H Pauline μιλά στο Press Workers. 

Της Γεωργίας Λινάρδου 

Η Pauline είναι ένα κορίτσι όχι πάνω από 16 ετών. Ζει στην Στουτγάρδη. Πηγαίνει σχολείο και όλα τα υπόλοιπα, αλλά διαθέτει και το δικό της blog στο οποίο καταγράφει τις ιστορίες παιδιών από τα στρατόπεδα προσφύγων της περιοχής της. Αυτή ήταν η αφορμή της επικοινωνίας μας. 

-Πώς ξεκίνησε η ιδέα του blog; 

«Ήταν Σεπτέμβριος του 2015 όταν χιλιάδες πρόσφυγες έφταναν στην Γερμανία κάθε μέρα. Δεν κουβαλούσαν μαζί τους παρά μόνον τις ζωές τους και ελάχιστα υπάρχοντα. Αυτό που με συγκίνησε ήταν η εικόνα των παιδιών που έρχονταν μαζί με τους γονείς τους. Σκέφτηκα: τι μπορώ να κάνω εγώ ώστε να γίνει αυτός ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος; Έτσι, αποφάσισα να φτιάξω αυτό το blog ώστε και άλλοι άνθρωποι να μάθουμε γι' αυτά τα παιδιά». 

Η Pauline μπαίνει στα camps των προσφύγων μετά από άδεια. Κάθεται αρκετή ώρα και συγκεντρώνει τις ιστορίες της. 

-Πόσες ώρες περνάς στα camps με τους πρόσφυγες; 

«Πηγαίνω σχολείο και έχω ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα καθημερινά που μου αφήνει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο ώστε να μπορώ να τον περάσω μαζί τους. Αλλά πηγαίνω όποτε μπορώ. Προσπαθώ να πηγαίνω κάθε εβδομάδα, αλλά αυτό μερικές φορές δεν είναι εφικτό. Επίσης, υπάρχει και ένας ακόμη παράγοντας δυσκολίας. Δεν είναι εύκολο να μπεις σε ένα camp. Υπάρχει πολύ αυστηρή ασφάλεια και απαιτείται άδεια. Αλλά όταν τα καταφέρνω, περνάω στα camps δύο με τρεις ώρες κάθε φορά». 

-Ποια είναι η άποψή σου για το προσφυγικό ζήτημα; 

«Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι. Ζούσαν κανονικές ζωές στις χώρες τους και δεν ήθελαν να τις εγκαταλείψουν. Ειδικά τα παιδιά. Είναι όπως εμείς. Θέλουν να παίζουν, να έχουν φίλους, να πηγαίνουν σχολείο και να κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν τραυματιστεί, είναι πονεμένα. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να το αντιληφθεί κάποιος». 

-Τι γνωρίζεις για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και τις συνθήκες που ζουν; 

«Μαθαίνω μόνον από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Για τους περισσότερους πρόσφυγες, η Ελλάδα είναι ένα transit σημείο. Θέλουν να έρθουν στην Γερμανία. Έχουμε δει εικόνες από τα tent villages στα νησιά και το camp στα σύνορα με την Μακεδονία (on the Macedonian border). Τα camps στην Γερμανία δεν είναι... πολυτελή, αλλά μοιάζουν λιγάκι καλύτερα από αυτά που βλέπω στην Ελλάδα». 

-Συμφωνείς με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πολιτική των κλειστών συνόρων; 

«Η πολιτική είναι ένα δύσκολο θέμα. Εγώ το μόνο που βλέπω είναι άνθρωποι και κυρίως παιδιά. Πιστεύω ότι χρειάζονται την βοήθειά μας. Αυτό ακριβώς θέλω να πετύχω μέσα από το blog μου και ελπίζω όλο και περισσότεροι άνθρωποι να διαβάσουν τις ιστορίες μου. Χάρηκα πολύ που συζητήθηκε το blog μου στην καρδιά της ΕΕ., στις Βρυξέλλες και εύχομαι να το δουν όλοι οι πολιτικοί». 

-Έχεις έρθει στην Ελλάδα; 

«Όχι αλλά θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ ένα camp προσφύγων στην Ελλάδα σας και να καταγράψω το πώς ζουν τα παιδιά εκεί». 

-Πώς είναι η ζωή στην Στουτγάρδη; 

«Είναι ευχάριστη. Όταν πρωτοήρθαν οι πρόσφυγες στην πόλη μου αναπτύχθηκαν πολλές εθελοντικές δραστηριότητες για τις οποίες ασχολήθηκαν πολλοί άνθρωποι». 

-Τα όνειρά σου; 

«Ελπίζω να προσφέρω κάτι ώστε αυτός ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Και ίσως καταφέρω να γίνω δημοσιογράφος αργότερα...» 

-Με ποιον τρόπο πιστεύεις ότι οι πολίτες της ΕΕ μπορούν να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο; 

«Πιστεύω πως αν ο καθένας από εμάς ξεκινήσει σε προσωπικό επίπεδο να κάνει μία αλλαγή, αυτό θα συμβάλλει σε μία μεγάλη αλλαγή συνολικά».