Ήδη από το 1939 έως το 1940 είχαν ξεκινήσει μελέτες για τη στρατιωτική εκμετάλλευση της διάσπασης του ατόμου στις ΗΠΑ και στη Μ. Βρετανία.










Γράφει ο Παύλος Γεωργίου

Ως μη αξιοποιήσιμες είχαν κριθεί αντίστοιχες έρευνες στη Γερμανία. Το 1941 αποφασίστηκε από την αμερικανική Εθνική Ακαδημία των Επιστημών να επισπευστεί η κατασκευή μιας ατομικής βόμβας για την «ασφάλεια του έθνους και του ελεύθερου κόσμου». Το σχέδιο συνεχίστηκε. Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ στήριξε οικονομικά το εγχείρημα.

Έναν χρόνο αργότερα, (Αύγουστος 1942) ανέλαβε τον έλεγχο για την κατασκευή ο αμερικανικός στρατός, ενώ στις 2 Δεκεμβρίου, ο Ιταλοαμερικανός Ενρίκο Φέρμπι πέτυχε μια ελεγχόμενη αλυσιδωτή αντίδραση. Το επιτελείο του φυσικού Τζ. Οππενχάιμερ, στο Λος Άλαμος, στο Νέο Μεξικό ανέλαβε την υπόθεση της ατομικής βόμβας.

Τέλη Μαΐου 1945 και ο Οππενχάιμερ ανακοίνωσε πως η έκρηξη μιας ατομικής βόμβας πάνω από μια πόλη που οι κάτοικοί της διαμένουν σε αεροπορικά καταφύγια θα είχε ως συνέπεια το θάνατο 20000 ατόμων. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και του στρατού, τον άκουσαν, κι ύστερα αποφασίστηκε η στρατιωτική χρησιμοποιήσει της βόμβας αφού σκέφτηκαν πως οι Ιάπωνες θα έμεναν απαθείς σε μια επίδειξη δύναμης χωρίς ανθρώπινα θύματα.

Η πρώτη δοκιμή της βόμβας έγινε στις 16 Ιουλίου στο Λος Άλαμος. Και επειδή οι Ιάπωνες δεν αποδέχτηκαν τη «δήλωση του Πότσνταμ», ο Τρούμαν αποφάσισε τη χρήση της, ενημερώνοντας πρώτα τον Στάλιν.

Το καταδρομικό «Ινδιάνα» μετέφερε τις βόμβες καθώς και πλήθος επιστημόνων στο νησί Τίνιαμ, όπου έγιναν οι τελευταίες ετοιμασίες. Ο αεροπόρος Τομ Φύρμπι πήρε στο αεροσκάφος «Ίνολα Γκέι», στις 6 Αυγούστου, και ώρα 8.13 π.μ., την εντολή να ρίξει πάνω από τη Χιροσίμα τη βόμβα ουρανίου «Λίτλ μπόυ». Ύστερα από 2 λεπτά και 17 δευτερόλεπτα, η βόμβα αποχωρίστηκε από το αεροσκάφος και εξερράγη, μετά από 45 δευτερόλεπτα, 600 μέτρα από την πόλη. Φωτεινή λάμψη ολέθρου σχηματίστηκε. Κόκκινο νεφέλωμα σε σχήμα μανιταριού.

Ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 78.150 – στους οποίους πρέπει να προστεθούν και 13.939 αγνοούμενοι και 9.284 βαριά τραυματισμένοι.

Οι Ιάπωνες δεν συνθηκολόγησαν. Ο πόλεμος συνεχίστηκε. Οι Αμερικανοί έριξαν δεύτερη βόμβα στις 9 Αυγούστου, στις 12 το μεσημέρι. Αυτή τη φορά στο Ναγκασάκι: 36.000 νεκροί και 40.000 τραυματίες. Οι επιζήσαντες πέρασαν μαρτυρική ζωή.

Σ΄ ένα αγρόκτημα στην Αγγλία, Γερμανοί πυρηνικοί φυσικοί βρίσκονταν υπό περιορισμό. Όταν έμαθαν για τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας, ο Καρλ Φρίντριχ φον Βαϊτσζέκερ δήλωσε: «Βρίσκω ότι είναι φοβερό αυτό που έκαναν οι Αμερικανοί. Το θεωρώ τρέλα». Αλλά ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ απάντησε: «Ήταν όμως ο πιο σύντομος δρόμος για τον τερματισμό του πολέμου». «Αυτό είναι που με στεναχωρεί», είπε ο Όττο Χαν, που κατόπιν εκδήλωσε τη χαρά του για το γεγονός ότι «ουδέποτε Γερμανοί επιστήμονες θα κατασκεύαζαν ένα τέτοιο όπλο».











Πηγή: Χρονικό του 20ου αιώνα