Ξέρουμε ότι ειδικούς επιστήμονες – δημοσιογράφους και ερευνητές έχουν απασχολήσει διάφορα μυστήρια που στο πέρασμα των αιώνων παραμένουν αναπάντητα.

Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη

Την «χαμένη Ατλαντίδα» την ψάχνουμε… και θα συνεχίσουμε για καιρό ακόμη. 

Το τι γίνεται ακριβώς στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» το αναδεικνύουν σκηνοθέτες χρόνια τώρα, ενώ πάντα αποτελεί ένα αγαπημένο θέμα «παντός καιρού» για τους δημοσιογράφους.

Το «τέρας του Λοχ Νες» είναι μια ακόμη ιστορία που «κόβει εισιτήρια» για τουρίστες, γιατί ζωή χωρίς τέρατα, δράκους και μάγισσες μπορεί να μην είχε ποτέ ενδιαφέρον. 

Η επόμενη κατάσταση «μυστήριο» για τον δικό μου περιορισμένων δυνατοτήτων εγκέφαλο είναι πώς Έλληνες που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία ζούμε στο μεγαλύτερο ποσοστό κάτω από το όριο της φτώχειας, περιμένουμε σειρά προτεραιότητας για μια πίτσα Ιταλική σε πολύ γνωστό εστιατόριο της Σύρου, πώς γίνεται να βάζουν «μέσο» γνωστοί για ν’ αποκτήσουν ξαπλώστρα με 25 Ευρώ «νοίκι» στην παραλία της Ελιάς στην Μύκονο (αναφέρομαι σε Έλληνες πάντα ), πώς γίνεται να μην υπάρχει στα νησιά (εξαιρώ την Κρήτη και την Ρόδο όπου εκεί όπως μαθαίνω, πολλά από τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν κατακλυστεί από πολύ φτωχούς ξένους, που δεν βγαίνουν σε μαγαζί ν' αγοράσουν μια γκαζόζα) χώρος στα trendy μαγαζιά για όρθιους – αδύνατους. 

Μαζί με μια ελάχιστη κατηγορία ακόμη ανθρώπων που με το ζόρι κάνουμε δεκάδα από εκείνους που τα έξι -τουλάχιστον- τελευταία χρόνια, «μετράμε» αν και πότε θα «βρέξουμε το πόδι στη θάλασσα»...  

Ο τρόπος ζωής του νεοέλληνα τον οποίο και θαυμάζω, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να παρακολουθήσω και ν’ ακολουθήσω (ίσως και εξηγείται με αυτόν τον τρόπο ότι είμαι προϊόν μετάλλαξης ), είναι θέμα έρευνας για επιστήμονες των οικονομικών. 

Πώς συμπορεύονται τα 3.800.000 άνεργοι με τον συνωστισμό στις παραλίες και την ερήμωση των πόλεων από κάθε μορφή επαγγελματικής δραστηριότητας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είκοσι μέρες τον Αύγουστο. Θα μου πεις αναγνώστη ότι έχουν πολλοί χωριά και σπίτια εκεί. Μα και εκεί θα ξοδέψουν. Για μεταφορικά, για καφέδες, για φαγητό, για κέρασμα, για πάνες των μωρών, για ΔΕΗ, για ΕΥΔΑΠ, για βενζίνες, για κεριά στην εκκλησία. 

Και για να μην σε κουράζω Αυγουστιάτικα, το φαινόμενο «ο τρόπος ζωής του Έλληνα» είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο την στιγμή που όσοι καταριούνται τους φόρους (και το δίκιο τους βουνό ), την στιγμή που έχουν απολυθεί από δουλειές ... την στιγμή που γκρινιάζουν απίστευτα όλο τον χρόνο για την ανέχεια τους, ενημερώνουν με συστοιχίες φωτογραφιών για τις πολυήμερες διακοπές τους, τις βουτιές τους, τα φαγητά τους, τα γλέντια τους, τις εξορμήσεις τους, τα μαγιό τους, τα βότσαλα της συλλογής τους, τα κοκτέιλ τους, τα γλέντια τους σε συνδυασμό με τους χάρτες που αναρτούν μπας και λαθέψουμε και δεν καταλάβουμε ότι έχουν διανύσει 1500 χιλιόμετρα και φτάσανε μέχρι την Βραυρώνα.