Αντρέι Ταρκόφσκι, ένας σπουδαίος ποιητής του κινηματογράφου

by - Δεκεμβρίου 29, 2015


'Έζησε μακριά από τον πατέρα του, σημαντικό ποιητή Αρσένι Ταρκόφσκι. Σπούδασε ζωγραφική, μουσική, γλυπτική, εκφράσεις της τέχνης που στήριξαν και μετουσιώθηκαν δημιουργώντας την προσωπική του κινηματογραφική γραφή. 






Ο Αντρέι Ταρκόφσκι κατατάσσεται ανάμεσα στους κορυφαίους σκηνοθέτες της γενιάς του κι όχι μόνο. 

Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1932 στην πόλη Ζαβράγιε της Ρωσίας. Το 1956 ξεκίνησε σπουδές στη διάσημη κινηματογραφική σχολή της Μόσχας VGIK. Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, ήταν ο τίτλος της πτυχιακής του. 


Με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν, βραβεύεται με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας (1962). Ακολουθεί η επική παραγωγή του, Αντρέι Ρουμπλιόφ, η οποία αντιμετώπισε καθυστερήσεις προβολής στην Ρωσία, ενώ τελικά κατάφερε να αποκομίσει το βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ των Καννών.

Η αμείλικτη γραφειοκρατία της πατρίδας του Ταρκόφσκι περιορίζει τα δημιουργικά του σχέδια. Και εκείνος απογοητευμένος γράφει στο ημερολόγιό του: «Είμαι χαμένος. Δεν μπορώ να ζήσω στη Ρωσία, αλλά ούτε μακριά από αυτήν». 

Ταξιδεύει και εγκαθίσταται μόνιμα κάποια χρόνια στην Ιταλία όπου και σκηνοθετεί την ταινία του Νοσταλγία. Γαλλία και Σουηδία, δυο ακόμη χώρες που τον φιλοξένησαν. Η Θυσία γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 και βραβεύτηκε στις Κάννες. 


Στις 29 Δεκεμβρίου 1986 στο Παρίσι, ο ποιητής-σκηνοθέτης, όπως έχει χαρακτηριστεί, νικιέται από το καρκίνο. 



Αργοί ρυθμοί, μεγάλης διάρκειας πλάνα, ο χρόνος που ρέει αδυσώπητα, πνοές μεταφυσικής, η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, η πίστη, η μνήμη, το όνειρο και η θυσία καθόρισαν τη σπουδαία φιλμογραφία του. «Γλυπτική του χρόνου», ονόμασε τα θεμέλια του συνολικού του έργου.

«Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα έκανα μια ταινία χωρίς νερό.»



«Δεν μπορώ να ξαναδώ τις ταινίες μου. Νιώθω την ίδια ντροπή που θα ένιωθα εάν διάβαζα το ημερολόγιο που έγραφα παιδί.»


«Δυο σκέψεις τριγύριζαν συνεχώς στο παιδικό μου μυαλό: να τελειώσει ο πόλεμος και να γυρίσει ο πατέρας μου.»


«Νομίζω πως ήρθαμε στον κόσμο για να αγωνιστούμε. Για να συγκρουστούν μέσα μας το καλό και το κακό. Και να υπερισχύσει το καλό πλουτίζοντας το πνεύμα μας. Δύσκολα μπορούμε να πούμε αν είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν έγκειται στην επιθυμία μας. Κάποιες φορές η ζωή είναι τόσο σκληρή ώστε μετανοείς που γεννήθηκες. Άλλοτε πάλι μας επιφυλάσσει εκπλήξεις που και μόνο γι αυτές αξίζει να ζεις.»

Παρακολουθήστε το ιταλικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην ΕΡΤ με συνέντευξη και αποσπάσματα των ταινιών του....




You May Also Like

0 comments

Το μήνυμα σας