Μορφές Σιωπής
Όταν δεν μπορείς να εκφραστείς με φωνή, με σώμα, μένει η σιωπή...
Γράφει η Κική Τσακίρη*
Μένουν τα μάτια και όσες εκφράσεις επιτρέπει ακόμα το πρόσωπο, όταν δεν παραμορφώνεται απ' τον πόνο.
«Μαμά μη φωνάζεις», όταν επιπλήττω με μια αυστηρή ματιά τις κόρες μου, όποτε αμελούν ή κάνουν λάθος εργασίες που πρέπει να κάνουν.
Η σιωπή της χαράς...
Όταν αντικρίζω αγαπημένα πρόσωπα, όταν είμαι έξω στην αυλή και χοροπηδούν τα σκυλάκια μπροστά μου.
Συνήθως συνοδεύεται από ένα χαμόγελο.
Η σιωπή της απόγνωσης...
Όταν δεν μπορώ να μεταδώσω σωστά τι εννοώ εκείνη τη στιγμή και με βομβαρδίζουν οι συνομιλητές μου με άσχετα, ενίοτε και λόγια που πληγώνουν.
Συνοδεύεται από χαμόγελο αμηχανίας, που πολλές φορές εκλαμβάνεται σαν ειρωνεία, και συχνά με κλάμα απελπισίας.
Η σιωπή της προσευχής...
Όταν με κλειστά μάτια, χτυπά ο ήλιος κι ο αέρας το πρόσωπο. Αυτή η σιωπή φορτίζει τις μπαταρίες μου με αντοχή και με επαναφέρει στην ουσία των «μικρών» πραγμάτων.
Η σιωπή της απομόνωσης...
Όταν αδυνατώ να λύσω διαφορές ή περιβάλλομαι αναγκαστικά από ακάλεστα άτομα που παίζουν τον καλό Σαμαρείτη σποραδικά, η από επισκέψεις ανίας.
Η σιωπή της αγαλλίασης...
Όταν διαβάζω κάτι που μ' αγγίζει ή βλέπω κάτι ενδιαφέρον ή καταφέρνω κάτι που υπό νορμάλ συνθήκες φαντάζει αδύνατον.
Συνήθως συνοδεύεται από λαμπερό βλέμμα.
Η σιωπή της στοργής και της αγάπης...
Η αγαπημένη μου. Συνήθως συνοδεύεται από ελαφρό μειδίαμα και έντονο βλέμμα.
Μια ζωή αγκαλιά με σιωπές, 15 χρόνια και ποιος ξέρει πόσο ακόμα;
Η σιωπή για υγιείς ανθρώπους είναι μια. Ξεχωρίζουν οι αγιορείτες πασών των θρησκειών που 'ναι το αόρατο κινητό τους, ο δίαυλος επικοινωνίας με τον άγνωστο Θεό.
Όσοι έχετε την ατυχία να 'ναι ο άνθρωπος σας βυθισμένος σε σιωπές, μάθετε να τη διαβάζετε.
Χτες άκουσα κάτι σοφό και ανεπανάληπτο: Στην εποχή μας παιδάκι μου όταν χαλούσε κάτι το φτιάχναμε, δεν το πετούσαμε». Σήμερα οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι, ειδικά όταν ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες.
Διαβάζετε τις σιωπές, αν θέλετε τον άνθρωπό σας στη γη κι όχι να βρεθείτε στη θέση να του εύχεστε καλό παράδεισο, λες και υπάρχει και κακός παράδεισος!
*Η Κική Τσακίρη ζει στην Αρχίπολη της Ρόδου. Είναι μητέρα τριών παιδιών. Πάσχει από την ανίατη ασθένεια της Πλάγιας Μυοατροφικής Σκλήρυνσης (σ.σ. Νόσος του Κινητικού Νευρώνα. Ο θάνατος των κινητικών νευρώνων που έχει υποστεί, καθιστά αδύνατο για τον εγκέφαλο της να ελέγξει τους μύες ή να στείλει μηνύματα. Επικοινωνεί πλέον μόνο με τα μάτια.
Χάρη στο ειδικής τεχνολογίας μηχάνημα Eyewriter που παρακολουθεί την κίνηση του ματιού σε ένα ψηφιακό πληκτρολόγιο, έχει τη δυνατότητα να γράφει και να επικοινωνεί μέσω υπολογιστή ο οποίος μετατρέπει τον γραπτό λόγο σε ομιλία.
0 comments
Το μήνυμα σας