι μέχρι τότε δεν είχε διαφημιστεί σωστά το πρόγραμμα, παραδέχθηκαν δηλαδή τις πλημμελείς ενέργειές τους και υποσχέθηκαν ότι θα από εκεί και πέρα θα είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους.
Στη συνέχεια, μετά από δύο με τρεις ημέρες, από το πουθενά, εμφανίζεται ο Γκιάτης και μου λέει: "Ξέρεις, υπάρχει ένα θέμα με μία διαφημιστική εταιρεία, ότι δεν εκτελεί σωστά το πρόγραμμα. Υπάρχει η Δέσποινα Μπακάλη -εγώ δεν ήξερα την ύπαρξή της - που την έχω συνεργάτιδα και είναι στην εταιρεία αυτήν, και θέλω να την βοηθήσω, κοίτα τι θα κάνεις". Κι αυτό, αφού έχουμε ως Νοσοκομείο μιλήσει με την εταιρεία, έχουν παραδεχθεί ότι υπάρχει πρόβλημα και θα διορθωθεί. Του απαντάω ότι έχει γίνει ήδη συνάντηση με την εταιρεία και υποσχέθηκαν ότι θα συμμορφωθούν με τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και ως εκ τούτου, αν συμβεί αυτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Εκεί, λοιπόν, που τελειώνει η συζήτηση για την εταιρεία, του λέω: Βρε συ Τάσο, κάνε κάτι με την ALPHA, για τη χορηγία για την έκδοση του λευκώματος, με την οποία έχω ήδη μιλήσει και είμαστε σε ένα καλό στάδιο. Του έδωσα, μάλιστα, και τις επιστολές που έχω κάνει στην ALPHA για το θέμα αυτό από το τέλος του 2012, δηλαδή για την επιδιωκόμενη χορηγία. Σπρώξε λίγο το θέμα, να πάρει το Νοσοκομείο τα 25.000 ευρώ, για να εκδοθεί έγκαιρα το λεύκωμα, μέσα στο 2013. "Θα το τακτοποιήσω εγώ", μου λέει, "μην ανησυχείς καθόλου". Μάλιστα, μου είπε ότι πριν ακριβώς ένα χρόνο, Δεκέμβριο του 2012, ο Σύλλογος Εργαζομένων της Τράπεζας έκανε δωρεά στην ΕΛΕΠΑΠ 30.000 ευρώ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί τα χρήματα της χορηγίας να προέλθουν και από το Σύλλογο, μέσω της Αlpha Τράπεζας. "Και έχει και η Μπακάλη γνωριμίες στην τράπεζα", μου λέει, "θα πιέσει και αυτή να δοθούν τα χρήματα για το λεύκωμα στο Νοσοκομείο, αλλά θέλω", μου είπε, "στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, που θα κατέβει με τη Ν.Δ. στην Β΄ περιφέρεια Αθηνών, μιας και εσύ δεν θα είσαι υποψήφιος, να την βοηθήσεις και να την στηρίξεις". Μάλιστα, στη συνάντηση αυτή μου λέει ότι: "Επειδή τον Φεβρουάριο του 2014 έχω εκλογές, όταν με παίρνεις τηλέφωνο, μη μου λες για χρήματα (της χορηγίας), να μου λες συνθηματικά για ημέρες άδειας". Του λέω γιατί; "Επειδή", μου λέει, "με πιέζουν για χορηγίες και άλλοι και δεν μπορώ να κάνω αυτήν την στιγμή χορηγία σε σένα και να έχω τις πιέσεις των συναδέλφων μου, λόγω και των εκλογών, για να μην καταλαβαίνουν ότι μιλάμε για χορηγία". Με βάζει και σε αυτό το τρυπάκι, δηλαδή. Και μου στήνουν την ιστορία…»
-Για να καταλάβω, πώς σου έστησαν την ιστορία, όπως λες;;
«Κατ΄ αρχήν ενώ μιλούσαμε με τον Γκιάτη, τις επόμενες ημέρες από την αρχική συνάντηση στο Νοσοκομείο, για τα χρήματα της χορηγίας από την ALPHA για το λεύκωμα, εκείνος πήγε μετά από 13 ημέρες στην αστυνομία και κατήγγειλε ότι εγώ ζήτησα χρήματα, μέσω αυτού, από την διαφημιστική εταιρεία, για να μην την κηρύξω έκπτωτη. Αν εγώ του ζήτησα, στις 3 Δεκεμβρίου, που ήρθε στο Νοσοκομείο και συζητήσαμε πρώτη φορά για το λεύκωμα, εκβιαστικά χρήματα για να μην κηρύξω έκπτωτη την εταιρεία, γιατί δεν πήγε να το καταγγείλει αμέσως στην αστυνομία, αλλά το έκανε 13 μέρες μετά, δηλαδή στις 16 Δεκεμβρίου; Τι έγινε και τι μεσολάβησε όλο αυτό το διάστημα;»
-Και στη συνέχεια τι γίνεται;
«Κι ενώ συνεχίζω να μιλάω με τον Γκιάτη για την χορηγία από την ALPHA, εκείνος επεξηγεί στην Αστυνομία ότι οι συνομιλίες αυτές και τα χρήματα αφορούν την εκβίαση, που δήθεν έκανα στην διαφημιστική εταιρεία, για να μην την κηρύξω έκπτωτη. Και η αστυνομία, όπως αποδείχθηκε, παρακολουθεί και καταγράφει όλες τις συνομιλίες μας, οι οποίες ποτέ δεν εμφανίστηκαν, διότι πολύ απλά, από καμία δεν αποδείχθηκαν τα αδικήματα για τα οποία με κατηγορούν και ο υποτιθέμενος εκβιασμός. Και το φοβερότερο όλων είναι ότι οι συνομιλίες που δημοσιοποιήθηκαν στα κανάλια ως πραγματικές και αυτούσιες, δεν έγιναν ποτέ, δεν είναι καμία καταγεγραμμένη, αλλά είναι αυτά που κατέθεσε ο Γκιάτης στην Αστυνομία, είναι λόγια δικά του και τίποτα παραπάνω, όχι καταγεγραμμένες συνομιλίες! Και παρουσιάστηκαν ως καταγεγραμμένες συνομιλίες, ενώ είναι απλά μόνον η μαρτυρική κατάθεση ενός ανθρώπου. Γιατί τέτοια παραποίηση της αλήθειας και των περιστατικών; Απλά γιατί ήθελαν να με τελειώσουν και να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον μου. Θέλω να καταλάβετε ότι τα μόνα αποδεικτικά σε βάρος μου στοιχεία, είναι οι μαρτυρικές καταθέσεις του Γκιάτη, ενός και μόνο ανθρώπου και η ερμηνεία και επεξήγηση που αυτός και μόνον έδωσε για τις μεταξύ μας συνομιλίες, από τις οποίες, χωρίς την ερμηνεία Γκιάτη, δεν προκύπτει το παραμικρό».
-Στην δικογραφία τι συνομιλίες υπάρχουν;
«Καμία μαγνητοφωνημένη συνομιλία, μόνον οι καταθέσεις Γκιάτη».
-Μερικά από τα επίμαχα αποσπάσματα που είχαν δει τότε το φως της δημοσιότητας: «Αυτοί θα πάρουν 190.000 ευρώ, εγώ να μην πάρω τίποτα; Χαζός είμαι...»/«Δεν είμαι εγώ μ....ς να κονομάνε όλοι από τις δουλειές κι εγώ να μην παίρνω μία. Τόσα λεφτά κυκλοφορούν, για εμάς δεν έχει; Τώρα θα κάνουμε χρυσές δουλειές. Θα σου βγάλω και εσένα ένα ποσό». Είναι αυτές οι συνομιλίες καταγεγραμμένες και έγιναν ποτέ;
«Φυσικά και δεν είναι καταγεγραμμένες και ουδέποτε έγιναν! Είναι μόνο κατάθεση και ισχυρισμοί του Γκιάτη».
-Αστυνομικός που ήταν στην έρευνα, έχει καταθέσει γι' αυτές τις συνομιλίες;
«Ναι, ότι ο Γκιάτης έλεγε στην Αστυνομία, μου είπε αυτά ο Τομπούλογλου. Πρόσεξε, όχι ότι άκουσα εγώ ότι ο Τομπούλογλου τα έλεγε,αλλά ότι μας τα είπε, τα κατέθεσε ο Γκιάτης. Και από τις δύο συνομιλίες που ήταν μπροστά ο αστυνομικός και τις επιβεβαίωσε, δεν αποδεικνύεται με κανένα τρόπο ότι τα χρήματα αφορούσαν την δήθεν εκβίαση, παρά μόνο, ύστερα από την επεξήγηση του Γκιάτη, ότι η συζήτηση αυτή αφορούσε την εκβίαση. Από το περιεχόμενο αυτό καθ΄ εαυτό της συζήτησης δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αντίθετα όλες οι συνομιλίες μπορεί κάλλιστα να αποδοθούν στην καταβολή της χορηγίας, που αυτή άλλωστε και αφορούσαν στην πραγματικότητα. Με πολύ απλά λόγια: ενώ εγώ μιλούσα με τον Γκιάτη για την χορηγία και τα χρήματα αυτής και ο Γκιάτης μιλούσε με τέτοιον τρόπο, ώστε εγώ να πιστεύω ότι όντως μιλάμε για την χορηγία, στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι οι συνομιλίες αυτές αφορούν την εκβίαση, χωρίς να προκύπτει από τις συνομιλίες αυτές ο ισχυρισμός του αυτός».
-Τι δέχθηκε το δικαστήριο;
«Δυστυχώς πίστεψε την εκδοχή Γκιάτη και της διαφημιστικής εταιρείας, ότι επρόκειτο για εκβιασμό. Ο Γκιάτης και κάθε μάρτυρας μπορεί να λέει ότι θέλει, αλήθεια ή ψέματα, πώς ελέγχεται αυτό; Δεν υπάρχουν μαγνητοφωνημένες συνομιλίες από την αστυνομία και δεν υπάρχουν επιβεβαιώσεις των συνομιλιών. Και ρωτώ: γιατί δεν υπάρχει μία κατάθεση ενός άλλου αυτόπτη μάρτυρα, ένας δεύτερος άνθρωπος, ένας αστυνομικός ή μία μαγνητοφωνημένη συζήτηση που να αποδεικνύει, ότι είπα εγώ αυτά τα πράγματα. Και προς τα έξω τα εμφάνισαν ότι υπάρχουν συνομιλίες μαγνητοφωνημένες. Τι άλλο να πω…»
-Το βίντεο, που έχει καταγραφεί, να παίρνεις τα χρήματα από το γραφείο του Γκιάτη, πως εξηγείται;
«Άλλη τραγική παραποίηση και παρερμηνεία. Μετά από συνομιλίες με τον Γκιάτη ότι τελικά εγκρίθηκε η χορηγία και είναι 25.000 ευρώ, κανονίστηκε να πάω να πάρω τα χρήματα, της χορηγίας, όπως πίστευα εγώ, για την οποία μιλούσαμε όλο αυτό το διάστημα. Με παίρνει εκείνος τηλέφωνο να πάω στο γραφείο του κι εγώ πάω σαν την καλή χαρά, να πάρω τα λεφτά του "εκβιασμού…", από το γραφείο του, από ένα δικό του χώρο, που τον ελέγχει απόλυτα και μπορεί να με καταγράψει; Δηλαδή, είμαι τόσο ανόητος; Τι να πω; Γιατί να μην του προτείνω αν ήταν παράνομα τα χρήματα να βρεθούμε σε ένα δικό μου χώρο, που ελέγχονταν από εμένα και δεν μπορούσαν να με καταγράψουν; Πάω, λοιπόν, στο γραφείο του, γιατί δεν είχα τίποτα να κρύψω και το μόνο που καταγράφεται είναι η σκηνή που μου δίνει τα χρήματα, μέσα σε ένα φάκελο, χωρίς να προκύπτει από πουθενά ο λόγος καταβολής των χρημάτων. Και αφού με καταγράφει εκείνη την ώρα, γιατί δεν μου λέει, πάρε τα χρήματα που ζήτησες για να μην κηρύξεις την εταιρεία έκπτωτη; Εμένα, μου λέει: "με νοιάζει το κορίτσι, πρόσεξε να μην ρίξεις το κορίτσι". Γιατί είχε γίνει η κουβέντα ότι θα βοηθήσει η Μπακάλη με τις γνωριμίες της στην τράπεζα να εγκριθεί η χορηγία και εγώ να την βοηθήσω στις εκλογές στη Β΄ Περιφέρεια, που θα κατέβαινε. Και μου λέει στην συνάντηση που μου δίνει τα χρήματα και καταγράφεται: "Κοίταξε σε παρακαλώ πολύ το κορίτσι". Κι εγώ λέω: Θα κάνω ότι μπορώ για το κορίτσι. Αυτό, όμως, ήταν το αντάλλαγμα του δήθεν εκβιασμού και αυτό θα έπρεπε να μου πει όταν μου έδινε τα χρήματα του δήθεν εκβιασμού; Ή κοίταξε τώρα που παίρνεις τα χρήματα, μην κηρύξεις την εταιρεία έκπτωτη; Αυτό δεν ήταν υποτίθεται το αντάλλαγμα των χρημάτων, που θα μου έδινε ως προϊόν εκβιασμού; Γιατί δεν μου λέει αυτό και μου λέει για την Μπακάλη: "Το κορίτσι"; Επειδή ήθελε και την τελευταία στιγμή να πιστεύω ότι μου δίνει τα χρήματα της χορηγίας, διότι αν μου έλεγε κάτι άλλο, θα άνοιγε μεταξύ μας συζήτηση, θα αποκαλύπτονταν ότι θα χρήματα δεν ήταν για τον "εκβιασμό" και το στήσιμο θα χαλούσε. Δηλαδή, με έχει βάλει στο τρυπάκι, κι εγώ μιλάω για την Μπακάλη και τις εκλογές τις βουλευτικές, επειδή η Μπακάλη είχε βοηθήσει στην διαδικασία, για να μου δώσουν την χορηγία. Α, του λέω: "Σε παρακαλώ πρόσεξε μην μας την στήσουνε". Τι εννοούσα εγώ με αυτό, πολύ απλά: για φαντάσου να έβγαιναν και να λέγανε, ότι επειδή πήρε την χορηγία για το λεύκωμα ο Τομπούλογλου, με την μεσολάβηση και της Μπακάλη, που συνεργάζεται με την εταιρεία, έκανε τα στραβά μάτια για την εταιρεία, που δεν κάνει σωστά το έργο και να με εκθέσουν με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή, η λέξη που χρησιμοποίησα ήταν να μην συνδέσουν την χορηγία, που θα έκανε η Alpha Bank, μέσω του Συλλόγου των Εργαζομένων, με την υπόθεση της Εταιρείας, που ήταν ένα θέμα που έπρεπε να προχωρήσει ούτως ή άλλως. Τι ποιο λογικό και αναμενόμενο, από την στιγμή μάλιστα που δεν υπήρχε καμία σχέση μεταξύ της χορηγίας και της εταιρείας, στην πραγματικότητα;
Και πρόσεξε να δεις ένα άλλο σημείο που δείχνει ξεκάθαρα το στήσιμο της υπόθεσης: Μου δίνει ο Γκιάτης ένα φάκελο με τα χρήματα μέσα, που απ΄ έξω δεν έχει κανένα διακριτικό γνώρισμα κι εγώ τον παίρνω, θεωρώντας ότι έπαιρνα τα χρήματα της χορηγίας. Μέσα, όμως, είχε έναν άλλο λευκό φάκελο, με το λογότυπο της διαφημιστικής εταιρείας, η οποία υποτίθεται ότι έδινε τα χρήματα του εκβιασμού, με βάση την καταγγελία, τον οποίο εγώ δεν είδα, διότι δεν φαίνονταν και δεν με άφησε να τον ανοίξω μπροστά του, γιατί προφασίστηκε ότι βιαζόταν να φύγει ταξίδι στην Πάτρα (ήταν παραμονή Χριστουγέννων). Το έκαναν, πολύ απλά, για να με ενοχοποιήσουν και να ενισχύσουν την κατηγορία σε βάρος μου. Γιατί, αν υποτεθεί, ότι εγώ πήγα να πάρω τα χρήματα, ως προϊόν εκβιασμού από την εταιρεία, δεν έβαζαν τα χρήματα μόνο στον φάκελο με τον λογότυπο της εταιρείας, ώστε να τον δω; Αφού τα χρήματα θα ήταν από τον εκβιασμό, τι ποιο λογικό ο φάκελος να ήταν από την εταιρεία που δήθεν εκβίασα; Επειδή όμως εγώ πήγαινα να πάρω τα χρήματα της χορηγίας, αν έβλεπα ότι ήταν σε φάκελο της εταιρείας, θα αναρωτιόμουν τι σχέση έχει η εταιρεία με τα χρήματα, θα άνοιγε μεταξύ μας συζήτηση, θα αποκαλύπτονταν η όλη πλεκτάνη σε βάρος μου και θα χαλούσε το σχέδιο, από την στιγμή μάλιστα που όλο αυτή η σκηνή καταγράφονταν. Ούτε αυτό το προφανές έλαβε υπόψιν του το Δικαστήριο. Στην κατάθεσή του στο δικαστήριο ο Γκιάτης, όταν ερωτάται, λέει ότι του "υπέδειξε" η Αστυνομία να μην αναφερθεί - κατά την συνάντησή μας που θα μου έδινε τα χρήματα και θα την κατέγραφαν - καθόλου στο θέμα του υποτιθέμενου "εκβιασμού" και να είναι όσο μπορεί πιο σύντομος… Αν είναι δυνατόν να ευσταθεί μία τέτοια δικαιολογία… Δηλαδή, ενώ με καταγράφουν να παίρνω τα χρήματα δεν θέλουν να γίνει καμία συζήτηση για την εταιρεία και τον "εκβιασμό", που υποτίθεται ότι έκανα! Γιατί; Ήθελαν δηλαδή μόνον την "εικόνα" να παίρνω τα χρήματα, χωρίς να συνοδεύεται από την συζήτηση για την αιτία που τα παίρνω (χορηγία), γιατί πολύ καλά ήξεραν ότι δεν υπήρχε εκβιασμός από πλευράς μου, αλλά απλά λήψη και διαβίβαση στο Νοσοκομείο της χορηγίας που – όπως μου έλεγαν - μου εξασφάλισαν ο Γκιάτης και η Μπακάλη!!!»
Το επίμαχο βίντεο
-Any way, αλλά γιατί τέτοια βιασύνη να πάρεις τα χρήματα παραμονές Χριστουγέννων; Τι θα γινόταν αν τα έπαιρνες μετά τις γιορτές;
«Βιαζόμουν γιατί, στις 19 Δεκεμβρίου 2013, στην εκδήλωση-μνημόσυνο για τα 80 χρόνια της Αγλαΐας Κυριακού, ενώπιον 250 και πλέον ατόμων, των ΜΜΕ αλλά και των τηλεοπτικών μέσων επικοινωνίας, παρουσιάσαμε το περιεχόμενο του λευκώματος και είχα ανακοινώσει δημόσια, ότι είμαστε πλέον στην τελική ευθεία για την χορηγία έκδοσής του. Η συγγραφή του λευκώματος είχε ολοκληρωθεί και έπρεπε πλέον να υλοποιηθεί άμεσα η έκδοσή του. Ο χρόνος είχε εξαντληθεί. Επίσης, στις 30 Δεκεμβρίου είχα προγραμματίσει να συνεδριάσει το Δ.Σ του Νοσοκομείου, από το οποίο θα γινόταν και η αποδοχή της δωρεάς. Στο κάτω κάτω δεν ήθελα να αλλάξει κάτι και να χαθεί η χορηγία, όπως έγινε παλαιότερα με άλλον χορηγό, για άλλο θέμα».
-Έτσι γίνονται οι δωρεές δηλαδή;
«Όπως σου είπα είχε γίνει ήδη προεργασία με την ALPHA για την χορηγία (επίσημες επιστολές από το 2012, συναντήσεις με στελέχη της Τράπεζας) και ο Γκιάτης με την Μπακάλη, όπως μου είπε ο πρώτος, θα μεσολαβούσαν για να ολοκληρωθεί, όπως τουλάχιστον πίστευα εγώ. Ο Γκιάτης μου κατέβαλε τα χρήματα, θα τα πήγαινα στο Νοσοκομείο - είχα ειδοποιήσει το γραφείο μου στο Νοσοκομείο να με περιμένουν, διότι ήταν παραμονή Χριστουγέννων και υπήρχε ημιαργία του προσωπικό - όπου θα κόβονταν το γραμμάτιο καταβολής και είσπραξης στο όνομα της ALPHA και θα αναγραφόταν "δια του προέδρου του Συλλόγου των εργαζομένων της ΑLRHA BANK κ. Γκιάτη" και στη συνέχεια θα περνούσε στις 30/12/13 το θέμα της δωρεάς από το Δ.Σ του Νοσοκομείου για να εγκριθεί τυπικά η αποδοχή της. Αντίστοιχη διαδικασία έγινε πρόσφατα κατά το παρελθόν, με δωρεά ιατρικών μηχανημάτων από την πριγκίπισσα Αικατερίνη της Σερβίας, η οποία δώρισε μηχανήματα αξίας 200.000 ευρώ, μεταφέρθηκαν αυτά στο Νοσοκομείο, λειτούργησαν, και εγκαινιάστηκαν με δημόσια εκδήλωση, παρουσία και του τότε Υπουργού Υγείας, Α. Γεωργιάδη και META έγινε η αποδοχή της δωρεάς από το Δ.Σ. Επίσης, αν την ημέρα της είσπραξης των χρημάτων, με άφηναν να δούνε που θα πάω τα χρήματα, θα αποδεικνύονταν ότι θα τα πήγαινα στο Νοσοκομείο, όπου είχα ειδοποιήσει και με περίμεναν, δεν με άφησαν όμως, με συνέλαβαν, μόλις βγήκα από το γραφείο του Γκιάτη».
-Η απόφαση του δικαστηρίου είναι γνωστή πια. Με την συγκεκριμένη εταιρεία και τη σχέση της με το Πρόγραμμα τι έγινε μετά από αυτό; Συνέχισε;
«Όχι. Έχει σταματήσει. Μετά από εμένα, προσπάθησαν να συνεχίσουν και οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές τους σταμάτησαν το πρόγραμμα. Αυτό είναι δεδομένο. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί ακριβώς δείχνει ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα και στην εταιρεία. Και να πω και κάτι ακόμα. Έψαξαν την ίδια μέρα παρουσία εισαγγελέως το σπίτι μου, ακόμα και την αποθήκη μας…Τα έκαναν όλα "φύλλο και φτερό". Άνοιξαν τους λογαριασμούς μου όλους, από το 2000. Με ξεσκόνισαν όσο κανέναν άλλον άνθρωπο σε όλα τα περιουσιακά μου στοιχεία και τα πόθεν έσχες μου. Δεν βρήκαν το παραμικρό. Από την άλλη μεριά έκαναν 13 διαχειριστικούς ελέγχους στο Νοσοκομείο, για όλη τη διάρκεια της δικής μου θητείας, με κορυφαίο αυτόν του κυρίου Ρακιντζή, τον Γενάρη του 2014, με την δέσμευσή του ότι: "Σε ένα μήνα θα υπάρχει πόρισμα"! Έκανε, λοιπόν, δεκαοκτώ μήνες να βγει το πόρισμα. Σου δίνω το αντίγραφο του πορίσματος από το οποίο δεν προκύπτει το παραμικρό επιβαρυντικό στοιχείο για την διαχείρισή μου».
-Το πόρισμα κατατέθηκε στο δικαστήριο;
«Το έστειλε ο Ρακιντζής αυτεπαγγέλτως εκεί. Όταν, λοιπόν, πήγαμε να πούμε στο δικαστήριο ότι υπάρχει το πόρισμα, μας λένε ότι το έχουμε, αλλά δυστυχώς, ούτε αυτό το έλαβαν υπόψιν του. Και κάτι άλλο που θα σου πω, είναι ενδεικτικό. Ζητάει η κ. Εισαγγελέας κατά την διάρκεια της απολογίας μου να παρίσταται ο Γκιάτης και ο Κιτσαράς και να τους εξετάσουν κατ' αντιπαράσταση με εμένα. Την τελευταία ημέρα, λοιπόν, που θα ολοκλήρωνα την απολογία μου, είναι και οι δύο εκεί. Δεν τους εξετάζουν όμως!»
-Γιατί; Με ποιο επιχείρημα, αφού η ίδια το ζήτησε στην προηγούμενη δικάσιμο;
«Καμία δικαιολογία, καμία αναφορά στο θέμα. Δεν δόθηκε καμιά απολύτως εξήγηση… Πριν κρίθηκε απαραίτητο και μετά όχι! Τι άλλαξε και δεν εξετάστηκαν κατ΄ αντιπαράσταση μαζί μου; Πέραν του ότι η σύνθεση του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση ήταν "μη προβλεπόμενη από τον νόμο". Την εποχή που ξεκίνησε η δίκη μου, ίσχυε ένας νόμος, στη συνέχεια καταργήθηκε, που έλεγε ότι οι υποθέσεις των αυτών πράξεων θα δικάζονται με τον ίδιο Πρόεδρο του Δικαστηρίου που ορίζεται στην αρχική δικάσιμο και σε κάθε άλλη μετ΄ αναβολή δικάσιμο. Έτσι, όταν ξεκίνησε η δική μου δίκη είχε οριστεί ένας Πρόεδρος Εφετών ως προεδρεύων του Δικαστηρίου, που αυτός θα έπρεπε να προεδρεύει και σε κάθε μετ΄ αναβολή δικάσιμο. Όμως, στην μετ΄ αναβολή δικάσιμο, που ξεκίνησε η διαδικασία, ορίστηκε άλλη Πρόεδρος, κατά παράβαση του Νόμου, η οποία συνέχισε μέχρι τέλος την διαδικασία και εξέδωσε την απόφαση. Υπάρχει ad hoc απόφαση του Ε' Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, που σε ανάλογη περίπτωση – υπόθεση, κήρυξε απαράδεκτη την διαδικασία, επειδή η σύνθεση ήταν αναρμόδια, λόγω αλλαγής του Προέδρου του δικαστηρίου από την αρχική δικάσιμο και παρέπεμψε την υπόθεση να δικαστεί με άλλη, την ορθή σύνθεση και τον ίδιο αρχικά ορισθέντα Πρόεδρο. Ενώ λοιπόν το ίδιο δικαστήριο αποφασίζει για μία άλλη υπόθεση, ότι θα πρέπει να κηρυχθεί άκυρη η διαδικασία και να ξεκινήσει από την αρχή η δίκη με άλλον Πρόεδρο, το ίδιο δικαστήριο για εμένα απορρίπτει την ένσταση που κάναμε για το ίδιο θέμα και η διαδικασία συνεχίστηκε και εξέδωσε τελικά απόφαση με διαφορετική σύνθεση από αυτήν που ξεκινήσαμε αρχικά».
-Έχει οριστεί το Εφετείο;
«Μέχρι σήμερα που μιλάμε όχι».
-Αυτά τα πορίσματα των ελέγχων που διενεργήθηκαν με αφορμή την υπόθεση, τα έλαβε υπ' όψη το δικαστήριο;
«Όχι βέβαια. Εδώ δεν μου αναγνώρισε το ελαφρυντικό του έντιμου πρότερου βίου!!! Αν το είχε κάνει, θα ήταν αναγκαστικά μισή η επιβαλλόμενη ποινή. Έβαλαν το μέγιστο της ποινής, δεν άκουσαν τίποτα».
-Τι ποινή έχεις;
«Οκτώ χρόνια και κάτι μήνες. Εγώ πιστεύω κυρία Λινάρδου ότι αυτή η υπόθεση δεν τελείωνε με αυτό που μου έστησαν. Έπρεπε να εξοντωθώ. Δεν μπορούσαν να με "βγάλουν" από ισόβιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου με καμία άλλη διαδικασία, διότι δεν έκαναν μόνον αυτό. Με αντικαθιστούν από το Δ.Σ παράνομα, ενώ θα έπρεπε να με βάλουν σε αργία μέχρις ότου να εκδικαστεί αμετάκλητα η υπόθεση, με απολύουν από την Εθνική Τράπεζα (στην οποία - επί 35 χρόνια που υπηρετούσα - δεν είχα παρά μόνον επαίνους και εύφημες μνείες για την θητεία μου ως υπαλλήλου και εκλεγμένου μέλους του Ταμείου Υγείας των Υπαλλήλων της Τράπεζας –ΤΥΠΕΤ) ενώ είχα υποβάλλει αίτηση να ενταχθώ στην εθελούσια έξοδο, με διαγράφουν ταυτόχρονα από τη Νέα Δημοκρατία χωρίς πειθαρχικό συμβούλιο και έρχεται ο υπουργός στο Νοσοκομείο - για ποιον λόγο να έρθει ο υπουργός; - για να ζητήσει από το Δ.Σ να πάρει απόφαση περί άμεσης αποπομπής και αντικατάστασής μου».
-Το ίδιο ζήτησε και για τον συγκατηγορούμενό σου σε αυτήν την υπόθεση, τον κύριο Μιχαλάκο;
«Όχι, βέβαια, μόνον για μένα».
-Ο επιστημονικά υπεύθυνος του Προγράμματος πως εμπλέκεται στην υπόθεση αυτή;
«Ο ίδιος δεν είχε καμία ανάμειξη στην υπόθεση αυτή, πέραν των παραπόνων που αυτός μου διατύπωσε για την εταιρεία και εντελώς άδικα βρέθηκε κατηγορούμενος. Εγώ που να ξέρω τι συμβαίνει. Έβλεπα, βεβαίως στις εκδηλώσεις για το πρόγραμμα ότι δεν υπήρχε καμία δημοσιότητα στο συγκεκριμένο θέμα. Ο ίδιος, βέβαια, ήταν αυτός που μου έλεγε θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε, γιατί αυτοί δεν κάνουν τίποτα με την διαφημιστική προώθηση του προγράμματος. Και φυσικά είπε ότι εγώ δεν γνωρίζω τίποτα για αυτά που καταγγέλλουν τον Τομπούλογλου. Και ρωτάω κάτι: εγώ υποτίθεται ότι λέω στον Γκιάτη ότι είναι και ο Μιχαλάκος, ο γιατρός, που θα πάρει μέρος των χρημάτων του εκβιασμού, ενώ ο Μιχαλάκος δεν ξέρει τίποτα και δεν εμπλέκεται με την υπόθεση αυτή, όπως ισχυρίζονται και οι καταγγέλλοντες. Πώς λοιπόν εγώ, εάν τυχόν είχα ισχυριστεί ότι τα χρήματα είναι και για τον Μιχαλάκο, τους προτρέπω να πάνε να συνεννοηθούμε για το πρόγραμμα απευθείας μαζί του, ενώ εκείνος δεν γνωρίζει τίποτα για τα χρήματα; Το φυσιολογικό δεν ήταν να πούνε στον Μιχαλάκο ότι ο Τομπούλογλου ζητάει εκβιαστικά χρήματα για τον εαυτό του και για εσάς, ενώ ο Μιχαλάκος δεν γνώριζε τίποτα και να εκτεθώ ανεπανόρθωτα σε αυτόν και όλο το Νοσοκομείο; Δεν αποδεικνύεται ότι εγώ ποτέ δεν ζήτησα χρήματα ούτε για μένα, ούτε για τον Μιχαλάκο, όπως ψευδώς με κατηγορούν οι καταγγέλλοντες; Κι αυτό δεν ελήφθη υπόψιν από το Δικαστήριο».
Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε την δήλωση του δικηγόρου της διαφημιστικής εταιρείας, Αγαμέμνονα Τάτση. Ο κύριος Τάτσης είναι σύζυγος της Δέσποινας Μπακάλη.
-Σε αυτά τα πορίσματα που έχω στα χέρια μου, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι το Πρόγραμμα της Παιδικής Παχυσαρκίας των τριών εκατομμυρίων ευρώ, δεν λειτουργούσε σωστά...
«Είναι γεγονός ότι εντοπίζονται παρατυπίες».
-Εντοπίζονται παρατυπίες. Για την διαχείριση των τριών εκατομμυρίων ευρώ, για την οποία έχουν εντοπιστεί παρατυπίες, έχει κινηθεί κάποια διαδικασία;
«Απ' ότι γνωρίζω, όχι. Το μόνο που ξέρω είναι, εντελώς εξωδίκως, ότι έχει διακοπεί το Πρόγραμμα».
-Η τελευταία πληροφόρησή μου - αν είναι ορθή - λέει ότι έχει τελειώσει το Πρόγραμμα. Με την εμπειρία που έχετε και στην Πολιτική και στο Νοσοκομείο από την άποψη ενός Δημόσιου Οργανισμού, εδώ έχουμε ένα Πρόγραμμα τριών εκ., ευρώ με παρεμβατικό χαρακτήρα - επειδή είναι ΕΣΠΑ - για την παιδική παχυσαρκία. Τα αποτελέσματα λένε - σύμφωνα πάντα με την δική μου πληφορόρηση - ότι κανένα παιδί δεν αδυνάτισε. Εάν ισχύει, λίγο προβληματίζομαι...
«Κυρία Λινάρδου, εγώ θα σας πω κάτι άλλο που απαντά σε αυτό που εσείς λέτε. Το Πρόγραμμα γιατί έγινε; Έγινε για να μπορέσουν τα στοιχεία που θα συγκεντρωθούν και με την επιστημονική δουλειά που θα γινόταν, να αξιοποιηθούν ώστε να μειώσουμε την Παιδική Παχυσαρκία. Έμαθε κανείς - και είναι ρητορικό το ερώτημα - τα συμπεράσματα αυτού του προγράμματος για το οποίο δαπανήθηκαν τόσα χρήματα; Ερώτημα… Η απάντηση είναι αυτονόητη. Δεύτερον. Πρακτικά υπήρξαν κάποια αποτελέσματα; Και σε αυτό η ερώτηση είναι ρητορική. Και εν κατακλείδι, τα χρήματα που δαπανήθηκαν, τι αποτέλεσμα έχουν φέρει αυτήν την στιγμή; Εγώ σε αυτά τα ερωτήματα δεν έχω δώσει απαντήσεις. Θα σας πω και κάτι άλλο το οποίο με είχε εντυπωσιάσει απίστευτα. Το Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, είχε μία δαπάνη για τα φάρμακα των ασθενών του, περίπου 2.300.000 ευρώ ετησίως. Για την αυξητική ορμόνη που δίνεται σε παιδιά που έχουν πρόβλημα, το Νοσοκομείο δαπανά πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ».
-Πώς δικαιολογείται αυτό;
«Αυτό το θέμα κατ' επανάληψιν το είχα θέσει στους από πάνω από εμένα στο Υπουργείο Υγείας, στο οποίο πρέπει να δοθούν απαντήσεις για τον κόσμο. Δεν μπορεί ένα νοσοκομείο να δαπανά 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για 20.000 με 22.000 παιδιά που νοσηλεύονται και να δίνει 4,5 εκατομμύρια για αυξητική ορμόνη! Κάτι υπάρχει το οποίο πρέπει να ερευνηθεί. Δεν αφήνω υπονοούμενα εναντίον κανενός, δεν ξέρω εάν τα στοιχεία του Νοσοκομείου δίνονται στις ελεγκτικές αρχές του υπουργείου Υγείας για να δουν αν η αυξητική ορμόνη δίνεται σωστά ή όχι, ούτε είμαι γιατρός για να το κρίνω αυτό. Εκείνο, όμως, που επισημαίνω είναι ότι αυτή η δαπάνη είναι δυσανάλογη με την δαπάνη του νοσοκομείου για τα υπόλοιπα φάρμακα».
-Εσείς τι κάνατε;
«Όταν μου ζητούσαν να συμπιέσω τον προϋπολογισμό, εγώ επέλεγα να κόψω χρήματα από την αυξητική ορμόνη».
-Είχατε αντιδράσεις;
«Βεβαίως. Είχα αντιδράσεις από το αρμόδιο τμήμα. Δικαιολογημένες, αδικαιολόγητες. Δηλαδή, όταν μου λέγανε κόψε ένα με δύο εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό του Νοσοκομείου, από που θα τα έκοβα κυρία Λινάρδου; Τα έκοβα από την αυξητική ορμόνη».
-Γιατρός δεν είσαι, αλλά όσο ήσουν στο Νοσοκομείο είχαν υποπέσει στην αντίληψή σου στοιχεία που να δείχνουν ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γεννιούνται όλο και πιο κοντά παιδιά ώστε να δικαιολογείται αυτός ο όγκος στην κατανάλωση της αυξητικής ορμόνης;
«Κυρία Λινάρδου εκείνο το οποίο μου έκανε εντύπωση και δεν είχα δώσει απάντηση είναι, ότι το υπουργείο ζητούσε επίμονα και κατ' επανάληψιν τα στοιχεία για τα παιδιά που έπαιρναν αυξητική ορμόνη και τα οποία στοιχεία δεν εδίδοντο. Είχα επανειλημμένα έγγραφα των ελεγκτικών αρχών. Από κει και πέρα, εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, γιατί τα στοιχεία δεν θα έδινα εγώ, θα τα έδινε το αρμόδιο τμήμα. Ιατρικό απόρρητο…Εκείνο, όμως, που μπορώ να πω είναι ότι τα στοιχεία αυτά δεν εδίδοντο κανονικά, όπως άλλωστε προκύπτει από την αλληλογραφία που υπήρχε με τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Υγείας».
-Είχες θέσει το θέμα αυτό στο συγκεκριμένο τμήμα και ποια απάντηση έλαβες;
«Βεβαίως. Η απάντηση που είχα πάρει είναι ότι δεν εδίδοντο στοιχεία ούτε από το άλλο Νοσοκομείο και ότι παρατύπως (!) τα ζητούν. Δεν μπορούσα να παρέμβω περισσότερο. Ήταν ένα ιατρικό θέμα. Βεβαίως, τις ενστάσεις της, τις είχε και η νυν Πρόεδρος, επί προεδρίας μου Αντιπρόεδρος, εκείνη μάλιστα που είναι γιατρός - γιατί εγώ δεν είμαι γιατρός - ότι ήταν υπερβολικό αυτό που βλέπαμε ως δαπάνη. Δεν υπονοώ κάτι γιατί δεν ξέρω κάτι, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορώ να πω ότι είναι φυσιολογικό να έχουμε αυτήν την δαπάνη σε ένα Νοσοκομείο που έχει προϋπολογισμό 12,5 εκατομμύρια για τα λειτουργικά του έξοδα... Καταλαβαίνετε, όμως, ότι τα συμφέροντα στον χώρο της υγείας και ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά, είναι τεράστια. Εγώ, λοιπόν, έχω να πω ένα πράγμα: Εύχομαι το Νοσοκομείο Παίδων να συνεχίσει να λειτουργεί υπέρ των παιδιών και αυτό που είχε οραματιστεί η Αγλαΐα Κυριακού, η οποία δεν είχε παιδιά, αλλά χάρισε υγεία και ζωή σε χιλιάδες παιδιά, να συνεχιστεί και μέσα στην λαίλαπα αυτών των συνενώσεων, των συμφερόντων που θέλουν το Νοσοκομείο να το καθυποτάξουν, να το εξαφανίσουν, και εύχομαι να συνεχίσει να υπάρχει αντίσταση. Εγώ, πάντως, θα εξακολουθήσω με όσες δυνάμεις έχω, να υπερασπίζομαι την αθωότητά μου και την θητεία μου στο Νοσοκομείο αυτό που αγάπησα και αγαπώ, ως το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Για την δράση και την διοίκηση που άσκησα εκεί, έχουν σαφή άποψη οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου, αλλά και οι γονείς των άρρωστων παιδιών. Για την εν γένει συμπεριφορά μου ως Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος αλλά και ως μέλος του Δ.Σ. επί 24 χρόνια».
«Βεβαίως. Η απάντηση που είχα πάρει είναι ότι δεν εδίδοντο στοιχεία ούτε από το άλλο Νοσοκομείο και ότι παρατύπως (!) τα ζητούν. Δεν μπορούσα να παρέμβω περισσότερο. Ήταν ένα ιατρικό θέμα. Βεβαίως, τις ενστάσεις της, τις είχε και η νυν Πρόεδρος, επί προεδρίας μου Αντιπρόεδρος, εκείνη μάλιστα που είναι γιατρός - γιατί εγώ δεν είμαι γιατρός - ότι ήταν υπερβολικό αυτό που βλέπαμε ως δαπάνη. Δεν υπονοώ κάτι γιατί δεν ξέρω κάτι, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορώ να πω ότι είναι φυσιολογικό να έχουμε αυτήν την δαπάνη σε ένα Νοσοκομείο που έχει προϋπολογισμό 12,5 εκατομμύρια για τα λειτουργικά του έξοδα... Καταλαβαίνετε, όμως, ότι τα συμφέροντα στον χώρο της υγείας και ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά, είναι τεράστια. Εγώ, λοιπόν, έχω να πω ένα πράγμα: Εύχομαι το Νοσοκομείο Παίδων να συνεχίσει να λειτουργεί υπέρ των παιδιών και αυτό που είχε οραματιστεί η Αγλαΐα Κυριακού, η οποία δεν είχε παιδιά, αλλά χάρισε υγεία και ζωή σε χιλιάδες παιδιά, να συνεχιστεί και μέσα στην λαίλαπα αυτών των συνενώσεων, των συμφερόντων που θέλουν το Νοσοκομείο να το καθυποτάξουν, να το εξαφανίσουν, και εύχομαι να συνεχίσει να υπάρχει αντίσταση. Εγώ, πάντως, θα εξακολουθήσω με όσες δυνάμεις έχω, να υπερασπίζομαι την αθωότητά μου και την θητεία μου στο Νοσοκομείο αυτό που αγάπησα και αγαπώ, ως το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Για την δράση και την διοίκηση που άσκησα εκεί, έχουν σαφή άποψη οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου, αλλά και οι γονείς των άρρωστων παιδιών. Για την εν γένει συμπεριφορά μου ως Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος αλλά και ως μέλος του Δ.Σ. επί 24 χρόνια».
Θα είχε ενδιαφέρον γενικά η ιστορία να ερευνηθεί σε βάθος από την δικαιοσύνη.
Κάποια στιγμή.
Έτσι, μπας και μάθουν κάποιοι να μην «ανθρωποτρώνε», άλλοι να μην χρηματίζονται και να μην τους διώκει κανείς, άλλοι να σταματήσουν να «κανιβαλίζουν» δημόσιες θέσεις ή να μη «κανιβαλίζουν» κάποιους επειδή ακριβώς κατέχουν δημόσιες θέσεις. Να μη μιλούν άλλοι για «όρια ευπρέπειας ηθικής και προσωπικής», η δικαιοσύνη να μη δικάζει κατά το «θυμικό» των Media και άλλα πολλά.
Γενικώς είναι μία ιστορία που θεωρώ πώς έχει ενδιαφέρον...
1 comments
ειλικρινά είχα ξεχάσει και το όνομα, διάβασα τη συνέντευξη επειδή ξέρω ότι διαλέγετε τα θέματά σας με σωστά κριτήρια. Βαρέθηκα να διαβάζω τις κομματικές συμμαχίες και συνωμοσίες, τα επαγγελματικά των πολιτικών μας, που μου φέρνουν διάθεση γέλιου ή οργής, πώς δικοικείται, και από ποιούς αυτός ο έρμος λαός. Μακιαβέλλι.Αλλά εκεί που θυμήθηκα περί τίνος πρόκειται ήταν στα κονδύλια για την αυξητική ορμόνη και τα 4,5 εκατομμύρια ετησίως! Αν κ Τομπούλογλου ως διοικητής νοσοκομείου δεν έχει πρόσβαση, δυνατότητα να εξηγήσει αυτή τη δαπάνη, και είναι απόρρητο των ιατρών, τότε να τους κρεμάσουμε όλους μαζί, διότι είναι ανίκανοι να προστατεύσουν τη δημόσια περιουσία.Να σας πώ, για να ασχολήται κανείς όλη του τη ζωή με την πολιτική (πέραν της ΕΤΕ, όπου ασφαλώς κάποιος του κόμματος θα τον βοήθησε να διορισθή) πρέπει να έχει κάποιο λόγο, η ολιτική δεν είναι αξιοπρεπής ασχολία-- στη χώρα μας, τουλάχιστον! Ολοι πήγαμε ώς εκεί, είδαμε, καταλάβαμε και φύγαμε.Η πολιτική τους ξερνάει τους ανθρώπους που δεν είναι κάπως έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφή***
Δεν πιστεύω ότι λέει όλη την αλήθεια ο κ Τ., αλλά και πώς να την πη; Αυτά μπορεί να τα γράψει ως απομνημονεύματα μετά θάνατον εκδόσιμα--αν βρή ριψοκίνδυνο εκδότη, διότι η αλήθεια θα τους κάψει όλους, και κανείς τους δεν κάθεται να...καή! Θυμήθηκα τα Απόκρυφα του Προκοπίου, περί Ιουστινιανού και Θεοδώρας--που σώθηκαν!Ακόμη και τότε, μεσα στη βαρβαρότητα του μεσαίωνα, η αλήθεια ήταν λιγώτερο επικίνδυνη από σήμερα!
***
Οποιος είδε νοσοκομείο από μέσα, ως ασθενής ή ως επισκέπτης ακόμη ξέρει τι εστία βορβόρου και θανάτου είναι. Ας μιλήσει λοιπόν!
Το μήνυμα σας