«Νομίζω ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει σ’ αυτή την Ευρώπη. Νομίζω ότι είχαμε μετά από την Κυριακή και καλά μηνύματα και όχι τόσο καλά μηνύματα. Δε βασιζόμαστε μόνο στα καλά, καταλαβαίνουμε και τα κακά. Θέλουμε να τ’ αντιμετωπίσουμε όλα, θέλουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση...»



Γράφει ο Παύλος Γεωργίου

Ο νέος υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος κατάγεται από ιστορική οικογένεια της Πρέβεζας. Αδελφός του παππού του ήταν ο στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος, ο οποίος αγωνίστηκε κατά των Γερμανών σε Ελλάδα και Ρίμινι και κατά του ΕΛΑΣ στον εμφύλιο, ενώ αργότερα διετέλεσε πρέσβης στη Γιουγκοσλαβία.

Ο πατέρας του Στέφανος, βρισκόταν με την οικογένειά του στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας όταν το 1960 γεννήθηκε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Στην ηλικία των 5 ετών πάρθηκε η απόφαση μετοίκησης της οικογένειας στο Λονδίνο.

Εύπορη η οικογένειά του - δεν του στέρησε αξιόλογες και εντυπωσιακές σπουδές. Παρακολούθησε το σχολείο του Αγίου Παύλου, φοίτησε στο φημισμένο Κολέγιο του Ητον και συνέχισε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια του Σάσεξ και της Οξφόρδης. Έκανε το προπτυχιακό του σε ένα κύκλο σπουδών καινούριο στην Οξφόρδη (Πολιτική Επιστήμη, Φιλοσοφία και Οικονομικά). Αξιοσημείωτες οι σπουδές του στις Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες.


Μετά την αποφοίτητησή του παρέμεινε στην Αγγλία. Αφοσιώθηκε στις έρευνες, στις μελέτες και στις δημοσιεύσεις του, ενώ για τέσσερα χρόνια ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα ως καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Κεντ.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1993 σε ηλικία 33 ετών συνεχίζοντας το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του, ενώ παράλληλα από το 2010 έγινε καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Οδηγήθηκε στο Συνασπισμό, αποτέλεσε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο και κατέβηκε υποψήφιος για το ελληνικό Κοινοβούλιο στις εκλογές του 2004, στο νομό Πρεβέζης. Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 εξελέγη βουλευτής Β΄ Αθηνών και εν συνεχεία διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Επίσης, είναι επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της Ελλάδας με τους οικονομικούς εταίρους για την διευθέτηση του ελληνικού χρέους.

Στην Ελλάδα δεν είχε επιστρέψει μόνος του. Τον είχε ακολουθήσει η σύντροφός από τα φοιτητικά του χρόνια, η σκωτσέζα Χέδερ Ντενίζ Γκίμπσον με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Μια γυναίκα με εντυπωσιακό επίσης βιογραφικό στον χώρο της οικονομικής επιστήμης. Διετέλεσε διευθύντρια στο τμήμα Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος, το οποίο στάθηκε και αφορμή να δεχθεί ο ίδιος επικριτικά σχόλια δημοσιευμάτων που υποστήριζαν ότι τίθεται ζήτημα «ηθικής κομψότητας» όταν εκείνος είναι κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και η γυναίκα του σύμβουλος και συνεργάτης του επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου. Ο κ. Τσακαλώτος είχε διευκρινίσει : «Ούσα υπάλληλος της Τράπεζας της Ελλάδος, καθώς διευθύνει το τμήμα Μελετών, μπορεί κάποιες εισηγήσεις της να απευθύνονται στον κ. Προβόπουλο, αλλά δεν έχει καμία ιδιαίτερη σχέση μαζί του».

Περιγράφεται ως ο «εγκέφαλος πίσω από την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ». Ζει στην Κηφισιά, ενώ διατηρεί σπίτι στην Πρέβεζα. Χαρακτηρίζεται από εκλεπτυσμένη ευγένεια και φαίνεται πως προτιμά να κινείται μεθοδικά και σε χαμηλούς τόνους. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά στα πεδία της μακροοικονομίας, των οικονομικών της Ευρ. Ένωσης, της πολιτικής οικονομίας και της φιλοσοφίας των κοινωνικών επιστημών. Το τελευταίο του βιβλίο, Χωρίς Επιστροφή: καπιταλιστικές κρίσεις, κοινωνικές ανάγκες, σοσιαλισμός, έχει συγγράψει στην ελληνική γλώσσα μαζί με το Χρήστο Λάσκο.

Συνεργάστηκε άριστα με τον προκάτοχό του, Γιάνη Βαρουφάκη ο οποίος δήλωσε μετά την παραίτησή του από υπουργός Οικονομικών πως «ελπίζει να είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ο επόμενος». Όπερ και εγένετο. Κατά την παραλαβή του ΥΠΟΙΚ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε: «Θέλω να ευχαριστήσω το Γιάνη για τα καλά του λόγια. Ήμαστε φίλοι πολύ πριν και οι δυο να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία της πολιτικής και της οικονομικής πολιτικής στην πράξη. 

Θα είμαστε φίλοι και όταν θα έχουν τελειώσει όλα αυτά και θα έχουμε επιστρέψει στο Πανεπιστήμιό μας και ελπίζω να είμαστε ηλικιωμένοι που να καθόμαστε σε κάποιο καφενείο και να ανταλλάσσουμε εμπειρίες (τι κάναμε σωστά, τι όχι, τι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει καλύτερα και ίσως υπάρχουν και άνθρωποι που θα τους σχολιάζουμε όχι πάντα… ευγενικά, πράγμα το οποίο δε μπορούμε τώρα να κάνουμε). 

Νομίζω ότι το μήνυμα της Κυριακής, το 61% είναι κάτι που θα μείνει στην οικονομική ιστορία. Ό,τι και να γίνει από δω και πέρα, θα είναι γραμμένο στη συλλογική μνήμη της Ευρώπης, αλλά απ’ ό,τι διαβάζω και πολύ πιο πέρα. 

Ότι ένας λαός που έχει υποφέρει τόσα πολλά, ένας λαός που έχει χάσει 25% του εισοδήματός του, που έχουν μειωθεί τόσο οι συντάξεις, που υπάρχουν άνθρωποι που με αυτή τη μία σύνταξη των 500 ευρώ συντηρούν μια ολόκληρη οικογένεια , την εγγονή, τον εγγονό που δεν έχει δουλειά, ότι αυτός ο λαός παρ’ όλη την πίεση και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στις Τράπεζες, παρά τα Μέσα και αυτό που έκαναν όλη την προηγούμενη εβδομάδα, που πρέπει να το συζητήσουμε όλοι ως κοινωνία με νηφαλιότητα: ότι δεν υπήρχε αυτό που χρειαζόταν, μια αμεροληψία, παρά όλες τις πιέσεις που είχε στους χώρους δουλειάς, παντού, κατόρθωσε να αντισταθεί. 

Και είπε ότι αξίζει αυτός ο τόπος κάτι καλύτερο. Ότι δε μπορούμε να δεχθούμε μια μη βιώσιμη λύση. Έχει ταξικά χαρακτηριστικά αυτή η ψήφος, οι απλοί άνθρωποι, των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων και αυτών που έχασαν τις επιχειρήσεις τους, είπαν ότι «εμείς θέλουμε να εμπιστευθούμε μια κυβέρνηση που θα δώσει μια βιώσιμη λύση». 

Θέλω να πω ότι σε αυτό το σημείο δε θα είχαμε φτάσει χωρίς το Γιάνη Βαρουφάκη. Σε αυτό το σημείο δε μπορώ να φανταστώ ότι άλλος Υπουργός Οικονομικών θα είχε αναλάβει στις 28 Γενάρη, όταν ορκίστηκε αυτή η κυβέρνηση και θα μπορούσε να είχε καταφέρει να μιλάει η Ευρώπη γι’ αυτή τη βιώσιμη λύση. Όλος ο κόσμος και όλος ο πλανήτης να συζητά ότι εδώ, σ’ αυτή τη χώρα κάτι γίνεται. Ότι αυτό που ζητάνε από αυτή τη χώρα δε μπορεί να γίνει. Και νομίζω ότι όλοι μαζί, όχι μόνο οι Συριζαίοι κι ο Συριζαίες, όχι μόνο η κυβέρνηση η συμμαχική, αλλά ολόκληρος ο ελληνικός λαός του οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ. 

Ελπίζω ότι θα μπορώ να συνεχίσω αυτό το έργο, είμαι σίγουρος ότι θα είναι δίπλα μου και θα με βοηθάει και θα μου δίνει συμβουλές που θα τις χρειάζομαι. Δε σας κρύβω ότι έχω μεγάλο τρακ και μεγάλη αγωνία. Δεν παίρνω αυτή τη θέση στην πιο εύκολη στιγμή της ελληνικής Ιστορίας. 

Η Μαρία Κανελλοπούλου μου είχε πει μια ιστορία: όταν ήταν μικρές με μια φίλη της ηθοποιό είδε την Παξινού και τη ρώτησε: «γιατί φαίνεσαι να έχεις τόσο μεγάλο τρακ εσύ μία τόσο μεγάλη ηθοποιός;» και απάντησε η Παξινού ότι «το τρακ συμβαδίζει με το ταλέντο». 

Όποιος δεν έχει τρακ δεν έχει και ταλέντο. Εγώ έχω τρακ, ελπίζω να έχω και το ταλέντο, να μπορέσω να φέρω εις πέρας αυτή την πολύ δύσκολη δουλειά. 

Νομίζω ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει σ’ αυτή την Ευρώπη. Νομίζω ότι είχαμε μετά από την Κυριακή και καλά μηνύματα και όχι τόσο καλά μηνύματα. Δε βασιζόμαστε μόνο στα καλά, καταλαβαίνουμε και τα κακά. Θέλουμε να τ’ αντιμετωπίσουμε όλα, θέλουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση, θέλουμε να πάρουμε αυτή την εντολή που μας έδωσε ο ελληνικός λαός για κάτι καλύτερο για τον κόσμο της εργασίας. 

Για κάτι καλύτερο για τους ανθρώπους που τόσο υπέφεραν. Για κάτι καλύτερο γι’ αυτούς που έχασαν τις δουλειές τους, που είδαν τις συντάξεις τους να μειώνονται, γι’ αυτούς τους νέους που έφυγαν από αυτή την πατρίδα και πήγαν στο εξωτερικό. 

Για όλους αυτούς δουλεύουμε, θα δουλεύω εγώ, θα δουλεύει και ο Γιάννης. Και οι δύο είμαστε υπέρ της συλλογικότητας, και οι δύο ξέρουμε ότι η συλλογικότητα δεν είναι μόνο για την αντιπολίτευση και γι’ αριστερές παρέες, αλλά είναι ένα πρόταγμα για μια ολόκληρη κοινωνία. Ότι οι συλλογικές λύσεις μπορεί να μας φέρουν πολύ πιο μπροστά από τις ατομικές λύσεις. 

Ο ελληνικός λαός την Κυριακή απέδειξε ότι δεν είναι τόσο ατομικιστής όσο τον θεωρούσαν, ότι δεν φοβήθηκε, ότι δεν κοίταξε μόνο τον εαυτό του φοβούμενος. Το ίδιο θα κάνει κι αυτή η κυβέρνηση τον επόμενο καιρό για να είναι αντάξια σε αυτή την εντολή που μας έδωσε. 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.»