Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνω στους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους είναι: «τι νομίζεις ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σε εμποδίζει να κάνεις αυτά που θες και ονειρεύεσαι;»




Γράφει η Αγγελική Πλουμά


Συνήθως, οι απαντήσεις τους αφορούν τα χρήματα, την κακή οικονομική συγκυρία, το παράδειγμα των γονιών και γενικά σε παράγοντες που αφορούν το εξωτερικό περιβάλλον.
Σπάνια -και είναι απόλυτα φυσικό- η ανταπόκριση είναι: το εγώ μου, ο τρόπος που έχω συνηθίσει να κάνω τις δουλειές μου, η ασφάλεια που δεν θέλω να αφήσω.

Όσο προχωράμε μαζί στον «Δρόμο της Πεταλούδας», έναν δρόμο αυτό-ανακάλυψης και διεκδίκησης της μοναδικής δημιουργικής δύναμης που ΟΛΟΙ διαθέτουμε, οι απαντήσεις διαφοροποιούνται και επεκτείνονται και σε άλλα, όπως τα εσωτερικά εμπόδια.

Αυτές, οι πιο εσωτερικές απαντήσεις μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) Δεν πιστεύω ότι είμαι αρκετά καλός για να γράφω, παίζω, τραγουδάω, επικοινωνώ, νοικοκυρεύω, οργανώνω, κ.ά. ή β) Δεν θέλω να προσπαθήσω, γιατί πιστεύω ότι θα αποτύχω και θα πληγωθώ (ξανά, όπως τότε που είχα προσπαθήσει…).

Το καλό νέο είναι ότι όταν κανείς εστιάζει (κάνει zoom) στα εσωτερικά του εμπόδια, αποκτά μια πρωτόγνωρη αίσθηση δύναμης που λέει ότι, αφού «είναι δικό μου, όσο δύσκολο κι αν είναι, μπορώ να το αλλάξω». Το άλλο καλό νέο είναι ότι κανείς μπορεί να ανοίξει την οπτική του και να αναρωτηθεί αν φοβάται μόνο την αποτυχία ή και… την επιτυχία. Φαίνεται παράλογο, αλλά αρκεί να αναρωτηθούμε σε τι εκπαιδευόμαστε από τότε που είμαστε μικρά παιδιά. Εκπαιδευόμαστε σε δεξιότητες που μας βοηθούν να ζήσουμε μια ευτυχισμένη και πλήρη ζωή ή εκπαιδευόμαστε στο πως θα αποφύγουμε την αποτυχία;

Ένας τρόπος να πάρουμε πίσω το δικαίωμα και τη δύναμη του ότι μπορούμε και αξίζουμε να είμαστε επιτυχημένοι είναι να διερευνήσουμε τις κυριότερες ευκαιρίες και βοήθειες που μας δόθηκαν και δεν αξιοποιήσαμε. Και να αναζητήσουμε σε αυτές τις ευκαιρίες τον ρόλο που έπαιξε ο φόβος π.χ. του πώς θα αλλάξει η ζωή μας ΑΝ επιτύχουμε. 



Κάνοντας αυτή τη διαδρομή, όχι με θυμό και κατάκριση για τις προηγούμενες επιλογές μας, αλλά με κατανόηση, συμπόνια και κυρίως ειλικρινή περιέργεια για το πώς μπορούμε να οδηγήσουμε τη ζωή μας όσο μακριά της αξίζει κι όσο ψηλά της πρέπει, μπορούμε να βρούμε «τα κλειδιά» για να πάρουμε διαφορετικές αποφάσεις στις επόμενες ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν.

Από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε πώς λειτουργήσαμε για να «μπλοκάρουμε» τις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν ή τη ροή προς την πραγματοποίηση των ονείρων μας, δυναμώνουμε σε μεγάλο βαθμό για να αναλάβουμε δράση να το ανατρέψουμε.

Είναι δύσκολο και επίπονο όταν χάνουμε τον δρόμο, αλλά μπορούμε να έχουμε τις πυξίδες που μας επιτρέπουν να τον βρούμε και πάλι. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, να ακούμε το «κομμάτι μας» που λέει: «δεν μπορώ γιατί θα αποτύχω». Να το ακούμε όχι μόνο με τα αυτιά και τη λογική μας αλλά και με την καρδιά και το συναίσθημα. Μαθαίνουμε να το αναλαμβάνουμε, να το καθησυχάζουμε και να το υποστηρίζουμε στο να συνεχίσει να ονειρεύεται και να δρα. Κι έτσι, αποκτά και προσωπικό νόημα η ρήση ενός μεγάλου δασκάλου: «Η ευκαιρία σας για πρόοδο αρχίζει στο σημείο που συναντάτε τα εμπόδιά σας. Η πρόοδος κατακτάται με τα βήματα που κάνετε για να ξεπεράσετε αυτά τα εμπόδια. 


*Η Αγγελική Πλουμά είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ασχολείται κι είναι ταγμένη στην Ανάπτυξη του Δυναμικού (Ατόμων και Οργανισμών) Είναι Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων με ειδικότητα στην Βιωματική Εκπαίδευση. Εφαρμόζει κατ` αποκλειστικότητα στην Ελλάδα το πρόγραμμα ανάδειξης ταλέντων, «ο Δρόμος της Πεταλούδας» και είναι συγγραφέας του σχετικού βιβλίου, «Ζωές που ξεχωρίζουν, ιστορίες που μεταμορφώνουν» (Φίλντισι, 2015).
Για να επικοινωνήσετε ή να ρωτήσετε την Αγγελική, email: angelight_795@hotmail.com