Τα παράθυρα έχουν μια παράξενη ικανότητα: αναβλύζουν περίεργες μυρωδιές.

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Καθημερινά τα παράθυρα ανοίγουν. Προσκαλούν με μύρια αρώματα τα πρωινά. 

Τρυφερότητα 

Σύμπνοια 

Ειλικρίνεια 

Παρηγοριά 

Εξαθλίωση 

Κατάκριση 

Αχαριστία 

Αδιαφορία 

Πληρότητα 

Απληστία 

Γενναιοδωρία 

…μερικά από τα ονόματα των αρωμάτων. Και ο κάθε ένας από μας παίρνει τη μυρωδιά που επιθυμεί και πασχίζει όπως νομίζει καλύτερα. 

Ο αγώνας με το άρωμά του κρατά όσο η μέρα. Τα παράθυρα παρατηρητές, συμπαραστάτες, σιωπηλοί και κριτές φανεροί. 

Άνθρωποι μόνοι 

Άνθρωποι που πεθαίνουν μόνοι 

Παιδιά κακοποιημένα 

Ξεριζωμένα πλάσματα 

Άνθρωποι που βιώνουν στερητικό –α: Άστεγοι, άσιτοι, αμόλυντοι και έντιμοι άσκοποι. 

Ηλικιωμένοι δίχως τρυφερότητα και αγάπη. 

Νέοι με παρμένα όνειρα 

Της διπλανής πόρτας ο κάτοικος.

Καθημερινά τα παράθυρα με τις περίεργες μυρωδιές κλείνουν. Ό,τι πρόλαβε κανείς ως την νύχτα. Αναρωτιόμαστε τι κάναμε για να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος. 

Κάποιοι είναι γεννημένοι για μνημειώδεις πράξεις και τους ευγνωμονούμε, κι άλλοι ζουν για να προσφέρουν απ’ τα απλά: 

Χέρι να κρατά άλλο χέρι στα εύκολα και στα δύσκολα. 

Μια αγκαλιά σιωπηλή. 

Τηλεφώνημα που ισορροπεί, στηρίζει, ευχαριστεί. 

Ένας καλός λόγος, και ένα χαμόγελο χωρίς λόγο. 

Χαιρετισμός συμπαράστασης στα καθημερινά. 

Κι αν το κλειστό παράθυρο μάς βρει δίχως να έχουμε απαντήσει ούτε σε μια ευωδιά, ας μην απελπιζόμαστε. Τα παράθυρα θ’ ανοίξουν ξανά την επόμενη μέρα και την μεθεπόμενη, και την…. 

Καλό μας ξημέρωμα με μύρια αρώματα ξανά.