Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων όταν...










...ενώ μιλούσε κατά την διάρκεια εκδήλωσης στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, κάποια άτομα από το ακροατήριο αντέδρασαν έντονα διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική της κυβέρνησης και καταλήγοντας με μία προσωπική επίθεση εναντίον του πως δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του κτλ.




Φωνές και διαμαρτυρίες για τις καρέκλες της εξουσίας... 

Το να τα βάζεις όλα σε ένα κουβά συνιστά ένα είδος φασισμού. Και το να συμπυκνώνεις τις ανθρώπινες συμπεριφορές σε μία συμπεριφορά που εσύ έχεις στο μυαλό σου, είναι επίσης άδικο.

Βέβαια, από την άλλη, αποτελεί πραγματικότητα πως ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που ανέρχονται στην εξουσία, εξελίσσονται σε «καρεκλάκηδες».

Τα περισσότερα στελέχη των κυβερνήσεων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο μεταπολιτευτικά έχουν να παραδώσουν στο παρασκήνιο και από ένα τέτοιο βιογραφικό που πιστοποιεί την κατηγορία περί «καρέκλας» κτλ.

Όχι, όμως, όλοι.

Ο Γιάννης Μουζάλας δεν είναι πολιτικός. Είναι γιατρός, επιστήμονας. Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει την ζωή του στην αλληλεγγύη. Σε δύσκολα ταξίδια με τους Γιατρούς του Κόσμου, στο ιατρείο του, στο προσωπικό του αποτύπωμα στην ζωή.

Ο Γιάννης Μουζάλας δεν αποτελεί στέλεχος της κυβέρνησης υπό την έννοια ότι θα κάτσει στο γραφείο του, θα πιει δυο τρεις καφέδες, θα κάνει μερικά «υποσχετικά» ραντεβού, θα στείλει κάνα sms στον Τσίπρα ή στους «συντρόφους» του ΣΥΡΙΖΑ για να προετοιμάσει την «βάση» του για το... μέλλον.



Εδώ και μήνες μένει εκεί -επί της ουσίας να βγάζει το φίδι από την τρύπα - μόνος του στο κορυφαίο θέμα που ταλανίζει την Ευρώπη, την ώρα που άλλοι «συναρμόδιοι» υπουργοί ποιούν την νήσσα (κοινώς κάνουν την πάπια).

Άναψε ένα τσιγάρο και περίμενε να κοπάσει η «καταιγίδα» της αντίδρασης από κάποιους που διαμαρτύρονταν.

















Κι αυτοί είχαν το δίκιο τους. 

Αλλά κι εκείνος είχε δίκιο που άναψε το τσιγάρο. 

Κι ας μην ήταν politically correct για... την υποκρισία που συνεχίζεται και μυαλό δεν έχουμε βάλει...