Την ώρα που όλα ήταν έτοιμα στη Λέσβο για την ιστορική συνάντηση του Πάπα, του Οικονομικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου, ένας μπαγάσας ψαράς απ' τα απέναντι παράλια τράβηξε να σηκώσει τα δίχτυα του από την θάλασσα.




Της Γεωργίας Λινάρδου

Τι το' θελε κι αυτός;

Όταν σήκωσε τα δίχτυα ψάρεψε κι ένα μικρό.



Μάλλον τριών χρόνων, είπανε.

Μάλλον από την Συρία, είπανε.

Τι να το κάνει και που να το πάει ο Τούρκος ο ψαράς;

Ένα παιδί που δεν πρόλαβε να γραμματιστεί κι αγράμματο το βρήκε στα δίχτυα του; Μια τέτοια ψαριά που να την πουλήσει ο άμοιρος;

Καμία από τις ψαροταβέρνες της Σμύρνης θα δεχόταν τέτοιο εμπόρευμα. Άσε που θα έχανε και την φήμη του κιόλας.

Και κατεψυγμένο δεν θα το προτιμούσε κανείς. Το' ξερει αυτός ο ψαράς. Κάθε μέρα την ίδια δουλειά κάνει. Βλάκας δεν είναι...

Στον κόσμο πια κανείς δεν προτιμά ν' αγοράζει νεκρή κι αγράμματη πραμάτεια. Χρήσιμη πια δεν είναι.

Στεναχωρήθηκε ο ψαράς και κάλεσε το Λιμεναρχείο και την Αστυνομία. Τουλάχιστον να το μαζέψουν. Να το βάλουν σε καμιά σακούλα να το πετάξουν, να μη μολύνεται η θάλασσα.



Ήταν κι ανορθόγραφο αυτό το πράμα που έπιασε στα δίχτυα του. Ασπούδαστο. Χωρίς μάνα και πατέρα. Τελειωμένο πως το λένε;

Ήταν ένα από τα ψάρια του Αιγαίου που δεν «κληρώθηκαν» για να πάρουν άσυλο με την βοήθεια του Βατικανού.

Δώδεκα «κληρώθηκαν».

Αυτό ήταν το 13ο και το θεώρησαν γρουσούζικο...