Στο δημοτικό, τις πρώτες τάξεις πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, της γειτονιάς, είχε πολλά ιδιωτικά τότε, γιατί στα δημόσια υπήρχε πολλή βία, ακόμη και από τους δασκάλους προς τα παιδιά, πολλώ μάλλον μεταξύ των παιδιών.

Γράφει ο Σπυρίδων Ζέγκος

Θυμάμαι ότι ποτέ δεν έλεγα το μάθημα της ιστορίας (που διδασκόταν ήδη εξ απαλών ονύχων) χωρίς να προσθέσω τη δική μου φανταστική λεπτομέρεια, κάτι για την ψυχολογία των μαχομένων, αν περί πολέμου επρόκειτο, ή μια σύνδεση στοιχείων που δεν ανεφέροντο στο βιβλίο, ούτε μας είχε διδαχθή κατά την παράδοση, αλλά έτυχε να γνωρίζω από άλλες πηγές! 

Μου φαίνεται ότι οι δασκάλες μου, και μάλιστα ο ίδιος ο διευθυντής, το απολάμβαναν το μάθημα, διότι με κοιτούσαν περίπου με ανοικτό στόμα! Ποτέ δεν με διόρθωναν, αντιθέτως επαινούσαν τις ιστορικές μου πρωτοβουλίες, και μου έβαζαν και άριστα! 

Μια φορά όμως που είχε έλθη μια καινούργια δασκάλα, αμύητη και άξεστη, εκεί που τα είχα φτιάξει υπέροχα και διηγούμην τη μάχη όπου έπεσαν ο Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας, οι δύο αχώριστοι φίλοι, η καινούργια επενέβη στην διήγηση, την ώρα που επεξεργαζόμουν τα αισθήματα του Επαμεινώνδα μόλις είδε την πτώση και τον θάνατο του Πελοπίδα, που τον έκανε να πολεμά ακόμη πιο λιονταρίσια, με μεγαλύτερο και ηρωϊκώτερο σθένος, η ανίδεη δασκάλα επενέβη και με διόρθωσε: μα τι λες παιδί μου ο Επαμεινώνδας είχε ήδη σκοτωθή σε άλλη μάχη, πριν τον Πελοπίδα! *** πάει όλη η ιστορία κατέρρευσε! 

Αυτή η δασκάλα με είχε στο μάτι, γιατί δεν ήξερε ότι μπρίκι είναι ένα πλεούμενο, νόμιζε ότι είναι μόνο για τον καφέ! 

Μια φορά λοιπόν που είχε αναθέσει σε ένα μαθητή να αναγνώσει δυνατά ένα διήγημα του Καρκαβίτσα (τότε υπήρχε μάθημα αναγνώσεως, δεν ξέρω πια αν διατηρήται!) και ο μαθητής, δεν θυμάμαι ποιός, είπε, αναγινώσκων, για μπρίκι, η δασκάλα θύμωσε, νόμισε ότι ο μαθητής τής έκανε πλάκα, σιγά μην είναι πλεούμενο και η κατσαρόλα, κάτι τέτοιο είπε, και γελάσαμε όλοι, γιατί εμείς το είχαμε ξαναδιαβάσει το διήγημα, ενώ εκείνη δεν ήξερε ούτε το μπρίκι! 

Γι' αυτό μου χάλαγε τις διηγήσεις, και δεν άφηνε κανένα να χαρεί!