Κάλεσμα σε έναν ιδανικό τόπο. Διακλαδώσεις γλυπτικής, ζωγραφικής, χαρακτικής, κεραμικής, προσδοκούν εικαστική συνομιλία προς μια… «Φύσεως ου-τοπία» 

Συνέντευξη στην Αιμιλία Πανταζή

«…Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλλίτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί», έγραφε ο Όσκαρ Ουάιλντ.   

Πολλοί αξιόλογοι Έλληνες καλλιτέχνες στόχευσαν να προσγειωθούν, για άλλη μια φορά, στη χώρα της Ουτοπίας με τα εικαστικά τους μέσα. Με ανοιχτή πρόσκληση καλούν συνταξιδευτές στο ουτοπικό της φύσης και της ζωής του ανθρώπου. 

Η καλλιτεχνική ομάδα www.greekartists.info που γεννήθηκε το 2011 και δημιουργήθηκε από την ανάγκη Ελλήνων καταξιωμένων στον εικαστικό χώρο δημιουργών, να ενώσουν τις προσπάθειές τους και να προβάλλουν οι ίδιοι τα έργα τους στο φιλότεχνο κοινό, κυρίως στο εξωτερικό, εγκαινιάζουν την τρίτη κατά σειρά έκθεση με τίτλο: «Φύσεως ου-τοπία» και πάλι στο Κέντρο Τεχνών στο Πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα στις 25 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για μια θεματική, εικαστική έκθεση, υπό την επιμέλεια της κεραμίστριας Νέλλης Γιαχανατζή, η οποία είχε αναλάβει και την πρωτοβουλία για την ίδρυση της ομάδας, καθώς και την υπευθυνότητα να τροφοδοτεί συνεχώς με νέα στοιχεία την επίσημη ιστοσελίδα της. 

«Η ομάδα greekartists.info χαρακτηρίζεται από το ανοιχτό της σχήμα (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, κεραμίστες και δημιουργοί εικαστικού κοσμήματος). Δεν είναι σύλλογος ή σωματείο μη κερδοσκοπικό, και δεν έχει καμιά χρηματοδότηση από κάποιο πολιτιστικό φορέα ή οργανισμό, αλλά βασίζεται στην άμεση δραστηριότητα των μελών που απαρτίζουν την ομάδα χωρίς μεσάζοντες», υποστηρίζει και συμπληρώνει για την πορεία που ακολούθησε η ομάδα: «Η πρώτη της ομαδική μας έκθεση ήταν τον Σεπτέμβριο του 2013 με θέμα "Μ’ ένα ποδήλατο …πετάω" κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου εορτασμού της εβδομάδας κινητικότητας (εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο) και με τη συνεργασία του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου της Αθήνας, στο πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα" στο Θησείο. Η έκθεση αυτή ταξίδεψε τον επόμενο Μάρτιο έως τέλος Μαΐου 2014 στη Δημοτική Πινακοθήκη Άρτας Γ. Μόραλης και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς στο Μεσολόγγι στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου. 

Με τη δεύτερη θεματική μας έκθεση, η ομάδα πλαισίωσε το εορταστικό Αφιέρωμα του Δήμου Αθηναίων "Παιδί και Παιχνίδι στη Ζωή και στην Τέχνη" κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς του 2014 με τη θεματική έκθεση: "Παιχνίδι χωρίς σύνορα". Η έκθεση φιλοξενήθηκε και πάλι από τον Δήμο της Αθήνας στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας.

Σήμερα είναι η τρίτη μας θεματική έκθεσή, σε συνεργασία πάντα με τον Δήμο της Αθήνας, με θέμα «Φύσεως ου-τοπία.» 

-Τι να περιμένουν οι συνταξιδευτές-θεατές από την ουτοπική εικαστική χώρα που θα παρουσιάσετε; 

«Πρόκειται για μια πολυσυλλεκτική καλλιτεχνική προσέγγιση της έννοιας "ου-τοπία". Κορυφαίοι Έλληνες σύγχρονοι δημιουργοί της ομάδας μας αποφάσισαν να ενώσουν τις εικαστικές φωνές τους για να οραματιστούν την έννοια του ιδανικού ανέφικτου ή του εν δυνάμει εφικτού τόπου, να καταθέσουν τους προβληματισμούς τους για τη σχέση ανθρώπου και φύσης, να επιδιώξουν το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, εκείνη που μας αξίζει. Οι διαφορετικές εικαστικές προσεγγίσεις, μέσα από τη ζωγραφική, τη χαρακτική, τη γλυπτική, την κεραμική, δημιουργούν μια ενδιαφέρουσα δυναμική και συνάδουν σε έναν γόνιμο και δημιουργικό εικαστικό διάλογο.» 

Η ελευθερία να αποτυπώνεις ιδέες ή εικόνες της ζωής του ανθρώπου μέσα απ’ την καθημερινότητα, την ιστορία, τη μυθολογία ή τα παραμύθια, αποτελεί την αξεπέραστη γοητεία της Τέχνης. Της Τέχνης που ξεκινά από τη ζωή για να προσφέρει Ζωή. Κι όταν η τέχνη καλείται να δηλώσει λόγο ύπαρξης σε χαλεπούς καιρούς, ανθίζει ή πλανάται με κομμένα τα φτερά; Η Νέλλη Γιαχανατζή δίνει τη δική της ερμηνεία: «Η αλήθεια είναι πως η Τέχνη βρίσκει πάντα διεξόδους, είτε σε δύσκολους καιρούς είτε όχι. Ευτυχώς που έχουμε την Τέχνη, σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε! Η ίδια η Τέχνη αποτελεί ένα εφαλτήριο αλλά και μια προοπτική, τόσο για τον δημιουργό της όσο και για το κοινό της. Η δυσκολία σήμερα έγκειται όχι τόσο στην πρόσληψη των έργων ή στη διασπορά τους -υπάρχουν τα τεχνολογικά μέσα πλέον που μας διασφαλίζουν ευκολία στην επαφή με την Τέχνη- αλλά περισσότερο στην επιβίωση των καλλιτεχνών μέσα απ’ το έργο τους. Άλλωστε, τα πράγματα ποτέ δεν ήταν εύκολα σε αυτόν τον τομέα και επίσης υπάρχουν πια πολλοί κλάδοι που βάλλονται βάναυσα απ’ την οικονομική κρίση. Σε καθαρά καλλιτεχνικό επίπεδο όμως, παρατηρούμε πολύ αξιόλογες δουλειές, οπότε η Τέχνη μάλλον ανθίζει στους καιρούς μας ακόμη κι αν έχει κομμένα φτερά….» 

Η ίδια ασχολείται με την κεραμική και την κεραμική-γλυπτική περισσότερα από 25 χρόνια. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε και την πρώτη της καλλιτεχνική εμπειρία στο Εργαστήριο κεραμικής Τριανταφυλίδη, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης (1978-79). Εν συνεχεία, σπούδασε Κεραμική και Ζωγραφική στη σχολή του Δήμου Νίκαιας και συνέχισε με ελεύθερες σπουδές γλυπτικής στην ΑΣΚΤ Αθηνών. Έχει διδάξει σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία του Πειραιά. Η ενασχόλησή της με την κεραμική ήταν επιλογή της. «Να σπουδάσω και να ασχοληθώ με τον πηλό σαν πρωτεύον υλικό για την καλλιτεχνική μου έκφραση.» Τα οφέλη που αποκόμισε ανεκτίμητα. «Το μεγαλείο της δημιουργίας είναι το πιο ευεργετικό και το ουσιαστικότερο όφελος για την ψυχή του καλλιτέχνη.» 

Σήμερα η Νέλλη Γιαχανατζή ζει και εργάζεται από χρόνια στον Πειραιά. Αποτελεί, όπως λένε όσοι γνωρίζουν, «την ψυχή της ομάδας». 

-Η τελειότητα που αντανακλά η έννοια της ουτοπίας είναι αδύνατη… 

«Είναι όντως αδύνατη και εμείς οι άνθρωποι έχουμε πάντα συνείδηση της ατέλειάς μας. Αλίμονο όμως αν δεν ονειρευόμαστε το καλύτερο κόσμο, μια καλύτερη ζωή, τις ιδανικές συνθήκες φυσικής και κοινωνικής διαβίωσης! Η ουτοπία υπάρχει στα όνειρά μας και μας καλεί να την προσεγγίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.» 

-Αξίζει ένα ταξίδι του ανθρώπου προς τα εκεί; 

«Μας χρειάζεται τουλάχιστον ως αφορμή διεκδικήσεων και οραματισμών. Ακόμη και αν πάντα καταφέρνει να μας ξεφεύγει, σε εμάς μένει η διάθεση να την ακολουθούμε ώστε να μη μένουμε στάσιμοι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας που μας κρατάει ζωντανούς και ακμαίους , διαφορετικά έρχεται η παραίτηση.

Η έννοια της ουτοπίας διατηρεί τον "άνθρωπο" μέσα μας και την ελπίδα πάντα ζωντανή για στόχους δύσκολους… αλλά με το κεφάλι ψηλά.» .