Ομαδική Εικαστική Έκθεση για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων "It could be ME – It could be YOU";











Mε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που κάθε χρόνο τιμάται στις 20 Ιουνίου, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Y.A.) διοργανώνει Ομαδική Εικαστική Έκθεση για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων "It could be ME – It could be YOU".
Ο χώρος διεξαγωγής της έχει οριστεί στον χώρο Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων (αίθουσα "Αποθήκη") από 18 έως 25 Ιουνίου 2015.

Ζούμε σε μια εποχή όπου συγκρούσεις μαίνονται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, με εκατομμύρια πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και εσωτερικά εκτοπισμένους παγκοσμίως. Παράλληλα, ένα κύμα ξενοφοβίας και ρατσισμού εξαπλώνεται σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Στις 20 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, η Ύπατη Αρμοστεία στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, τιμούν τη δύναμη και το κουράγιο των εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας του πολέμου ή παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μέσα από το μήνυμα "It could be ME, it could be YOU", καθένας μας καλείται να αναρωτηθεί κατά πόσο θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση ενός πρόσφυγα. Οι πρόσφυγες είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που βρέθηκαν σε ασυνήθιστα δύσκολες συνθήκες.

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα με διαφορετικά μέσα και υλικά, από καλλιτέχνες που ζουν στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους και πρόσφυγες. Τα έργα θα είναι διαθέσιμα προς πώληση και τα 2/3 των εσόδων θα αποδοθούν από τους ίδιους τους καλλιτέχνες για τη στήριξη των οργανώσεων «Αγκαλιά» και «Χωριό του Όλοι Μαζί» στη Λέσβο, που φροντίζουν για την ανακούφιση των προσφύγων που φτάνουν στο νησί.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015 και ώρα 8:00 μ.μ., ενώ οι ώρες λειτουργίας, για όσους ενδιαφέρονται, θα 'ναι καθημερινά 5:00 μ.μ.-10:00 μ.μ.

Κάποιοι από τους καλλιτέχνες μιλούν για το έργο και το μήνυμά του.
Θα μπορούσε να ήμουν εγώ. Θα μπορούσε να ήσουν εσύ.


Έλλη Βέλλιου

«Το έργο με το οποίο συμμετέχω στην έκθεση είναι αφιερωμένο στην οικογενειακή ιστορία της γιαγιάς μου από τη Σμύρνη. Ως στοιχείο ενός διαχρονικού πόνου που περνάει ασυνείδητα από γενιά σε γενιά. Θα ήταν πολύ ευχάριστο η τέχνη να μπορέσει να συμβάλει σε μεγαλύτερο ποσοστό στην αντιμετώπιση του προβλήματος της αυξανόμενης ξενοφοβίας και του ρατσισμού στην κοινωνία. Η αντίδραση σε αυτά τα φαινόμενα στην ουσία δε θα έπρεπε να είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από τη γνώση-συνειδητοποίηση του παρελθόντος και του παρόντος μιας χώρας αποστολής μεταναστών, όπως η δική μας.» 


Naimat Hassan

«Όπως το λουλούδι, ο "κλέφτης"... 
Που το φυσάς και σκορπίζεται... 
Μικρά παιδιά, άντρες και γυναίκες, από μακρινές χώρες... 
Ίσως δεν ήξερε κανένας τους πού θα καταλήξει... 
Ένα ταξίδι... να έχουν στη διάθεσή τους την απόφασή του, της αρχής και του τέλους του... 
Οι αιτίες, αμέτρητες... 
Τα περασμένα και τωρινά γεγονότα, μου θυμίζουν τις μέρες που έχω περάσει κι εγώ. 
Χθες ήμουν εγώ, σήμερα κάποιος άλλος, και αύριο οποιοσδήποτε...» 






Νατάσσα Ιωάννου

«Ας νιώσουμε τους πρόσφυγες, ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να βρεθείς στη θέση αυτών των ανθρώπων. Η έμπνευσή μου ήταν από τη λέξη ταλαιπωρία και από τη λέξη επανάληψη. Χρόνια τώρα πρόσφυγες ταλαιπωρούνται για ένα καλύτερο αβέβαιο μέλλον…» 


Jamal Ahmed

«In Sudan, I painted walls, sold clothes and vegetables. Every season I would do different jobs. I studied in the college for two years in Khartoum, and I was supposed to take the exams and get a degree in art. After two years of studying, there were political problems and they did not let us take the exams. There were problems in colleges, and for students, and they dismissed us from the school. My favorite color is orange. I feel that in Darfur, people like orange. They like orange, they wear it in their clothes, they like it very much! They like it in everything. It signifies the sun, it’s a shining color. I like to paint daily life. People’s life; people in the harvest, the motion of people in their daily lives.»


Κώστας Λάβδας

«Αφορμή για το έργο μου ("Μαύρη Θάλασσα") στάθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, που ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή, επιχειρούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο με διάφορα σαπιοκάραβα υπό αντίξοες συνθήκες και πολλές φορές ναυαγούν, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Ο μετανάστης είναι γυμνός, με μόνο του ένδυμα την ελπίδα. Η θάλασσα είναι μαύρη, παχύρευστη κι ακίνητη, σύνορο και ταυτόχρονα φράχτης με την άλλη όχθη.» 


Παντελής Τσομπάνογλου

«Όταν μιλάμε για πρόσφυγες, εννοούμε αυτούς που κάποιες δύσκολες και συχνά τραγικές συνθήκες, εξανάγκασαν να ξεριζωθούν. Ο πίνακάς μου, μια τυφλή πρόσφυγας, συμβολίζει ένα ταξίδι στο άγνωστο, που είναι ο κόσμος των τυφλών, αλλά και την αποδοχή μας των ανθρώπων αυτών, που έρχονται από έναν άγνωστο σε μας κόσμο.» 


Παναγής Χρυσοβέργης

«Το AL ZAATARI REFUGEE CAMP βρίσκεται στα σύνορα Συρίας και Ιορδανίας, στην περιοχή της Ιορδανικής ερήμου. Τον Ιούλιο του 2013, επισκέφθηκα τον καταυλισμό με σκοπό να περάσω δέκα μέρες μαζί με τους ανθρώπους αυτούς που αναγκάστηκαν να φύγουν στην εξορία, εγκαταλείποντας την πατρίδα τους και την καθημερινή ζωή τους, εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Το σύνολο των εικόνων μου αφορά στην καταγραφή του τρόπου διαβίωσης των προσφύγων μέσα από την προσωπική μου εμπειρία και ερμηνεία. Η απουσία λεζάντας, όμως, σηματοδοτεί μια προτροπή προς τον θεατή να δώσει τη δική του ερμηνεία ενώ προσκαλώ τον καθένα από εμάς να αισθανθούμε ομογάλακτοι της ζωής, ενώ ίσως θα μπορούσε να μας κάνει να νιώσουμε συνυπεύθυνοι μιας κοινωνίας που διαχωρίζει το ίδιο της το σώμα, επιτίθεται σε κάποια μέλη του, και εν τέλει το κατασπαράζει χρησιμοποιώντας απάνθρωπες ιδεολογίες περί βιολογικής ή πνευματικής ανωτερότητας.» 


 Πηγή: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Y.A.)