Η αδυναμία των αδυνάτων

by - Οκτωβρίου 07, 2015


Είχα γράψει παλαιότερα για τη δύναμη των αδυνάτων, πώς υπό κατάλληλες συνθήκες μπορούν να 'ναι μάχιμοι στην καθημερινότητα.










Γράφει η Κική Τσακίρη


Στην Ελλάδα αυτό είναι η εξαίρεση. Ο κανόνας είναι η αδυναμία. 

Όταν λείπουν οι επαγγελματίες φροντιστές, εκπαιδευμένοι για κάθε περίπτωση αναπηρίας, που να τους παρέχει ένα σύστημα υγιες υγείας, ο ανάπηρος βρίσκεται στο έλεος της οικογένειας που μπορεί μεν να τον αγαπούν, όμως δεν έχουν τις γνώσεις και τις δυνατότητες να ανταπεξέλθουν. 

Ευτυχώς λίγοι, όπως εγώ, χρειάζονται 24ωρη φροντίδα. Κι όταν για διάφορους λόγους αποχωρήσει ξαφνικά ένας από την ομάδα φροντιστών, χωρίς να 'χει βρεθεί αντικαταστάτης κι οι υπόλοιποι λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων δεν μπορούν να καλύψουν το κενό και αναζητούν αλλού εργασία, ο ανάπηρος μένει μετέωρος. Ποθεί διακαώς να τον λευτερώσει ο θάνατος. 

Χτυπά πριν πόρτες βοηθείας, αλλά λίγες ανοίγουν. Το βλέπουμε και στα κύματα των προσφύγων που ψάχνουν τη γη της επαγγελίας και βρίσκουν μια άλλη κόλαση. 

Απόγνωση, απάθεια, απελπισία, απομόνωση φωλιάζουν ύπουλα σιγά σιγά στην ψυχή. 
Πρώτο βήμα για ν' αρχίσει το ανοσοποιητικό να βαράει κόκκινο. Κατάληξη είναι να λένε: «ήταν θέλημα θεού, τον πήρε κοντά του, λυτρώθηκε», κι άλλα τέτοια κουλά για να ναρκώνονται οι συνειδήσεις των δίποδων.

Πριν περίπου ένα μήνα άνοιξα την αυλή μου σ' ένα αδέσποτο σκυλάκι κι αυτό κοιμάται έξω από την μπαλκονόπορτα μου, ενώ έχει σπιτάκι για να κοιμάται. 



Όλα είναι στα χέρια των ανθρώπων, όταν αφήσουν επιτέλους έξω από την πόρτα θρησκείες, θεούς και δαίμονες και προπάντων το χρήμα.

Δεν θα 'χουμε επιθυμίες θανάτου, ούτε ξεριζωμούς, ούτε την πολική αρκούδα απελπισμένη πάνω σ' ένα κομμάτι πάγου που λιώνει, βυθίζοντας την στον πάτο της θάλασσας. 

Λατρεύουμε όλοι τα παιδιά μας, όμως χτίζουμε μια κόλαση γι' αυτά. Ευτυχώς έχουν και τα κινητά να αποδρούν σ' ένα κόσμο ψεύτικο αλλά λιγότερο επώδυνο. 
Κεμάλ αυτός ο κόσμος θ' αλλάξει ποτέ;


*Η Κική Τσακίρη ζει στην Αρχίπολη της Ρόδου. Είναι μητέρα τριών παιδιών. Πάσχει από την ανίατη ασθένεια της Πλάγιας Μυοατροφικής Σκλήρυνσης (σ.σ. Νόσος του Κινητικού Νευρώνα. Ο θάνατος των κινητικών νευρώνων που έχει υποστεί, καθιστά αδύνατο για τον εγκέφαλο της να ελέγξει τους μύες ή να στείλει μηνύματα. Επικοινωνεί πλέον μόνο με τα μάτια.
Χάρη στο ειδικής τεχνολογίας μηχάνημα Eyewriter που παρακολουθεί την κίνηση του ματιού σε ένα ψηφιακό πληκτρολόγιο, έχει τη δυνατότητα να γράφει και να επικοινωνεί μέσω υπολογιστή ο οποίος μετατρέπει τον γραπτό λόγο σε ομιλία.

You May Also Like

0 comments

Το μήνυμα σας