Τέσσερις γυναίκες πήγαν. Γιατί; Διότι μία από την παρέα ήθελε να ακούσει live το «Φίλα με» των Μπαλαχούτη-Παπαδόπουλου-Κραουνάκη. Αλλά μετά τα έκαναν πουτ@ν@ μέσα τους και οι τέσσερις!

Από τις εννέα παρά τέταρτο στημένες.

Τέσσερα θηλυκά.

Η μία συνταξιούχος -απομονωμένη από δημόσια θεάματα πλην των χρόνων του Μνημονίου- ήταν πεπεισμένη πως από την σκηνή θα ξεπροβάλλει η Φοντάνα με Μεταξόπουλο και κάπου εκεί στην άκρη θα φαίνεται κι ο Κραουνάκης (αδιάφορος της ήταν κατά βάθος).

Η άλλη βαμμένη, καθαρισμένη, κουρασμένη ακολουθούσε το ένστικτο της προηγούμενης νύχτας όταν προσπαθούσε να κλείσει ηλεκτρονικά τα εισιτήρια με μία πίστη, στα κείμενα Μανιάτη (άει μωρή με το 24ωρο σου!).

Η άλλη fan του Σταμάτη Κραουνάκη και τι στα κομμάτια κι αν έπαιζε εκείνη τη βραδιά, εκείνη θα χειροκροτούσε («Καλά, μιλάμε είναι τέλειος ο τύπος ε; Συμφωνείς;»).

Και η τέταρτη της παρέας η οποία από τις εννέα ακριβώς και πριν καν ξεκινήσει η παράσταση αναρωτιόταν: «Πότε θα πει το Φίλα Με;» για να προλάβει να χτυπήσει κι ένα σουβλάκι απ' τα διπλανά....εξωκαθίσματα του Ιδρύματος Κακογιάννη στην οδό Πειραιώς.

Η fan του Κραουνάκη δεν κάπνιζε. Και με το χειροκρότημα του τέλους έμενε εκεί ασάλευτη, ευτυχισμένη, την ώρα που εκείνος τα έδινε όλα (μα ούτε ένα τσιγάρο;). Πότε στο πιάνο, πότε στη σκηνή, πότε καπνίζοντας θερμά το πάθος του.

Η fan του «Φίλα Με» κοιμήθηκε γύρω στις δώδεκα και μετά από τρεις ώρες εκρηκτικής παράστασης

(δίκιο είχε!) Ένα σκούντημα σε πρακτική μετάφραση: «Φεύγουμε», τη σήκωσε πάνω αυθόρμητα να χειροκροτήσει. Μόλις οκτώ ετών.

Η Συνταξιούχος-Φοντάνα εκλιπαρούσε τον Κραουνάκη στο τελείωμα του Έργου να μη φύγει από την σκηνή χειροκροτώντας ασταμάτητα και στέλνοντας φιλιά σε όλους τους ανθρώπους της Σπείρας Σπείρας!

Δεν είναι μόνον η υπόσταση του Κραουνάκη στο «Μπεεε» που κάνει τη διαφορά. Δεν είναι τα κείμενα σε συνδυασμό με τις μελωδίες, τους στίχους και τη σκηνοθεσία, τα οποία εκεί που σε κάνουν να κλαις, εκεί σε κάνουν να γελάς. Είναι η «Σπείρα Σπείρα». Τα πρόσωπά τους. Οι εκφράσεις τους. Αυτή η εκρηκτική έμπνευση. Αυτοί οι ταλαντούχοι άνθρωποι που καταφέρνουν να μεταμορφώνουν τη στιγμή σε αιωνιότητα, την ανικανότητα σε ενέργεια, την αδιαφορία σε πάθος, την αφωνία σε μελωδία και την απραξία σε ρυθμό..

Απλά, πολύτιμες στιγμές. Εκεί στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

σ.σ., πριν αρχίσει η παράσταση διανέμεται το Πρόγραμμα το οποίο κοστίζει 5 ευρώ. Μη διστάσετε να το πάρετε. Περιλαμβάνει κι ένα cd με τα τραγούδια της «Σπείρας Σπείρας».

σ.σ.1 εν τέλει η τέταρτη της παρέας και η μικρότερη, αφού απόλαυσε live το «Φίλα Με» και όλη την υπόλοιπη παράσταση, κι αφού στο μεταξύ πήρε κι έναν δεκάλεπτο υπνάκο πριν το χειροκρότημα του τέλους, έγινε fan  του Νο 7 στο Cd της  «Σπείρας Σπείρας».