Η Ιθάκη που ψάχνουμε (είναι σίγουρο τώρα αυτό;)
Γράφει η Αγγελική Πλουμά*
Η Ιθάκη αποτελεί το πρώτο πρόγραμμα που άνοιξε το ΚΕΘΕΑ πριν 30 χρόνια.
Τριάντα χρόνια που η αγκαλιά της ΙΘΑΚΗΣ είναι ανοιχτή για όσους θέλουν να δουν κατάματα την εξάρτησή τους από ουσίες (και όχι μόνο) και να κάνουν κάτι γι' αυτή.
Τριάντα χρόνια που η ΙΘΑΚΗ, όπως και όλα τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, προσφέρει υψηλού επιπέδου θεραπευτικές υπηρεσίες ΔΩΡΕΑΝ. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την σημασία και την αξία αυτής της παροχής ειδικά σήμερα που το κοινωνικό κράτος δηλώνει με έμφαση την απουσία του.
Δωρεάν ήταν και η πρόσβαση στην παρουσίαση του μουσικού αυτού cd «ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ» που έγινε στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, την Τετάρτη 13.4.2016. Σ' αυτό το άλμπουμ οι Δήμητρα Γαλάνη, Δώρος Δημοσθένους, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Γιάννης Κότσιρας, Severine Maquaire και Vassilikos ερμηνεύουν γνωστά τραγούδια κορυφαίων Ελλήνων συνθετών. Τραγούδια που ακούμε συχνά όπως «Αύγουστος», «Εγώ Μιλάω Για Δύναμη», «Across The Universe», «All Alone Am I/ Μην Tον Ρωτάς Τον Ουρανό», «Όνειρο Ήτανε», «Αν», «Νασαι Καλά», «Η Δημοσθένους Λέξις», «Να Φευγα» ενορχηστρώνονται αλλιώτικα και αποκτούν ένα άλλο ιδιαίτερο ηχόχρωμα.
Η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Δώρος Δημοσθένους, ήταν μεταξύ αυτών που συμμετείχαν και στην παρουσίαση στον Ιανό.
Το cd πριν από την Αθήνα παρουσιάστηκε στην σύνοδο του ΟΗΕ - όπου το ΚΕΘΕΑ είναι ειδικός σύμβουλος σε θέματα ναρκωτικών. Η παρουσίαση προκάλεσε τεράστια έκπληξη που αφορούσε στο πως η πληγωμένη και κατακρεουργημένη Ελλάδα παράγει τέτοιου ύφους και ήθους έργα.
Ας σημειωθούν δύο, ακόμα, πράγματα:
Το πρώτο: Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης που ντύνει με τις μουσικές της το συλλεκτικό, αυτό, cd δεν είναι ένα τυχαίο μουσικό σύνολο. Θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές ορχήστρες στην Ευρώπη.
Το δεύτερο: Το εξώφυλλο του cd είναι υποψήφιο για βράβευση σε ευρωπαικό διαγωνισμό για το καλλιτεχνικό στήσιμό του. Η θήκη και το συνοδευτικό πολύπτυχο σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο τυπογραφείο του ΚΕΘΕΑ, ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ και αποτελούν υπόδειγμα πιστοποιημένης οικολογικής παραγωγής.
Φαίνεται, λοιπόν, πως και το παραμικρό λιθαράκι που μπήκε σ' αυτή τη δουλειά διακρίνεται από ποιότητα, ευγένεια, σεβασμό και θετικό κίνητρο. Κάτι που τόνισε κι ο Ειδικός Βοηθός Διευθυντής ΚΕΘΕΑ Β. Ελλάδας, μουσικός κι ο ίδιος, Φαίδωνας Καλοτεράκης που, όπως πάντα, είχε έναν καλό λόγο για όλους.
Ο Δώρος Δημοσθένους στην αρχή της παρουσίασης μας διηγήθηκε μια ιστορία: «Στο χώρο της ηχογράφησης πήγαινα με ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένα παιδί, θεραπευόμενος στην ΙΘΑΚΗ. Πιάσαμε την κουβέντα καθώς πηγαίναμε. Μου είπε για τη ζωή του, για τα ζόρια που πέρασε, για τη πορεία του στη Κοινότητα. Για τα όνειρα που κάνει. Αυτός ο άνθρωπος δεν μου μιλούσε για τη ζωή, αυτός ο άνθρωπος ήταν η ΖΩΗ. Σκέφτηκα πόσο "κόντρα" είναι σε όσα ακούμε και πιστεύουμε. "Από σήμερα θα 'σαι ο γκουρού μου" του είπα, "για να με ενθαρρύνεις σ' έναν κόσμο που συνεχώς με αποθαρρύνει"».
Σ' αυτή λοιπόν την υψηλής αισθητικής γιορτή, την ωδή προς τη δυνατότητα της ζωής, το καφέ του ΙΑΝΟΣ ήταν μισο-άδειο (η μισογεμάτο αν προτιμάτε). Η απουσία έχει κρότο. Κι εδώ απουσίαζαν πολλοί. Κι όχι μόνο «πολιτικοί» και δημοσιογράφοι, όπως επισήμανε η Δήμητρα Γαλάνη. Έλειπε η Ελλάδα που είμαστε όλοι εμείς και που δεν μπορούμε, σε μια τέτοια καταπληκτική ευκαιρία, ούτε το καφέ του ΙΑΝΟΥ να γεμίσουμε.
Σκοπός της συμμετοχής ήταν η κοινωνική και οικονομική στήριξη του ΚΕΘΕΑ-ΙΘΑΚΗ που σε μια εποχή φυσικών θανάτων, αυτοκτονιών των ονείρων και συναισθηματικών πνιγμών δουλεύει στην απέναντι μεριά, στη μεριά της ζωής. Είχα καιρό να νοιώσω τόσο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα. Μεγάλη περηφάνια και συγκίνηση για την ΙΘΑΚΗ μας και τους ανθρώπους μας, αυτούς που δουλεύουν εκεί και αυτούς που πολεμάνε για τη ζωή τους. Έκσταση και θαυμασμό για τους υπέροχους μουσικούς και τους τραγουδιστές, που υπακούοντας, λες, κι αυτοί σε μια μυστική «συμφωνία» στάθηκαν διακριτικά στο «μαζί» κι όχι στο «να φανώ εγώ». Χαρά, γιατί γι' άλλη μια φορά διαπιστώνω ότι από το σκοτάδι αναδύονται τα πιο φωτεινά δημιουργήματα.
Κι απ` την άλλη, απογοήτευση και θυμό. Γιατί ζω σε μια χώρα που παραπονιέται για το σκοτάδι κι όταν μπαίνει μια χαραμάδα φως κλείνει το πατζούρι. Γιατί ακούω πολλούς να μιλάνε για τη «γενιά του καναπέ» αλλά λίγους να αντιλαμβάνονται ότι ο θυμός και η αγανάκτηση στις πορείες δεν είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης.
Κόντρα πας κι όταν είσαι εκεί που γνέφει η ζωή…εκεί που ακούς μουσικές εξαίσιες και γίνεσαι έστω και με μια μικρή, διακριτική συμμετοχή μέρος της ζωής των ανθρώπων που παλεύουν όχι για την επιβίωση αλλά για μια ζωή με όνειρα. Και συνεχίζει να με εκπλήσσει η απουσία των δημοσιογράφων σε μια τέτοια εκδήλωση όταν σκέφτομαι τις εργατοώρες που σπαταλήθηκαν για το τραγούδι της διαφήμισης του Jumbo και «τη διάσημη αοιδό». Πόσο κρίμα, πόσο ενδεικτικό και τι μεγάλες ευκαιρίες χάνουμε ξεκινώντας από τα μικρές!
Την Τετάρτη που πέρασε στο καφέ του Ιανού, η ζωή άπλωσε ένα χέρι και μας κάλεσε σε ένα δρόμο που η τέχνη μαζί με τη θεραπεία μας έδειχναν φως! Ο κόσμος δεν είναι αυτό που παρουσιάζουν οι ειδήσεις και τα νέα δεν είναι εκεί που ο πόνος έλκει τις διαφημίσεις.
«Η ζωή είν` αλλού», όπως θα λεγε κι ο Κούντερα. Κι ακόμα κι αυτοί που είμασταν εκεί -και πρώτα πρώτα βάζω τον εαυτό μου- δεν κάναμε το καλύτερο, δεν το ανακοινώσαμε, δεν το φωνάξαμε. Λυπάμαι. Ελπίζω να χουμε ξανά την ευκαιρία.
Όλοι εσείς, όπου βρείτε την ευκαιρία παρουσίασης της Συμφωνίας για την Ιθάκη, αρπάξτε την. Θα φύγετε αναζωογονημένοι. Όπως αναζωογονημένοι θα νοιώσετε αγοράζοντας κι ακούγοντας το σπουδαίο, αυτό μουσικό έργο. Γιατί όπως έλεγε κι ο ποιητής Νίκος Καρούζος, «η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας» κυρίως αν θέλουμε να βάλουμε πλώρη προς την –όποια– ΙΘΑΚΗ μας.
* Η Αγγελική Πλουμά είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ασχολείται κι είναι ταγμένη στην Ανάπτυξη του Δυναμικού Ατόμων και Οργανισμών. Εφαρμόζει κατ` αποκλειστικότητα στην Ελλάδα το πρόγραμμα ανάδειξης ταλέντων «ο Δρόμος της Πεταλούδας» και είναι συγγραφέας του σχετικού βιβλίου, «Ζωές που ξεχωρίζουν, ιστορίες που μεταμορφώνουν» (Φίλντισι, 2015) καθώς και της συλλογής διηγημάτων «Η Φωνή της Πεταλούδας». Έχει βραβευθεί σε πολλούς πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Δώρος Δημοσθένους, ήταν μεταξύ αυτών που συμμετείχαν και στην παρουσίαση στον Ιανό.
Το cd πριν από την Αθήνα παρουσιάστηκε στην σύνοδο του ΟΗΕ - όπου το ΚΕΘΕΑ είναι ειδικός σύμβουλος σε θέματα ναρκωτικών. Η παρουσίαση προκάλεσε τεράστια έκπληξη που αφορούσε στο πως η πληγωμένη και κατακρεουργημένη Ελλάδα παράγει τέτοιου ύφους και ήθους έργα.
Ας σημειωθούν δύο, ακόμα, πράγματα:
Το πρώτο: Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης που ντύνει με τις μουσικές της το συλλεκτικό, αυτό, cd δεν είναι ένα τυχαίο μουσικό σύνολο. Θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές ορχήστρες στην Ευρώπη.
Το δεύτερο: Το εξώφυλλο του cd είναι υποψήφιο για βράβευση σε ευρωπαικό διαγωνισμό για το καλλιτεχνικό στήσιμό του. Η θήκη και το συνοδευτικό πολύπτυχο σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο τυπογραφείο του ΚΕΘΕΑ, ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ και αποτελούν υπόδειγμα πιστοποιημένης οικολογικής παραγωγής.Φαίνεται, λοιπόν, πως και το παραμικρό λιθαράκι που μπήκε σ' αυτή τη δουλειά διακρίνεται από ποιότητα, ευγένεια, σεβασμό και θετικό κίνητρο. Κάτι που τόνισε κι ο Ειδικός Βοηθός Διευθυντής ΚΕΘΕΑ Β. Ελλάδας, μουσικός κι ο ίδιος, Φαίδωνας Καλοτεράκης που, όπως πάντα, είχε έναν καλό λόγο για όλους.
Ο Δώρος Δημοσθένους στην αρχή της παρουσίασης μας διηγήθηκε μια ιστορία: «Στο χώρο της ηχογράφησης πήγαινα με ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένα παιδί, θεραπευόμενος στην ΙΘΑΚΗ. Πιάσαμε την κουβέντα καθώς πηγαίναμε. Μου είπε για τη ζωή του, για τα ζόρια που πέρασε, για τη πορεία του στη Κοινότητα. Για τα όνειρα που κάνει. Αυτός ο άνθρωπος δεν μου μιλούσε για τη ζωή, αυτός ο άνθρωπος ήταν η ΖΩΗ. Σκέφτηκα πόσο "κόντρα" είναι σε όσα ακούμε και πιστεύουμε. "Από σήμερα θα 'σαι ο γκουρού μου" του είπα, "για να με ενθαρρύνεις σ' έναν κόσμο που συνεχώς με αποθαρρύνει"».
Σ' αυτή λοιπόν την υψηλής αισθητικής γιορτή, την ωδή προς τη δυνατότητα της ζωής, το καφέ του ΙΑΝΟΣ ήταν μισο-άδειο (η μισογεμάτο αν προτιμάτε). Η απουσία έχει κρότο. Κι εδώ απουσίαζαν πολλοί. Κι όχι μόνο «πολιτικοί» και δημοσιογράφοι, όπως επισήμανε η Δήμητρα Γαλάνη. Έλειπε η Ελλάδα που είμαστε όλοι εμείς και που δεν μπορούμε, σε μια τέτοια καταπληκτική ευκαιρία, ούτε το καφέ του ΙΑΝΟΥ να γεμίσουμε.
Σκοπός της συμμετοχής ήταν η κοινωνική και οικονομική στήριξη του ΚΕΘΕΑ-ΙΘΑΚΗ που σε μια εποχή φυσικών θανάτων, αυτοκτονιών των ονείρων και συναισθηματικών πνιγμών δουλεύει στην απέναντι μεριά, στη μεριά της ζωής. Είχα καιρό να νοιώσω τόσο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα. Μεγάλη περηφάνια και συγκίνηση για την ΙΘΑΚΗ μας και τους ανθρώπους μας, αυτούς που δουλεύουν εκεί και αυτούς που πολεμάνε για τη ζωή τους. Έκσταση και θαυμασμό για τους υπέροχους μουσικούς και τους τραγουδιστές, που υπακούοντας, λες, κι αυτοί σε μια μυστική «συμφωνία» στάθηκαν διακριτικά στο «μαζί» κι όχι στο «να φανώ εγώ». Χαρά, γιατί γι' άλλη μια φορά διαπιστώνω ότι από το σκοτάδι αναδύονται τα πιο φωτεινά δημιουργήματα.
Κι απ` την άλλη, απογοήτευση και θυμό. Γιατί ζω σε μια χώρα που παραπονιέται για το σκοτάδι κι όταν μπαίνει μια χαραμάδα φως κλείνει το πατζούρι. Γιατί ακούω πολλούς να μιλάνε για τη «γενιά του καναπέ» αλλά λίγους να αντιλαμβάνονται ότι ο θυμός και η αγανάκτηση στις πορείες δεν είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης.
Κόντρα πας κι όταν είσαι εκεί που γνέφει η ζωή…εκεί που ακούς μουσικές εξαίσιες και γίνεσαι έστω και με μια μικρή, διακριτική συμμετοχή μέρος της ζωής των ανθρώπων που παλεύουν όχι για την επιβίωση αλλά για μια ζωή με όνειρα. Και συνεχίζει να με εκπλήσσει η απουσία των δημοσιογράφων σε μια τέτοια εκδήλωση όταν σκέφτομαι τις εργατοώρες που σπαταλήθηκαν για το τραγούδι της διαφήμισης του Jumbo και «τη διάσημη αοιδό». Πόσο κρίμα, πόσο ενδεικτικό και τι μεγάλες ευκαιρίες χάνουμε ξεκινώντας από τα μικρές!
Την Τετάρτη που πέρασε στο καφέ του Ιανού, η ζωή άπλωσε ένα χέρι και μας κάλεσε σε ένα δρόμο που η τέχνη μαζί με τη θεραπεία μας έδειχναν φως! Ο κόσμος δεν είναι αυτό που παρουσιάζουν οι ειδήσεις και τα νέα δεν είναι εκεί που ο πόνος έλκει τις διαφημίσεις.
«Η ζωή είν` αλλού», όπως θα λεγε κι ο Κούντερα. Κι ακόμα κι αυτοί που είμασταν εκεί -και πρώτα πρώτα βάζω τον εαυτό μου- δεν κάναμε το καλύτερο, δεν το ανακοινώσαμε, δεν το φωνάξαμε. Λυπάμαι. Ελπίζω να χουμε ξανά την ευκαιρία.
Όλοι εσείς, όπου βρείτε την ευκαιρία παρουσίασης της Συμφωνίας για την Ιθάκη, αρπάξτε την. Θα φύγετε αναζωογονημένοι. Όπως αναζωογονημένοι θα νοιώσετε αγοράζοντας κι ακούγοντας το σπουδαίο, αυτό μουσικό έργο. Γιατί όπως έλεγε κι ο ποιητής Νίκος Καρούζος, «η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας» κυρίως αν θέλουμε να βάλουμε πλώρη προς την –όποια– ΙΘΑΚΗ μας.
* Η Αγγελική Πλουμά είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ασχολείται κι είναι ταγμένη στην Ανάπτυξη του Δυναμικού Ατόμων και Οργανισμών. Εφαρμόζει κατ` αποκλειστικότητα στην Ελλάδα το πρόγραμμα ανάδειξης ταλέντων «ο Δρόμος της Πεταλούδας» και είναι συγγραφέας του σχετικού βιβλίου, «Ζωές που ξεχωρίζουν, ιστορίες που μεταμορφώνουν» (Φίλντισι, 2015) καθώς και της συλλογής διηγημάτων «Η Φωνή της Πεταλούδας». Έχει βραβευθεί σε πολλούς πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
0 comments
Το μήνυμα σας