Οι ειδικοί λένε πως: «Η αγάπη για το βιβλίο συμβάλλει στην ψυχοπνευματική, γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και γενικότερα την ανθρωπογνωσία και αυτογνωσία του ατόμου».  

Θυμάσαι τα παλιά, αγαπημένα βιβλία των παιδικών σου χρόνων; Σε καλούν, προκαλώντας σε... 

«Αναγκαίες οι δράσεις προώθησης της φιλαναγνωσίας σε σχολικά και εξωσχολικά περιβάλλοντα με παιχνίδια, αναγνωστικές εμψυχώσεις, δημιουργική γραφή, αφήγηση ή απλή ανάγνωση από το αγαπημένο πρόσωπο του παιδιού», ισχυρίζονται κάποιοι, ενώ το μεγαλύτερο στοίχημα της φιλαναγνωσίας που πρέπει να κερδηθεί; Η απόλαυση να γεύεσαι συναισθήματα... Θυμήσου, για να μπορέσεις να μεταδόσεις. 

Σήμερα που ο χρόνος έχει επηρεάσει εξώφυλλα και σελίδες, ενώ ονοματεπώνυμα και σύντομες αφιερώσεις αποτυπώνονται για πάντα στο καλωσόρισμα της ιστορίας, εσύ συνεχίζεις να ανακαλείς μνήμες σε κάθε ξεφύλλισμα.

Κοιτάς τα ράφια της βιβλιοθήκης σου και ψάχνεις. Αναζητάς ξενάγηση στα συναισθήματα.

Μυρίζεις τα καλοκαίρια;
Το μικρό κόμικς με τα σπιρτόζικα σκίτσα συντρόφευε τα μεσημέρια σου.


Ακούς το θόρυβο;
Η μηχανή του αυτοκινήτου, η τορπίλη του υποβρυχίου, το σούρσιμο των παπουτσιών στο δάσος, η αστραπή πίσω από το βουνό.









Γελάς ακόμη;

Η αστεία φάτσα του ήρωά σου, σαν έτρεχε μανιωδώς, πάντα σε έκανε να έσκαγες στα γέλια.

Απολαμβάνεις τα χρώματα; 

Οι εικόνες που συνόδευαν τις λέξεις, έπιαναν χέρι χέρι τη φαντασία κυλώντας στο δρόμο τού παιχνιδιού.


Βιβλία που χάραξαν μνήμη και καρδιά. Αράδες ολόκληρες φαντασίας, μυστηρίου, περιπέτειας, συγκίνησης, ονειροπόλησης. Χάρισαν τη δυνατότητα γνωριμίας με τον εαυτό σου. Ξεδίπλωσαν τον κόσμο σου, τον κόσμο μας. Αναλογίσου. 

Τι χρειάζεται αλήθεια ένα βιβλίο; Ένα παιδί τού είναι αρκετό; Κι ένα παιδί; Να διαβάζει ελεύθερα;



Ξαπλωμένο μπρούμυτα στο ντιβάνι της αυλής μαζί με τον κολλητό, χουχουλιάζοντας στο κρεβάτι, με τα πόδια διπλωμένα στης πολυθρόνας την αγκαλιά, καταγής δίπλα στο τζάκι, σκαρφαλωμένο στο τοιχάκι της αυλής με το φουστάνι να κρέμεται στον αέρα. 

Γιατί θα έπρεπε το διάβασμα να γίνεται σε συγκεκριμένους χώρους και ώρες; Για να γίνει ακόμη μια καταναγκαστική, καταπιεστική ασχολία;






Ας μη φοβόμαστε τα κόμικς, τα «μη ευυπόληπτα βιβλία». Σημασία δεν έχει το παιδί να αγαπήσει το διάβασμα κι όχι να το σταματήσει; Από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει, φτάνει να του δώσουμε τα ερεθίσματα να μην μείνει εκεί. Ας προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες για την απόκτηση ενός ακόμη αυριανού αναγνώστη.

«Τα βιβλία είναι αποθήκες ζωής», έλεγε ο Σεφέρης. Ας αφήσουμε λοιπόν τις πόρτες τους ανοιχτές...