Είναι η χειρότερη κρίση της μετανάστευσης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.









Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Έντεκα εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώθηκαν πέρσι. Οι περισσότεροι έχουν πατρίδες: τη Συρία, το Ιράκ, την Ουκρανία και το Αφγανιστάν. Επίσης, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προέρχονται από διάφορα τμήματα της υποσαχάριας Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η βία των συγκρούσεων και η απόλυτη φτώχεια που βιώνουν, αποτελούν τον «μοχλό ώθησης».


ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΙΡΑΚ
Η γειτονική φιλοξενία «κλείνει τις πύλες».

Κούρδες και παιδιά από τη Συρία  σε τουρκικό στρατιωτικό σημείο ελέγχου  κοντά στη Kobani, της Συρίας

Περίπου 11 εκατομμύρια Σύροι είναι εκτοπισμένοι, Από το 2011 έχουν υπολογιστεί περίπου ότι έχουν βρει καταφύγιο στο εξωτερικό τα τέσσερα εκατομμύρια. Στο Ιράκ, σχεδόν τρία εκατομμύρια είναι οι εκτοπισμένοι από τον Δεκέμβριο του 2013΄
Στην Ιορδανία, η ανεργία έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2011 σε περιοχές με υψηλές συγκεντρώσεις προσφύγων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Στον Λίβανο οι πρόσφυγες αποτελούν περίπου το 20% του πληθυσμού της χώρας. Τον Μάρτιο η Τουρκία ανακοίνωσε ότι θα κλείσει τις δύο υπόλοιπες συνοριακές πύλες με τη Συρία.


ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΉ ΑΣΊΑ
Φυγή από τη θάλασσα

Πρόσφυγες από τη Μιανμάρ, Ροχίνγκια,  σε ένα προσωρινό καταφύγιο στην, Ινδονησία (Bayeun), στα τέλη Μαΐου.

Χιλιάδες άνθρωποι από τις περιοχές των Μπαγκλαντές και Rohingya, μιας εθνικής μειονότητας από τη Μιανμάρ, έχουν εγκαταλείψει τους τόπους τους λόγω της φτώχειας και τις διώξεων.
Ινδονησία και Μαλαισία, χώρες που στο παρελθόν έχουν φιλοξενήσει πολλούς πρόσφυγες από το Μπαγκλαντές και τη Μιανμάρ, αντέδρασαν με τη νέα αύξηση των μεταναστών και υποσχέθηκαν να στείλουν πίσω τα σκάφη των λαθρεμπόρων.
Αντιμετωπίζοντας τη πίεση της κοινής γνώμης, αντέστρεψαν τη στάση τους στα μέσα Μαΐου, λέγοντας, ότι θα συνεχίσουν να παρέχουν καταφύγιο στους μετανάστες που εισχωρούν από τη θάλασσα. Η απουσία παρατήρησης νέων εισροών, δείχνει πως αυτή έχει υποχωρήσει.

Επιβιβάστηκαν 25.000 άτομα από τα σκάφη των διακινητών κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Οι Ροχίνγκια στερούνται ιθαγένειας και θεμελιωδών δικαιωμάτων στη Μιανμάρ.


ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ
Διχασμός για το πώς να ανταποκριθούν

Μετανάστες περιμαζεύονται αβοήθητοι από τη θάλασσα. Στέλνονται στο κέντρο κράτησης Abu Salim στην Τρίπολη της Λιβύης, στα τέλη Απριλίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να σταματήσει τους λαθρεμπόρους κοντά στην ακτή της Αφρικής. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι διχασμένες για την τύχη αυτών που έφθασαν στην ακτή.

Τον Μάιο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δήλωσαν ότι θα σχηματίσουν μια ναυτική δύναμη με βάση την Ιταλία για την καταπολέμηση της λαθραίας διακίνησης ανθρώπων. Αυτή την εβδομάδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκανε έκκληση στα κράτη-μέλη του μπλοκ να δεχθούν ποσοστά μεταναστών για να μειωθεί το βάρος στο οποίο υπόκεινται οι νότιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, που είναι τα κύρια σημεία εκφόρτωσης προσφύγων.
Η φτώχεια και ο πόλεμος σε μέρη όπως η Λιβύη, το Νότιο Σουδάν και η Νιγηρία, τους οδηγούν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι διασχίζοντας τη Μεσόγειο θάλασσα. Φέτος μετανάστευσαν 78.000 άνθρωποι. Οι 1800 πέθαναν στη θάλασσα. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη έχει «διευκολύνει» την εμπορία ανθρώπων.


ΟΥΚΡΑΝΙΑ
«Ακρωτηριασμένη» οικονομία

Πρόσφυγες σε καταυλισμό στο Ντόνετσκ  στην ανατολική Ουκρανία, τον Αύγουστο.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των ουκρανικών στρατευμάτων και φιλο-ρωσικών αυτονομιστών έχει ως βασικές συνέπεια τεράστιες ζημιές στη βιομηχανική ζώνη της Ουκρανίας. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί έχουν καταφύγει στη Ρωσία. Ωστόσο, χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως Πολωνία, Γερμανία και Ιταλία, -οι οποίες είναι μεταξύ των κορυφαίων προορισμών για τους αιτούντες άσυλο-, έχουν απορρίψει τις περισσότερες αιτήσεις από τους Ουκρανούς.
Έχει παρατηρηθεί πως 1.300.000 είναι οι εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της Ουκρανίας, ενώ 867.000 Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, οι περισσότεροι στη Ρωσία. Η οικονομία της Ουκρανίας αναμένεται να συρρικνωθεί σε ποσοστό 9% μέχρι το τέλος του έτους.


Να τρέχεις μια ζωή για να σωθείς. Και τα όνειρα παιδιών, όπως του 16χρονου Μοχάμεντ Γιακούμπ, του 14χρονου Ναέεμ και του 11χρονου Γιαζντάν;


«Όταν ήμασταν στο Γκαζνί, τα μικρότερα αδέρφια μου, ο Ναέεμ και ο Γιαζντάν, μου έφερναν φαγητό στο σχολείο και καθόμασταν όλοι μαζί να φάμε. Οι δυο τους δεν πήγαιναν στο σχολείο, γιατί είχαν γεννηθεί κωφάλαλοι. Οπότε, έβγαζαν τα πρόβατα για να βοσκήσουν στα βουνά.

Τώρα, εδώ στο Πακιστάν, είμαστε μόνοι μας. Ο Ναέεμ, ο δεύτερος μεγαλύτερος αδερφός, μαγειρεύει για εμάς. Κάποια μέρα θα γίνει εξαιρετικός σεφ, γιατί λατρεύει το μαγείρεμα και έχει χάρισμα σε αυτό. Προσπαθεί να με μάθει κι εμένα πώς να φτιάχνω αφγανικό ψωμί. Κάθε πρωί, φτιάχνουμε τρία ψωμιά για το πρωινό – ένα φτιάχνω εγώ και δύο ο Ναέεμ. Πάντα γελάει μαζί μου, γιατί το ψωμί που φτιάχνω εγώ δεν είναι ποτέ στρογγυλό. Του ζήτησα να με μάθει καλύτερα πώς να μαγειρεύω μπιριάνι, που υποθέτω είναι πιο εύκολο από το να φτιάξεις ένα στρογγυλό ψωμί.

Παρακολουθεί όλες τις εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση και μετά δοκιμάζει να φτιάξει τις συνταγές που είδε. Δεν έχουμε όλα τα υλικά που δείχνουν στην τηλεόραση, οπότε ο Ναέεμ δημιουργεί τα δικά του πιάτα. Νομίζω ότι το αρνί με κάρυ και σκέτο ρύζι είναι το καλύτερο πιάτο του, είναι πεντανόστιμο.

Το όνειρό μου είναι να τον γράψω σε μια σχολή μαγειρικής. Δε χρειάζεται να ακούει ή να μιλάει, το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι παρατηρητικός, γιατί είναι πολύ έξυπνος. Τα πιάνει πολύ γρήγορα. Ίσως μία μέρα όταν θα έχουμε δικό μας σπίτι και αρκετά χρήματα, να έχουμε και το δικό μας εστιατόριο.»


Οι τρεις τους γεννήθηκαν στο Αφγανιστάν. Η οικογένεια διέφυγε στο Πακιστάν το 2010 και βρήκε καταφύγιο στην Κουέτα. Το 2012, ο πατέρας τους επιχείρησε να περάσει με βάρκα προς την Αυστραλία. Πνίγηκε μαζί με άλλους όταν η βάρκα τους αναποδογύρισε κοντά στο νησί των Χριστουγέννων.

Πηγές:
nytimes,com
unhcr.gr