Από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους. μέχρι το μεδούλι, ο Σταμάτης Ασημένιος...










Γράφει η Αιμιλία Πανταζή



Έλληνας δημοσιογράφος που ζούσε επί 34 χρόνια στη Γερμανία. Εκεί είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και για 20 χρόνια είχε διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Έσσεν, κυρίως θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και μετανάστευσης «ελπίζοντας οι φοιτητές του να έμαθαν κάτι από εκείνον.»
Στην Ελλάδα κυρίως τον γνωρίσαμε μέσω των ανταποκρίσεων της Ντόιτσε Βέλε στο ΣΚΑΙ, με θέμα την «ευρωκρίση».

Τον περασμένο Μάιο τον πλησίασα προτείνοντάς του συνέντευξη για το pressworkers. Είχε δεχθεί αμέσως με διάθεση να αφήσει για λίγο το απόλυτο επαγγελματικό του προφίλ και να δείξει και την πιο ανθρώπινη πλευρά του.
Να μιλήσει για τα καράβια της Χίου, το σπίτι της γιαγιάς του στον Φραγκομαχαλά, τους περιπάτους του στον Κάμπο, τα μπάνια στον Καρφά και το Λιθί, τις εκδρομές στα Μεστά και στον Ανάβατο. Στον νου και την ψυχή του είχε ταυτιστεί το νησί με την έμπνευση, την ελευθερία και τη ξεγνοιασιά.

Πολλές φορές ξεκουραζόταν μαγειρεύοντας και καμάρωνε χαμογελαστός δίπλα στις δυο του κόρες εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στον καλό τους δάσκαλο, Γιώργο Παναγιωτόπουλο, που «είχε διδάξει Ελλάδα σε χιλιάδες ελληνόπουλα της Γερμανίας.»

Στην συνομιλία μας πάντα ευγενικός, διακριτικός και ουσιαστικός στον λόγο του. Πρόθυμος να βοηθήσει όταν του ζήτησα αργότερα να με φέρει σε επαφή με τον καλό δάσκαλο των παιδιών του, μα τελικά δεν προλάβαμε.

Στις ερωτήσεις που του έγιναν, θυμάμαι, δεν είχε απαντήσει μία. Εκτιμούσε την αυθεντική αγωνία του δημοσιογράφου -που τρώει σαν σαράκι- για να βγάλει το ουσιαστικό «θέμα», και γνώριζε καλά πως ένα ρεπορτάζ μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Ο ξαφνικός θάνατός του για όσους ίσως δεν γνώριζαν τη μάχη του με τον καρκίνο, σόκαρε.

Ο Σταμάτης Ασημένιος έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι στα 50 του χρόνια. Μάλλον το καράβι που πήρε, χιώτικο θα ‘ναι.
Καλό ταξίδι...