Στην οδό Μπουμπουλίνας 36 στα Εξάρχεια δημιουργήθηκε η πρώτη Κοινωνική Πολυκατοικία. Φιλοξενεί 58 συνάνθρωποί μας. 15 οικογένειες αστέγων.

Γράφει η Ελευθερία Ρίζου

Απαιτήθηκαν πολλαπλές επισκευές επί οκτώ μήνες για να ανοίξει τις πόρτες της το μέχρι τότε κλειστό, παλαιό κτίριο το οποίο ανήκε σε ίδρυμα και παραχωρήθηκε στο Δήμο Αθηναίων. 

Πριν λίγους μήνες λειτουργεί και η δεύτερη Κοινωνική Πολυκατοικία στην οδό Επιδάμνου Αχαρνών για άλλες 4 οικογένειες με 22 συνανθρώπους μας, ενώ ετοιμάζονται άλλα 6 διαμερίσματα. Και η προσπάθεια, από την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία με έδρα το Χαλάνδρι η οποία συστάθηκε τον Ιούνιο του 2012 από την ψυχολόγο - ψυχοθεραπεύτρια κ. Βέρα Μεσσήνη, συνεχίζεται.

Η ιδέα στηρίχθηκε στην προσπάθεια υποστήριξης ανθρώπων που στερούντα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα λόγω της οικονομικής κρίσης καθώς και της δημιουργίας Κοινωνικών Κατοικιών. Βασικός στόχος αποτελεί η ανεύρεση και επισκευή χώρων κατάλληλων για τη στέγαση άστεγων και άπορων οικογενειών και ατόμων σε συνεργασία με τις κατά τόπους Δημοτικές Αρχές. 

Ο Διονύσης Ρόκος βρέθηκε κοντά στη Χριστίνα και τον Δημήτρη. Δυο πρώην άστεγοι που φιλοξενούνται στο δικό τους -πλέον αλλά και προς το παρόν- διαμέρισμα. Η παρουσίαση της συνομιλίας τους δημοσιοποιήθηκε στο inexarchia.gr. 

-Πώς σου φαίνονται τα Εξάρχεια; 

«Δεν είμαι εξαρχειώτης αλλά μου αρέσουν τα Εξάρχεια. Είναι και πώς έχεις συνηθίσει πάντως. Εγώ δεν μπορώ να αλλάξω το Παγκράτι, όπως η Χριστίνα (η γυναίκα του) δεν μπορεί να αλλάξει τα Πετράλωνα.»

-Πόσο καιρό μένεις εδώ; 

«Από τον Απρίλη του ‘14. Είμαστε 15 οικογένειες, προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας, κάτι που είναι πολύ δύσκολο.»

-Έχετε βολευτεί εδώ; 

«Κοίταξε τουλάχιστον δεν είμαστε στο δρόμο. Η Χριστίνα εδώ ήταν 6 χρόνια στο δρόμο. Εγώ ήμουνα περίπου 2 χρόνια και το 1,5 χρόνο τον πέρασα στα παγκάκια. Έμενα στο Σύνταγμα, ένιωθα μεγαλύτερη ασφάλεια εκεί από άλλες περιοχές. Καταλαβαίνεις ότι το σπίτι που μου έχουν παραχωρήσει, για μένα είναι παράδεισος.»

-Και πώς μάθατε για την Κοινωνική Πολυκατοικία; 

«Τυχαία το βρήκα εγώ επειδή ήμουνα και σε μια άλλη οργάνωση τον "Άλλο Άνθρωπο". Χάζευα το πρωί τις εφημερίδες, και το είχα δει σε ένα άρθρο τον Ιούλιο του ‘13. Όταν γυρνούσα σαν άστεγος γνώρισα και τη Χριστίνα. Για να μην είμαστε στο δρόμο πήγαμε στους "Γιατρούς του Κόσμου", στον ξενώνα στον Κολωνό όπου εκεί μάθαμε περισσότερα για το πρόγραμμα. Ήμασταν και σε ένα ξενώνα στα Ηλύσια ο οποίος δυστυχώς έκλεισε λόγω χρηματοδότησης.»

-Η διαδικασία για να μπείτε ήταν εύκολη; 

«Για εμάς ήταν χρονοβόρα η διαδικασία διότι δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα καθώς ήμασταν ανασφάλιστοι και οι δύο και προσπαθούσαμε να βρούμε διεξόδους, δηλαδή να κάνουμε εξετάσεις χωρίς να πληρώσουμε.»

-Η συμβίωση με τις άλλες οικογένειες; 

«Γενικά καλά, αλλά υπάρχουν και προβλήματα συμβίωσης.»

-Φαντάζομαι όπως σε όλες τις πολυκατοικίες… Για πόσο καιρό μένετε αφού γίνει η επιλογή και υπογράψετε; 

«Ένα χρόνο.»

-Μετά θα πρέπει να πάτε κάπου αλλού και να έρθουν άλλοι;

«Δεν ξέρουμε..Εμείς θέλουμε να μείνουμε γιατί ειδικά για άτομα σαν εμένα είναι δύσκολα. Δεν έχω εργαστεί ποτέ σαν υπάλληλος και δεν δικαιούμαι κάρτα ανεργίας. Είχα 4 μαγαζιά οικογενειακά τα οποία κλείσανε. Από το ‘94 και μετά τίποτα... Εάν πάρεις την κάρτα είσαι εντάξει. Εντωμεταξύ τον Σεπτέμβρη μάθαμε ότι η Χριστίνα είναι έγκυος. Τώρα περιμένουμε να γεννηθεί η κόρη.»

-Άντε, με το καλό! Θα είναι και το πρώτο παιδί που θα γεννηθεί στην Κοινωνική Πολυκατοικία; 

«Ναι θα είναι το πρώτο παιδί που θα γεννηθεί σε αυτή την πολυκατοικία. Ευτυχώς που η κυρία Βέρα μου έχει βρει έναν θαυμάσιο άνθρωπο, γυναικολόγο και μας έχει αναλάβει αφιλοκερδώς. Εκεί που έχω αγχωθεί εγώ είναι στο θέμα της δουλειάς. Δεν εχω δουλειά, ψάχνω παντού, αλλά δεν με έχουν πάρει τηλέφωνο. Είδα αγγελία στην εφημερίδα φοιτητής 26 ετών με έξι χρόνια προυπηρεσία. Πες μου εσύ πώς γίνετε; Η κατάσταση αυτή είναι ψυχοφθόρα. Δεν έχω μάθει έτσι, έχω βρει τοίχο και δεν μπορώ να τον σκάψω.. πρέπει να το ζήσεις από κοντά για να το καταλάβεις… Δεν μπορεί ένας δημότης να δικαιούται κάρτα ανεργίας;»

Ο Δημήτρης ψάχνει ακόμα δουλειά και συνεχίζει τη ζωή του με τη γυναίκα του τη Χριστίνα και τη μικρή τους κόρη, το πρώτο παιδί που γεννιέται στην Κοινωνική Πολυκατοικία. 

Πηγές:

inexarchia.gr

anthropinoi-anthropoi.gr