Τώρα που τα σχολεία ξανανοίγουν κι ο «Καλός Μαθητής» δεν μοιάζει με βραστό αβγό... Ο «Καλός Μαθητής» φέρνει περισσότερο στη φασολάδα...

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Τι εννοεί με αυτό ο Σωτήρης Ζάχος, εκπαιδευτικός και συγγραφέας του βιβλίου: «Μάθε παιδί μου, γράμματα!»; 

«Εννοώ ότι η κατασκευή του παρουσιάζει περισσότερες ομοιότητες με την κατασκευή της φασολάδας και λιγότερες με την κατασκευή ενός βραστού αβγού.» 

Πάλι δεν κατανοώ τι εννοεί… το μόνο που θέλω διακαώς είναι το παιδί μου να είναι ένας Καλός Μαθητής, γι' αυτό άλλωστε διαβάζω το βιβλίο του. Θέλω να μάθω τη μέθοδο κατασκευής «Καλών Μαθητών»

Χρόνια δραστηριοποιημένος ο Σωτήρης Ζάχος στον χώρο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης διδάσκοντας το μάθημα της έκφρασης-έκθεσης. Παράλληλα ασχολείται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό ως πιστοποιημένος σύμβουλος του «Ariston Test». Φαίνεται να γνωρίζει τι θέλουν οι γονείς… 

«Όλοι θέλουν να έχουν στο σπίτι τους έναν "Καλό Μαθητή". Το θέλουν πολύ. Το θέλουν τουλάχιστον όσο θέλουν κι ένα… εξοχικό σε μέρος που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Όλοι τον θέλουν. Ελάχιστοι όμως, γνωρίζουν και πώς να τον αποκτήσουν….», υπόσχεται στο εξώφυλλο. 

Αναζητώντας τη «Λύση» στο πρόβλημά μου τώρα που σε λίγες μέρες ξεκινούν και πάλι τα σχολεία, πέφτω στο κεφάλαιο της σελίδας 29 με τίτλο: Πολίτικη κουζίνα. 

«Ο "Καλός Μαθητής" δεν κατασκευάζεται ούτε γρήγορα ούτε απλά. Όποιος έχει ανάγκη από έναν ή περισσότερους "Καλούς Μαθητές", πρέπει να στραφεί σε πιο ουσιαστικές επίπονες προσπάθειες ξεκινώντας από την κατανόηση του τι ακριβώς είναι.» 

Λέτε να αρχίζω να μπαίνω στο ζουμί της «φασολάδας»…

«Ο "Καλός Μαθητής" είναι αποτέλεσμα μιας προγραμματισμένης, σύνθετης και καλοδουλεμένης συνταγής που εμπεριέχει, στις κατάλληλες δόσεις, ένα σύνολο υλικών… Στον "Καλό Μαθητή" σχεδόν όλοι αποδίδουν συγκεκριμένη ηλικία, συνήθως την παιδική και εφηβική. Λάθος! Ο "Καλός Μαθητής" δεν έχει ηλικία. Είναι αειθαλής. Μπορεί τα πρώτα δείγματα καλότητας να τα δείχνει στην προσχολική ή και στη σχολική ηλικία αλλά, αν σταματήσει εκεί, τότε βράσ’ τα Χαράλαμπε ή, τέλος πάντων, όποιος άλλος καταπιαστεί με το βράσιμο. Ο «Καλός Μαθητής» εξελίσσεται συνεχώς και σε κάθε φάση της ζωής του κι όχι μόνο σε επίπεδο Ωδικής, Ιχνογραφίας, Οικοκυρικών, Γυμναστικής, Θρησκευτικών και άλλων πολύ ενδιαφερόντων σχολικών μαθημάτων.» 

Ας έχει το παιδί καλές επιδόσεις στο σχολείο, ας πετύχει και την είσοδό του σε μια καλή σχολή κι από εκεί και πέρα… βλέπουμε…, έτσι δεν είναι; Ρωτώ και η απάντηση έρχεται με κάτι για ….φυτά.

«Για να διαθέτει διάρκεια ο "Καλός Μαθητής" πρέπει να μη μοιάζει με φυτό. Το φυτό ανθίζει για μια περίοδο, είναι όμορφο (π.χ. μολόχα) ή χρήσιμο (π.χ. μαρούλι) κατά τη συγκεκριμένη περίοδο αλλά μετά μαραίνεται και τότε δεν είναι ούτε όμορφο αλλά ούτε και χρήσιμο! Για να διαθέτει διάρκεια ένα άτομο πρέπει να αποκτήσει μια προσωπικότητα με συγκεκριμένα γνωρίσματα: 

Καλό μυαλό. Χρήσιμο υλικό όσο και το σπανάκι για τη σπανακόπιτα. Ως γνωστόν σπανακόπιτα χωρίς σπανάκι δεν είναι σπανακόπιτα. 

Αν κάτι τέτοιο γίνει εφικτό (εξαιρετικά σπάνιο επίτευγμα), τότε θα χρειαστεί και Συναισθηματική Νοημοσύνη, δηλαδή ισορροπημένο και ευφυή συναισθηματικό κόσμο. Κι αυτό καλλιεργείται και δεν εξαρτάται ούτε από την τύχη ούτε και από τον βαθμό καλότητας… 

Χρειάζεται επίσης και μια γερή δόση Δομής. Επειδή κανείς δεν θέλει το παιδάκι του να καταλήξει σαν τον λήσταρχο Γιαγκούλα και κυρίως δεν θέλει αυτό να καταλήξει στα κάτεργα ή σε ένα από τα τρελάδικα που ξεφυτρώνουν στις ημέρες μας σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή, πρέπει να του δείξει ότι σε κάθε περίπτωση υπάρχουν όρια και κανόνες ρυθμιστικοί των ανθρώπινων επιλογών. 

Χρειάζεται βοήθεια για να αποκτήσει Στόχο. Ο "Καλός Μαθητής" δεν στέκεται σαν στειλιάρι. Ούτε σαν βαλσαμωμένη χελώνα, που αντί για μάτια έχει μπιρμπιλωτές χάντρες. Στέκεται. Κινείται και εξελίσσεται, και το κάνει με κριτήριο και κίνητρο τους στόχους που θέτει. Κάποιος πρέπει να του δείξει από νωρίς ότι η επιβίωση δεν είναι επαρκές κίνητρο για δράση. Αυτό ήταν κίνητρο για τον πρωτόγονο άνθρωπο. 

Κι επειδή ο "Καλός Μαθητής" θα χρειαστεί να κινείται ανάμεσα σε άλλους κι όχι απομονωμένος στο Διάστημα, θα πρέπει να διαθέτει Κοινωνικότητα. Κάποιοι βέβαια, μάλλον για την ευκολία τους, θέλουν να πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό από γεννησιμιού του. … … Οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι, η διαρκής καταπάτηση δικαιωμάτων, η καθημερινή βία και επιθετικότητα το αποδεικνύουν περίτρανα άλλωστε. Κι επειδή οι άλλοι είναι οι διαρκείς κριτές μας, οι εμπνευστές μας, τα πρότυπά μας, τα όριά μας και τελικά ο κόσμος μας, κάποιος πρέπει να καλλιεργήσει στο άτομο και το συγκεκριμένο γνώρισμα!» 

Μα είναι δυνατόν; Τόσο πολύπλοκο πράγμα είναι να κατασκευάσει κανείς έναν «Καλό Μαθητή»; Τα πράγματα αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν… 

«Οι οπαδοί του βραστού, εύκολου αβγού πρέπει να μας εγκαταλείψουν κάπου εδώ. Η ανάγνωση γι’ αυτούς τελειώνει. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί δεν χρειάζεται να ξέρουν και πολλά. Το βραστό αβγό έχει την ευκολία του. Και ο κόσμος μας άλλωστε γι’ αυτό είναι γεμάτος ανιαρά, νερουλιαστά βραστά αβγά. Είπαμε, όμως, ότι ο "Καλός Μαθητής" φέρνει περισσότερο στη φασολάδα. Έχει κάτι από την περίτεχνη και μερακλίδικη Πολίτικη Κουζίνα.» 

Και το κεφάλαιο με αποχαιρετά: «Το τραπέζι είναι έτοιμο και σας περιμένει. Καλή όρεξη!» 

σ.σ. «Το βιβλίο είναι απαραίτητο σε όλους! Γονείς, δασκάλους, και νυν ή πρώην μαθητές», προτείνει ο συγγραφέας.