Σε copy paste η «δημοσιογραφική» ψυχανάλυση του Ανδρέα Λούμπιτς, του συγκυβερνήτη της Germanwings. Ήταν gay με κατάθλιψη ή πιο απλά «τρελός με χαρτί;»











Πόση πια μ@λ@κισμένη δημοσιογραφία μπορεί ν' αντέξει αυτή η μικρή σαλταρισμένη -λόγω οικονομικών και άλλων προβλημάτων- χώρα, η οποία λίγα μόλις μέτρα από τον... τάφο ή την... ανάσταση (η οποία απαιτεί στην περίπτωσή της κάμποσα χρόνια) επιμένει σ' ένα κακό παρελθόν και στηρίζει τα επιχειρήματά της σε τρελές συνωμοσίες, φοβίες παντός είδους, επικίνδυνα καταθλιπτικές-αλαζονικές συμπεριφορές, άγνοια της ιστορίας με κεκαλυμμένη «τεχνοκρατίζουσα» μάσκα, ενώ από κάτω κρύβεται το πλέον λαϊκίστικο πρόσωπο που παράλληλα «γιογκ... ίζει» κάθε φορά που έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ, του ενοικίου ή η πληρωμή μιας ζωής που πολύ θα 'θελε να είχε, αλλά δε φτάνει η τσέπη;

Βγαίνει ο άλλος και διαδίδει ότι ήταν ψεύτικη η πτώση του αεροσκάφους της Germanwings. Και δεν ντρέπεται. Βγαίνει ο παραδίπλα και εξιστορεί τη ζωή μιας ζωής που δε γνώρισε ποτέ, του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ούτε κι αυτός ντρέπεται. Βγαίνει ο καθένας και κάνει τον καμπόσο με κλεμμένες ιδέες και είναι χαρούμενος γι' αυτό. Ευτυχισμένος. Περήφανος για την κατάντια... των άλλων. Βγαίνει ο άλλος και κρεμάει στα μανταλάκια, όποιον του' ρθει. Λίγες ημέρες μετά θα κάνει το σταυρό του. Διότι θα είναι και Μεγάλη Εβδομάδα. Να τον λυπηθεί ο Θεός και ν' αρπάξει τις αμαρτίες του για να μην τις κουβαλά στη δική του ζωή. Και δε ντρέπεται.

Η πλέον ισχυρή και συνάμα καταστροφική αντιπολίτευση που γίνεται σ' αυτόν τον τόπο, είναι αυτή η μ@λ@κισμένη αντιπολίτευση που κάνουμε στην ίδια την αλήθεια. Δε δεχόμαστε να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο, διότι δυστυχώς δεν είμαστε ακόμη σε θέση να καταλάβουμε τα όσα διαβάζουμε, τα όσα ακούμε, τα όσα λέμε και τα όσα ζούμε.

Καταστρέψαμε τις παιδικές χαρές, γιατί φοβόμαστε μη χτυπήσουμε. Και γεμίσαμε τη ζωή με πλαστικούς παιδότοπους... ασφαλείας. Τους πληρώνουμε ακριβά, αλλά δε μας νοιάζει.
Το γόνατο μη σκίσει, είναι το θέμα.
Ανεχόμαστε τα πάντα για να μη δούμε... ματωμένο το γόνατό μας το οποίο αντιθέτως με ευχαρίστηση καλύπτουμε με αμφιβόλου ποιότητας κάλτσες. Βρώμικες. Κάλτσες τοξικές που με την ίδια ευκολία
μολύνουν το γόνατό μας, με την ίδια μολύνουν και το πνεύμα μας.
Φθηνή η δημοσιογραφία που γίνεται, αλλά τόσο «ακριβή» που στο τέλος θα την πληρώσουμε όλοι μας για τα καλά...