Στην τηλεοπτική εβδομάδα πρωταγωνίστησε το «ξέσπασμα» του Κοντομηνά, μεσολάβησαν κάτι «αστειότητες», πολλά ανώνυμα δράματα και κλείδωσε με τον θάνατο του Μαυρίκου.

Της Γεωργίας Λινάρδου 

Σε όλο αυτό το διάστημα μεσολάβησαν καμιά δεκαριά άστεγοι που έδιωχνε η δημοτική αστυνομία της Αθήνας από τα πεζοδρόμια, καμιά δεκαριά και βάλε ναρκομανείς στο κέντρο της Αθήνας που τρυπιούνται δίχως να δίνουν σημασία - δεν μπορούν άλλωστε - εκατοντάδες άλλοι που πέρναγαν δίπλα στους άστεγους με φόβο «λες να καταντήσω κάποια μέρα έτσι», άλλοι εκατοντάδες που πέρναγαν δίπλα στους ναρκομανείς και δεν τους κοίταγαν καν, κάποιοι άλλοι που δεν έχουν να φάνε και κάθε μέρα στήνονται στη Βαρβάκειο (και όχι μόνον) μπας και τους λυπηθεί κάποιος από τους εμπόρους εκεί και άλλα πολλά... 

Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλοί μα πάρα πολλοί στα δημόσια νοσοκομεία που περίμεναν έξω από κάποια εντατική καρδιολογικού, καθήμενοι στα σκαλιά κάποιου ορόφου - διότι άλλη πρόβλεψη δεν πρόκανε να γίνει - έναν ταλαίπωρο γιατρό ή έναν βασανισμένο τραυματιοφορέα να τους μεταφέρει γυμνούς ή ντυμένους σε κάποιον άλλον όροφο, ανάλογα με την περίσταση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου τον γέροντα που περίμενε για μπαλονάκι καθισμένος στα σκαλιά του Ιπποκράτειου. Μόλις φώναξαν το όνομα του -μετά από μισή ώρα και βάλε, τυχερός ήταν - σηκώθηκε αλλά γλίστρησε ο άμοιρος. Με το φερμουάρ του παντελονιού του ανοιχτό γιατί από εκεί έβγαινε ένα σωληνάκι συνδεδεμένο με τον προστάτη του.... 

Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλοί μα πάρα πολλοί γονείς με την αγωνία τι θα γίνει από Σεπτέμβρη που θα πάνε τα παιδιά τους σχολείο! Στο δημόσιο  άγνωστου  ή στο ιδιωτικό του έλα να δεις; 

Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλοί μα πάρα πολλοί γονείς που δεν είχαν να πληρώσουν το κόστος για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό μέλλον των παιδιών τους το οποίο συμφώνησαν εξ αρχής. (Ένα ρεπορτάζ στα φροντιστήρια, αρκεί). 

Σε αυτό το διάστημα στις φυλακές λιώνουν άνθρωποι είτε άδικα, είτε διότι δεν έχουν χρήματα και οικογένεια για να βγουν. Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν δίκες που έπρεπε να παραστούν μάρτυρες για να καταθέσουν τα αυτονόητα για να σώσουν κάποιους άλλους ανθρώπους οι οποίοι δεν θα διώκονταν καν αν η δημοκρατία μας και η δικαιοσύνη είχαν επιλύσει τα αυτονόητα... νοσήματά της. 

Σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από την Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή, πολλά ήρθαν τούμπα. 

Ένα έμεινε όρθιο. 

Η υποκρισία! 

Μέγιστη υποκρισία! 

Αυτό που έκανε ο Κοντομηνάς ως ιδιοκτήτης media -δεν με νοιάζει αν είναι υπόδικος, άλλωστε χιλιάδες άνθρωποι είναι σε αυτήν την θέση επί δικαίων και αδίκων -  κάποιοι από αυτούς το κάνουν καθημερινά σε βάρος οποιουδήποτε εργαζόμενου ή μιας «τσιμτσιλή». 

Πόσοι δημοσιογράφοι - μέλη της Ενώσεως Συντακτών οι οποίοι τυγχάνει να βρίσκονται σε θέση ισχύος, το κάνουν αυτό και κανείς δεν μιλάει;  

Ή το κάνουν και δεν «ακούγεται» ή οι άνθρωποι δεν τους καταγγέλλουν διότι φοβούνται ή διότι είναι μαλάκες. Από την άλλη, δεν είναι εύκολο για όλους να μείνουν δίχως μεροκάματο. 

Σε ότι αφορά στον Μαυρίκο έχω να πω αυτό: Ένας θάνατος δεν μπορεί να αποτελεί «κομματικό άλλοθι». Ούτε το: «Ο νεκρός δεδικαίωται» μπορεί να αποτελεί στοιχείο δικαιοσύνης γενικότερα, ούτε ότι ήταν ή δεν ήταν εκβιαστής -δεν έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη - μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την οποιαδήποτε ανθρωποφαγία πνευματική ή βιολογική του ανθρώπου αυτού. 

Δεν ζούμε σε ζούγκλα, αλλά ούτε και σε γυάλα ως χρυσόψαρα...

 Αν ζούσαμε σε γυάλα -θα είχαμε κοντή μνήμη - θα είχαμε και κοντή ζωή... σ.σ., βλέπε χρυσόψαρα.

Αν ζούσαμε σε ζούγκλα θα τα είχαμε όλα. σ.σ., βλέπε γενικώς...

Στο χέρι μας είναι το terror να το κάνουμε (t)error!

Το error διορθώνεται.

To (t) error;