Νικόλας Άσιμος: «Δεν είμαι συν-θέτης είμαι…πλην-θέτης»
«Είμαι πληνθέτης. Όπου οι άλλοι τοποθετούν συν και λέγονται συνθέτες, εγώ τοποθετώ πλην».
Η συνέντευξη του Νικόλα Άσιμου είχε δοθεί στον Γιώργο Βιδάλη, 10 μήνες πριν φύγει ο καλλιτέχνης από τη ζωή. Δημοσιεύτηκε στις 11-5-1987 στην Ελευθεροτυπία.
Νικόλας Άσιμος, 38 χρονών. Γράφει τραγούδια (μουσική και στίχους), τα τραγουδάει σχεδόν όλα ο ίδιος και τα εκδίδει σε δική του παραγωγή σε κασέτες. Πρόσφατη «αυτοπαραγωγή» του η κασέτα «Στο Φανάρι του Διογένη», όπου τραγουδά κι η Σωτηρία Λεονάρδου, η πρωταγωνίστρια του «Ρεμπέτικου» του Κ. Φέρρη. Επίσης πέντε τραγούδια του ακούγονται στον καινούργιο δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Χαιρετίσματα».
«Όταν άκουσα τον Παπαδόπουλο να λέει "θα πατάξωμεν την αναρχία" αποφάσισα να γίνω η αναρχία που δεν πατάσσεται ποτέ. Γιατί η αναρχία είναι η αρχή του τέλους και το τέλος της αρχής, και δεν είναι ουτοπία».
Συλλέκτης έκτοτε…άγριου ξύλου, χουντικού (φοιτητής ων, με τις καταλήψεις στα υπόγεια της Φιλοσοφικής Σχολής της Θεσσαλονίκης) και μεταπολιτευτικού (επέτειος Πολυτεχνείου, δικτατορίας κ.α.), επισκέπτης μερικές φορές ευαγών ψυχιατρικών ιδρυμάτων, ο αυτοδίδακτος Άσιμος (έμαθε μουσική μόνος του παίζοντας για ένα διάστημα μέρα νύχτα κιθάρα) πρωτοεμφανίστηκε το ’71 σ’ ένα μπαρ στο Λευκό Πύργο. Τραγούδια τολμηρά, αντικομφορμιστικά («Ο παπάς», «Οι τιράντες», «Αχ Μαρία» κ.α.) τα οποία θα συνεχίσει να λέει και να γράφει, όπως αργότερα στην Πλάκα, στην «Πέμπτη Εποχή» με το Θανάση Γκαϊφύλια και τον Πάνο Τζαβέλα.
Ερέθισμα αυτής της συζήτησης για μας, ήταν το άκουσμα για πρώτη φορά των τραγουδιών του, των καινούριων αλλά και παλιότερων. Ένας ποικιλόμορφος μουσικός ήχος (μπαλάντες, ροκ, λαϊκά, κ.α.) κι ένας πικρός σαρκαστικός στίχος, που βάλλει εναντίον του κατεστημένου. Υπάρχει ακόμη στον στίχο του μια απελπισμένη γενναιότητα, ένας πληγωμένος ή ανεκπλήρωτος έρωτας. («Είναι πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς», «Παραδόξως αγαπάω εμένα όπως εσένα», «Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις», το παλιό τρυφερό «Παπάκι» που τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου κ.α.).
Τον Άσιμο, που ζει μόνος του σαν σύγχρονος Διογένης σ’ ένα πιθάρι-δωμάτιο 2Χ3, τον συναντήσαμε στο μαγαζί που έχει φτιάξει τα τελευταία χρόνια μπροστά από το «σπίτι» του (βιβλία, αφίσες, παιχνίδια), στην οδό Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια. Δυο μέρες πριν μας είχε φέρει στην εφημερίδα τη μουσική πραμάτεια του, κρατώντας επίσης μαζί του μια απόχη με τον πλανήτη (μια υδρόγειο σφαίρα) που προσπαθεί από καιρό…να σώσει.
Χειμαρρώδης, αχαλιναγώγητος στη συζήτηση, με λογοπαίγνια, χιουμοριστικούς αφορισμούς και εκλάμψεις, τα βάζει με όλους και με όλα. Μη τον πάρετε στα σοβαρά αλλά ούτε και στα αστεία. Αφουγκραστείτε τον. Κι αν φαίνεται ανεξέλεγκτος στην κουβέντα, την οποία άνοιξε μόνος του πριν καν ακούσει το πρώτο ερώτημα.
Να διαλύσω το έθνος
«Αναλαμβάνω την ευθύνη να μου κάνει μήνυση όλος ο ελληνικός λαός, αν υπάρχει.»
-Γιατί;
«Έχω σκοπό να διαλύσω το έθνος, μπας κι αποκτήσει συνείδηση.»
-Γιατί βγάζεις τα τραγούδια σου σε κασέτες σαν αυτοπαραγωγός; Δεν τα βρίσκεις με τις εταιρίες;
«Με στήνουν, με κοροϊδεύουν. Όλοι κοιτάνε να φάνε το ζουμί από μένα. Γι’ αυτό όλα, ακόμα κι ο μοναδικός δίσκος που έχω βγάλει με σήμα το βουβάλι, δική μου παραγωγή είναι. Τον έδωσα για εκμετάλλευση στο υποκατάστημά μου στη "Μίνως".
Μπορεί να μην έχω μία αλλά έχω μέγιστη σοφία και στο εξής εγώ θα κυβερνώ το χρήμα. Γιατί εγώ ξέρω που θα το δώσω κι έχω σκοπό στο πρόγραμμά μου να ξαναφτιάξω τις αρχαίες μου τριήρεις και να βάλω κωπηλάτες τα πρεζάκια κι όλους τους ψυχοφαρμακωμένους. Τους δε ψυχιάτρους θα τους πετάξω στη θάλασσα σαν σαβούρα.»
-Είσαι περιθωριακός; Αισθάνεσαι λίγο Διογένης, όπως αυτός της κασέτας σου;
«Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει περιθώριο. Το ‘χει φάει ο…πράσινος πετροφάγος, που θα φάει και το γιο μου το Διονύση, που εκμεταλλεύεται το περιθώριο. Ό,τι λέω το ‘χω κάνει. Έχω γίνει ο ίδιος ο Διογένης. Όχι μονάχα στα λόγια μα στην πράξη και στο είναι. Κι ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε μπούφος! Θα τον είχα κι αυτόν κωπηλάτη στις αρχαίες μου τριήρεις, αν μπορούσε να λύσει το Γόρδιο Δεσμό με την ψυχή του κι όχι με το σπαθί του. Ένα από τα αρχαία μου ονόματα είναι Πέπλος, Μυστήριος και Γρίφος. Είμαι ο Γόρδιος Δεσμός σας. Πολεμήστε να με λύσετε, αλλά με την ψυχή σας και την καρδιά σας κι όχι με το σπαθί σας.»
Πιστεύω στο δωδεκάθεο
-Να μιλήσουμε για ταυτότητα των τρ…
«Ταυτότητα τώρα έχω βγάλει, τώρα έγινα Έλλην υπήκοος. Μου την είχαν πάρει. Την βλέπεις; Άνευ θρησκεύματος (τη δείχνει). Αυτό που πιστεύω είναι το αρχαίο δωδεκάθεο των Ελλήνων.»
-Τι αμφισβητείς, τι ψάχνεις μέσα από τα τραγούδια σου;
«Γυρεύω "ανυπότακτες ματιές", όπως λέω σ’ ένα απ’ αυτά.»
-Ακούγονται στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση;
-Υπάρχουν διάφορα είδη μουσικής στα τραγούδια σου. Πώς τα συνδυάζεις όλα αυτά;
«Όλες οι μουσικές είναι ένα κι ένας καλλιτέχνης όταν είναι τίμιος και καθαρός έχει δικαίωμα να περνάει μ’ οποιαδήποτε μουσική θέλει -αν μπορεί και να τη φτιάξει- μηνύματα στον κόσμο. Απλώς δεν έχω τα μέσα να τα κάνω όπως θέλω.»
-Έχεις τόσα όργανα, τόσους μουσικούς σ’ αυτά. Τους πληρώνεις ή έρχονται αφιλοκερδώς;
«Τους έχω πληρώσει και με το παραπάνω εκτός από δύο τρεις που είναι εντάξει παιδιά, έρχονται αφιλοκερδώς, όπως π.χ. ο Θύμιος Παπαδόπουλος. Μια τέτοια παραγωγή σε λεφτά, άσε τον κόπο και την υπερεργασία, την πληρώνω δέκα φορές παραπάνω από οποιαδήποτε εταιρία. Δεν εξαπάτησα κανένα, ό,τι έχω πει το έχω κάνει.»
Χαμαλίκια
-Επιβιώνεις με τη μουσική; Πως τη βγάζεις;
«Με εκατομμύρια χαμαλίκια από άλλες δουλειές. Μέχρι φούσκες για τα πιτσιρίκια πουλάω.»
-Στους στίχους σου υπάρχει σαρκασμός αλλά και τρυφερότητα. Πέρα από την εξουσία υπάρχει κι ο έρωτας. Πώς συνδυάζεται στην ψυχοσύνθεσή σου;
«Δεν βρέθηκε ποτέ καμιά γυναίκα να μ’ αγαπήσει κι ούτε να μου κάνει καμιά δουλειά.»
-Τι δουλειά;
«Ένα αυγό τηγανητό, ας πούμε. Μ’ έχουν εκβιάσει όλες μέχρι θανάτου. Γιατί όλες είναι σκλάβες γεννημένες, προτιμάνε τα χαρέμια. Γι’ αυτό παν απ’ τη μια με τους παπάδες και την άλλη με τους δερβισάδες. Είναι πουλημένες, ειδικά οι φεμινίστριες.»
-Γιατί ειδικά οι φεμινίστριες;
«Όταν πήγα το ’81 να κάνω κατάληψη στο Άγιον Όρος είχα μαζί μου 15 φεμινίστριες. Αυτές πήγαν με τους καλόγερους και μένα κόντεψαν να με σκοτώσουν.»
-Σ’ ενοχλεί ότι είσαι άγνωστος στο ευρύ κοινό;…Άσημος εμπορικά;
«Είμαι ο πιο εμπορικός απ’ όλους. Αν υπάρχει μια συνωμοσία γύρω μου, είναι γιατί φοβούνται τη δύναμή μου. Όλοι είναι βολεμένοι και με νομίζουν ίδιο μ’ αυτούς, μπας και τους φάω τη θέση. Η συνέντευξη που δίνω δεν απευθύνεται σε κομπλεξικούς. Δεν θα φάω τη θέση κανενός. Τον πλανήτη προσπαθώ να ελευθερώσω. Να διαλύσω όλες τις πολεμικές βιομηχανίες, να γκρεμίσω τα τρελάδικα και να κάνω τις εκκλησίες μαγειρεία.»
Αυτοσαρκάζομαι
-Εκτός από κριτική κάνεις και αυτοκριτική;
«Πάντα αυτοσαρκάζομαι. Όταν με λέω μπούφο, πατάτα, σκόρδο και κρεμμύδι. Όταν με λέω γυναίκα, αλλά ποτέ γυναικωτό. Τον εαυτό μου τον έχω αυτοκρίνει όσο κανένας άλλος.»
-Σε τι πιστεύεις;
«Στη γενεσιουργό αιτία που τη θυμήθηκε κι εκείνος ο Παρμενίδης που είχε πει: "Εν το παν". Όλα τα γενεαλογικά δέντρα Εβραίων, Πόντιων, Θιβετιανών, Ινδών, όλες οι θρησκείες, ανατολικές και δυτικές, βόρειες και νότιες, που βασίζονται όμως σε γενεαλογικά δέντρα και σε φοβερή αλληλεγγύη, προσπαθούσαν να βρουν τον έναν, τον ελευθερωτή. Είτε Χριστός λεγόταν, είτε Βέγγος. Αλλά είμαι πιο αρχαίος απ’ αυτούς, γιατί ξέρω ότι το σύμπαν είναι μια τελεία, η οποία γίνεται γραμμή. Γι’ αυτό μια τελεία να τελειώνει, μία γραμμή τα ξαναρχίζει. Η γενεσιουργός αιτία δεν είναι καν η Εύα, ούτε ο Αδάμ. Γιατί υπήρξαν κότες κι όχι ελευθερωτές.»
-Υπάρχουν κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι που σε επηρέασαν;
«Προσπάθησα να καταλάβω τον Ηράκλειτο, τον Διογένη, τον Παρμενίδη, τον Οιδίποδα, τον Διγενή Ακρίτα.»
-Κι ο πατέρας του αναρχισμού ο Μπακούνιν;
«Μπακούνιν, Μαρξ, Λένιν είναι μούμιες, όπως όλοι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι Φαραώ.»
-Αυτά που ονειρεύεσαι τα έχεις ποτέ βιώσει;
«Έχω γίνει γήπεδο και παίξανε όλοι στο κορμί μου και στο είναι όλα τα παιχνίδια των αιώνων, αλλά η πνοή μου θα γενεί το ηφαίστειο της βροχής. Κι έχω μια τελευταία επιθυμία. Γιατί ένα πολέμαρχος πάντα την έχει: Αν με σκοτώσει κάποιος, γιατί δεν πρόκειται να σκοτωθώ μονάχος, ούτε ν’ αυτοκτονήσω, όπως προσπάθησαν μερικοί να με δηλητηριάσουν πληρώνοντας τους απατεώνες γιατρούς τους, θέλω να με ξεχάσετε όλοι. Κι ούτε ποτέ ν’ αναφέρετε το όνομά μου, γιατί δεν θέλω καμία στρέβλωση και καμία δολοφονία στο όνομά μου.»
-Νιώθεις ριγμένος, ξένος με τους συνανθρώπους σου;
«Σε εκατό μαγαζιά έχω δουλέψει και δεν έχω πάρει φράγκο. Έχω τρέξει σε εκδηλώσεις για τον κάθε κυνηγημένο κι αδικημένο και δεν έχω ακούσει καλή κουβέντα. Τώρα ο εαυτός μου αγωνίζεται να θεραπεύσει τις τελευταίες του πληγές που έχουν μείνει. Πάντως, εξακολουθώ να λέω ή η κοινωνία θα προσαρμοστεί σε μένα ή εγώ σ’ αυτήν!»
0 comments
Το μήνυμα σας