Αλήθεια, πώς θα μπορούσε ένας καλλιτέχνης σαν το Jacques Tardi να δεχθεί το Μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής;

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή.



Ο Tardi γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1946 στην Valence.

Μετά τις σπουδές του, στα 23 του ξεκίνησε να σχεδιάζει κόμικς στο περιοδικό Pilote. «Χαλαρά» κόμικς στην αρχή μέχρι να εισβάλλει στη ζωή του η πολιτική φαντασία και η δημιουργία Rumeur sur le Rouergue.

Δεν εμπνεύστηκε μόνον από ξεχωριστά μυθιστορήματα της αστυνομικής λογοτεχνίας, δημιούργησε και δικά του πρωτότυπα θέματα. 

Η διάσημη ηρωίδα του Adèle Blanc-Sec (ξεκίνησε από το περιοδικό Auracan), εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα, έχει αφήσει ιστορία στο Παρίσι, πρωταγωνιστώντας σε παράξενες, υπερφυσικές ιστορίες.

Η αντιπολεμική κραυγή του Tardi δημιούργησε σειρά ιστοριών κόμικς, οι «παγίδες» του πατριωτισμού αστείρευτη πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν προκάλεσαν σημαντικές σειρές όπως Adieu Brindavoine, C'était la guerre des tranchées , Le Trou d'Obus, Putain de Guerre κτλ. Ιστορικός κομίστας, το έργο του για την Κομμούνα του Παρισιού είναι ογκωδέστατο.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα λαϊκό εικονογραφημένο μυθιστόρημα: Η Κραυγή του Λαού όπου συμβαίνει, τι; :«Οι Κομμουνάροι με διάταγμα, θέτουν υπό τη σημαία της Κομμούνας όλους τους ξένους εθελοντές-ανάμεσά τους, Πολωνοί, Ιταλοί, Ιρλανδοί, ακόμα και Έλληνες- και τονίζουν μέσα από κείμενα και μπροσούρες ότι ο στόχος τους δεν είναι εθνικοαπελευθερωτικός, αλλά ταξικός». 

Ο Tardi έχει βαθιά γνώση του τι σημαίνει πολιτική εξουσία και τι μπορεί να προκαλέσει. Οπότε, πώς ήταν δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να δεχθεί το Μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής; Και γιατί να το δεχθεί;

«Όντας πλήρως εξαρτημένος από την ελευθερία της σκέψης και της δημιουργικότητάς μου, δεν θέλω να παραλάβω τίποτα, ούτε από αυτή την κυβέρνηση, ούτε από οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη» ανέφερε με αποφασιστικότητα σε ανακοίνωσή του στο BBC.

Πολυβραβευμένος με εκατομμύρια θαυμαστές ανά τον κόσμο. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Τα σχέδια του, οι διάλογοι του, συνιστούν μηνύματα… 

Επιστροφή στην διάσημη Adele με τον Tardi να εξηγεί το πώς η βιομηχανία έχει εισβάλλει στη διατροφή μας. Σε συνεντεύξεις του έχει αναφερθεί σε έρευνες όπου πιστοποιούν την εισβολή των παρασιτοκτόνων στη διατροφή μας. 

Η έμπνευση που του δίνεται από το πώς έχει γίνει η ζωή μας σε διάφορα επίπεδα, δεν θέλει να τον κατατάσσει σε «έναν σπασίκλα των κόμικς», όπως εξηγεί ο ίδιος.

«Αυτό που θέλω να τονίσω είναι τον κακό επιστήμονα, περισσότερο από αυτούς που εργάζονται για το καλό της ανθρωπότητας». 



Τι άλλα μηνύματα στέλνει το έργο του Tardi; Για «τα μικρά σπίτια που στάζουν μετριότητα», για τα πλούτη που αγόρασαν γη, κατόπιν έχτισαν μικρούς πύργους για να στεγαστούν και κάπου στο τέλος θυμήθηκαν να φυτέψουν και κάνα δεντράκι… «πόλεις νεκροταφεία».

Το λατρεμένο του βιβλίο είναι για τον πόλεμο των χαρακωμάτων. Επηρεασμένος από τον παππού του αρκετά ο οποίος έζησε εκείνες τις τραγικές στιγμές. Ο Tardi δημιουργεί ένα καλειδοσκόπιο του τρόμου μέσα από τη ζωή ενός στρατιώτη στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Και ύστερα οι χαρακτήρες αλλάζουν. 







Πάρτε, λοιπόν, πίσω το Μετάλλιο σας, την υψηλότερη τιμητική βράβευση στη Γαλλία κι αφήστε τον να δημιουργεί τη ζωή που εκείνος παρατηρεί δίχως… εξαρτήσεις.

Το μαύρο χιούμορ του Tardi, η αγάπη του για την περιπέτεια, η αγάπη του για την αληθινή ζωή, οι εκατομμύρια αναγνώστες-θαυμαστές του ανά τον κόσμο του έχουν προσφέρει μέχρι τώρα την υψηλότερη-ανεξάρτητη τιμητική διάκριση…




Παρακολουθήστε τον Tardi να σχεδιάζει...