Γιατί είναι... «επικίνδυνη»; Γιατί είναι καλό παιδί και εξαιρετική επαγγελματίας. Μερικές φορές σου «σπάει και τα νεύρα» γιατί λέει τα πράγματα ως είναι, δίχως φιοριτούρες. Απολαύστε την!

Συνέντευξη στο Kubitu Kim 

Σε μία κουβέντα με την Ελένη Γκρήγκοβιτς υπάρχει μία ερώτηση η οποία ουδέποτε λείπει από το «μενού»: Από που προέρχεται το Γκρήγκοβιτς;

Φυσικά και την ρώτησα και φυσικά την έπιασαν τα γέλια.

Μου απάντησε: «Είναι ρώσικο επίθετο. Από έναν προ παππού απ' όσο ξέρω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλά, αλλά αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι το εξής: όσες φορές ακούνε το επίθετο μου περιμένουν να συναντήσουν μια ψηλή ξανθά καλλίγραμμη γυναικάρα από τη Ρωσία… ε και βλέπουν εμένα που… καμία σχέση. Εγώ είμαι μελαχρινή, κοντή, και αρκετά ζουμερή! Εντελώς ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Κατά τα άλλα είμαι ο πολυπολιτισμός προσωποποιημένος. 

-Η δημοσιογραφία πώς προέκυψε;

«Ειλικρινά δεν ξέρω. Εγώ μικρή ήθελα να γίνω εισαγγελέας. Κάποια στιγμή στο σχολείο είχαμε εργασία να φτιάξουμε ένα περιοδικό. Πρέπει να ήταν 5η δημοτικού. Το έφτιαξα. Ήταν η αγαπημένη μου εργασία και έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό. Βγήκε πολύ καλό! Έδινα και “Δωράκι” στους αναγνώστες! Νομίζω ότι κάπως έτσι μου μπήκε στο κεφάλι. Αργότερα μεγαλώνοντας το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά είχα στόχο την Νομική. Είχα δηλώσει τότε στο μηχανογραφικό μου 4 σχολές μόνο. Νομική (Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή) και Θεολογία». -Μη μου πεις ότι πέρασες Θεολογία! Και, όμως, ναι! Πέρασα Θεολογία. Στο 4ο έτος, είχαμε μια εργασία σε ένα μάθημα (στο μάθημα του Ισλάμ). Ο καθηγητής μας έδωσε ένα θέμα. Εμείς (ήταν ομαδική εργασία) διαλέξαμε τους Μουσουλμάνους στην Αθήνα. Την έκανα με πολύ μεράκι την εργασία. Έκανα συνεντεύξεις, έρευνα, μου άρεσε αυτό. Πήρα συνεντεύξεις από μουσουλμάνους, από Χριστιανούς που έγιναν μουσουλμάνοι, μπήκα σε τζαμί. Έκανα ένα πολύ καλό “ρεπορτάζ”. Η εμπειρία μου μέσα σε αυτή την εργασία μου ξύπνησε την ιδέα για δημοσιογραφία. Και ξεκίνησα να το ψάχνω. Πήγα σε σχολή δημοσιογραφίας και κάπως έτσι ξεκίνησε…»

 -Το σκέφτηκες καλά;

«Όχι. Θυμάμαι ότι ένα απόγευμα, Μάιος ήταν, σκεφτόμουν τι θα κάνω στη ζωή μου. Δεν μ’αρέσει η διδασκαλία. Δεν μπορούσα να με φανταστώ καθηγήτρια θρησκευτικών. Δεν μου πάει. Έχω πολλές αντιρρήσεις θρησκευτικές. Από μικρή, δηλαδή, με θυμάμαι 4 χρονών να ρωτάω τη γιαγιά μου “μα πώς υπάρχει Θεός;” Είχα τέτοιες απορίες σαν παιδί. Ακόμα τις έχω, και παρότι σπούδασα το αντικείμενο, τώρα έχω περισσότερες. Πώς, λοιπόν, θα δίδασκα σε παιδιά; Σκεφτόμουν τι μου πάει… Πίστεψα εκείνη τη στιγμή ότι αυτό θα μου πηγαίνει. Και μπήκα στη σχολή δημοσιογραφίας. Παράλληλα έψαχνα και έφτιαχνα θέματα. Στην αρχή είχα φτιάξει ένα blog έγραφα εκεί έκανα συνεντεύξεις. Και πλέον, με όλες τις δυσκολίες που έχει το επάγγελμα, εγώ δεν το αλλάζω. Αν ξαναγεννιόμουν και εκατό φορές, πάλι το ίδιο επάγγελμα θα διάλεγα. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω άλλη δουλειά. Οπότε πλέον, ναι μπορώ να πω ότι μπορεί να μην το σκέφτηκα καλά τότε, αλλά όταν ξέρεις ενστικτωδώς τι θέλεις και τι σου ταιριάζει, όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους. Έτσι και η δουλειά μου… Πώς να στο πω; Γεννήθηκα για να γίνω δημοσιογράφος!» 

-Δημοσιογράφος, επαγγελματίας γραφιάς, «κονφερασιέ», παρουσιαστής, μεταφορέας ειδήσεων; Κοινά στοιχεία και διαφορές. Στην εποχή του διαδικτύου διακρίνονται εύκολα;

«Εγώ θεωρώ ότι το ίντερνετ αυτή τη στιγμή είναι ένα μεγάλο “όπλο”. Πλέον, λίγο πολύ όλοι γίναμε δημοσιογράφοι. Η μεταφορά ειδήσεων στο ίντερνετ γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς που νομίζω ότι ακόμα και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ενημερώνονται από το ίντερνετ. Δεν το συζητώ δε, για πόσες φορές έχει “βγει” είδηση από το ίντερνετ. Είναι μια μεγάλη πηγή, αλλά όχι πάντα αξιόπιστη. Τώρα, να σου πω την αλήθεια, πλέον, δεν είμαστε λίγο από όλα; » 

-Πιστεύεις ότι τα social media υποκαθιστούν κατά ένα μέρος την «κλειδαρότρυπα» της δεκαετίας του '90 στην Ελλάδα; Αν και τότε ήσουν μωρό, ως δημοσιογράφος το θεωρώ βέβαιο ότι ξέρεις...

«Εννοείται! Νομίζω ότι τα social media είναι ένας εύκολος τρόπος να γνωρίζεις τον άλλον, να “παραβιάζεις” την προσωπική του ζωή, να μαθαίνεις τα πάντα για τον άλλον. Δηλαδή, αμέσως ξέρεις τι μουσική ακούει, που μένει, ενδεχομένως και τι ψηφίζει. Στα social media μπορείς να μάθεις τόσα πολλά για τον άλλον, και όχι μόνο από τις πληροφορίες που δίνει ο ίδιος και ο καθένας μας αλλά και τόσα άλλα… Ποια κλειδαρότρυπα; Πλέον μπαίνεις κανονικά σπίτι, κάθεσαι και στον καναπέ! Χαχα!»

-Για να πάρει μία γυναίκα εκπομπή στην τηλεόραση πρέπει να κάνει πολλές... χάρες; Τι έχεις ακούσει γι' αυτό;

«Χμμμμ, ακούγονται πολλά είναι η αλήθεια. Μάλιστα και κάποιες σημερινές παρουσιάστριες, νέες, φημολογείται ότι έχουν πάρει εκπομπές και εύνοια από κανάλια όχι για το ταλέντο τους, αλλά για τις… δημόσιες σχέσεις τους. Όπως και άντρες παρουσιαστές που δεν έχουν γνώσεις (ούτε Ελληνικά καλά καλά δεν μιλούν) τους βλέπεις να έχουν εκπομπές, στούντιο υπερπαραγωγή κλπ. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να πούμε ότι όλες (και όλοι) είναι έτσι. Θεωρώ ότι είναι πολλές γυναίκες πολύ ικανές στη τηλεόραση. Άλλωστε να σου πω την αλήθεια, πιστεύω ότι όσες “χάρες” και να κάνει κάποιος, γιατί δεν κάνουν μόνο οι γυναίκες κάνουν και οι άντρες, το ταλέντο είναι που σε κρατάει. Και όχι μόνο στη τηλεόραση μπροστά αλλά γενικά. Ο κόσμος αργά ή γρήγορα αναγνωρίζει τον άνθρωπο που υποκρίνεται, βαριέται τον παρουσιαστή τον ατάλαντο, νομίζω ότι η τηλεόραση περνάει την δική της κρίση. Ο κόσμος, και όχι τυχαία, έχει γυρίσει την πλάτη του στη τηλεόραση. Γι' αυτό και θεωρώ ότι οι ιθύνοντες πρέπει να δουν τι είναι αυτό το προϊόν που έχει κουράσει και να το αλλάξουν». 

-Το αδύνατό σου σημείο και το πλέον δυνατό πάνω σου;

«Είμαι πολύ αγχώδης χαρακτήρας (πάρα πολύ) νομίζω ότι αυτό είναι το πιο αδύνατο σημείο μου. Και το πιο δυνατό μου είναι -ίσως να ακουστεί αστείο- αλλά το ένστικτό μου. Όσες φορές άκουσα το ένστικτο μου δεν βγήκε ποτέ λάθος». 

-Το πιο εξωφρενικό που έχεις ακούσει αναζητώντας δουλειά;

«Όπως ξέρεις στο δικό μας χώρο συχνά δουλεύουμε αμισθί ή θα παίρνουμε λίγα λεφτά. Μου έχουν ζητήσει λοιπόν, να πληρώσω για να προσφέρω δωρεάν τις υπηρεσίες μου (!!! ) Ωραίο ε;»