Ακολουθούν αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου, κατά την περίοδο 1991-2010. Έχουν συγκεντρωθεί και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη, με τίτλο, Σταυρός και Ανάσταση. 

Με βαθιά γνώση, διεθνής πείρα, διεισδυτική κρίση και νηφάλιο λόγο, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του αιώνα μας, μιλά μέσα από τις κατά καιρούς συνεντεύξεις του για καίρια ζητήματα της εποχής. 

Μίλησε για το πανανθρώπινο κουσούρι… 

«Η ζήλια είναι το μεγάλο πρόβλημα και στα θρησκευτικά περιβάλλοντα. Μην ξεχνάτε, στην αρχαία Ελλάδα, πόσοι, πού σήμερα τους θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη, πέθαναν σε εξορία. Δεν υπάρχει μόνο το "Οιδιπόδειο" σύμπλεγμα, αλλά και το "Αριστείδειο" σύμπλεγμα, όπως το λέω, «ο τάδε είναι πολύ καλός, μιλούν συνεχώς επαινετικά γι’ αυτόν, ας εξοστρακιστεί». 

Από τους θρησκευτικούς κύκλους περιμένει κανείς την αγάπη… 

«Εδώ είναι μια απλοποίηση. Οι λεγόμενοι είναι και αυτοί άνθρωποι. Ο διάβολος τους κυνηγά περισσότερο. Και αν δεν μπορεί να τους πιάσει για φιλοχρηματία ή για θέματα που σχετίζονται με την ηθική, τους πιάνει με τη ζήλια, την υποκρισία, τη μικροψυχία. Χρειάζεται μια αδιάκοπη επαγρύπνηση». 

Κάποιες Εκκλησίες έχουν πολλά λεφτά… 

«Η Εκκλησία θεωρείται από ορισμένους ότι είναι οι κληρικοί, οι Επίσκοποι, εκείνοι που έχουν την ευθύνη της διοικήσεως. Δεν είναι έτσι. Την Εκκλησία την αποτελούν όλοι όσοι είναι βαπτισμένοι, συνεπώς όλοι έχουμε ανάγκη αυτοκριτικής και διορθώσεως. Μια τοπική εκκλησία, όπως και ένα οργανωμένο κράτος, πρέπει να έχει οικονομική επάρκεια. Αρκεί οι πόροι να χρησιμοποιούνται ορθά σε έργα αγάπης». 

Η παγκοσμιοποίηση, θα λύσει ή θα επιδεινώσει τα προβλήματα; 

«Εξαρτάται τι εννοούμε με τη λέξη παγκοσμιοποίηση. Ακόμη και εκείνοι που είναι εναντίον της, χρησιμοποιούν τα επιτεύγματά της. προφανώς είμαστε εναντίον της παγκοσμιοποιήσεως της ολιγαρχίας, της αδικίας, του εγκλήματος. Τι σημαίνει όμως εναντίον; Είναι σαν να λες είμαι εναντίον της καταιγίδας. Ε, και λοιπόν, Και ποιος σε ρωτάει;» 

Εκρηκτικό μείγμα η φτώχεια μαζί με την τυφλή θρησκευτική πίστη;

«Ναι, είναι. Ο πόνος είναι δεμένος με την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο φτωχός, ο οποίος πιστεύει ότι έχει αδικηθεί, αντιστέκεται». 

Αυτό που διδάσκουν οι θρησκείες, ότι η ζωή αυτή δεν έχει αξία, γιατί υπάρχει μια άλλη ζωή που είναι σημαντικότερη, δεν οδηγεί σε παρεκκλίσεις; 

«Όχι. Απεναντίας έχει πολλή αξία αυτή η ζωή και αυτό το σώμα. Η ζωή αυτή προσδιορίζει και την επόμενη φάση. Η Ανάσταση του Χριστού αυτό ακριβώς τονίζει, ότι το σώμα έχει αξία, η ζωή έχει αξία. Ο πύραυλος και την ώρα που είναι ακόμη μέσα στη βαρύτητα της Γης, την έχει νικήσει. Η αιώνια ζωή δεν αρχίζει από τον θάνατο. Ήδη ζούμε την αιώνια ζωή. Στα αλβανικά εξακολουθούν να χρησιμοποιούν στην Εκκλησία την όμορφη φράση, αντί "πέθανε", "άλλαξε ζωή"».

Η οικονομική κρίση της εποχής σχετίζεται με μια κρίση αξιών, με το μοντέλο ζωής που υιοθέτησαν οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια;

«Πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα μανιακής κερδοσκοπίας εκ μέρους οικονομικών παραγόντων. Πρόκειται για μια στρεβλή οικονομική δραστηριότητα, η οποία αδιαφορεί για την αξία του ανθρωπίνου προσώπου, δρα επί τη βάσει εγωιστικών κριτηρίων και δεν εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητος. Τελικά, πρόκειται πράγματι για κρίση αξιών που οφείλεται στο μοντέλο ζωής που έχουμε υιοθετήσει όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Συνδέεται με μια γενικότερη υλιστική αντίληψη, η οποία ταυτίζει την επιτυχία στη ζωή με την εγωιστική συγκέντρωση πλούτου για την εξασφάλιση δυνάμεως, πολυτέλειας και ποικίλων ηδονών»

Οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται. Οι άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια. Υπάρχει κοινωνική αλληλεγγύη και έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον ή ισχύει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»;

«Έχει πράγματι, δημιουργηθεί μια τραγική κατάσταση, όχι μόνο στις υπανάπτυκτες ή αναπτυσσόμενες χώρες αλλά ακόμη και στις λεγόμενες ανεπτυγμένες, με τη φοβερή ανεργία, που είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσεως, και γενικότερα με την καλλιέργεια του ατομισμού και της αδιαφορίας για τις ανάγκες των άλλων. Έτσι βλέπουμε στην εποχή μας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών να διευρύνεται δραματικά. Σε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση θα χρειασθεί να υπάρξει μια αντίσταση στην αδικία και στην ασπλαχνία.. Πιστεύω ότι ο ορθόδοξος λαός, ιδιαίτερα στις δύσκολες συνθήκες, αναπτύσσει κρυμμένες δυνάμεις ευσπλαχνίας, αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας, που έχουν καθορίσει το DNA πολλών γενεών. Και οπωσδήποτε, και αυτήν την περίοδο, θα αντιδράσει με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Η γενναιόδωρη καλοσύνη, η αφιλοκερδής αλληλεγγύη, η γνήσια αγάπη είναι ο αληθινός πλούτος τον οποίο έχει ανάγκη η κοινωνία μας…» 

Τι ευχή κάνετε; 

«Να είμαστε συνεπείς και αληθινοί, να ζούμε αυτό που πιστεύουμε. Δεν είναι εύκολο να αγαπάς αληθινά, να συγχωρείς αληθινά. Δεν είναι εύκολο να κατανοείς τον διαφορετικό και να τον δέχεσαι ως αδελφό σου. Γενικά, δεν πιστεύω σε έναν εύκολο Χριστιανισμό. Τα δύσκολα αξίζουν». 

Είναι εύκολο να αγαπήσεις ένα μουσουλμάνο; 

«Όταν σκεφθείς ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός για σένα και άλλος Θεός για τον μουσουλμάνο, γιατί να μην τον αγαπήσεις; Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι οι οποίοι γεννήθηκαν σε μια άλλη θρησκεία. Δεν ήταν δική τους η επιλογή και ούτε δική μας, για να καμαρώνουμε. Δεν υπάρχει δικός μας Θεός και ξένος, ένας είναι ο Θεός».

Υπάρχει ελπίδα; 

«Όλοι έχουμε τη δυνατότητα και το χρέος της ελπίδας, όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Δεν έχουμε περιθώριο να μην ελπίζουμε. Αντιμετωπίζουμε τη δύσκολη πραγματικότητα με τη βεβαιότητα της παρουσίας του Θεού με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, με αυτό το φως, με αυτήν τη δύναμη μεταμορφώνουμε την πραγματικότητα. Έχουμε δυνάμεις να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, όχι μόνο δημόσια, αλλά και εν κρυπτώ, να βοηθούμε τον διπλανό μας». 

Πρόσφατα εκδόθηκε το νέο βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιου, με τίτλο, Συνύπαρξη: Ειρήνη, Φύση, Φτώχεια, Τρομοκρατία, Αξίες. (εκδόσεις Αρμός). 

Αποκλειστική συνέντευξη παραχώρησε στο κανάλι CNN Greece. αξίζει να την παρακολουθήσετε...