Δεν θα κάτσω στα αυγά μου αν δεν θεσμοθετηθεί κι η νοσηλεία στο σπίτι κι η αυτόνομη διαβίωση...

Τα άτομα που απρόσμενα τους χτυπά η μοίρα, κατευθείαν σ' όλες η εν μέρει τις σωματικές λειτουργίες, βουλιάζουν στην απελπισία, αυτολύπηση, κατάθλιψη κι ένα «γιατί σε μένα», φωλιάζει στον νου. 

Αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, αποκτούν δυνάμεις που οι αρτιμελείς δύσκολα κατέχουν. Συνθήκες όπως, η έμπρακτη αγάπη φίλων και οικογένειας, κατάλληλη επαγγελματική φροντίδα κατά περίπτωση, τεχνικά μέσα που διευκολύνουν την καθημερινότητα. Έτσι μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους, να δυναμώσουν την ψυχή τους, να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και να προσανατολίζουν τους γύρω τους στην ουσία της ζωής που 'ναι η αγάπη πρώτα για τον εαυτό μας και μετά για τους πλησίον. Το 'πε κι ο Ιησούς. 

Πού θέλω να καταλήξω;

Με τις παραπάνω συνθήκες, μετά από 4 συναπτά έτη αγώνα, εκατοντάδες email.σε βουλευτές, επιστολές σε 5 υπουργούς Υγείας, βρέθηκε ένα αρμόδιο αυτί, ανοιχτό στο γραφείο του τέως υφυπουργού Υγείας, κ. Ξάνθου, που 'κανε το αυτονόητο. Κίνησε διαδικασίες και μου ενέκριναν στον ΕΟΠΥΥ το διοφθαλμικό μηχάνημα που γράφω με μάτια και επικοινωνώ μαζί σας. Έτσι, ασθενείς που δεν έχουν δυνατότητα επικοινωνίας, τώρα θα μπορούν. Δεν χρειάζεται να μετρούν νοερά κεραμίδια της απέναντι οικοδομής για να περάσουν οι ώρες σ' ένα κρεββάτι, όπως έκανε μια ασθενής στη Θεσσαλονίκη. 

Δεν θα κάτσω στα αυγά μου αν δεν θεσμοθετηθεί κι η νοσηλεία στο σπίτι κι η αυτόνομη διαβίωση. πχ μια μετατροπή στο μπάνιο του κάθε Μιχάλη θα του επέτρεπε να πάει στην τουαλέτα μόνος του και να μην αναγκάζεται η μάνα του να τον αλλάζει στο κρεββάτι. 

Τεχνικές λύσεις, που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Προς το παρόν, συνεχίζεται η χρόνια πρακτική να σπαταλιούνται τα χρήματα του ΕΣΠΑ σε συνέδρια και σεμινάρια για θέματα ΑΜΕΑ χωρίς οι ανάπηροι να 'χουν πρακτικό όφελος. Η απορρόφηση μετρά για το ηλίθιο κράτος μας κι όχι το πρακτικό αποτέλεσμα.