Το γράμμα που άφησε για μετά το τέλος, με παραλήπτες τον Αυτοκράτορα και τους αγαπημένους του, ήταν το επισφράγισμα ενός σκληρού αγώνα ζωής μέσα και έξω από τους στίβους.

Αιματοκυλισμένο από ένα ξυράφι που έκοψε την καρωτίδα, τον βρήκαν οι συνάδελφοί του από τον Αυτοκρατορικό στρατό.

Ο Κοκίτσι Τσουρουμπάγια υπήρξε ο μόνος αθλητής που κέρδισε μετάλλιο σε αθλητική διοργάνωση το 1964, ενώ τερμάτισε 3ος στον Μαραθώνιο του Τόκιο με 2:16.22.8.

Μοίραζε την καθημερινότητά του  ανάμεσα στην ιδιότητα του ως  Υπολοχαγός του Αυτοκρατορικού Στρατού, προετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην πατρίδα του, ενώ ταυτόχρονα υπέφερε από χρόνιους έντονους πόνους  στη μέση. Τον ελεύθερό του χρόνο τον αφιέρωνε σε μαθήματα οικονομικών επιστημών.

«Είμαι πολύ κουρασμένος για να τρέξω πια», είχε γράψει.

Στην Ιαπωνική λαϊκή παράδοση ο Κοκίτσι Τσουρουμπάγια έγινε ήρωας. Πώς να μην συνέβαινε άλλωστε αυτό από εκείνους που  έχουν ανυψώσει το χαρακίρι ως την μοναδική επιτρεπτή διέξοδο σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσής τους

σ.σ. η αυτοκτονία του αθλητή υποχρέωσε την Ιαπωνική Ολυμπιακή Επιτροπή να εξετάσει με άλλα κριτήρια το θέμα  και να προσλάβει ειδικούς για την ενίσχυση και προστασία της ψυχικής υγείας των αθλητών.

Πηγή: https://retrosport.wordpress.com