Monika Schmidt: «Κάθε κρίση είναι και μια αρχή για κάτι καινούργιο, καλύτερο!»

by - Μαρτίου 16, 2016

Θέλει την πόλη της Θεσσαλονίκης όμορφη. Για τα άτομα με αναπηρία, για τους ποδηλάτες, ακόμα και για την μαμά με το μωρό στο καρότσι. Η γερμανίδα Monika Schmidt δραστηριοποιείτε με ενθουσιασμό και ορμή.







Συνέντευξη στην Αιμιλία Πανταζή

Η Monika Schmidt ήρθε στην Ελλάδα, στην τότε χώρα των ονείρων της, ως ξεναγός (tour guide). Εγκαταστάθηκε στην Αίγινα το 1987. Παντρεύτηκε και απέκτησε δυο αγόρια. Εργαζόταν χρόνια ως στέλεχος σε πολυεθνική εταιρία. Σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη. 


«Μετά από εικοσιένα υπέροχα χρόνια στη Θεσσαλονίκη έμεινα ανάπηρη πριν επτά χρόνια μετά από ένα πολύ βαρύ εγκεφαλικό και ξαφνικά η χώρα των ονείρων μου έγινε εφιαλτική.
Βρέθηκα από πετυχημένη business woman στο περιθώριο. Ένοιωθα σαν σκουπίδι της κοινωνίας. Δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω έξω με αναπηρικό καρότσι.» 

Μετά το πρώτο σοκ ξύπνησε το μαχητικό της πνεύμα.

«Οργίστηκα γι’ αυτή την αδικία και έβαλα μπρος να την αλλάξω! Περισσότερο από τη Θεσσαλονίκη αγαπώ τα άτομα και δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα την αδικία που αντιμετωπίζει κάποιος με κινητικά προβλήματα. Μπορεί η Θεσσαλονίκη να γίνει όμορφη με την ενεργή συμμετοχή όλων των πολιτών. Θέλουμε να "παρασύρουμε" εντελώς τους αδιάφορους, βολεμένους.»

Γι' αυτό τον σκοπό η Μόνικα έχει δημιουργήσει στο φβ την ομάδα «την πόλη μου εγώ!! Την φτιάχνω όμορφη». Καλεί όσους ενδιαφέρονται και πιστεύουν ότι μπορούν, να συνεισφέρουν στην αλλαγή.

«Όταν οι πολίτες αλλάζουν, τότε και τα πράγματα σε μια πόλη αλλάζουν. Ας φτιάξουμε τις ελληνικές πόλεις όμορφες και φιλικές, με πρότυπο τη Θεσσαλονίκη.»

Τα δικά της πρότυπα;

«Πρόσφατα διάβασα για ένα project στη Γερμανία: "Sozialhelden" - κοινωνικοί ήρωες. 
θα ήθελα να το εφαρμόσουμε και εδώ. Πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν και χωρίς πολλά χρήματα. Διάθεση χρειάζεται.

Επίσης, το "Aktion Mensch" που ξεκίνησε πριν 50 χρόνια στη Γερμανία και αφορά την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας ως προς τα άτομα με αναπηρία. Μπορώ να βρω την τεχνογνωσία αλλά πρέπει να βρεθούν συνεργάτες. στην Ελλάδα. Υπάρχουν αξιόλογες προσπάθειες για το θέμα αυτό, όμως δεν υπάρχει ενότητα. Αυτήν προσπαθώ να δημιουργήσω στην ομάδα για την όμορφη πόλη.» 

Ο έντονος δυναμισμός της δεν την αφήνει να επαναπαυτεί. Διαχειρίζεται και δεύτερη ομάδα: «ομάδα αυτοβοήθειας για άτομα με κινητική αναπηρία»

«"Δεν είσαι μόνος". Προσφέρουμε "μια αγκαλιά, έστω εικονική αν δεν την βρείτε έξω" λέμε στην καρφιτσωμένη ανάρτηση.»



Επιμένει να κατοικεί στην Ελλάδα, Δεν έχει σκεφτεί να επιστρέψει στην Γερμανία;

«Ναι, αλλά απλά δεν μπορώ ή δεν θέλω. Μ΄ αρέσει εδώ. Οι λόγοι είναι πολλοί ...»

Την απογοητεύει η αδιαφορία των ανθρώπων.  Στο βιβλίο της, «Πάθος για μια νέα ζωή» θέλει να περάσει ένα μήνυμα...

«Ό,τι και να πάθουμε στην ζωή, δεν πρέπει να παραιτούμαστε ποτέ, εγώ π.χ. υπήρξα ορειβάτισσα και μαραθωνοδρόμος. Στην αρχή ήθελα να πεθάνω, δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου σε αναπηρικό καρότσι. Σήμερα χαίρομαι που ζω και είμαι καλά. Η κάθε κρίση είναι και μια αρχή για κάτι καινούργιο, καλύτερο!» 





You May Also Like

0 comments

Το μήνυμα σας