Ο Ludovic Florent είναι ένας αυτοδίδακτος φωτογράφος που ζει στο Metz μια πόλη στα βορειοανατολικά της Γαλλίας...
Μπορεί να οργανώνει εκθέσεις, να σχεδιάζει και να υλοποιεί εκδόσεις, εκτυπώσεις τέχνης, αντίτυπα προς πώληση, αλλά εξομολογείται πως το σημαντικότερο που τον χαρακτηρίζει είναι το πάθος για την φωτογραφία.
Ξεκίνησε παρακολουθώντας μαθήματα σε μια τυπική λέσχη φωτογραφίας το καλοκαίρι του 2007. Ύστερα από 2 χρόνια συνειδητοποίησε πως πρέπει να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την νέα του λατρεία. Στράφηκε στον μαγικό χώρο του στούντιο για την αίσθηση που αφήνει το φως πάνω στα σχήματα, για την κάλυψη της δικής του καλλιτεχνικής πλευράς.
«Το σχήμα που παίρνει το Φως είναι συναρπαστικό. Η απεικόνιση στο χώρο ενός εργαστηρίου είναι κατά τη γνώμη μου πιο "δημιουργική", ενώ η φωτογραφία τοπίου για παράδειγμα πιο "στοχαστική". Η διαδικασία που ακολουθείται εξάλλου διαφορετική. Στο στούντιο συνεργάζεσαι με ένα μοντέλο ή μια ολόκληρη ομάδα όπου μοιράζεσαι στιγμές ζωής.»
Εξεύρεση μοντέλου μια υπόθεση που απαιτεί ανοιχτές τις αισθήσεις. Σε μια περιήγησή του στο φβ, είδε τη φωτογραφία μιας νεαρής κοπέλας που έκανε «γέφυρα» στην παραλία κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών της διακοπών. Τότε, έψαχνε ένα μοντέλο που να έχει την ικανότητα να «σπάει το πίσω μέρος της μέσης του» για τη σειρά φωτογραφιών (Skin) SEA κι αυτό ήταν ακριβώς που χρειαζόταν η φωτογραφία του. Ήρθε σε επαφή μαζί της κι εκείνη δέχθηκε.
«Η κοπέλα δεν είχε ποζάρει στο παρελθόν, ούτε το ξανάκανε ποτέ. Ήταν μια φευγαλέα στιγμή που μοιραστήκαμε. Κι αυτό είναι μαγικό.»
Ο Ludovic Florent όταν θέλει να δημιουργήσει εφέ ή να δώσει αρμονική ματιά σε μια εποχή, εκμυστηρεύεται πως παίζει με τούλια, ζελατίνες ή κομμάτια πλαστικό μπροστά από το φακό. Αν και του αρέσει να επεξεργάζεται φωτογραφίες, θεωρεί μεγάλη ανακούφιση εάν κάποιος προθυμοποιούταν να το αναλάβει αντί γι αυτόν.
«Προτιμώ χίλιες φορές την κάμερα στο χέρι. Μια φωτογραφία, η οποία απαιτεί περισσότερα από 20 λεπτά επεξεργασίας είναι σίγουρα μια φωτογραφία που πρέπει να πάει στα σκουπίδια. Ακόμη κι αν γνωρίζω ότι η δουλειά μου θα μπορούσε να τονιστεί πολύ καλύτερα έτσι.»
Η ενασχόλησή του με το χώρο της φωτογραφικής τέχνης γνωρίζει πως δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις…
«Θα πρέπει να εργαζόμαστε για τον εαυτό μας, να βγάζουμε φωτογραφίες που έχουμε στα σπλάχνα μας, και αν, επιπλέον, ευχαριστεί τόσο το καλύτερο, αλλά μόνο να βαθμολογούμε τη δημοτικότητα των φωτογραφιών μας στο Facebook είναι ένα μεγάλο λάθος.»
Η αγαπημένη του φωτογραφία; Δύσκολο να απαντήσει, αφού η κάθε μια αποτελεί «μια μικρή ιστορία στην οποία είναι αφοσιωμένος.» Παρόλα αυτά οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις του στις φωτογραφικές σειρές: «Star Dust» και εκείνων που απορρέουν από την «Deep Water» είναι που τον κάνουν περισσότερο περήφανο μέχρι σήμερα.
«Πρόκειται για ένα ονειρικό, εξωπραγματικό σύμπαν που χάνεται στο χρόνο όταν το σώμα έχει αφεθεί σε στιγμές χάριτος. Αυτό είναι που ψάχνω στην φωτογραφία.»
0 comments
Το μήνυμα σας