Μια ανθρώπινη ιστορία, έτσι όπως την είδε ο φωτογράφος της.








Το παρακάτω κείμενο συνόδευε τις φωτογραφίες της κυρα Βασιλικής, κυρα Λένης, κυρα Μαρίας... Δεν απαιτεί τίποτα, μόνον ίσως να αφυπνίσει συνειδήσεις.


«Η κυρα Βασιλική ή κυρά Γιώργαινα είναι μια υπερήλικη γυναίκα που έχει την ατυχία να ζει μόνη στην επαρχία. 
Δυστυχώς ο κυρ Γιώργης αποδήμησε πριν μερικά χρόνια και από τότε η Γιώργαινα φροντίζει μόνη τον εαυτό της. Την έβλεπα τακτικά όποτε πήγαινα στο χωριό να έρχεται από τα κτήματα τραβώντας με ένα σχοινί ένα τσουβάλι που μέσα είχε βάλει μερικά ξύλα για το τζάκι ώστε να μην παγώσει τις κρύες νύχτες του χειμώνα. 


Μια φορά προθυμοποιήθηκα να τη βοηθήσω αλλά αυτή αρνήθηκε λέγοντας μου ότι -τάχα- η απόσταση μέχρι το σπίτι της ήταν μικρή. Δεν είχα τη δύναμη να τη φωτογραφίσω φανερά γιατί ίσως να μην είχα το απαιτούμενο θράσος γι αυτό κρύφτηκα μέσα στο αμάξι και κατάφερα και έβγαλα αυτές τις φωτογραφίες την ώρα που περνούσε. Μην νομίσετε ότι αισθάνομαι υπερήφανος γι αυτό που έκανα, αλλά ρε γαμώτο, ήθελα να ταρακουνήσω λίγο συνειδήσεις που είναι σε λήθαργο γιατί η γιαγιά που αναφέρω μπορεί να είναι η δικιά μας γιαγιά, ή ακόμα μπορεί να είμαστε και εμείς μετά από μερικά χρόνια. 


Βλέπετε το πρόβλημα της κυρα Γιώργαινας  δεν είναι να πάει δωρεάν εκδρομή με τα προγράμματα διακοπών που αφορούν την τρίτη ηλικία,  το πρόβλημά της είναι να μην παγώσει τον χειμώνα!! Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι μάς μεγάλωσαν και στάθηκαν δίπλα μας για ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας, συχνά θυσιάζοντας κομμάτι από τη δική τους. Είναι πραγματικά σκληρό να νιώθουν ότι τα παιδιά τους τους έχουν εγκαταλείψει αφού στις περισσότερες των περιπτώσεων κάτι τέτοιο δεν τους αξίζει. 

Ίσως να μην αξίζει σε κανέναν άνθρωπο. Αν μη τι άλλο, ας συλλογιζόμαστε συχνά αν εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε κάποια στιγμή να εγκαταλειφθούμε με τον ίδιο τρόπο κάπου ξεχασμένοι. Άλλωστε, αν τέτοιο είναι το παράδειγμα που δίνουμε στους νεότερους, με τον ίδιο τρόπο θα μας φερθούν και εκείνοι όταν θα είμαστε εμείς οι αδύναμοι...»


Πηγή:
dpgr.gr