Σχόλασα αργά σήμερα από τη δουλειά. τσίμπησα κάτι στα γρήγορα και άνοιξα την τηλεόραση να ρίξω μια ματιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να μάθω για την πορεία των αθλητών μας! Έκτακτο δελτίο σταμάτησε τη ροή των γεγονότων.


Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Ο τίτλος που πέρασε μπροστά από την οθόνη ιντριγκαδόρικος: «Το φίδι του ουρανού και η προγιαγιά μας» 

«Καταρχήν, για ποιανού την προγιαγιά;» αναρωτήθηκα περίεργη, «και κυρίως, πολλά φίδια συναντά κανείς σε βράχια, θάλασσες και πόλεις, μα φίδι στον ουρανό;». 

Η εικόνα που εμφανίστηκε στην οθόνη της τηλεόρασης παρέπεμπε σε κάτι παραπλανητικό, ενώ η γυναικεία φωνή είπε: «Κάποτε ζούσε σε βράχους ένα φίδι που μόλις είχε ξυπνήσει από βαριά χειμερία νάρκη. Τις πρώτες μέρες ρέμβαζε τη θέα από το περιγιάλι, μα καθώς οι μέρες περνούσαν άρχισε να πλήττει θανάσιμα. 

«Τι να κάνω κοτζάμ φίδι», μονολόγησε «ας χρησιμοποιήσω το δηλητήριό μου,» και κατέστρωσε το σχέδιό του που θα το έβγαζε από την αφόρητη μοναξιά του. Σύρθηκε αργά και σταθερά προς το δάσος και περίμενε το υποψήφιο θύμα του. 

Πέρασαν διάφορα ζώα από μπροστά του, κανένα δεν φαινόταν να ικανοποιούσε το φίδι ώσπου πλησίασε ένα παράξενο πλάσμα: η δεξιά πλευρά του έμοιαζε με λέπι, την είχε αποκτήσει από τότε που είχε βουτήξει στο νερό να προστατέψει το προπάππου του φιδιού από επιθέσεις άλλων φιδιών. 

Η αριστερή πλευρά του έμοιαζε με φτερό, που είχε εμφανιστεί τον καιρό που ενθάρρυνε να πετάξει την προγιαγιά του φιδιού. 

Και το κεφάλι αυτού του παράξενου ζώου του δάσους, ίδιο με εκείνο που είχαν τα μικρά αθώα φιδάκια που είχε γεννήσει κάποτε το φίδι. 

«Εμένα, τίποτα που να αξίζει δεν μου πρόσφερε το παράξενο ζώο», σκέφτηκε το φίδι και έριξε το δηλητήριό του με ορμή. 

Η νύχτα βρήκε το φίδι στην ίδια θέση να περιμένει την αντίδραση που θα είχε πάνω στο κορμί του παράξενου ζώου το δηλητήριό του. 

Φίδι. Πολλά φίδια που ζουν σε βράχια, θάλασσες, πόλεις. Και σε ουρανούς μοναχά όταν κοιμούνται βαθιά και ονειρεύονται πως έχουν φτερά και πετούν. 

Κοντεύει να χαράξει. Το φίδι βρίσκεται στο ίδιο σημείο και περιμένει. Όσο για το τι απέγινε το παράξενο ζωάκι, αυτό αξίζει να ειπωθεί σε ένα άλλο έκτακτο δελτίο.» 

Η ροή των γεγονότων επανήλθε. Οι αθλητές βγήκαν στον στίβο για να αθληθούν ύστερα από ατέλειωτες ώρες προπονήσεων -σε υποτυπώδη χώρους που κατεδαφίζονται μετέπειτα-, στερήσεων και κόπων σωματικών καθώς και  ψυχικών αποθεμάτων που αποκτούν δουλεύοντας σκληρά.