Ο Δραμινός χειρουργός Γιώργος Βρακάς εργάζεται στο τμήμα της Οξφόρδης και ασχολείται με επιτυχία στον σημαντικό τομέα των μεταμοσχεύσεων. Στις 22 Αυγούστου θα βραβευτεί στο Hong Kong στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συνεδρίου Μεταμοσχεύσεων (TTS 2016). 

Συνέντευξη στην Αιμιλία Πανταζή 

Τον Απρίλη του 2016, ο χειρουργός Γιώργος Βρακάς ενημερώθηκε από τη μη κυβερνητική οργάνωση που λειτουργεί ως ένα διεθνές forum για την παγκόσμια εξέλιξη των μεταμοσχεύσεων οργάνων, The Transplantation Society,  ότι βραβεύεται με το βραβείο TTS Young Investigator Award μαζί με ένα χρηματικό ποσό, για την προσφορά του στον τομέα των μεταμοσχεύσεων.

Το Press Workers ήρθε σε επαφή μαζί του...

-Τι προϋποθέτει για να φτάσει ένας γιατρός σε αυτό το αποτέλεσμα; 

«Για μένα το βραβείο αυτό αποτελεί επιβράβευση των αγώνων και θυσιών μου, γιατί εργάσθηκα σκληρά για την απόκτησή του με κόστος να βρίσκομαι μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και από την πατρίδα μου, αλλά και με θυσίες πολλές γιατί ο προσωπικός μου χρόνος είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Είναι ευχάριστο βέβαια ότι μου προσδίδει κύρος και τη δυνατότητα να κάνω μια διεθνή καριέρα, όπως την ονειρευόμουν. Τα βραβεία γενικά αφενός αποτελούν επιβράβευση των κόπων μας και αφετέρου αποτελούν κίνητρο για να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά.»

-Ασχολείστε στην Οξφόρδη με τις μεταμοσχεύσεις, τι ακριβώς σημαίνει αυτό και γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τομέα εξειδίκευσης; 

«Ο χώρος των μεταμοσχεύσεων είναι γοητευτικός για κάθε εκκολαπτόμενο χειρουργό, αλλά δυστυχώς οι δυνατότητες εκπαίδευσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα είναι λίγες. Έχοντας τελειώσει την ειδικότητα της γενικής χειρουργικής στην Ελλάδα επεδίωξα να μετεκπαιδευτώ στις μεταμοσχεύσεις στην Αγγλία, μια χώρα που είχα εργαστεί στο παρελθόν στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Έτσι λοιπόν μετά από μια δύσκολη συνέντευξη στο Guy’s Hospital του Λονδίνου κατάφερα να πάρω τη θέση του Senior Fellow στη μεταμόσχευση νεφρών και παγκρέατος. Από εκεί και πέρα, συνέχισα την εκπαίδευση μου σε ολοένα μεγαλύτερα τμήματα μεταμοσχεύσεων φτάνοντας και στο τμήμα της Οξφόρδης όπου βρίσκομαι τώρα διευρύνοντας το πεδίο μου σε μεταμοσχεύσεις λεπτού εντέρου και πολλαπλών οργάνων.»

Κατάγεστε από τη Δράμα...

«Γεννήθηκα στις 15 Ιούνη του 1980 στην Καβάλα και τα πρώτα 5 χρόνια της ζωής μου μεγάλωσα στα Κύργια Δράμας με τη γιαγιά και τον παππού. Ο πατέρας μου, Ξένος Βρακάς, είναι γενικός χειρουργός, Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Δράμας και η μητέρα μου, Έλλη Διβανίδου-Βρακά, Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Δράμας. Έχω και μία αδελφή, την Ευαγγελία (Βάλια) Βρακά που είναι Δικηγόρος Δράμας και μικρότερη σε ηλικία από εμένα. 

Τις καλύτερες αναμνήσεις από τα παιδικά και μαθητικά μου χρόνια τις έχω στη Δράμα και στα Κύργια τα οποία και θυμάμαι με νοσταλγία. Ευτυχισμένα και ξένοιαστα χρόνια!»

-Οι γονείς σας κατά πόσο καθόρισαν το επάγγελμα που επιλέξατε; 

«Έχοντας επιρροές από το επάγγελμα του πατέρα μου αλλά και της μητέρας μου, ταλαντευόμουν από το Γυμνάσιο κιόλας μεταξύ των δύο αυτών κλάδων. Και ενώ αρχικά σκεφτόμουν ν’ ακολουθήσω το επάγγελμα της μητέρας μου, τελικά στο 2ο έτος του Λυκείου αποφάσισα ν’ αλλάξω κατεύθυνση και να αρχίσω να προετοιμάζομαι για την εισαγωγή μου στην Ιατρική Σχολή. Πέτυχα στις πανελλήνιες εξετάσεις και ποτέ δεν μετάνιωσα που έγινα γιατρός, παρά τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας. Ο θαυμασμός μου για το έργο που πρόσφερε ο πατέρας μου ως Χειρουργός στο Νοσοκομείο της Δράμας, η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη που λάμβανε από τους ασθενείς του, με ενέπνευσαν να ακολουθήσω τα βήματά του με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορούσα να του μοιάσω και να τον κάνω περήφανο. Αυτό στεναχώρησε αρχικά τη μητέρα μου, αλλά μου είπε ότι είμαι ελεύθερος να επιλέξω το επάγγελμα που εγώ θέλω και θα με στηρίξει στην όποια επιλογή μου, γιατί αυτό που την ενδιαφέρει είναι να εκπληρώσω τα δικά μου όνειρα και τις δικές μου επιλογές για να είμαι ευτυχισμένος στη ζωή μου.»

-Κάποιοι λένε, πως, «η Ελλάδα διώχνει τα καλύτερα παιδιά», τι πιστεύετε; Γιατί ακολουθήσατε τον δρόμο μακριά από την Ελλάδα; 

«Μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Σαν λαός είμαστε ξεχωριστός και σκληρά εργαζόμενος. Μάλιστα όσοι βρισκόμαστε στο εξωτερικό αποδεικνύεται ότι εργαζόμαστε ακόμη σκληρότερα, γιατί θέλουμε να επιβεβαιωθούμε. Από νωρίς στη καριέρα μου είχα βάλει στόχο να μετεκπαιδευτώ στο εξωτερικό, όπως και έκανα τελευταία φορά το 2011 για να αποκτήσω εμπειρία στις μεταμοσχεύσεις. Ωστόσο, ενώ αρχικά σκόπευα να μείνω μόνο για ένα χρόνο, είναι ήδη 2016 και δεν προβλέπω να επιστρέφω σύντομα. Οι συνθήκες αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πιστεύω ότι απωθούν πολλοίς Έλληνες που θα ήθελαν να επιστρέψουν.»

-Εσείς θα επιστρέψετε; 

«Ίσως όχι ακόμα. Ωστόσο κάποια στιγμή θα ήθελα να γυρίσω στην πατρίδα μου. Αν τα καταφέρω, σκοπεύω να δραστηριοποιηθώ κυρίως στην πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και στην πόλη της Δράμας. Εκτός αν μέχρι την επιστροφή μου δημιουργηθούν στην Ελλάδα Κέντρα Μεταμοσχεύσεων ικανά ν’ ανταποκριθούν στον τομέα αυτό με τον απαραίτητο εξοπλισμό και την τεχνογνωσία, αλλά και το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. 

Μου λείπει η πατρίδα μου και πιστεύω πως η επιστροφή είναι όνειρο όλων των Ελλήνων του εξωτερικού. Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, με πλούσια ιστορία και υψηλή ποιότητα ζωής, ακόμα και στον καιρό της κρίσης. Όλη η οικογένειά μου βρίσκεται στην Ελλάδα και ευελπιστώ να γυρίσω κάποια στιγμή.»

-Με ποιους τρόπους καταφέρνετε να διατηρείτε «κοντά σας» την πατρίδα; 

«Έρχομαι συχνά στην Ελλάδα για να δω τα αγαπημένα μου πρόσωπα - συνήθως κάθε 2 μήνες. Υπάρχουν φυσικά και αρκετοί Έλληνες αυτόν τον καιρό στην Αγγλία, οπότε και έχουμε πλέον την πολυτέλεια να έχουμε δημιουργήσει μικρές ελληνικές κοινότητες που μας δίνουν την ψευδαίσθηση ότι είμαστε στην πατρίδα μας.»

-Η ζωή ενός γιατρού στην Αγγλία πώς είναι; 

«Οι θυσίες για την Ιατρική είναι πάρα πολλές, για τη Χειρουργική ακόμη περισσότερες και για τις Μεταμοσχεύσεις τα πράγματα ξεφεύγουν κατά πολύ. Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος ποτέ. Δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα, δεν υπάρχουν ήρεμα βράδια ξεκούρασης στο σπίτι. Μπορεί να μου τηλεφωνήσουν οποιαδήποτε στιγμή, μέρα ή νύχτα, είτε εφημερεύω είτε όχι, λόγω του συγκεκριμένου είδους χειρουργικών επεμβάσεων που ειδικεύομαι καθώς οι μεταμοσχεύσεις του λεπτού εντέρου είναι κάτι σπάνιο και δεν ασχολούνται πολλοί συνάδελφοι. Προφανώς η προσωπική ζωή τις πιο πολλές φορές μπαίνει σε δεύτερη μοίρα διότι ο χρόνος εξαρτάται πάντοτε από τα δεδομένα στην εργασία, όπου μπορεί να σε χρειαστούν ανά πάσα στιγμή.»

-Οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα σε ποιο επίπεδο βρίσκονται σε σχέση με άλλες χώρες; Ποιες ενέργειες θεωρείται απαραίτητες για τη βελτίωση της κατάστασης; 

«Δεν υπάρχει στη χώρα μας επαρκής ενημέρωση στον τομέα των μεταμοσχεύσεων και της δωρεάς οργάνων. Κατά τη δική μου γνώμη θα έπρεπε η ενημέρωση αυτή να ξεκινήσει από τα σχολεία, ώστε οι μαθητές να αντιληφθούν τη σημασία της δωρεάς οργάνων. Πόσοι συνάνθρωποί μας έχουν ανάγκη από μεταμόσχευση ενός οργάνου για να συνεχίσουν να ζουν και κυρίως για να εξασφαλίσουν κάποια ποιότητα ζωής... Σαφώς πρέπει να γίνουν διάφορες ημερίδες και σεμινάρια, ώστε και οι γονείς να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα της δωρεάς οργάνων. Οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η δωρεά οργάνων είναι η καλύτερη πράξη ζωής. Πραγματικά η χώρα μας είναι ουραγός στην Ευρώπη στον συγκεκριμένο τομέα. Πρωτίστως όμως θα πρέπει η Πολιτεία να ενδιαφερθεί, με τη χρηματοδότηση των Νοσοκομείων όπου υπάρχουν Μονάδες Μεταμοσχεύσεων, για τον σχετικό εξοπλισμό και την στελέχωση με εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και με δημόσιες καμπάνιες για τη δωρεά οργάνων και για τις μεταμοσχεύσεις γενικότερα.»

-Άγγλος ασθενής και Έλληνας ασθενής. Οι διαφορές τους που εστιάζονται; 

«Είναι γεγονός ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην επικοινωνία με τους Άγγλους ασθενείς. Έχουν μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία και στάση απέναντι στη ζωή. Δείχνουν μεγάλο σεβασμό, ακολουθούν με προσοχή τις συμβουλές και είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για την πάθηση τους. Πάντα κάνουν την απαραίτητη προετοιμασία και όταν έρχονται να μας δουν θέτουν τις κατάλληλες ερωτήσεις, οπότε και τους συμβουλεύουμε επιπλέον των όσων ήδη γνωρίζουν. Και αυτό κυρίως το γεγονός είναι που με χαροποιεί:  ότι επιζητούν την εξειδικευμένη, επαγγελματική συμβουλή, πέραν των όσων υπάρχουν στο διαδίκτυο.» 

-Στην πυραμίδα των ιεραρχήσεων της ζωής σας τι βρίσκεται στις πρώτες θέσεις; 

«Είναι πολλοί οι μελλοντικοί μου στόχοι. Αυτή τη στιγμή η καριέρα μονοπωλεί τις επιλογές μου, κυρίως όσον αφορά τον τόπο διαμονής, ωστόσο θέλω να ελπίζω πως δεν απέχω πολύ από τη στιγμή που θα καταφέρω να παντρευτώ και να δημιουργήσω οικογένεια.»

-Όνειρα και πραγματικότητα;

«Όλοι μας πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Άλλοι έχουν φιλόδοξα, επαγγελματικά όνειρα και άλλοι όνειρα για μια ήσυχη, οικογενειακή ζωή. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, ούτε καλούπια στα οποία πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να μπαίνουμε. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και προσωπικών επιλογών.»